Mijn dochtertje Jelke is nu bijna 19 weken oud. Ze heeft een goed ritme en slaapt al een tijd 's nachts door. Gisteravond begon ze ineens hard te huilen. Het leek alsof ze sliep, maar het was best heftig dus we hebben haar opgepakt om te troosten en maar meteen luier verschoond en de laatste fles gegeven. Dit was een uur eerder dan normaal, dus ik dacht van de gelegenheid gebruik te maken en een keer vroeg te gaan slapen Maar een half uur nadat ze sliep begon ze weer. We hebben haar laten liggen, omdat we dachten dat ze door de vermoeidheid heen moest. (Dachten dus dat ze wel wakker was) Het huilen duurde steeds kort, met pauzes en ongeveer tien minuten later was het stil. Ongeveer anderhalf uur later begon ze weer en nu echt heel hard. Ik er naartoe en ze sliep gewoon tijdens het huilen! Heb geprobeerd haar te troosten, maar ze reageerde niet op me, bleef hard doorhuilen en werd niet wakker. Toen ik haar oppakte werd ze na een tijdje wakker en uiteindelijk rustig. Terug in bed gelegd en ze viel in slaap om na een half uur weer te beginnen. Deze huil stopte vanzelf en de rest van de nacht heb ik haar niet gehoord. Ik heb op internet hiernaar gezocht, maar ik kwam er weinig over tegen. We zijn gisteren naar de leen bakker en prenatal geweest (prikkels die ze moest verwerken?) en ze heeft voor het eerst een bloemkool hapje gehad. Wat ze wel lekker vond. Herkent iemand dit huilen in de slaap? Waardoor komt het denk je en wat doe je dan? Ik hoor het graag
Als ik het zo lees dan vermoed ik dat ze de indrukken van de dag in haar slaap aan het verwerken is. Baby's kunnen alleen maar huilen om iets duidelijk te maken en om hun gevoelens te uiten. Zo lang ze slaapt, gewoon lekker laten liggen, als ze wakker is even troosten en weer terugleggen.
Mijn zoontje had dat ook, maar vaak na een dag met veel prikkels. Dan leek het een soort van droompje. Hier deden we dan vaak even een hand op zijn hoofdje leggen en daarna sliep hij weer rustig verder.
hier ook, maar het zet niet door, het blijft vaak bij 1 of 2 luide huilgeluiden. De eerste keer was midden in de nacht en was een beetje wakker, tussen twee dromen in zeg maar, en toen was het echt 1 hele lange luide "huil" ik schrok me rot, lag echt stijf in bed in het pikkedonker met mn hart in de keel... toen besefte ik me dat ze wel gewoon lag te ademen (ze ligt bij ons op de kamer) maar heb toch even het lampje aan gedaan en gekeken.... niks aan de hand, de volgende dag ook niet, maar de schrik zat er goed in!! Nu gebeurd het om de 2, 3 nachten wel eens, ik word er wel wakker van, maar schrik niet meer zo
Bedankt voor jullie reacties. Waarschijnlijk was ze inderdaad indrukken aan het verwerken. De twee nachten erna is het niet meer gebeurd. Zo gebeuren er steeds weer nieuwe dingen hè