Was er bij jullie een reden voor de vroeggeboorte, en zo ja wat was die reden, en zo nee, wat vind je er zelf van? Ik zelf had met 26 weken al weeen en ontsluiting (tot 3cm) uiteindelijk zakte het af, begon met 32 weken weer weeen en ontsluiting tot 5 cm, uiteindelijk tot 34 weken weten te rekken..(echt geluk gehad) met 26 weken zijn er al allerlei onderzoeken gedaan waarom er vroegtijdige weeen waren , of er een infectie was e.d .. maar geen oorzaak gevonden.. zelf denk ik dat stress en te veel doen er mee te maken heeft gehad.. van 26 weken tot 34 heb ik ook volgehouden door te rusten en bijna niet lopen.. zodra ik weer wat deed begonnen de weeen weer. Omdat er geen verklaarbare reden is ben ik ook wel bang dat de eventuele tweede weer te vroeg wordt geboren. Wat is jullie verhaal?
bij mij braken de vliezen met 22 weken zomaar gewoon foutje van de natuur werd er gezegd Ben wel bang dat het misschien als ik ooit een 2e krijg het weer zal gebeuren maar dan zal ik gewoon weer doen wat ik voor de 1e ook heb gedaan
Ik wa snet 28 weken zwanger toen de weeen hier begonnen. Had rugpijn maar dat bleken al weeen te zijn. De VK kwam en die zag dat ik al 2 cm had (om 08.30) weeen remmers hielpen niet meer. 'S middags om 15 48 was Nova geboren. Ook geen reden gevonden, ze wilde er gewoon uit denk ik. Ook ik ben bang voor weer een te vroeg geboorte omdat ze het ook niet hebben kunnen vinden wat het was. Was er heel erg mee bezig waarom maar heb me inmiddels daar bij neer gelegd. Het is zo en kan er niet meer van maken..... Hopelijk blijft de volgende wonder wel zitten (mochten we daarover denken) tot 40 weken.....
Hier zijn de vliezen spontaan met 31 weken en 5 dagen (4u00 's morgens) gebroken. Om 17u00 dezelfde dag begonnen de weeen en om 22u28 was Thomas geboren... Mijn zwangerschap verliep goed. Zelf heb ik het idee dat het misschien gekomen is door (te) veel vruchtwater, want ik was al behoorlijk gegroeid! Uit onderzoek is verder niets naar voren gekomen. De placenta zag er goed uit (geen infarctjes oid), er waren geen infecties (1 waarde was ietsje verhoogd, maar onvoldoende voor een infectie. De gyn zei dat heel misschien mijn lichaam hierdoor preventief de bevalling heeft opgewekt om het kindje te beschermen). ook heb ik nog inwendig onderzoek gehad naar de vorm van mijn baarmoeder, maar daar was ook niets bijzonders te zien... Onverklaard dus. heb me heel lang heel schuldig gevoeld omdat we ook een huis gekocht hadden, laten verbouwen en verhuisd waren en het ook nog eens stress op t werk was... De gyn zei dat het mogelijk invloed kan hebben gehad, maar dat het stikt van de vrouwen die dat ook allemaal meemaken en gewoon hun kindje voldragen.... Dusss, we tasten in het duister w.b. de oorzaak. Bij een tweede zwangerschap, ga ik iig geen risico's nemen en vanaf 13 weken halve dagen werken en helemaal niets doen wat belastend (fysiek of geestelijk) zou kunnen zijn. De stress/angst van nog een vroeggeboorte is dan de enige negatieve factor die er zou zijn..., maar dat voorkom je niet denk ik...
Met 26.1 weken al 3 a 4 cm ontsluiting en een uitpuilend vruchtvlies.. Met 27.0 weken bevallen en de patholoog heeft de placenta onderzocht en er bleek een beginnende ontsteking in de baarmoeder/placenta te zitten.. Bij de volgende moest ik ook rekening houden met een vroeggeboorte wat ik wel raar vind.. Wat is nu de kans dat er weer een ontsteking zal komen.. Groetjes Mariebel
bij is de bevalling erg plotselling gekomen. had 2 dgn ervoor nog controle echo gehad en niks gezien, al vond ik zelf dat akeesh erg laag zat, maar volgens de gyn was dat geen probleem. Ook ik heb me schuldig gevoeld dat ik teveel had gedaan, maar volgens mijn gyn kan je een dubbele radslag doen en dat moet allemaal niks uit te maken. Bij mij kan de reden van vroeggeboorte zijn dat het een tweeling is. Onderzoek vond een infectie in de placenta van akeesh, maar deze placenta had wel al 4dgn leeg in mijn baarmoeder gezeten, dus dat kan ook daardoor zijn geweest.
herkenbaar.. wij hadden ook net een huis gekocht en waren die aan het verbouwen. We waren nog niet verhuisd.. mijn vriend is uiteindelijk alleen verhuisd omdat ik toen dus in het ziekenhuis lag. ienieminie, had je wel weeenremmers gekregen dan? ik heb het gevoel gehad dat die weeenremmers mijn/onze redding zijn geweest. ik moest wel plat liggen anders begon het weer. toch vind ik het raar dat ze zeggen er kan geen oorzaak worden gevonden.. zal ook wel zo zijn maar een kindje word toch niet voor niets zo vroeg geboren.. zelf heb ik het gevoel dat mijn baarmoedermond te slap was. met 26 weken was die al verstreken.. wel spannend hoor als er straks een tweede op komst is..
Ik heb diabetes en had te veel vruchtwater. Daar door was Britt veelste groot en te zwaar. Dat alles iriteerde de baarmoeder en kreeg ik met 20 weken al weeen. Met 26 weken geloofde ze me eindelijk en met 28w6d is ze geboren.
Ik had hoge bloeddruk en hield vocht vast. Ik ben met 27 weken opgenomen en toen ging het goed mis. Mijn bloedwaarden verslechterden, ik had leverstuwing en voelde me beroerd. Ik bleek Hellp te hebben en ik ging steeds meer achteruit en mijn placenta begon los te laten. Ik heb toen een keizersnee gehad met 27 weken 5 dagen.
Ik had sowieso al een heel korte cervixlengte (baarmoedermond) die steeds langzaam iets korter werd, al vanaf 22 weken. Met 28 weken kreeg ik er ook nog zwangerschapsvergiftiging bij en ben ik opgenomen. Zelfde verhaal als bij Malaika: het werd HELLP en een spoedkeizersnede gehad bij 31w3d. Achteraf vertoonde de placenta wat infarctjes en had ik teveel vruchtwater, volgens de gyn. had ik ook gemakkelijk een vroeggeboorte kunnen krijgen als ik geen HELLP had gehad.
Bij mij is met 32w de placenta gedeeltelijk losgelaten. De verloskundige kwam snel en heeft de ambulance gebeld. In het ziekenhuis is een spoed keizersnede gedaan. Hier ook de placenta nagekeken en inwendig onderzoek gehad. Geen enkele oorzaak gevonden. Ik had wel al vanaf week 20 vaak flink harde buiken, maar volgens de verloskundige hoorde het er allemaal bij en ik moest rustiger aan gaan doen (niet dat dat hielp, ik bleef pijn houden). Ik heb me ook voorgenomen bij een eventuele volgende zwangerschap (als ik het nog een keer aandurf) me meteen gedeeltelijk ziek te melden en met de pootjes omhoog te gaan zitten.
Bij mij braken de vliezen met precies 30 weken...Ze vermoeden dat ik drager was van de GBS bacterie(wat 1 op de 3 zwangeren vrouwen bij zich draagtmaar in de regel niet merkt) daardoor kreeg ik sinds opname al antibiotica toegediend.Met 30 weken en 1 dag kwam de uitslag en jah ik was drager van die bacterie... Volgens de artsen was het de oorzaak van het breken van de vliezen en dus ook de oorzaak van de vroeggeboorte... Susi
Met 29 weken braken mijn vliezen waar ze achterkwamen met 31 weken, en met 35 weken is ze geboren geen oorzaak voor gevonden, waarom mijn vliezen braken
bij mij braken mn vliezen met 35 wkn en 4 dagen.. ik voelde me al een paar dagen ziekjes en koortsig.. mijn koorts kwam ineens op en een uurtje later zakte het weer.. ik moest dus die dag voor controle naar de verloskundige ze meette bmijn bloedruk die was goed.. toen ging ze naar haar hartje luisteren en dat duurde ineens veel langer dan normaal.. ik begon me al zorgen te maken want ik had al een fout gevoel voordat ik erheen ging.. haar hartslagje was veel te hoog en we moesten meteen door naar het ziekenhuis om een hartfilmpje van de baby te laten maken.. daar aangekomen, lag aan het ctg apparaat en haar hartslagje kwam tot 200! ze hebben overlegd en ik moest 1 nachtje ter observatie blijven.. en telkens aan de ctg.. tegen 11 uur savonds ging ik slapen en rond 00.25 uur moest ik plassen, ik ging daarna weer in bed liggen en voelde ineens iets lopen.. ik dacht dat ik in mn broek plaste maar het voelde toch anders... mijn vliezen waren gebroken.. de verpleegkundige en de gynacoloog kwamen de ochtend erop kijken hoe het ging en ik bleef maar vruchtwater verliezen.. ook af en toe erge krampen.. ze durfden mij niet de toucheren ivm infectiegevaar en ze waren bang dat daardoor de weeen op gang zouden komen.. ik mocht dus niets anders doen dan liggen en wachten.. ze hebben ondertussen mijn bloed geprikt omdat ik steeds hoge koorts had.. maar tot op de dag van vandaag weten ze niet wat ik had.. op 24 april om 10.30 sochtends werd in ingeleid.. daarna een infuus en weeenopwekkers omdat ze al te lang was blootgesteld aan infectiegevaar.. haar hartslagje werd in de gaten gehouden dmv een plakertje op haar hoofdje.. kreeg een catheter en nog meer weeenopwekkers en toen hebben ze me getoucheerd.. 4 cm ontsluiting.. het schoot maar niet op want mijn baarmoeder was niet rijp genoeg om te verweken en te ontsluiten.. rond 20.10 uur hebben ze dan ook besloten om haar direct te halen via een keizersnede.. ik moest naar de o.k.. werd helemaal gereed gemaakt en ik was doodsbang, ik was zo bang dat het niet goed zou aflopen.. ik begon heel erg te shaken en ik had totaal geen controle meer over mezelf.. ze hebben me tot 4 x toe een ruggeprik gegeven omdat de verdoving maar aan 1 kant werkte.. uiteindelijk was het gelukt en werd onze mooie dochter Esmee Lieselot geboren om 21.45 precies... tot iedereens verbazing was ze 3062 gram en 47,5 cm! heel erg goed dus voor 36 weken! ik was half van de wereld maar weet nog wel heel goed dat ik zat te wcahten of ik haar hoorde huilen.. ze zeiden dat ze eerst in de ronde zat te kijken en heel stil was.. daarna hoorde ik mn meisje huilen en ik begon ook te huilen van geluk.. ik was zo gelukkig! ze deed het verder goed maar moest uit voorzorg aan de antebiotica dus ze legden direct een infuus aan en ze moest onderzocht worden en in de couveuse.. ook namen ze bloed an en urine.. ik weet er verder nog weinig meer van ben om 1.30 wakker geworden en wilde naar haar toe.. ze hebben me met bed en al naar haar toegereden en ik zag haar zo vredig slapen.. maar niets was minder waar.. ze kreeg ook koorts.. hetzelfde wat ik had.. hoge koorts en daarna zakte het weer af.. maar bij zo'n klein jong meisje kon dat fataal zijn.. we waren zooo bang.. 2,5 week heeft ze in het ziekenhuis gelegen eerst dachten ze na 5 dagen er gelegen te hebben dat alles goe was en mocht ze mee naar huis.. de volgende avond kwam de koorts weer terug en werd ze heel erg geel en suffig en dronk ze niet meer.. ze moest direct weer terug en is in die wk naar 2700 gram afgevallen.. ze kreeg sondevoeding en weer antebiotica.. en 2 wkn llater zakte de koorts.. en mocht ze eindelijk mee naar huis! pfff wat waren dat ontzettende slopende en moeilijke dagen.. maaaaar nu gaat het ontzettend goed met haar! pff wat een verhaal weer.. had het eigenlijk nog nooit zo van me afgeschreven..
Met 29 weken opgenomen met Pre-Eclampsie/HELLP. Ook mijn placenta had behoorlijk wat infarcten gehad en met 30.1 week kreeg ik een spoedkeizersnede. Malaika, ben jij ook lid van de HELLP hyves? Groetjes Daphne
Ja, ik ben er lid van, maar niet actief. Elke keer als ik daar lees dan begin ik te brullen. Ik kan er dus nog niet zo goed tegen.