Hier ook iemand die zwanger is van de derde. Heb er één van drie en twee jaar. En alles bij elkaar valt het mij best mee. Kwebbel
zie een soort beren op de weg met allemaal praktische bezwaren. Ik ga er nu bij deze derde gewon te veel over nadenken en dan zie je ook allemaal nadelen. Zo is ons huis behoorlijk klein, hebben we erg veel spullen, hou ik erg veel van spullen verzamelen en veel spullen kopen en hebben we eigenlijk maar weinig geld. Ook waren de zwangerschappen niet echt makkelijk te noemen en zie daar ook wel erg tegenop. En hoe gaat dat later als ze groter zijn kan ik ze dan nog wel geven wat ik ze wil geven ? Voeft die derde wel echt iets ote of vraagt het weer heel veel. Mijn tweede was een huilbaby en heeft tot bijna 2 heel slecht geslapen en elke nacht heel veel wakker. Ik was gewoon uitegput op een gegevenogenblik. Staat me dat dan weer te wachten ? Ik heb nu eindelijijk een beetje mijn leven terug, kan weer wat dingen voor mezelf doen etc Maar............de wens voor een derde heb ik al van kleins af aan en het blijft kriebelen, nog een keer. NOg een keer zwanger, nog een kindje, me compleet voelen? Het is lastig onder woorden te brengen misschien raak ik precies de verkeerde snaar Het is opzich ook nog maar afwachten of ik wel zo zwanger zal worden want ben de 2 keren de MMM in geweest en dat wil ik eigenlijk niet weer maar toch durf ik niet zonder voorbehoedsmiddelen te vrijen Vraag maar raak
hier is er een 4 en een 2 en ik heb ook ghet gevoel dat ik niet langer meer wil wachten want dan wordt het leeftijdsverschil te groot Hoe wonen jullie ?
Ook bij mij kriebelt het al sinds heel jong om toch graag 3 kids te willen. We hebben er nou 2 en voor mijn man was dat meer dan genoeg! Daarom heb ik ruim een jaar gewacht met vertellen dat ik die kriebels nog steeds had! Maar nou we al zo lang bezig zijn voor die derde, heb ik zo'n spijt dat ik het niet eerder heb gezegd! Ook wij hebben veel spullen, heeeeeeeeeeeeeeeeel veeeeeeeeeeeeeel spullen! Wij hebben eigenlijk wel genoeg kamers, alleen was de zolderkamer echt een grote bende! Wij hadden ook veel praktische dingen om te overleggen. Vooral mijn man was heel bezorgd of het allemaal wel zou kunnen en passen. Inmiddels hebben we een groot deel van de zolder opgeruimd en mijn oudste (dochter) slaap er al weer een aantal maanden. Haar oude kamer is nu de rommelkamer! Maar ook dat is een kwestie van opruimen. De financiën geven ons wat meer zorgen. Maar aangezien er tussen de tweede en (hopelijk) derde nu zo'n 5 jaar zal zitten, heb je dan als ze groter zijn toch ook een jaar of 5 tussendoor om weer bij te sparen als ze willen studeren. (spreiden heet dat he? ). Mijn dochter is nu net 6 (oktober) en mijn zoon wordt volgende week 4. Ik heb het ook wel af en toe hoor, die twijfels. Kan mijn lichaam dat nog wel een keer aan? Ik heb ernstige rugklachten en nogal bekkeninstabiliteit gehad, wat bij mijn tweede zwangerschap al heviger was dan bij mijn eerste. De drukte die je weer hebt (mijn dochter had de eerste maanden veeel krampjes dus was je continu met haar bezig), het huis is nou al te klein met al die rommel (maar da's een kwestie van opruimen en weggooien) en hoewel je weinig meer hoeft aan te schaffen bij een derde kind, kost het natuurlijk wel weer extra aan eten en opleiding. Maar ookal zijn dit zware afwegingen, we willen wel heeeeeel graag nog een derde frummel! En wij niet alleen, maar de kids ook! Nou alleen nog hopen dat het lukt....
ja hier is natuurlijk ook altijd nog de kans dat het niet lukt, zijn jullie nu alweer lang bezig voor nummer 3 ? Hier is het zo dat we nog een studerr logeer kamer hebben maar die staat echt prop vol met allemaal spullen, waar moet dat dan heen ? In weggooien ben ik absoluut geen ster en van bewaren, verzamelen en veel spullen wordt ik gelukkig (klinkt raar) en van weggooien wordt ik niet gelukkiger. Ik denk dan ook er aan als die derde groot zal zijn en ik zie dan bv allemaal grote schoenen op een rij voor de deur waar het gewoon niet past Ik ben de hele zwangerschap heel erg ziek geweest, heel erg misselijk en later steeds een dreigende vroeggeboorte ook dat maakt me zorgen, kan ik dat nu weer aan ? Ik ben wel blij dat de kinderen nu iets groter zijn en tzt gaat de jongste ook al bijna naar de basisschool. Heb je mijn banner gezien ?
@Mammafleur: tja...het is gewoon een kwestie van kiezen. Rotzooi of een frummel. Ik heb al veel opgeruimd, maar er moet eigenlijk nog veel meer weg hoor. Maar ik kan dat ook niet zo goed. Mijn oplossing: in de garage een kast gemaakt en in de schuur ook! Ik maak nogal graag kleren en ik barst dus van de stofjes en zo. + dat ik oude kleren gewoon niet weg kan gooien! Dus ik heb een paar goeie vacuumzakken gekocht en alles vacuum verpakt in de garage en schuur opgeborgen! Ik vind het ook altijd een sport om nieuwe manieren te vinden om meer opbergruimte te creëren. Weet je het al? Of je vanavond gaat klussen of niet?
he meiden, Om op de vraag terug tekomen om wel of niet voor een 3e tegaan en waarom?, was bij ons ook even wikken en afwegen...nouja..eigenlijk meer het gevoel negeren... Na de jongens (12 en 10 jaar geleden) waren we voor ons gevoel klaar...ook werd ik ziek tijdens de zwangerschap van de jongste (reuma) ..dus was het goed..allebei gezond, en financieel kon het net zeg maar.... Maar op de achtergrond bleef het sluieren..mijn man ripe altijd heel luid..2 is zat....en zo was het natuurlijk ook zo...maar stiekem toch het gevoel houden... Niet wetende dat mijn man net zulke gevoelens koesterde....maar goed..financieel ging het net..hadden geen crisis ofzo...maar echt flink overhouden zat er ook niet in.. Tot we dus jaren later ons leventje compleet veranderde..financieel hielden we leuk over, hebben een huisje gekocht, dus de ruimte was er ook, en mijn reuma is aardig stabiel.. en op een dag zei mijn man -na een gesprek over hoe we het hadden getroffen allemaal -dus.." ik zou eigenlijk best een derde willen" , dacht ff dat ik er in bleef....maar na dat we het met de jongens erover hadden gehad was het duidelijk..we gingen er met z'n viertjes voor..en na 4 rondes was het raak...en mogen we eind mei onze kleine meid verwachten... Het heeft zo moeten zijn dat het zolang heeft moeten duren.... En we genieten er volledig van.... Dus volg je hart...
Hallooo, hier nog zo'n twijfelmiepje! Onze oudste is inmiddels 7 en de jongste 4. We zijn al heeeeel lang bezig voor de derde, het wil alleen niet echt lukken. Inmiddels de mmm ingegaan. Maar ik merk dat ik erg aan het twijfelen ben. Mijn gevoel zegt: jaaa. Maar dat verstand he...... De oudste is al weer 7. En is het de Goden niet verzoeken? We hebben 2 gezonden meiden (bij allebei ook snel aangeteld) en bij allebei de zwangerschappen bekkeninstabiliteit gehad. Mijn man gaat er nog steeds helemaal voor en is erg positief ingesteld. Maar ik twijfel ook steeds meer hoor........ Groetjes Mabelle
ik zit hier weer met een brok in mijn keel. Ik ben blij dat ik niet de enige ben die me gek laat maken door mij gedachtes en beren op de weg. Diaantje, wat leuk nu een meid echt een kroontje op jullie gezinnetje denk ik en blijkbaar moest het zo zijn. Wat heerlijk dat juullie nu meer ruimte hebben praktisch gezien en financieel gezien en emotioneel gezien waarschijnlijk ook. De jongens zullen straks wel dol zijn op hun kleine zusje Mabelle, jij dus ook aan het twijfelen maar je bent wel de MMM in gestapt dat vind ik al een hele dappere stap. Hier heb ik een man die eigenlijk alles wel prima vindt. Hij vindt het goed om het zo te houden bij 2 en hij vindt 3 ook prima. Dat lijkt makkelijk maar eigenlijk maakt het mij alleen maar moelijker en wordt ik er onzeker van omdat ik daardoor het idee heb dat ik de keuze moet maken. We zijn wel het bed ingedoken gisterenavond maar er zijn de nodige tranen gevloeid omdat ik gewon zo bang ben. Bang om het aan te gaan. We hebben dus eigenlijk half gedaan zeg maar dus de kans is zeer klein dat er een zwangerschap van komt zeker met mijn voorgeschiedenis
ja meiden, het is niet iets wat je zo beslist he, of het nou je eerste is of je 3e..en als je de MMM in moet is het toch afwachten hoe of wat... En zelfs...als het dan zover is ...kunnen de twijfels toeslaan... Heb eens een lichte paniekaanval gehad ...twijfels ..." waar ben ik aan begonnen!" , " kan ik het allemaal wel aan" , " het is al zooooooo lang geleden voor mijn gevoel...en dan ook nog een meisje..totaal anders !" Gelukkig heb ik een kanjer van een man, die me gelijk weer gerust steld, dat ik het zeker aan kan..heb tenslotte toch 2 prachtige jongens al zover gebracht..., en het zal ons zoveel vreugde geven.... Het scheelt dat de jongens al een stuk ouder zijn, en me desnoods kunnen helpen En het werkt zeker mee om tezien dat we alle 4 hier intens van genieten..als ik had geweten dat de jongens het niet zagen zitten was ik er echt niet aan begonnen.... ja ..het word prachtig ! komt goed meiden, zolang je twijfels hebt..niet aan beginnen...je hebt dat stemmetje niet voor niets! Maar kan uit eigen ervaring zeggen dat alles heus op z'n pootjes terecht komt...je krijgt echt niets op je bordje wat je niet aan kan...
ik ben alleen bang dat die tijfels hier altijd blijven want ik ben van nature ook een twijfelaar en doemdenker
Tja, inmiddels alweer de 8e ronde in de mmm. Mijn man heeft mij over die drempel heen getrokken want ik had zoiets van "die gyn ziet me aankomen Maar dat viel gelukkig reuze mee! En ik wil het zo graag! Mama Fleur, ik las dat je voor de eerste 2 ook de mmm in hebt gemoeten. Heeft het allemaal lang geduurd? En ga je dit voor de derde ook weer doen? Groet Mabelle
voor de eerste heeft het heel lang geduurd en heb ik heel veel moeten doen, de tweede ging iets makkelijker maar ook nog de MMM in en ook verschillende pogingen en gedoe. tja en nu de derde ik weet het niet, heb de hoop dat het toch zo nog gaat gebeuren aangezien mijn cyclus wel iets gestabiliseerd is ook maar ja dan nog is het de vraag of het zo gaat. Ik ben er niet over uit of ik de stap wil zetten. Heb wel een afspraak nog staan bij de gynaecoloog.
@mamafleur: Kun je het anders dan niet eerst gewoon een tijdje op de 'ouderwetse' manier proberen? Gewoon eerst een periode afspreken met je man waarin je het zelf probeert. En als het na die periode nog niet gelukt is, pas weer gaan nadenken over de mmm? Volgens mij ben je er bij voorbaat al van overtuigd dat je de 'duivelse' mallemolen weer in moet! Nu ben ikzelf twee keer heel snel (lees: 1 x proberen) zwanger geraakt, maar ik heb met m'n man afgesproken dat we er gewoon eerst een jaar voor uittrekken. Mocht het dan nog niet gelukt zijn, dan zien we wel verder. Ik krijg trouwens wel het idee, dat je er ECHT nog niet klaar voor bent. Als je zo veel twijfelt, kun je misschien toch beter nog even wachten met proberen voor het eggie. Een beetje twijfels heeft iedereen wel eens misschien, maar al zo zenuwachtig zijn voor je uberhaubt begonnen bent...zet eerst eens al je twijfels goed op een rij en bedenk hoe je die twijfels weg kan nemen. En wil dat aardig goed lukken dan kun je eens voorzichtig aan gaan proberen 'voor het eggie'. Tenminste, dat is mijn mening... Liefs Tezzz
ik ben het wel met je eens hoor dat die twijfels niet goed zijn maar ik ben eigenlijk al dik meer dan een jaar aan het twijfelen en ben bang dat het bij mij eeuwig duurt want ik twijfel vaak ook zo over het kopen van een kledingstuk of wat niet meer. Elke keer als ik een voordeel heb bedacht van een derde weet k ook een minpunt te verzinnen Als we er echt voor gaan dan ga ik ook zeker niet meteen aan alle medicijnen hoor dat is weer een hele stap die ik nu echt nog niet kan zetten. dat doet zo veel met je leven en inseminaties of iets dergelijks zijn ook nog een ver van mijn bed show dus dat voorlopig niet. Lijkt me ook best zwaar trouwens als er al twee kindjes rond lopen die ook hun aandacht willen
Hoi Meiden, ik ben ook zwanger van nummer 3, heb al twee meiden en dit is met grote zekerheid weer een meid! Kim is 6 1/2 en tessa 3 als het nieuwe zusje geboren gaat worden. Ik kijk er erg naar uit, maar heb ook wel eens twijffels van ga ik het wel redden etc. ook de beslissing om voor een derde te gaan vond ik lastig, heeft lang geduurd voor we de knoop hebben doorgehakt. Ik was na een eisprong zwanger, terwijl ik er bij de andere 2 veel langer overgedaan heb, bij kim zelfs 5 jaar! Ik wil jullie veel succes wensen bij het zwanger worden/zijn! groetjes evelien
gefeliciteerd met je zwangerschap, wat gaaf drie meiden. Ik hoop stiekem ook nog een meid te krijgen ooit