Hopelijk is hier iemand met een goede tip.... Onze dochter van 5 is doodsbang voor honden en poezen. Zodra ze er een ziet is ze helemaal hysterisch. Ze krijst de hele boel bij elkaar als ze een aangelijnde hond op 10 mtr afstand ziet, springt boven op mij of rent doodleuk de andere kant op. We zijn zelf niet bang voor honden/poezen, dus ze heeft het niet van ons overgenomen, maar haar broertje van 3,5 jaar helaas dus wel (gelukkig is het bij hem -nog- niet zo erg als bij zijn zus). Ik kon haar net weer bij een vriendinnetje ophalen... Ze hebben een poes, die ze voor haar even naar boven hadden gedaan, maar ze was als de dood dat hij toch naar beneden zou komen. We hebben echt alles al geprobeerd, maar we weten het nu ook even niet meer.... Iemand een goede tip? Hoe kunnen we de angst iig een beetje verminderen? Met 2 kinderen naar buiten is zo'n beetje iedere keer een drama
Kan ze uitleggen wat ze er eng aan vindt? Wil ze wel praten en liedjes zingen over honden/katten? Je zou eens kunnen vragen op school of ze een vrijwilliger uitnodigen van Hond&Kind (tegenwoordig Sophia Snuffelcollege Sophia SnuffelCollege | Koningin Sophia-Vereeniging tot Bescherming van Dieren). Deze teams zijn getraind om kleuters te leren omgaan met honden. De eerste les en de 2e grotendeels zijn zonder hond, maar met een handpop. De kinderen wordt zo inzicht gegeven in het gedrag van een hond en dat is bij veel kinderen heel goed tegen angst.
Hm hier is het gereduceerd naar angst voor drukke honden..... Maar om te zeggen dat het nou echt een duidelijk aanwijsbare oorzaak heeft.. Niet echt Denk dat de enige effectieve oplossing is om een hond te nemen... Dat is nou net weer niet de bedoeling. Wat wel een aanrader is... Leer haar te blijven staan ipv weg te rennen. Ten eerste ziet ze dan dat er verrassend weinig gebeurd (als ze besprongen word mag je natuurlijk wel ingrijpen..) Maar als ze gaat rennen denkt een hond dat ze wil spelen en vliegt er dus als een malle achteraan en bevestigd haar angst. (Na een 100x uitleggen.. zie je wel vorderingen... En dus ook ingrijpen als ze weg rent en niet haar in je laten klimmen. Op de grond met 2 voeten, desnoods tegen je aan maar wel echt op de grond.) En bovenal is de ervaring hier ook dat ze in blinde paniek wegrennen... Dus ook rustig onder een auto. Levensgevaarlijk!
Bedankt voor de tips tot nu! Helaas kan ze niet echt uitleggen waar ze zo bang voor is, zelf denk ik vnl de onvoorspelbaarheid van die beestjes. Zal haar inderdaad moeten gaan leren dat ze niet in blinde paniek de benen moet nemen, wat vnl honden natuurlijk alleen maar leuk vinden (die denken natuurlijk spelen! ). Hebben haar vaak genoeg laten zien dat ze echt niet bang hoeft te zijn. Bijvoorbeeld door het hondje van de buren te aaien terwijl ze door het raam mee keek. Zal de link van het snuffelcollege bekijken. Er zijn meer kindjes in de klas van mijn dochter die bang zijn voor honden, dus misschien ziet school er iets in. Een poes of een hond aanschaffen zijn hier ook niet echt een optie trouwens
Pup is huis nemen? Of oppas hondje die erg lief is? dan moet ze eraan wennen en zal ze ermee moet leren omgaan. Ik weet niet of dat tip iets is ik roep maar wat ideetjes, maar ik denk dan stel kind is bang voor babys (nou stel dat hij die gewoon niet leuk vind, jaloers etc) krijg je kind, moet kind gewoon leren meeomgaan. Hier hondje thuis en dochter dol op elk dier en niet bang maar wel voorzichtig benadert maar als ze leeuw ziet of poes is hetzelfde harde geschreeuw, lach en trappelen met benen Maar dat komt omdat we hondje al hadden plus buiten van kleins af liet ik hond bij haar komen en zelfs snuffelen en likken handje (wel honden in omgeving die ik ken al).
Denk dat je toch moet proberen er veel met haar over te praten, waarom ze zo hysterisch wordt van honden/katten. Heb je al eens geprobeerd haar op zo'n moment wat streng toe te spreken? Het kan namelijk zijn dat ze zichzelf extra overstuur maakt. Bang zijn mag, jezelf ergens blind instorten, niet. Hopelijk snap je wat ik bedoel? Dus niet als straf, maar wel duidelijk laten blijken dat je dat niet wilt. En haar dan een alternatief bieden, bv achter je gaan staan, je vasthouden etc. Een hond of kat aanschaffen is geen oplossing. Daar moeten jullie als ouders allebei achter staan en niet voor de kinderen doen.
hey, hier net hetzelfde verhaal alleen houdt dat zelfs niet op bij honden en poezen maar gaat ook voor vogels, konijnen, ... zelfs vliegjes! Dochterlief is wel nog maar 2.5 dus we hoopten dat dit eruit zou groeien maar dit is echt al sinds ze < 1 jaar is en als ik dit verhaal lees vrees ik dat de angst gaat blijven. Beide buren hebben wel een hond en we komen er echt wel veel maar als ze er nog maar aan denkt dat we moeten gaan aanbellen en de hond gaat blaffen is ze al in paniek dus dat beestje moet altijd in zn bench gaan zitten als we gaan spelen Ik denk dat bij haar de angst er ook is omw de onvoorspelbaarheid. ze heeft dit immers ook bij blaadjes die plots door de wind beginnen te bewegen etc. Geen idee hoe we haar van die angst kunnen afhelpen. We hebben al uitgelegd dat als een hond vast zit aan een leiband dat die niet naar haar kan komen en dat die echt lief is en niets doet maar de angst blijft. Ze weet nu bv ook nog dat een collega van mij een poes heeft terwijl we daar meer dan een half jaar geleden naartoe zijn geweest en ze die persoon dus 6 maanden niet meer gezien of gehoord heeft.
Ik was vroeger zelf ook als de dood voor honden. Liep ook nog liever onder een auto dan dat ik over de stoep langs een hond moest, zeiden ze altijd . En grote honden ben ik nog geen fan van.. Enige wat een beetje hielp is toch bij mensen die een hond hadden naar binnen gaan en liefst ook aaien, zien dat hij heel lief is. 'Exposure' dus. Maar nog vond ik t eng als hij dan opeens druk begon te doen.. Of onbekende honden.
Mja hebben wij ook gedaan... Buurman had een reusachtige maar oude bouvier... Die ging er speciaal voor liggen als ze wilde aaien. Maar ze is dan ook banger voor kleine hondjes dan voor groten. Die kleintjes zijn veel drukker, springen vaker, blaffen hoger... Onvoorspelbaar in het geheel (en hier in de buurt in ieder geval..) vaak minder opgevoed met dingen als niet springen en likken. Maar dan is het nog altijd niet van 2x en aaien en ze is niet meer bang... De angst is niet reëel en ingesleten... Dat krijg je er niet zo maar uit. Ik aai zelf ook vaak honden als ze in de buurt is. In het kader van het goede voorbeeld.
Vanuit mijn ervaring als vrijwilliger die met honden klassen kinderen bezoekt, zou ik juist aanraden niet te leren te aaien. Sowieso is dat een stap te ver en niet nodig. Je wilt ook niet dat, als ze ooit van de angst afkomen, ze alle honden maar gaan aaien. Beter te leren dieren die ze eng vinden te negeren en hun aandacht op iets anders te richten. Niet makkelijk, maar vooral het in blinde paniek wegrennen is heel gevaarlijk.