Bij jonge kinderen vind ik het persoonlijk echt niet mooi en het zou van mij ook pas mogen wanneer ze oud genoeg zijn hier zelf een verantwoorde beslissing in te nemen. Nu heb ik alleen nog een zoontje, dus het is hier sowieso niet echt aan de orde.. al heeft papa wel een oorbel.
Nee... Ik vind dat iets wat het kind later zelf mag bepalen. Het is zijn/haar lichaam. Wie zijn wij als ouder om te bepalen dat er dingen door het lichaam geschoten moet worden????
Worden de reacties nog gelezen na 4 pagina's ??? Mijn idee: Ik denk dat het bij baby's praktischer is dan bij een kind tussen 4 en 10... Ten eerste hebben die meer besef (is het enger) - en met vieze handjes telkens even voelen, heb je veel meer kans op infecties. Verder horen die oorbelletjes voor het kind zelf dan bij hen, net zoals hun vingers en tenen . Hier bij de oudste met 5 jaar laten schieten. Eén voor één bij Lucardi. De klap van het schietpistool was eigenlijk erger dan de pijn voor haar. De jongste wilde net als haar zus oorbellen. Dus die heeft ze nu 3 weken. Die was dus 3,5 . Omdat ze nog jonger was en ik wel 2 oorbellen wilde, hier bewust gezocht naar een winkel waar 2 oren gelijk geschoten konden worden. Later vond ik info over STUDEX - en bewust gezocht naar een winkel die met deze methode werkte. Dat bleek hier de DA te zijn + het kon 2 tegelijk... Grootste voordeel vond ik eigenlijk al het feit dat het geluidloos is. Perfect! Helaas 1x een oorbelletje verloren, we kwamen er (ws) 12 uur later achter, met wat moeite toch nog een andere (zilveren) oorbel erin gekregen...
Bij een goede juwelier gebruiken ze dit soort achterkantjes. Hierdoor niet het gevaar dat de achterkant in het hoofd zou kunnen prikken o.i.d. Ach liever dat mensen mijn dochter ordinair vinden vanwege oorbellen, dan dat ze mijn dochter afkeuren om onopgevoed gedrag (ik weet het het is een heel andere discussie) maar mijn dochter met haar ordinaire oorbellen zegt dank je wel, sorry, alsjeblieft, ed. Ze weet hoe ze zich hoort te gedragen. Er zijn heel veel oorbelloze kinderen die daar iets van kunnen leren..
Ja, mee eens! Hier krijgt ze pas oorbellen totdat ze zelf wil, rond een jaar of 4 maar voorlopig nog niet dus.
Onze dochter heeft nog geen oorbellen en zal ze pas krijgen als ze er zelf om gaat vragen. Ik heb ze een paar keer opnieuw moeten laten schieten omdat het steeds ging ontsteken
Ik zelf kreeg ze toen ik 12 was en dat vind ik nu ook een mooie leeftijd. Tweede heb ik laten schieten toen ik 14 was geloof ik. Bij baby's en jonge kinderen vind ik het er persoonlijk niet uitzien maar dat is misschien meer een kwestie van smaak. Ik zou voor schieten kiezen.
ben het helemaal met je eens. Ik vind persoonlijk bij hele kleine kindjes oorbellen vreselijk ordinair staan
Dochter met een jaar of 12, als ze zelf de consequenties goed kan snappen. Zoon nooit, verschrikkelijk tokkie vind ik. Bij baby's en hele jonge kinderen vind ik het zo zonde, ze krijgen er vaak zo'n ordinair koppie van.
Nou, ik vind eigenlijk dat we wel een applausje verdienen. Al 7 pagina's en nog geen geweldig grote drama's
Allereerst bovenstaande dus. Ik hou absoluut niet van oorbellen bij kinderen. Maar ik zou het juist laten schieten. Piercen lijkt me een hel! Maar ik heb daar geen ervaring mee, dus mss vergis ik me
Hier ook als ze zelf kan vragen. En dan tussen de 4-6 jaar. Niet eerder. Ik vind het geen meerwaarde hebben en zie mijn kind liever puur. Niet dat ik het lelijk vind bij anderen. Maar bij mijn dochter wil ik het niet. En als ze het al wil dan ga ik niet mee haha vind het vreselijk als iemand haar pijn doet. Klinkt misschien stom maar ik heb het ook met armbandjes. Heb eentje gekregen toen ze geboren werd. Maar ik snap gewoon niet wat mijn kindje van 7 maanden met een armbandje om moet. Gewoon een puur kindje geen toeters of bellen. Misschien ben ik wel extreem haha. Maar hier dus niks!
Dochter krijgt ze pas echt als ze zelf snapt wat het is en wat de consequenties zijn. Voorlopig dus echt nog niet. Vind het ook verschrikkelijk staan bij jonge kindjes. Jongens met oorbellen vind ik echt niet mooi, onze toekomstige zoon krijgt er van ons nooit. Al springt hij hoog en laag.
Dit lees ik vaker. Maar volgens mij weten ze dit nooit. Ze zeggen dat ze het snappen op een gegeven moment. Maar pas als ze het écht voelen (ontstekingen, pijn, voor altijd een gaatje) dan pas snappen ze het echt. Het is gewoon niet echt voor te stellen. Wat dat betreft is het net als het krijgen van een kindje: Je kiest er zelf voor, maar als het je eerste is, dan weet je toch niet hoe je het gaat ervaren, hoe je er zelf op reageert.
Iedereen moet doen wat ze zelf willen. Wij hebben afgesproken te wachten. Binnenkort wil ik weer nieuwe oorbellen laten zetten bij mijzelf (na de ks weer vergeten in te doen). Wie weet zwichten we wel dan.
Dit vind ik dus ook, ik ben geboren op aruba en daar kregen alle meisjes ze de dag erna van de staat. MIjn ouders woonde daar tijdelijk ivm uitzending van de marine. Ik denk dat we allemaal elkaar moeten respecteren, en hoe kan een baby nou ordinair zijn inderdaad. Ook hoor ik vaak langskomen dat men het kindermishandeling vind nou sorry ga dan maar eens praten met kinderen die mishandeld zijn. En inslikkingsgevaar> Oorbellen zitten goed vast hoor, zeker als je gewoon kleine knopjes pakt. Ik denk dat alle strikjes, pailletjes en knoopjes op kleding gevaarlijker zijn tegenwoordig aangezien die nooit goed gestikt worden in de fabriek!
Ik vind termen zoals ordinair, tokkie en dergelijke sowieso heel erg denigrerend. Er als eens bij stil gestaan dat mensen jou af kunnen rekenen op je accessoires/haarstijl/kledingstijl/manier van praten en dergelijke? Vind je dat ook zo fijn, vooral als iemand het over je kind heeft in dit geval. Je hoeft niet te doen wat een ander doet, maar iedereen in zijn of haar waarde laten lijkt mij geen onmogelijke opgave toch?
Mijn dochters kregen hun oorbellen toen ze 4 waren. Ze wilde het zelf. Nooit problemen er mee. Zie in de klas dat bijna alle meiden wel oorbellen hebben.