Op aanspreken of niet?

Heb je haar ondertussen al kunnen spreken?

 

Ik zou haar het wel vertellen en haar na de 'uitleg' heel goed duidelijk maken dat je vertrouwen flink is beschaamd!

 

Ik had meteen gebeld!! Je vroeg nog aan haar of het met de hond goed was en ze heeft dat bevestigd. Ze heeft jou dus iets bevestigd zonder het gecheckt te hebben. Als ze de hond in de woonkamer had gedaan met de deur dicht, had hij niet kunnen ontsnappen lijkt me.

Ik vind dit zeker iets om haar over te bellen. Ik zou ook not amused zijn als iemand zo onzorgvuldig met mijn bezit om zou gaan.

 

Ik heb ook eens een zo een "soort van" situatie gehad.

Een vriendin kwam met haar zoontje bij ons op visite. Dat zoontje heeft in mijn ogen ADHD en is ontzettend druk en onoplettend. Hij rent achter de honden aan, gooit vanalles naar ze en is heel wild. Zijn moeder (mijn vriendin dus) zegt daar af en toe wel wat van maar haar zoontje trek zich er niks van aan.
Ik merk aan mijn honden dat ze echt bang voor hem zijn en ze proberen ook steeds voor hem weg te rennen/kruipen. Na het eerste bezoek kreeg een van mijn hondjes een epileptische aanval. Dit heeft hij 1x op de zoveel maanden. Ik vermoedde al dat dit kwam doordat hij helemaal was opgefokt door dat jongetje.
Na een 2de bezoek een tijdje later gebeurde dit weer. (Mijn hondje kan tijdens zo een epileptische aanval niet lopen, zijn achterlijfje raakt dan tijdelijk verlamd. De 2de keer kreeg hij savonds de aanval en kwamen we er sochtends achter dat hij nogsteeds "verlamd" was en raar uit zijn oogjes keek. De dierenarts keek hem na en zei toen letterlijk: "hij is lichamelijk gezond en er is geen reden om jullie druk te maken maar hij heeft letterlijk de angst in zijn ogen dus hij moet weer even zien te ontspannen".) Ik wist toen zeker dat dit kwam door het gedrag van dat jongetje. Ik heb mijn vriendin netjes maar wel duidelijk gezegd dat haar zoontje veel te druk en te wild is voor mijn hondjes en mijn hondjes hierdoor lichamelijke klachten hadden. Dat ik niet wenste dat hij nog mee kwam of dat ze hem in de hand moest houden wanneer ze komen. Ze had hier gelukkig wel begrip voor.

 

Ongeluk zit in een heel klein hoekje. Wellicht heeft ze zorgvuldig de deuren van zowel woonkamer als buitendeur dichtgetrokken nadat haar spullen in de auto lagen. Was ze daardoor in de veronderstelling dat alles goed was met je hond. Iemand die niet gewend is met honden om te gaan en er zelf niet veel mee heeft zal idd niet snel nog eens zoeken of de hond echt wel in de huiskamer zit als ze de hond daar als laatst heeft gezien en geen enkele aanleiding heeft om aan te nemen dat hij daar niet meer zou zijn (niets gehoord bij het inladen oid).

Zelf zou ik het overtrokken vinden haar niet vaker te laten uitslapen. Ik denk dat als jij haar hebt verteld wat er is gebeurd dat er geen enkele logee zorgvuldiger met je hond om zal gaan dan zij. Dit wil ze natuurlijk ook geen 2e keer laten gebeuren!

 

Ik had de hondjes bij de tweede keer even in de keuken ofzo gedaan, of gewoon bij haar afgesproken. Je eigen zoontje zal straks ook wel een periode krijgen dat hij achter de hondjes aangaat.

 

Maar hondjes kunnen van hun eigen "roedel" meer hebben dan van een kind wat ze verder nooit zien heh. Hond groeit op met het kindje dus zal er ook geen stress zijn.

Vind het echt knap dat je zo reageert ts, ik was echt al lang zwaar over de zeik gaan bellen

 

super knap en heel verstandig ook

Hoe rustiger je het gesprek in gaat hoe beter.

Ik ga er namelijk echt van uit dat ze het nooit zo heeft bedoelt ( natuurlijk niet)

Ik moet eerlijk zeggen dat ik ook echt super gek om mijn hondje ben en nooit een ander vertrouw om af te sluiten.

 

Ik zou ook niet 'verstandig' gehandeld hebben! Chapeau!

 

Ik zou haar hier zeker op aanspreken. Dit hoeft dan niet eens belerend te zijn maar wel dat zij weet dat er iets fout is gegaan.

 

Ik zou haar er ook op aanspreken en idd niet belerend ofzo.
Waarschijnlijk heeft ze het zelf niet door had gehad of voor haar gevoel heeft ze wel goed de deur dicht getrokken en is jullie hondje er stiekem tussen door geglipt zonder dat ze het door had.

Waarschijnlijk vind ze het net zo erg als jij het erg vind

Gelukkig was er niets gebeurd

 

Zoo ik zou me kapot schrikken!
Wat een geluk dat het avontuur van je hond goed afgelopen is!

Maar ik zou er zeker meteen over beginnen hoor!
Ik vind toch echt wel dat ze beter uit moet kijken.

 

net zoals iedereen al zegt: gewoon erop aanspreken, niet als woeste willem maar gewoon op een rustige manier, ze zou zich erg rot erover voelen denk ik

 

Knap dat je wacht met bellen, ik geloof dat ik in de auto al aan de telefoon gehangen had! Nee, ik zou echt not amused zijn, en wat mij betreft ook echt een reden om de vriendschap te verbreken. Wij hebben geen hond meer, hij is nu net een jaar geleden overleden en er komt geen andere meer, maar mijn hond was voor mij echt alles. Ze zal het vast niet expres gedaan hebben, maar haar onzorgvuldigheid zou voor mij toch echt een probleem zijn.

 

Prsoonlijk vind ik dit wel heel kort door de bocht.
Als je een goeie vriendschap met iemand hebt hoef je toch niet bij de eerste en beste (weliswaar een grote) fout een vriendschap te verbreken?

Vriendschap is toch ook dat je eerlijk tegen elkaar kunt zeggen hoe jij je voelt en wat het probleem is, en dat je daar samen ook probeerd een oplossing voor te vinden?

Als mijn beste vriendin in zo'n situatie terecht zou komen en het zou mijn hond zijn,zou ik niet de vriendschap verbreken.
Ja, ik zo boos zijn en ook wel uitten naar haar toe dat ik not amused ben, maar om nou vriendschap daarvoor te verbreken? Nee, ik weet namelijk ook dat mijn vriendin daar er schuldig om zou voelen.
En daar buiten om, mensen kunnen fouten maken, en het gaat er dan denk ik ook om of ze er van leren.
Maar dat is mijn mening

 

Ik zou zeker bellen! Niet om boos te doen o.i.d maar haar er toch even op te wijzen. Ik ga ervan uit dat ze het niet expres heeft gedaan maar dat ze de volgende keer toch wel even beter oplet.

 

Heb je er al met haar over gesproken ts?

 

Ik zou het zeker zeggen! Gelukkig is het goed afgelopen, maar als je niks zegt kan het (onbewust) toch tussen jullie in gaan staan en het is sowieso goed dat ze het weet, weet ze in ieder geval dat ze erop moet letten de volgende keer.

 

En wat als ze op je kind had gepast en dat was weggelopen omdat ze onoplettend was? Nee, sorry, fouten maken kan, maar dit is zo'n grove fout, daar kan ik niet mee overweg. Als je duidelijke instructies hebt gegeven en het gaat dan nog fout is het gewoon ongeïnteresseerd zijn, niets meer en niets minder