Mijn dochter van bijna 2,5 lijkt continu gefrustreerd en boos. Daarnaast heeft ze een hele grote mond en we weten niet echt hoe we ermee moeten dealen. Als ze der zin niet krijgt begint ze tegen me te schreeuwen: mam ik wil .. !! Ze schreeuwt echt met alles, normaal iets vragen kan ze niet. Ze is soms ook zomaar verdrietig, als ik dan vraag waarom zegt ze: gewoon, ik ben gewoon even verdrietig. Ik word er zelf soms verdrietig van als ik haar zo zie, ze was altijd zo vrolijk en lief maar sinds de geboorte van Novan is ze totaal veranderd. Doet continu dingen die niet mogen, en daagt ons onwijs uit. Dit hoort natuurlijk bij haar peuter gedrag maar hoe gaan jullie ermee om? Soms moet ik echt tot 20 tellen om niet terug te schreeuwen.. Mijn man heeft er soms meer moeite mee en word dan wel boos op haar Ik wil graag dat ze wat prettiger in haar vel zit, zodat de sfeer thuis ook wat gezelliger word.
Misschien voor een bepaalde periode wat meer een op een momentjes met haar nemen? Samen douchen, samen boekjes lezen, samen een keer iets buiten de deur zonder de mannen?
Ja miss moet ik dat eens doen Laatst had ml wel een dag vrij genomen om met haar op stap te gaan naar de dierentuin en speeltuin. Maar misschien wilt ze het liever met mij doen
Ik denk dat ze nu op een negatieve manier aandacht van jou vraagt.... Probeer als het kan als je zoontje slaapt echt even samen tijd door te brengen al gaan jullie samen knutselen en tekenen. Of bij mooi weer in de tuin. En benoem dan (overdreven) dat Novan slaapt en dat jullie nu gezellig met zijn 2tjes zijn. En als het kan en je man/vriend is thuis even samen boodschappen doen. En dan het benadrukken dat jullie samen zijn dat werkte hier erg goed! Ze had jou eerst helemaal voor zichzelf en nu niet meer. Dat is heel wat!
Ja ik zou even iets met haar alleen doen. En het is ws persoonlijk maar ik zou juist niet overdreven benoemen dat je met haar bent en niet met haar broertje...ben bang dat je er dan juist de nadruk op legt. Gewoon benoemen dat je het zo gezellig vindt dat jullie dit samen doen. Verder goed duidelijk maken dat je haar niet snapt of niet kan helpen als ze het niet rustig uitlegt. En duidelijke grenzen wat betreft schreeuwen: het gebeurd niet en ik luister niet zolang je schreeuwt. Probeer het "stoute" gedrag en het uitdagen te negeren..natuurlijk kun je niet alles negeren, maar zoveel mogelijk. Praat met haar waarom ze dingen doet maar geef haar geen mogelijkheid/ruimte om een strijd aan te gaan. Ze daagt jullie idd uit en door erop in te gaan blijf je het in stand houden. Haar gedrag negeren maar niet haar dus.
Stiekem heeft de baby wel vaak voorrang als de baby huilt of een voeding nodig heeft. Dan was het hier toch vaak even wachten want... Daarom benoemde ik onze tijd samen wel echt. Zodat ze wist en weet dat zij ook belangrijk is.
Ja ik zou ook denken aan gerichte momenten met haar samen. Paar keer per dag echt persoonlijke aandacht geven. Als je een beetje door hebt wanneer de baby weer een fles/borst moet, dan zon 10 mij er voor even persoonlijke aandacht geven, zodat ze wat dat betreft aan haar mama behoefte is gekomen. En verder veel betrekken bij je activiteiten in huis en met de baby. Daarnaast proberen veel uit te leggen. Er is een topic gaande in mama en gezien en het heet opvoedmethoden.nmisschien leuk om mee te lezen over verschillende vormen en meningen. Ook het boek kijk luister en begrijp van Jantine Peters vind ik een aanrader.
Is het niet de leeftijd ? Het is hier momenteel precies hetzelfde . Inderdaad ook gillen bijvoorbeeld "mama ijs pakken snel " en als ik dat niet doe inderdaad boos . En express overal op klimmen , achter de tv staan (op een kast ) op de tafel klimmen . En zelfs express dingen in z'n mond stoppen als ik even geen aandacht geef . Ik heb helaas geen tips , maar wel herkenning dus ik lees even mee . En inderdaad ik moet ook echt even tellen en kan me opzich ook nog wel inleven want hij is inderdaad ook echt verdrietig . Maar mijn vriend wordt inderdaad wel is boos en dat botst dan ook weer tussen ons . Hier de baby dan nog in m'n buik 😝 maar bekkeninstabiliteit waardoor ik weinig kan en in het ziekenhuis gelegen enzo , dus voor ons zoontje ook zeker veranderingen Lastige situatie zeg , sterkte ! Ik lees mee .
Hier ook een klein (maar wel lief) monstertje van 2,5. Ze begint een beetje een grote mond te krijgen, te commanderen en huilen wanneer iets niet gaat zoals de bedoeling is. Ik hou het maar op de peuterpuberteit.