Hoi meiden, Ben bijna 37 weken zwanger zoals jullie kunnen zien van ons tweede kindje. Ik kan het me haast niet voorstellen; onze zwangerschap ging niet geheel 'over rozen'; een cyste in de buikholte van de kleine en een echodense focus in het hartje maakten onze zwangerschap erg spannend. Gelukkig is de cyste helemaal weggetrokken, de echodense focus zit er nog wel. Volgens de VK echt helemaal niks verontrustends, maar het blijft in m'n hoofd spoken, en kan het zo moeilijk loslaten. Toenertijd met de 20-weken echo op internet gaan zoeken en las daar toen over het Down-Syndroom. Anyway.. het einde is bijna in zicht, maar ten diepste ben ik zo bang! Ik moet straks 'gewoon' weer bevallen; ene moment denk ik: dat ga ik helemaal kunnen, terwijl ik een minuut later denk: HELP! Daarnaast de angst over de echodense focus erbij ben ik al met al zo wisselend gestemd over alles; wie herkent dit?
Ik kan het me heel goed voorstellen zeker met je zorgen om je kleintje. Bij mijn laatste bevalling begon ik me met 37 weken ook erg zenuwwachtig te maken omdat de bevalling ervoor erg heftig was geweest. Om een compleet andere reden als jou maar ik herken het gevoel wel. Ik voelde me bijna een soort van overspannen door mijn gepieker. Ik denk dat ik onbewust de bevalling heb uitgesteld want ik ben pas met bijna 42 weken bevallen. Ik heb mezelf stevig in de hand genomen en mezelf opgepomt met positieve gedachten en toen kwam ze gelukkig zonder inleiding. Het was een super fijne bevalling! Ik wens je heel veel succes!!!