ehm en dit zou ik dus weer niet doen(ook niet op de gang trouwens zo vroeg maar das wat anders ) Want een box is een speelplek, en als je die dan ook ineens als "strafplek"gaat gebruiken kan dat erg verwarrend zijn of juist een naar iets worden zodat je t dus niet meer anders kunt gebruiken. Net zoals een slaapkamer, als strafplek, daar kun je ook moeilijkheden mee krijgen, omdat ze het kunnen gaan associeren met straf. Ik zou ook gaan voor uit de situatie halen door af te leien, ergens anders neer te zetten te spelen als ze zo klein zijn maar dus op den duur wel uitleggen waarom iets niet mag. Hoe klein ook, ze leren er wel van op den duur. Als ze wat ouder zijn een krukje of de gang als er maar geen speelmogelijkheden zijn (schoenen oid), straf is straf. Maar t meest effectief is denkt ik toch consequent zijn, positief gedrag stimuleren en belonen en negatief gedrag benoemen en corrigeren richting positief gedrag. Als je maar consequent gaat en blijft handelen. en een slechte moeder? Nee iedereen doet immers waarvan zij denkt dat het beste is voor haar kindje(s) en wat werkt voor haar! Groetjes, Mili
Nou mowtom dan ben ik ook een slechte moeder want laatst in een gigantische driftbui heb ik haar ook in haar kamer gezet en heb even de deur dicht gedaan. Dit was trouwens denk ik wel meer voor mijzelf om even af te koelen . Maar bij haar hielp het trouwens ook want toen ik de deur open deed zat ze helemaal verbaast te kijken, zo van he......wat was dat nou ?????? Toen konden we trouwens wel zonder zeuren weer verder met de dingen waar we mee bezig waren. Je moet doen waar je je goed bij voelt hoor, doe ik ook. liefs Es
Ik geef Stijn nu sinds 2 maanden straf, hij was toen 14 maanden. Ik zet hem dan niet in de gang omdat ik het daar niet veilig vind, hij gaat hier in de kamer in een hoek zitten. Ik moet zeggen dat sinds ik dat doe hij wel beter luisterd Ik vind het zeker niet te vroeg om hem straf te geven, ik zou alleen ook een hoek zetten waar je hem kan zien Als ik eerder had geweten dat Stijn er beter door zou luisteren dan was ik er eerder mee begonnen.
ik vind dat wel erg vroeg, pedagogisch en opvoedkundig gezien heeft het helemaal geen zin nog. Een kindvan 8 maanden kan zich echt nog niet realiseren waarom hij/zij op de gang zit. Mij lijkt het dat hij van schrik (angstgevoel=dus negatief) vergeten was dat hij vervelend deed om het eten Wel fijn dat het nu leek te "werken" maar ik zou er persoonlijk geen gewoonte van maken. Ik zou persoonlijk geen druk op het eten zetten en als je kindje vervelend doet : afleiden! Dat doe ik hier ook, wees creatief!
Ik kan mij gewoon niet voorstellen dat je een kind van 8 maanden op de gang zet omdat hij met zijn eten kliert.....een baby van 8 maanden begrijpt dat niet, kan nog geen verband leggen tussen oorzaak en gevolg. Ik nam aan dat iedere moeder ongeveer de ontwikkeling van een kind van die leeftijd weet. Dus ja ik ben verbaasd dat je dat als straf doet. Op mij komt je beschrijving van de situatie over als herkenning/goedkeuring vragende , van anderen. Daar kan ik niet in mee gaan. En volgens mij mag dat, want je bent hier op een openbaar forum,waar niet iedereen het met elkaar eens hoeft te zijn.
Ook ik vind het eerlijk gezegd veel te vroeg. 'straf' bij 8 maanden... Ze begrijpen daar m.i. nog niets van. En over 'klooien' met eten gesproken, dat is toch heel normaal? Je kunt toch van je kindje van 8 maanden niet verwachten dat hij zijn boterhammetje keurig op peuzelt zonder te knoeien? Hier is het ook nog regelmatig een bende hoor, ruimen we wel weer op. Alleen als het echt uit de hand loop pak ik het eten weg en zeg dat het niet mag... Eten is op die leeftijd toch juist spelen, leren en ontdekken? Dat hoort er helemaal bij... Verder is het absoluut geen oordeel over 'slechte moeders' hoor ik geef alleen mijn idee over het onderwerp dat je opend
Dit is echt zo'n reactie waar ze dus helemaal niks aan heeft sorry hoor..Ik snap sowieso niet hoe er hier op dit forum soms gereageerd wordt.... *zucht* Ik persoonlijk denk dat het geen kwaad kan hem op de gang te zetten maar dat t ook weinig zin heeft..En misschien juist omdat ie t nu toch nog niet echt doorheeft dat het straks geen effect meer heeft.. Maar het is heel logisch hoor dat je dingen uitprobeert! En zo zal je in zijn leven nog wel 100 manieren van straffen/corrigeren/belonen/terecht spreken etc uit proberen..En het ene zal wel werken (of tijdelijk) en t andere niet! Keep on trying!
ik ben sinds vandaag begonnen evy op de gang te zetten.. ze is nu 16 maanden.. en luistert soms helemaal niet, ze word driftig als ze iets niet mag, en begint dan mama te slaan en boos te kijken. Dat pikt mama dus niet, ik waarschuw een paar keer en dan is het toch echt afgelopen voor mevrouw ! vervolgens gaat ze een partij liggen krijsen op de gang (of in de kinderstoel) en dat is meestal na een paar minuten over, dan komt ze poeslief weer binnen wandelen.. ik merk dat het nu ook echt effect heeft op dr, ze beseft nu echt wat boos zijn is, en dat ze sommige dingen ook echt niet mag ! ik denk dat ze dat met 8 maanden nog niet echt beseffen, maar het kan zeker geen kwaad om je kind goed aan te spreken en duidelijk maakt dat iets gewoon echt niet kan..
Een grens stellen en een kind corrigeren is 1 ding, straffen een 2e. Ik vind een kind van 8 maanden en sowieso onder de 18 maanden te jong om te straffen. Ik ben van mening dat je ook duidelijk kan maken waar de grens ligt zonder meteen te straffen. Straffen is een manier, maar niet de mijne. En ik heb zelfs mijn vraagtekens bij straffen boven de 18 maanden. Ik ben zelf zelden gestraft, en wist toch heel goed wat wel en niet was toegestaan. Daarbij, klieren met eten rond de 8 maanden hoort bij het ontdekken (van eten) en is een normale stap in de ontwikkeling van een kind! Ik vind het dan ook kul dat een kind daarvoor gaat straffen.
hij zit hier eigenlijk nooit meer in de box, maar wat ik er misschien bij had moeten zetten is dat hij als hij "straf" heeft, in een lege box gaat, en als hij er even in gaat omdat ik hem even van de vloer wil is dat met sppelgoed, en meestal met wat drinken of een koekje. lars maakt er meestal niet zoveel van, als we boven zijn en hij luistert niet, en hij trekt de kleren die ik in de kast leg er weer uit, gaat ie in zijn bed, en ik heb nooit problemen dat hij niet wil slapen, maarja, iedere moeder doet het op haar manier, en ieder kind reageert anders. lars reageert goed op "straf", als ik hem even een time-out geef zeg maar, doet hij het daarna ook niet meer. en over uitproberen, dat begint al met 6 maanden heb ik gelezen
uitproberen is één ding..en noodzakelijk. Je kind leert op die manier dat en waar er grenzen zijn. Hij leert hoe mama in welke situatie reageert. Later leert het zelfs dat mama hem niet af zal wijzen, dat mama altijd bij hem blijft etc etc. Daar is 'uitproberen' het beginsel van. Wen er maar aan, dit gaan ze zeker tot hun 18e doen Het is een noodzakelijk onderdeel van de ontwikkeling. Net als spelen met eten. Maar tussen uitproberen/ consequent daar op reageren .. en straffen zit een heel verschil. Qua euhm..ontwikkeling / begrijpen. Oorzaak en gevolg snappen, linken leggen etc Dus ja, uitproberen vráágt om reactie..Maar maak die vooral niet te ingewikkeld. (oh en je kan misschien ook een alternatief bieden..Devin zit hier aan de stekkers..dan zeg ik duidelijk: nee dat mag niet, en haal haar handje weg..vervolgens geef ik haar iets anders om mee te spelen." )
Ten eerste: Ik vind je absoluut geen slechte moeder! Ten tweede: de reactie van Jingels zou ik gelijk naast je neerleggen, heb je niks aan. Ten derde: vind ik 8 maanden ook wel een beetje vroeg, vraag em af of het zin het heeft. Hier is er de regel: er zijn 2 dingen die je niet kunt afdwingen, ETEN en SLAPEN. Dus daar begin ik dus ook niet aan. Eet hij niet dan niet. Ik geloof ook in het negeren. Hoe meer aandacht (ook negatieve aandacht is aandacht) je ergens aan geeft hoe leuker het vaak is. Zo heeft Ruben een deurtje van de kast kapot gemaakt door er aan te hangen. Dus werd ik op een gegeven momen heel boos toen hij er weer aan ging hangen, en liep naar hem toe om hem weg te halen. Mag jij 1 keer raden wat Ruben nu doet als hij aandacht wil van mama? Als hij nu iets doet wat ik niet wil dan haal ik hem daar weg zonder oogcontact te maken of iets te zeggen. Hooguit zeg ik NEE. Als hij iets doet wat ik wel goed vind dan beloon ik hem. Met aandacht, knuffels etc. Wat betreft een toetje als beloning wat iemand zei.... ik geloof absoluut niet in eten als beloning. Eten is eten vind ik. Maar zo zie je maar hoe verschillend mensen kunnen denken over dingen. Iemadn zei ook dat zij het eten resoluut weghaalt als er alleen mee gespeeld word. Dat doen wij dus ook. Eten is om op te eten, geen speelgoed. Ik haal het weg en probeer het later nog eens. Maar allemaal zonder al te veel poespas. Geen gemopper of zo. Ik denk zelf dat op de gang/trap zetten nut heeft op het moment dat je kind begrijpt waarom hij/zij daar zit. En na afloop sorry kan zeggen. Op welke leeftijd dat is zal voor ieder kind wel verschillend zijn, maar ik schat een jaar of 2 of zo?
Als mijn dochter niet wil eten en met haar eten zit te klooien (vooral die combi), zet ik het even weg en probeer het later nog een keer. Ik erger me er dood aan, maar ik wil er niet boos om worden. Niet alleen haar, maar ook mezelf haal ik even van de situatie af als het eten niet wil lukken. Na een kwartier opnieuw proberen wil meestal helpen. En zo niet, dan maar niet... Ik denk dat mijn dochter niet snapt, (1 jaar) waarom ik boos wordt. Is het omdat ze niet eet of omdat ze er mee zit te klooien/smeren?
Ik ben het eens met guppie. Kleintjes tot plm. 7 jaar (blijkt uit onderzoek) raken van streek door steeds 'nee' te horen, je straft je kind dan voor iets, wat hij/zij is, bijv. qua temperament van je kind. Wat je beter kunt doen denk ik, is inderdaad goed gedrag belonen en sturen. Geen aandacht schenken aan huilen, maar juist naar 'goed gedrag sturen' en dat weer belonen. Kinderen houden van beloningen en complimenten (liefde). Schijnt prima te werken en voorkomt bij beide partijen onnodige frustratie!
Ben het hier helemaal mee eens! Ik vind persoonlijk dat vaak de nadruk gelegd wordt op het negatieve gedrag. Mali is een meisje met ontzettend veel temperament en ze zoekt ook ontzettend graag haar grenzen op. Op het moment dat Mali niet wilt eten(ze is nogal dramatisch met eten ) dan probeer ik het 10 minuten met haar.. ook met boekje lezen erbij..Wilt ze niet?Okee dan niet Ik zet het weg, en vraag vrolijk of ze mee gaat spelen.. De sfeer is niet verpest en op het moment dat Mali honger heeft merk ik dat vanzelf en eet ze haar broodje op. Als Mali "erg vervelend" wordt of iets dergelijks als ik met haar speel dan sta ik op en zeg ik Okee nu gaat mama niet met jou spelen.. En dan sta ik op en doe even mn eigen ding.. Dat begrijpt ze want ze ziet wat voor effect haar gedrag heeft zónder daar als moeder een negatieve situatie van te maken.. En daarna speel ik gewoon weer met haar.. Ik denk als je gewoon rustig blijft en vooral niet laat merken dat dingen je frustreren dat dat helpt.. En als ik mijn grenzen aangeef maak ik dat duidelijk door te laten zien dat ik dan geen zin heb om met haar te spelen. En ik laat haar af en toe ook boos worden! Het is een mensje met een eigen karakter en op de 1 of andere manier willen ouders graag dat karakter zelf vormen bij hun kind(nu niemand zich persoonlijk aangevallen voelen!) Ik word ook wel eens boos en driftig! Net als ieder ander.. Dus als Mali haar frustratie nou totaal niet zou mogen uiten zou dat een hele kromme situatie maken. Alleen vind ik dat je als ouders je kind moet leren hoe ze het beste met die boosheid om kunnen gaan. Maar straffen vind ik persoonlijk zo verpestend voor de sfeer en al helemaal bij zo'n kleine boef die eigenlijk alles nog leuk en gezellig wilt hebben!
Ik lees allemaal gemopper over jingles haar reactie, maar ik vind het geen rare reactie hoor. Ik had, toen ik het las ook zoiets van, hehhhh? lees ik dat goed... en nee ts "heeft" er niks aan maar zo dacht zij op dat moment gewoon, geef een ander ook de ruimte om haar reacties te plaatsen. Waarschijnlijk was zij écht geschokkeerd dat mag toch wel...
Ik vind de aanpak van Eline eigenlijk wel een hele goede! Eva heeft ook aardig wat temperament en we worden ook door iedereen gewaarschuwd, 'dat wordt nog wat als ze ouder is' (dat heb ik ook wel, maar daarbij is ze zoooo ontzettend lief!). Maar ik wil absoluut geen strijd maken van het opvoeden, maar er goed mee om kunnen gaan. Ik heb me er nog niet heel erg in verdiept allemaal, maar ik vind op de gang meer iets voor kinderen die soms in hun 'woede' kunnen blijven hangen. Mijn nichtje heeft een dochtertje van 2 die dat soms heeft, dan kan je praten wat je wil, maar ze kan dan niet meer luisteren, ze blijft er dan echt in hangen. In de gang kan ze dan bijkomen. Maar ze snapt het dan ook dondersgoed en komt altijd vrolijk weer terug (ze mag terugkomen als ze rustig is en doet dat ook).
Ahah najaa dan ist al weer iets anders. Hahah maar toch zou ik het niet zo snel gebruiken denk ik. maar ja iedereen is anders toch en das geen probleem