Ik ben mama van 2 prachtige dochters. de jongste is bijna 9 maanden. in eerste instantie had ik het gevoel: het is compleet. maar nu... heb ik toch steeds meer het verlangen naar nog 1 kindje. mijn vriend vind het wel goed zo. en vooral om praktische redenen is het beter om het bij 2 te laten. we hebben maar 3 slaapkamers (zijn net verhuisd omdat we te klein woonden) zouden dan een andere auto moeten hebben en ga zo maar door. ik vraag me af zal dit gevoel blijven? of krijg ik het nog uit mijn "systeem"? nu zou ik ze niet zo dicht meer op elkaar willen hebben als het even kan. maar we konden al moeilijk zwanger worden en zijn er snel weer voor gegaan. maar als ik kiezen mag zou de jongste een jaar of 4 zijn voordat we het weer zouden proberen. wat ik met dit topic wil bereiken? ach ik weet het niet wou het gewoon even van mij afschrijven denk ik.
Zo herkenbaar! Zelf mama van een dochter van 4 en een van 8 maanden.. Maar o wat kriebelt het! Man vindt het ook wel prima zo en de praktische bezwaren zorgen ervoor dat ik het gevoel redelijk weg kan redeneren (inderdaad auto, slaapkamers, kosten die het toch met zich mee gaat brengen op lange termijn: 3x zwemles/sporten/studies etc.). Maar dat gevoel.. Als het aan mij lag gingen we er nu meteen nog voor. Kan ook echt jaloers zijn op vrouwen met een zwangere buik (schandalig!) Eerst dacht ik nog dacht het gewoon kwam doordat ik het zwanger zijn misschien zou missen, maar zo leuk was dat niet dus dat kan het niet zijn. Andere wat door m'n hoofd spookte is dat ik 2 zeer stressvolle zwangerschappen heb gehad (1e: 18 en ongepland zwanger/2e: huurhuis waar we uit moesten, uiteindelijk kunnen kopen en was van ons rond week 37 ) en zou ik dan op zoek zijn naar een minder stressvolle zwangerschap, eentje waarin ik meer zou kunnen genieten? Maar als ik dan die meiden zie.. Hoe heerlijk ze met elkaar omgaan. Dan weet ik gewoon dat die kriebel echt niet zomaar weggaat. Of zou het met de tijd slijten..? Gelukkig ben ik nog erg jong en kan ik bij wijze van over 10 jaar ook nog proberen zwanger te worden, maar dat lijkt me dan weer niet 'ideaal' Pff.. Lastig he zo'n gevoel? ps. door je topic zelf ook van me afgeschreven hihi
zo herkenbaar hier ook 2 niet zo leuke zwangerschappen gehad. maar als ik nu een vrouw met dikke buik zie denk ik. oooh nog 1x??? en dat terwijl de jongste de hele dag nu niks anders doet dan krijsen omdat ze de bovenste tanden doorkrijgt. hahahhaa waar wil ik toch aan beginnen?
Ohh mag ik me bij jullie aansluiten? Mijn man en ik willen wel een derde maar gezien mijn afgelopen zwangerschap, HG en de hersenvliesontsteking van mijn dochter doordat ik drager ben van de GBS bacteri is hij heel erg terug houdend geworden. Komt nog bij dat we een andere auto moeten en zeker een ander huis omdat mijn meiden nu met z'n 2en op een slaapkamer slapen. Dan zou de baby de eerste mnd wel bij ons slapen maar goed ideaal is anders. Daar boven op zitten we met het probleem dat door dat de erfpacht afloopt op ons huis in 2013 het huis nu niet te verkopen is.... Pffff... Ik ben nu 37jr en ik heb niet de luxe om heel lang te wachten en omdat we het beide willen maar uit praktische overweging nog even willen wachten....... Maar ik plofffff bijna uit elkaar! Ik wil weer zwanger zijn en nog een kindje Wat zou dat toch zijn? dat je weet dat je nog even moet wachten maar dat je niet wil wachten? Hormonen?
ik dacht dat het bij mij eerst nog zwangerschapshormonen waren. maar hoe meer ik ontzwanger. hoe sterker het gevoel eigenlijk word. en dat terwijl we nu net alles heel mooi voor elkaar hebben. huis wat groot genoeg is. meiden mooie kamers fijne plek om te wonen enzovoort. waarom ben ik niet gewoon tevreden met wat ik al heb? wat ik overigens ook wel ben hoor. alleen blijft dat gevoel knagen van nog een kindje. het gewoon allemaal nog 1 x mogen meemaken.
Ik snap wat je bedoeld hoor. 3jr geleden had ik niet eens durfen hopen dat we 1 kindje zouden krijgen laat staan 2. En waarom blijf dat gevoel dan zo duidelijk aan wezig...... En zou het wel weggaan als je 3de kindje er is, zou het dan niet zo zijn dat je er nog wel een wil? Ik vin dhet moederschap zo heerlijk. Ik geniet vol op van mijn meiden en daarom zou ik er graag nog een willen..
Ooow zo herkenbaar... Ik heb twee zoontjes van 6 en ruim 2,5.... Ik hoop ooit echt weer een mooie zwangerschap mee te maken! De omstandigheden in mijn leven zijn ook niet echt gunstig om nu zwanger te worden... Maar ja, voorlopig zal ik er slechts over dromen! Ik gebruik sinds kort geen anticonceptie meer (om medische redenen), dus nu ga ik eerst eens weer mijn natuurlijke cyclus ontdekken.
Hé kan je m'n gedachten lezen haha. Hadden echt precies mijn woorden kunnen zijn.. Gevoel blijft hier ook.. Vanaf dag 1 na de geboorte van dochter 2 eigenlijk al. Gooide het ook op hormonen, maar hoe meer ik ontzwanger hoe sterker de drang wordt. En dat is precies waar vooral mijn man 'bang' voor is. Hij wil nu nog geen 2e en heeft best wat (terechte) praktische bezwaren. Maar ook 'wat als het gevoel na een 3e nog niet weg is'. Zelf vind ik 3 echt het maximale.. Gewoon om nog een enigzins leefbaar huis te hebben, nog enigzins knap in een auto te kunnen etc. Natuurlijk is overal een mouw aan te passen, maar 4 zou ik echt 'te veel' vinden. (Denk daarnaast ook niet dat mijn lijf dat aan zou kunnen maar dat terzijde). Wat mijn man ook nog zei is:'Wat is de meerwaarde van een 3e kindje dan? We hebben 2 kerngezonde meiden, wat voegt een 3e nog toe?'. Klinkt misschien erg hard of plastisch.. Maar ik kon er eigenlijk geen antwoord op geven. Bij de keuze van 1 naar 2 was het vrij 'simpel': een gezin zijn, een broertje/zusje etc. Maar van 2 naar 3 kan ik alleen het gevoel dat diep van binnen zit opnoemen. Heeel belangrijk natuurlijk, maar voor mijn man moeilijk aangezien ik het verder niet onder woorden kan brengen.. Soms zou ik willen dat ik dat gevoel uit kon schakelen (in ieder geval voor nu), want het houdt me erg bezig..
Misschien hoor ik hier niet helemaal thuis als mama van drie prachtige mannetjes van 8, 5 en 2. Ik had na de tweede ook meteen het gevoel: dit is niet de laatste. We zijn nog niet compleet. En ik en mijn man waren er heel snel over uit dat er een derde kindje bij zou komen. Niet omdat ik graag een meisje wilden na twee jongens, maar gewoon om een 3e kindje. Onze jongste is nu ruim 2,5 jaar, en geloof me, het verlangen naar nog een baby blijft!! Mijn gevoel zegt gewoon dat ik zo graag nog een keer zwanger wil zijn om na 9 maanden zo'n heerlijk klein wondertje in mijn armen te hebben. Maar het wordt nu juist allemaal weer wat gemakkelijker, en ik merk dat ik de laatste tijd weer meer energie krijg en echt geniet van mijn gezin! En dan zouden we inderdaad wéér een andere auto moeten (moest inderdaad na de geboorte van de derde), en we hebben ook geen slaapkamer meer over. Goed is goed. Maar ik kan me jullie gevoel echt helemaal voorstellen. Dat gaat echt nooit over. Maar volg je hart!! Het is echt geweldig.....
Hallo meiden, Ik sluit me denk ik hier ook maar aan Ik heb 2 prachtige zoons, de oudste is bijna 2,5 jaar en de jongste 7,5maand. Maar owww wat wil ik nog graag een derde.. Pas dan heb ik het gevoel dat het gezin compleet is. Maarja, het is wel zoals de andere dames hier ook al zeiden, alle 3 sport, zwemmen, verbouwen, andere auto.. Wat mij betreft is dat het allemaal waard hoor, maar mn vriend denkt er helaas anders over.. Nu moet ik wel eerlijk zeggen er zit een kans in dat ik nu zwanger ben ( 2 kuurtjes gehad, en vriendlief was erg eigenwijs) Nou meiden, dit was mijn verhaal. xx
*steekt vinger op* Hier nog iemand die het heel erg herkent. 2 kinderen, de jongste is nu 7 maanden en sinds een paar weken weer zoooo erg de kriebels. Na de geboorte van de 2de voelde het voor mij echt wel goed, het voelde compleet zo. En de kriebels die ik nu heb zijn ook niet direct naar nog een kindje, maar wel naar alles nog een keer mee mogen maken. Hier idd ook praktische bezwaren voor een derde kindje en zelf vind ik het nu ook echt wel druk genoeg met 2 kleine kindjes, maar ik zou echt nog wel 10 keer zwanger willen zijn en bevallen En die kriebels lijken idd steeds erger te worden, probeer ze dan ook steeds weer weg te redeneren. Hier dan ook nog geen definitieve beslissing genomen voor wel of geen 3de kindje, partner vindt het voor nu ook goed zo, maar sluit niks uit voor de toekomst. Over 2 of 3 jaar zou het misschien heel mooi zijn, maar geen idee of het er dan echt van komt. Hoop niet dat ik tot die tijd met die hevige kriebels naar het zwanger-zijn blijf zitten