Geweldig eerlijk gezegd, hij s als hij thuis is erg betrokken, in de ochtend haalt hij de jongste uit zn bed en slaapzak en knuffelt met hem. Ook deelt hij geregeld zijn eten met hem haha. Mijn dochter van 9 s een ware 2de moeder, zij leest hem veel voor ongeacht t tijdstip, geeft hem zn een schone kont , zingt voor hem. Ze zijn ook bij de bevalling geweest en mn dochter heeft hem samen met de gyn aangegeven en mn zoon de navelstreng doorgeknipt. Misschien maakt dat de band ook sterker?! De interactie tussen hun allen is zo puur en mooi. Hoop dat t altijd blijft
Bijzonder zeg! Ik denk dat mijn oudste het ook erg leuk vind (zegt ie ook), alleen ben ik bang dat ie als ie gaat puberen het irritant zou vinden ofzo. Ik weet niet, zijn mijn eigen ‘angsten’ denk ik. Maar goed hier waarschijnlijk helaas geen 5e. Vind het wel leuk voor jou
Nee als ik naar mijzelf/ons kijk niet. 35 is de grens voor ons hoofdzakelijk om de bijkomende extra risico's. Ons gezin heeft al genoeg zorg nodig en dat risico vinden wij persoonlijk te groot. Dat gezegd als jullie er wel doorheen zien om deze wens te vervullen waarom niet. Als ik de reacties lees zijn er zeker meer hier die met 35+ nog meerdere kindjes krijgen.
Hier bezig voor een 2de kindje en ik ben 36, onze dochter is 5 en word in december 6. Een bewuste keuze nee, maar soms loopt het leven totaal anders dan je wil. En als jij zelf zoiets hebt van dit kan ik aan en hebent gewoon gezond, waarom niet?
Ik zeg doen! Ik heb er ook altijd 3 gewild. Mijn man 2.. Maar de eerste liet lang op zich wachten en die kwam uiteindelijk na 6x IUI ik was toen 31 en zoonlief is nu 8. De 2e kwam spontaan en is nu 5 en ik was 34. De 2e was een stuk drukker als de eerste dus heel lang zoiets gehad van nee dank je tis goed zo... maar nu hij wat groter wordt en naar school gaat, kriebelt het behoorlijk Mijn man heeft nu ook zoiets van het zou toch wel leuk zijn nog een 3e. Hij is 41 en ik 39.. We gaan er nog een keer voor, maar als het bij 2 blijft is het ook goed, we gaan niet dokteren..
Ja hoor! Wij gaan ook voor een derde kindje en ik ben nu 38. Was 35 bij de eerste, 37 bij de tweede en voel me fitter dan ooit.
Ik ben 37. Mijn dochters 6.5 en 4. Ik was recent zwanger van 3e en we waren zo blij, evenveel de meiden konden niet wachten. Helaas met 15.5 wk miskraam, het heeft ons en de meiden gebroken maar het heeft de wens 10000 sterker gemaakt. Nu twee maanden na bevalling probeer ik zsm zwanger te worden. Hopelijk lukt het dus snel...
Onze derde kwam toen ik nog net 38, bijna 39 jaar was. Ik dacht altijd dat 40 voor mij de grens zou zijn, maar ik moet eerlijk bekennen dat ik dat achteraf wat al te ver vond. Maar dat is heel persoonlijk en ook per situatie verschillend. Een van mijn beste vriendinnen probeert nu op 42jarige leeftijd voor een eerste kindje te gaan en dat zou ik in haar geval ook doen. En al zou ik het van haar niet snappen, maakte dat ook niet uit, want het is de keuze van haar en haar partner, en hun leven.
Geen ervaring, ik ben bijna 30 en nu zwanger van de tweede. Maar als ik 1 ding geleerd heb, is dat je het leven niet kunt plannen. Als het aan mij gelegen had, had ik voor. Mijn 30ste mijn gezin compleet. Helaas leerde ik mijn man pas wat later kennen, en duurde het wat langer voor we ons eerste kindje kregen. Beiden willen/wilden we graag een groot gezin. Toen de eerste op zich liet wachten hebben we het ook over leeftijden gehad. Toen zei ik: tot 35 proberen we gewoon, en zien we wel. (en dan een goede hoop op 2 of 3 kinderen hebben) Nu de tweede zich sneller aandiend, hebben we wel zoiets van: een groot gezien, is misschien toch mogelijk, en wie weet kunnen we dan wel doorgaan tot mijn 36,37 of 38ste. Ik denk zolang je zelf gezond en dit genoeg bent om een zwangerschap in te gaan, het prima is.
Wij zijn na lang twijfelen op mijn 37e voor een derde gegaan. Ik was snel zwanger en ben in juni, op mijn 38e, bevallen van onze jongste. Geen spijt van, haha! Iets meer leeftijdsverschil dan tussen de oudste twee, maar dat vind ik juist wel fijn.
Bedankt voor de reacties! Nog genoeg mensen die er voor gaan op deze leeftijd dus. Ik merk dat de wens bij mij wat aan het afzwakken is en mijn vriend is ook niet zo enthousiast. We hebben het er nu al een tijdje niet over gehad (ik heb geprobeerd het wat meer los te laten omdat mijn vriend steeds duidelijker aangaf naar een nee te neigen en het wat tussen ons in begon te staan). Ik had er eerst veel moeite mee maar het houdt me momenteel minder bezig. Weet niet of dat tijdelijk is of dat dat is omdat de wens toch aan het verdwijnen is, maar goed, we zien het wel wat de toekomst brengt.
Hier ook het advies doen! En trek je niets aan van je omgeving! Duurde het bij jullie wat langer of waren jullie meteen zwanger?
Ik ben nu 40! En probeer zwanger te worden van de 2e ... net met 7 weken in augustus een miskraam gehad. Leeg vruchtzakje.
Wij zijn begonnen op mijn 37e voor een 1e kindje, dit omdat we elkaar pas 1,5 jaar daarvoor zijn tegengekomen en daarvoor beide bij een andere partner geen kinderwens hadden. Helaas moesten wij de MMM in i.v.m. laag zaadaantal van mijn (inmiddels) man. In Maart dit jaar zwanger geraakt bij de 3e ICSI poging maar helaas in mei een missed abortion van een tweeling met 9,5 week. In augustus een nieuwe poging en wederom direct zwanger, maar helaas vorige week met 10,5 wederom een missed abortion..... Nu ben ik inmiddels net 40 geworden. Je ziet hoelang het kan duren. Heb je die kinderwens, gewoon lekker doen, ongeacht wat je omgeving ervan vindt!
Hier nu 34 en zwanger van nummer 5, als je je goed voelt waarom niet met 37 nog een kleine. Ik zeg na ervoor. Hier zit er 16 bijna 17 jaar tussen de eerste en de laatste straks.