Mijn zoontje van 6mnd wil niet in zijn eigen bedje slapen, alleen naast mama in het grote bed. Hartstikke gezellig en wat mij betreft prima, maar mijn man wil eigenlijk ook wel weer eens in zijn eigen bed slapen...haha. Ik vind het heerlijk om samen te slapen en lekker tegen mijn baby aan te kruipen en te troosten als t nodig is. Beiden slapen we prima zo, soms wordt hij pas om half 10 wakker! Maar mijn man is een heel onrustige slaper en durft er niet bij te gaan liggen, want hij is bang dat hij op hem rolt of bijvoorbeeld per ongeluk een elleboog stoot uitdeelt.. Dus wordt het tijd voor ons zoontje om in zijn eigen bedje (en het liefst volgens mijn man in z'n eigen kamertje, want hij wordt bij elk zuchtje wakker). Hij slaapt met wat moeite wel in zijn wiegje naast ons bed, maar hier past hij bijna niet meer in. Gisteren geprobeerd hem te slapen te leggen in zij n ledikant op eigen kamer, een groot drama! Wel even geslapen maar al gauw wakker en klamt zich aan mij vast en slaapt als een roosje bij me. Dan smelt ik weer en vervolgens ligt hij weer prinsheerlijk bij me. Hebben jullie misschien tips of herkennen jullie dit? & Hoe kan ik dit t beste aanpakken... het voelt als loslaten om hem alleen te laten slapen maar ik doe dat dan voor mijn man (en ook wel n beetje voor mijzelf, want hij kan nu niet uit logeren wat betekent dat we niet een avondje uit eten kunnen bijv, wel zo leuk voor je relatie)...
Kan je geen co-sleeper maken of het ledikantje naast jullie bed zetten? Met een co-sleeper ligt je zoontje ook ongeveer bij je in bed, maar kan je man ook 'veilig' in z'n eigen bed slapen. Schrik er ook eerlijk gezegd wel een beetje van dat hij al 6 maanden niet meer in z'n eigen bed slaapt (je man dan he). Even een plaatje van internet gepikt, mocht je het idee van co-slapen niet kennen. https://www.google.nl/search?q=co+-sleeper&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwj97MjT7tzMAhVhCcAKHR78BZ4Q_AUIBygB&biw=1920&bih=955#tbm=isch&q=co+sleeper+ikea&imgrc=3FlhihQeKp-CUM%3A
Heb ik idd ook voorgesteld aan mijn man, of om t ledikantje op onze kamer te zetten, maar hij wil graag dat onze zoon helemaal op z'n eigen kamer gaat omdat hij van elk geluidje wakker wordt en slecht kan inslapen erna (vanwege nachtdiensten, etc). Dus eigenlijk ben ik op zoek naar tips om m op z'n eigen kamertje te laten slapen. En ja, dat mijn man al n tijd niet bij me slaapt is inderdaad niet zo leuk, schaam ik me n beetje voor haha
Misschien werkt het om eerst bij hem te blijven totdat hij slaapt, daarna steeds iets eerder weggaan en als hij begint te huilen terug komen en hem troosten maar niet uit bedje pakken. Dan zou je de tijden dat je terugkomt om te troosten ook steeds korter kunnen maken zodat hij begrijpt dat je er bent en komt als hij je nodig heeft maar dat het hem niet veel oplevert. (Hoop dat je begrijpt dat ik dit niet gemeen bedoel maar zo legde de cb arts mij dit toen ook uit) Hoop dat je er iets aan hebt want ik kan me voorstellen dat je man en jij na een half jaar ook weer gewoon naast elkaar willen liggen.
Een matrasje ernaast op de grond leggen en dan zelf ook daar slapen. Steeds een stukje verder richting de deur tot je naar je eigen kamer kunt?? Hij is gewend dat mama er is dus zul je dit denk ik geleidelijk af moeten wennen. En wellicht een feestje ervan maken dat hij in zijn eigen bedje gaat slapen. Als hij lief gaat slapen of een nachtje door heeft geslapen een cadeautje geven ofzo?? En tevens als hij eenmaal alleen ligt daar en toch mama nodig heeft hij hier respons op krijgt zodat hij weet dat ookal ligt hij niet naast je, mama wel in de buurt is en hij veilig is. Zomaar wat ideetjes hoor, geen idee of je er iets aan hebt. In iedergeval succes!!
Ik zou er naast gaan liggen op een matras en steeds verder weg. Je man dan gewoon in jullie eigen bed Hij heeft dit aangeleerd en dat moet hij afwennen helaas. Of je zet eerst t ledikant naast jullie en als ie daaraan gewend is zet je t ledikant verder weg tot in de andere kamer. Onze dochter sliep wel 8 maanden bij ons op de kamer, pal naast t bed, maar altijd in haar eigen bedje waardoor het verhuizen naar eigen kamer geen enkel probleem heeft gegeven
Ik snap je man ook wel, maar je (of hij eigenlijk) kan niet van zo'n klein hummeltje verwachten dat dit zo even geregeld is. Kleine stapjes. Eerst eigen bedje op jullie kamer, als dat goed gaat in zijn eigen kamer met jou erbij. Sommige kinderen kunnen zo'n overstap goed aan, andere kinderen vragen daar meer tijd voor.
Ik zou bij zo'n grote behoefte om samen te slapen er zeker aan toegeven. Ik ben sowieso een groot voorstander van een baby in je kamer laten slapen, het is beter voor een baby. Een co-sleeper vind ik een geode middenweg en dan kan je man toch oordoppen in doen?
Wat hier heel goed werkte is een gedragen t-shirt van mij bij hem in het ledikant leggen. Ik had die tip hier gelezen na 1 mislukte poging en het werkte onmiddelijk. Dit deed ik wel overdag want snachts vond ik dat toch niet zo veilig. Na 3 dagen overdag zonder t-shirt geprobeerd en dat ging ook goed en die nacht is hij dan voor het eerst in zijn kamer gaan slapen.
Misschien ipv tussen jullie in je zoontje aan jouw kant van het bed laten slapen, met bedrekje ernaast zodat hij er niet uit kan vallen? Dan hoeft je man in ieder geval niet bang te zijn dat hij op hem rolt o.i.d. Bij leren alleen te slapen: kleine stapjes tegelijk. Wat niet lukt dat lukt niet. Een baby zal niet begrijpen waarom hij in één klap van lekker tegen mama aan ineens alleen in een eigen kamertje moet slapen, dus dat moetje opbouwen zodat hij eraan kan wennen. Ik ben er zelf nu ook mee bezig. Ik doe eerst de slaapjes overdag. In bed leggen, muziekje aan, speentje erbij, welterusten, en dan ga ik weg. Als hij pruttelt ga ik er meteen heen zodat hij leert dat in een aparte kamer slapen niet betekent dat hij ook alleen is. Hij moet weten dat ik nog steeds in de buurt ben en dat laat ik hem weten door bij wat gepruttel even zijn speentje terug te geven en het muziekje opnieuw aan te zetten. Valt hij in slaap, mooi! Bij de eerste tekenen van wakker worden wel weer meteen erheen, ook weer zodat hij weet dat hij niet in de steek is gelaten maar ik er gewoon nog ben. Lukt het niet en gaat hij huilen, dan haal ik hem eruit. Volgende keer nieuwe poging. Uiteindelijk kom je zo steeds stapjes verder. Hij zal in eerste instantie leren dat zijn eigen bed niet betekent dat hij alleen is waardoor hij leert dat hij daar veilig is, en dat jij in de buurt bent ook al ziet, hoort en voelt hij je niet. Als dat zover is kun je beslissen bij kletsen en pruttelen niet meer te gaan, omdat het dan niet meer nodig is om te laten zien dat je er nog bent. Hij weet dat dan. Maar in eerste instantie is plots in een eigen kamertje slapen best eng voor een baby die niet anders gewend is. En als de slaapjes overdag goed gaan, dan 's nachts proberen.
De enige tip die ik kan geven: lees je in in de mogelijke technieken (en die zijn er heeel veel!), beslis samen met je man welke aanpak jullie gaan kiezen, en hou je daar ook lang genoeg aan. Alles door elkaar gewoon een keertje proberen gaat niet werken. Ik heb zelf erg veel gehad aan het boek van Pantley (engelstalige versie hier te vinden: Pantley, het boek, gratis Engelstalige download: http://www.familias-madeira.com/Elizabeth.Pantley.The.No.Cry.Sleep.Solution-1.pdf ), en ook aan deze site: https://www.babysleepsite.com/ Succes!
Ik zou dit echt in kleine stapjes doen. Je kindje is gewend om bij jou te slapen. Dan kun je niet ineens naar eigen bed eigen kamer gaan. Die stap is te groot. En je kunt toch prima uit eten zonder dat hij ergens moet logeren? Mijn oudste wordt bijna 4 is nog nooit uit logeren geweest maar mijn partner is gaan best wel een samen weg . Samen slapen met je kind betekent niet dat niemand het ooit van je over kan nemen. Als jij niet in de buurt bent doen kinderen vaak heel anders.