Vandaag heb ik bij de gyn de 12 weken-echo gehad. Volgens de berekeningen ben ik morgen officieel pas 12 weken, maar alles zag er weer heel goed uit. Dit is nu voor mij de 3e echo bij de gyn, en we hebben al 2 pretecho's gehad. Maar toch blijft het iedere keer spannend. Deze keer was mij moeder mee. Ze vond het heel leuk om haar aanstaande kleinzoon/dochter al te zien. Mijn man kon helaas niet mee, omdat hij moest werken, dus het was wel fijn dat ik niet alleen was.. Over 4 weken heb ik de volgende echo.. Maar voorlopig gaat alles echt supergoed, ondanks dat ik in de high-risk groep val door mijn diabetes.. Maar ik ben heel blij, en kan voorlopig lekker van de zwangerschap blijven genieten.
dank je Waar ik me wel enigsinds wat zorgen om maak is dat ik iedere keer bij de gyn een hoge bloeddruk heb (rond de 140 over geen idee, maar dat was wel goed). Als ik thuis meet, is dat eerste altijd maar 120. Waarschijnlijk komt het omdat ik me voor de gyn toch altijd wel druk maak, en daardoor mijn bloeddruk stijgt.. Maar goed, wel iets om op te letten... Verder was de echo heel erg leuk. Ik had vandaag een andere arts dan de vorige keren, maar ze was heel aardig. Ook was er een gyn in opleiding bij, een man, die ook heel aardig was. Hij maaktte de echo, wat hij heel netjes deed. Het hartje was heel duidelijk te zien, dus dat was weer heel posi! Toen ik klaar was meteen mijn man op zijn werk gebeld, en hij was ook blij.. Nu op naar de intake bij het highriskspreekuur, omdat ik diabetes heb. Daarbij krijg ik ook info over de uitgebreiddere (vanwege mijn diabetes) 20-wekenecho. Deze intake heb ik op 27-7. De volgende echo vind plaats op 11-8. Maar daarvoor nog ff lekker op vakantie naar Disneyland Parijs
Bedankt meiden Na een flinke nachtmerrie vannacht werd ik echt verdrietig wakker vanochtend. Ik droomde dat op de echo het hartje niet meer klopte, het kindje te klein was, en ze het weg MOESTEN halen (nieuw beleid van het ziekenhuis.. geen hartje, te klein, meteen weg ermee..). Ik kon er niets tegen doen, en kreeg een spuit waarmee opgewekt werd dat mijn lichaam het meteen af zou stoten... Toen ik thuis kwam, en mijn papegaaien (in mijn droom had ik er 3, in het echt eentje) op eentje na dood waren, was ik helemaal verdrietig, en toen mijn man ook nog tekeer ging tegen me omdat ik toch het kindje had weg laten halen, had ik het helemaal gehad.. Gelukkig toen ik wakker werd en helemaal verdrietig was, zag ik meteen de echofoto van gisteren, en was ik weer helemaal vrolijk.. Het is echt zo, dat het kindje er nog steeds zit