Hallo allemaal, Heb hier al eerder topics geopend over het slechte slapen van onze dochter. Ga daar verder nu ook niet op in maar wil even wat meningen. Ik heb via het cb hulp ingeschakeld omdat wij werkelijk alles al geprobeerd hebben. Ik ben doorgestuurd naar een orthopedagoog en die nam vorige week contact met mij op en komt vandaag aan huis om alles eens te bekijken. Nu hebben wij werkelijk al van alles geprobeerd maar wordt onze dochter compleet hysterisch als ze naar bed moet. Alleen slapen bij mama is goed. Nu ben ik bang omdat ik dat al meerdere malen heb gehoord en gezien dat zij gaat zeggen, sorry maar ze zal opgenomen moeten worden om daar een slaaptherapie te volgen. Wat voor mij dus betekend: je kind gewoon laten schreeuwen tot ze van narigheid gaan slapen. Ik ben daar heel fel op tegen en ben doodsbenauwd dat ze weer naar het ziekenhuis moet. Alle ellende is namelijk begonnen na haar tweede x ziekenhuis. Wat zouden jullie doen als ze met dit advies aankomt? Groetjes Chila
Zoiets is een hele lastige keuze waarvan ik denk dat je pas echte je keuze kan maken als je er zover bent, zoals jij nu. Ik ben fel tegen laten huilen van babys, zeker het eerste half jaar. Maar ook erna vind ik hysterisch laten worden geen optie. Slaapt ze bij jou wel? Slaap jij dan ook? Als er geen andere optie wordt gebracht zou ik samen slapen. Er komt dan echt wel een tijd dat het weer over gaat. Dat ze in dr eigen bed wil. Je zit nu ook met verlatingsangst/ eenkennig? Wat je ook doet, zorg dat jij (en je partner?) er achter staan.
Eerlijk zijn en aangeven dat je dat niet wilt mocht ze een dergelijk voorstel komen! En idd niks doen waar jullie als ouders niet achter kunnen staan!
Als je het niet eens bent met een bepaalde aanpak, hoef je dat advies niet op te volgen. Alleen doen als het voor jullie goed voelt. Hier ook een zeer lastige slaper gehad, tot 11 mnd sliep ze bij mij in bed, en daarna was 't ineens klaar en sindsdien slaapt ze vrijwel moeiteloos in haar eigen bed! Hou hoop dus!
Dan zou ik daar absoluut niks mee doen. Hoe erg het probleem ook is..ken de ins en outs niet maar ik zou in geen enkel geval mijn kind krijsend in slaap laten vallen bij een wildvreemde. Maar goed ik ben fel tegen huilend in slaap vallen en vind het zelf geen enkel probleem om bij mijn kindjes te blijven tot ze in slaap vallen.
Ik zou haar ook niet krijsend in slaap laten vallen op die leeftijd. Als je het niet wil, gewoon niet doen! Hier al bijna twee jaar slaapproblemen, ook na zh opname, zijn nu ook bezig om er een goed slaapritme in te krijgen en laten haar s nachts weleens huilen (icm 10 minuten regel) maargoed onze dochter is drie en huilt echt om aandacht...
Ik heb hier van iemand eens iets gelezen over zogenaamde kinderfluisteraars. Je weet wel a la derik ogilvie. Er was hetzelfde probleem met slapen en een vrouw heeft "contact" gelegd met kindje en kindje "vertelde" wat hij nodig had om goed te slapen. Bedje moest ergens anders staan en iets wat veranderd moest worden in het ritueel. Sindsdien sliep ie weer. Ik weet niet of het allemaal echt zo is maar steeds als ik t zie op tv vind ik het wel bizar hoe het vaak wel klopt wat er aan de hand is. Als je dan toch alles al hebt geprobeerd en zo n slaapcentrum geen optie is (lijkt me ook vreselijk) dan kun je hier nog wel n gokje mee wagen misschien.
Beetje offtopic mn reactie maar als je zo n slaapcentrum niet ziet zitten dan niet doen. Ze is nog zo jong!
Dank voor jullie reacties. Ik heb als advies gekregen om langzaam te beginnen. Ze heeft zoveel angst ontwikkeld door het ziekenhuis enz. dat ze denkt dat ze zonder mij niet meer in slaap kan vallen. Ik moet nu langzaam beginnen met samen met haar op haar kamertje te gaan slapen en zo steeds een stapje verder. Laten huilen vond ze ook geen goed idee, want zo zou ze alleen nog maar angstiger worden. Dit maar proberen dan, moest wel sterk in de schoenen staan want het zou enorm pittig zijn. Bedankt voor de tip van de kinderfluisteraar. Zou eens rondkijken.
Fijn dat ze het in ieder geval geen goed idee vind om haar te laten huilen! En dat je tips hebt gekregen hoe je het wel kunt aanpakken. Hopelijk werkt het en blijf luisteren naar jouw moeder instinct!
Ik heb precies hetzelfde gehad met onze zoon en heb het op een rustige wijze kunnen oplossen, met nog een stap tussen in bed slapen en wat je nu als advies gekregen hebt. Als je meer wilt weten, kun je me PB-en. En zou zeker nooit mijn kind meegeven voor een slaaptherapie! Waar mijn kind gaat, ga ik. Ik denk altijd maar dat een kind niet voor niets hysterisch wordt, dan is er iets. Succes!
Wij slapen bewust samen. Op die manier hebben we allemaal de meeste slaap. Als je natuurlijk kijkt zijn wij de enige zoogdieren die meteen hun kind in een eigen bed en een eigen kamer willen hebben. De rest houdt hun kinderen bij zich. Je kindje is 10 maanden, die heeft heel erg jouw liefde, aandacht en warmte nodigm je zou er voor kunnen kiezen on samen te slapen, om haar het vertrouwen te geven dat je er altijd bent, de veilige basis te zijn en zorgen voor veilige hechting en dan gaat ze echt vanzelf in dr eigen bed.
Gewoon niet doen. Je bent niets verplicht, jij kiest wat je wel of niet wilt doen met de adviezen die je krijgt. Aangezien de problemen zijn begonnen na een ziekenhuisopname, lijkt het mij dat er sprake is van verlatingsangst en dan is bij je nemen en veiligheid bieden, hoe vermoeiend voor jou als ouder ook, de enige oplossing volgens mij. Bovendien is het ook nog eens zo dat er sowieso een hoop kinderen zijn die voor de eerste verjaardag niet doorslapen. Ik zou het dus proberen te accepteren en het laten gaan. Komt heus vanzelf goed als je je kind veiligheid en troost biedt. Als jij dan in de gaten blijft houden hoe ze in haar vel zit, merk je het echt wel als de tijd rijp is om te leren slapen in eigen bed. Boek van Stephanie Lampe zal daar mogelijk een hoop bij kunnen betekenen: Baby in een droomritme. Maar ben benieuwd wat de pedagoog zegt. Hopelijk beter advies dan laten huilen.
OK, mooi zo! Kinderfluisteraar zou ik niet doen. Die kan jou niets meer vertellen dan de pedagoog nu heeft gedaan: ze is angstig en angst is iets om langzaam en voorzichtig aan te pakken bij zulke jonge kinderen.