Zoals afgesproken hier een nieuw topic waar we verder kunnen praten. Voor het gemak nog even mn laatste post hier ook: Ik vind een nieuw topic prima onder het kopje zwanger worden. Klopt Tout, er loopt al een topic van mij maar die gaat over meerdere miskramen en dat is voor hier niet op iedereen van toepassing. Wel dat we dit allemaal meemaken in december dus zal zo een topic starten. Jeetje Jairy dat gaat snel bij jou zeg! Mijne was dinsdag echt nog knal positief. Ik doe dinsdag weer een testje. Mijn bloedverlies is trouwens enkel bruin, en het is ook niet echt bloed, naar eerder bruine afscheiding, alsof dat nog restjes zijn die nu langzaam afgevoerd worden. Bubbels mijn symptomen worden altijd minder ala het hartje is gestopt. Ze gaan weg een paar dagen na de daadwerkelijke miskraam. Zo had ik een dag na mn miskraam nog mega opgezwollen en pijnlijke borsten, wat langzaam minder werd een paar dagen later. Lady dikke knuf, wat kan kerst dan zwaar zijn he. Op zich hoef je niet te testen hoor, ik deed het uit nieuwsgierigheid, niet omdat het moet. Ik vind je gekozen titel heel mooi, ik zal hem overnemen! Cindy tuurlijk mag je meepraten in het nieuw clubje, jij bent nu toch ook een mk aan het doormaken, ondanks dat hij er nog niet uit is. Nogmaals heel veel sterkte. Lola ik hoop dat je hcg erg snel weg is. Toen mijn hcg nog hoog was kreeg ik ook ronde de normale tijd vruchtbaar slijm, maar doordat ik ook temperatuurde weet ik dat ik die ronde geen eisprong heb gehad, dus wanneer je er meteen weer voor wilt gaan is een zwangerschapstest dan idd wel handig om te doen, dan krijg je inzicht. En eerste menstruatie verschilt per persoon maar de meeste vrouwen krijgen 6-8 weken na curretage/pillen hun eerste menstruatie (sommigen met en anderen zonder eisprong).
Ik zal hier ook gaan meeschrijven denk ik. Wel dubbel, want toen ik begon met schrijven op het zp forum was ik snel zwanger van onze mini* en nu beginnen we allemaal weer opnieuw...
Frummels, ja he? Ik denk alleen dat ik beter nog even uit kan gaan van de laatste foto die ik gepost heb, maar dan nog zie je al terug loop. Nu is het alleen wachten tot m'n bloedverlies stopt, maar dat mag blijkbaar nog best drie weken aanhouden, mits het niet ineens weer erger wordt 😥 Lola, dat is herkenbaar. Toen ik hier weer terug op het forum kwam was ik ook snel zwanger en nu mag het allemaal weer opnieuw gaan beginnen.
Dag allemaal, ik meld me hier ook. Cindy, je gaat nu door het zwaarste gedeelte heen, ik hoop dat het snel achter de rug is en je weer vooruit kan kijken. Veel sterkte de komende dagen... Jairy, je vroeg hoe lang geleden ik mijn miskraam had ivm het bloedverlies dat nagenoeg gestopt is: het is nu zo'n 11 dagen geleden. Maar ik verlies nog wel bruin slijm hoor, maar enkel op het toilet, dus het gaat de goede kant op. Ik heb geen test meer gedaan, maar fijn dat die bij jou aflopen. Lola, we moeten inderdaad weer van nul beginnen, dat is op zijn zachtst gezegd balen...Ik was ook de 2e ronde al zwanger, dus was nogal optimistisch. Dat is wel een beetje weg. Voor de rest zal ik weinig te melden hebben totdat ik weer ongesteld word. Ik hoop dat het allemaal snel weer op gang komt! Dikke knuffel aan jullie allemaal, heb enorm veel steun aan jullie. Zwanger worden blijft toch een eenzaam iets, zelfs met een lieve partner aan je zijde. Uiteindelijk is het toch ons lichaam dat het allemaal goed moet doen, zo voelt het toch.
Ik ben ook zo blij met de steun van iedereen. Ik vind deze tijd van afwachten ook enorm zwaar. Het doet me goed om met jullie te praten en etvaringen te delen. Dank jullie wel 💋
Eigenlijk ben ik illegaal in dit topic omdat t bij mij pas in het nieuwe jaar staat te gebeuren. Maar het is inderdaad fijn op lotgenoten die spreken die rond dezelfde tijd dit doorstaan. Ik blijf soms denken f*** wat oneerlijk het had zo anders moeten zijn de afsluiting van 2016. Maar het is wat het is. De zwangerschap wordt inmiddels steeds meer zichtbaar. In die zin hoop ik dat het snel woensdag is en hoofd en lijf weer op een golflengte zitten. Want ik wil geen kwaaltjes diegene doel treffen! Dat maakt het nog veel moeilijker. Nog 4 dagen. Of 2 dagen de beslissende echo en dan s avonds de 1e pil. Dat zal een lastig moment worden.
Bubbels je bent hier heel erg welkom hoor, je hoort er helemaal bij! Heel veel sterkte de komende dagen! Hoe moeilijk het definitieve afscheid ook is, het gaf me in zekere zin ook wat rust (inderdaad die groeiende buik). Voor de anderen: vandaag is toch een beetje een gekke oudejaarsdag omdat we het jaar allemaal zo anders afsluiten dan verwacht. Ik merk dat ik naast verdriet ook wel wat jaloezie voel richting vrouwen die nu wel (onbezorgd) zwanger zijn. Maar laten we hopen dat we al het verdriet achter ons kunnen laten en 2017 ons jaar wordt met veel geluk, liefde, vruchtbaarheid en gezonde zwangerschappen 💖
Ik heb zo met je te doen bubbels. Ik ben al zo verdrietig dat ons kindje er niet meer is. Maar ben ook "blij" als we het af kunnen sluiten. En kijk hoe gek, ook uit naar de pillen. Nu voel ik me nog enorm zwanger. En wil het graag afsluiten. Om vooruit te kunnen gaan kjjken straks. Maar voor jullie is het nog veel zwaarder. Jullie staan voor een keuze die je niemand toe wenst. Ik wens je heel veel sterkte. Ik hoop zo dat we allemaal een mooi nieuw jaar in mogen gaan. Ik heb alles behalve zin in een feestelijk uiteinde.. maar probeer hoop te houden voor het nieuwe jaar. Wat is dit een zware tijd..
Hallo Meiden, Allereerst wens ik iedereen een voorspoedig 2017 toe, dat dit jaar ons mag brengen wat we allemaal zo graag willen. Dat ons verder verdriet en tegenslag bespaard mogen blijven. Mijn gedachte zijn even extra bij bubbels en Cindy, jullie zitten nog in een ongelooflijk moeilijke tijd en hebben een verschrikkelijk moeilijke keuze moeten maken. Heel veel sterke met wat jullie nog door moeten maken! Ik schrijf hier ook graag mee, lichamelijk hier geen klachten meer en bloedverlies is zo goed als over. Verder vind ik het erg zwaar, ons ukkie was zo welkom, nu weer een keer opnieuw beginnen maar ben zo bang eigenlijk. Hémet onbezorgde is er helemaal af, en de pillen, de curettage.... Ik heb er zo een naar gevoel over. Steeds word ik snachts wakker doordat ik droom, ene moment droom ik over dat ik op de ok ben voor curettage en het andere moment dat ik daar lag voor de spoedkeizersnede bij ons dochtertje.... Zo bizar, zelfde operatiekamer en zelfs op de vercouver hetzelfe plekje. .. Hoop dat dit snel minder wordt. Ik vind het lastig nu te reageren op wat er in het andere topic geschreven was. Op foon gaat dat switchen tussen twee niet, maar is dus geen desinteresse voor de andere meiden.
Lieve meiden, ondanks dat het afsluiting van ons jaar alles behalve mooi en leuk is geweest wens ik ons alle een mooi gezond en prachtig nieuwjaar toe; eveneens een jaar waarin we hopelijk ons verlies een plekje hebben mogen geven en nog gaan geven, en waar we opnieuw mogen gaan genieten van het prille en kleine geluk. Een gelukkig nieuwjaar meiden, op naar een beter 2017! En bubbels, je bent hier meer dan welkom om mee te schrijven en te blijven!
Bubbels, houd je ons op de hoogte? We leven met je mee! Voor de anderen: hoe lang hebben jullie bloed/bruin verloren na de miskraam of curettage? Ik zit op dag 10 na de curettage en verlies nog steeds oudbloed. Normaal heb ik met mijn menstruatie 5 dagen bloedverlies. Na de vroege miskraam met 5 weken was het ook gewoon een forse menstruatie met op dag 19 weer een nieuwe eisprong. Ik merk dat ik er erg mee bezig ben. Ik wil gewoon weer een eisprong om er zeker van te zijn dat mijn lichaam weer herstelt is én om weer actief aan de slag te gaan. Ik voel me nu zo machteloos en wil gewoon iets kunnen doen... Is dit herkenbaar? Hoelang duurde jullie cyclus na een (vorige) miskraam?
Gezien de termijn die ik ben en dat ik zo met bevallen gaf de gyn aan dat het bloeden nu wel 2 tot 4 weken kon duren of nog wat verlies tot 6 weken zelfs. We zullen zien. Ik verwacht niet dat mijn cyclus gewoon na 4 weken weer terug is in ieder geval.
Bubbels en Cindy, hier wordt ook aan jullie gedacht! Lola, ik zit nu ook 10 dagen na curettage. Zo leek het 1 dag dat het gestopt was en met een volle dag ertussen toch weer wat oud bloed. Misschien ook wat afhankelijk van of drukker bent geweest dan anders. Maar feit dat het wel oud bloed is lijkt oké. Knap dat je nu al terug aan de gang wil. Ik merk dat ik het echt niet aandurf en daar ontiegelijk van baal omdat ik echt de jongste niet meer ben en die druk wel voel. Ervaren jullie nu nog veel steun uit de naaste omgeving? Het deed mij zo pijn dat ik gisteren mijn zus weer zag en er niks meer werd gevraagd, en ook het telefoontje tussen kerst en oud en nieuw om nog eens te vragen hoe het ging bleef uit... Verwacht ik te veel?
Ik praat ook graag mee... bij mij 1 dec dat het bloeden begon. Ik heb nu nog steeds bij afvegen oud bloed. En net nog een CBtest gedaan. En die gaf aan 1-2 weken zwanger. HCG na een volle maand dus nog steeds in het bloed. 3 januari mag ik bloedprikken voor Hcg en lrijg ik te horen of alles er uit is. Zo niet dan moet ik terug komen. Jullie allemaal veel sterktr gewenst. Merk aan mij dat t echt aan je vreet. En zie zoveel buiken en zwangeren om mij heen... doet soms echt zeer
Het kan dus zo een maand duren. Ik heet je graag welkom maar in een groep als deze had ik dat liever niet gedaan. Maar goed het is zo als het is, dus toch fijn dat je mee komt praten! Ik zit er nog midden in en krijg veel berichtjes. Moeder kookt soms helpt opruimen. Krijg Hulp van alle kanten voor opvang Kids en morgen kookt een vriendinnetje voor de afleiding. Ik bof heel erg met mijn omgeving. Al gaat het soms ook over gewone dingen. Fijn! Maar soms denk ik ook hoe kunnen jullie Door gaan met het leven terwijl het leven in mij straks stopt? Denk dat die gevoelens erbij horen. Wat ik wel heb geleerd is ook om het gewoon zelf aan te kaarten als je behoefte hebt er over te praten. Iedereen hoort je dan graag aan! En ik heb ook professionele hulp gekregen vanuit het ziekenhuis
Hier nog steeds geen bloedverlies. Dus nu maar hopen dat donderdag de pillen aanslaan. Ik heb het er erg moeilijk mee. Niemand wist dat ik zwanger ben. Mijn vriend heeft het alleen op zijn werk verteld omdat hij zoveel vrij moest nemen. Ik heb een eigen bedrijfje en heb mijn klanten niks gezegd. Mijn ouders zijn helaas niet erg mee levende mensen. Heel jammer want omdat ik weet dat ze zouden reageren met.. ach probeerje het toch gewoon nog eens en dat soort opmerkingen.. heb ik bewust niks gezegd. Mijn vriend en ik praten veel samen.. ikben 39 en we lopen ook nog in de medische molen., dus het is allemaal erg beladen.. zal het nog wel een keer lukken? Ben ik te oud? Allemaal erg moeilijk.. ik ben daarom enorm blij met jullie en de lieve berichtjes hier!
Ik denk aan jullie Bubbels en Cindy, hele dikke knuffel! Ik hoop dat jullie het snel achter jullie kunnen laten, maar neem ook de tijd om er verdriet van te hebben en afscheid te nemen. En om lichamelijk te herstellen. Bubbels, jouw kindje is er nog natuurlijk, ik vind jouw verhaal nog steeds zo moeilijk en verdrietig. Een extra knuffel voor jou. Mir, vervelend dat je het zo ervaart. Misschien denken mensen dat je het juist liever over iets anders wilt hebben, en wat afleiding nodig hebt? Bij mij vraagt mijn familie er niet echt naar, maar mijn moeder kookt wel speciale soepjes enzo die extra voedzaam zijn. Ik weet dat ze er dus nog mee bezig is. Vrienden vragen er ook niet echt naar, maar met O&N wensten ze me allemaal een goede zwangerschap toe in 2017, dat vond ik erg lief. Applejo, super vervelend dat je nog HCG in je lichaam had zo lang, hopelijk blijkt morgen dat het weg is. Ik heb zelf geen idee hoe het zit bij mij, heb geen testen meer gedaan. Ik had echt de laatste 2 weken behoefte aan een break van alles wat er is gebeurd, die hele roller coaster, dus heb ook geen testen gekocht. Ik denk dat ik dat ook niet meer ga doen, ik zie het wel. Jairy, ik wens jou (en iedereen hier) ook een mooie zwangerschap toe in 2017, wat een geweldig topic zou dit zijn als we tegen het einde van het jaar allemaal een kindje hebben of zwanger zijn!
Hee meiden, Ook ik wens iedereen een goed nieuwjaar toe. Hoewel dat, zeker voor de meiden die nog voor een ontzettend moeilijke periode staan, waarschijnlijk heel stom klinkt. Toch voor allemaal: veel gezondheid, liefde, en hopelijk een beter jaar dan het afgelopen jaar. Want, super stom, maar 2016 is voor mij echt niet leuk geweest, terwijl het eigenlijk alleen in de laatste maand enorm bergafwaarts ging. Maar ja, op naar 2017, dus! Hier de MK op 17 december gehad, en vanaf 26 december eigenlijk helemaal geen bloed meer. Af en toe nog rare afscheiding, vooral als ik druk bezig ben geweest. Sinds 29 december ben ik van alle klachten af, had nog steeds buikpijn namelijk. Alleen (nog?) geen nieuwe test gedaan. Aan de ene kant ben ik erg benieuwd, maar aan de andere kant lijkt het me zo confronterend. De laatste maanden steeds hopen op 2 streepjes, en nu ineens op maar 1 streepje.. Nou ja, ik wacht nog maar even af.. Is het een idee om onszelf even een beetje voor te stellen? Ongeveer net zoals in een NOD groepje - leeftijd/hoeveelste kindje/hoeveelste zwangerschap dit was oid? Ikzelf ben 26 jaar, en wij gaan voor ons eerste kindje. Dit was ook mijn eerste zwangerschap, waarbij ze bij de eerste echo in het ziekenhuis vroegen: wel eens een miskraam gehad? Waarop mijn antwoord was: gelukkig niet.. Een hopelijk volgende keer zal dit antwoord dus 'helaas wel' moeten zijn. Mir, ik begrijp je gevoelens ja. Hoewel iedereen in mijn omgeving juist wel meelevend is, maar soms.. Mensen die gaan vertellen over kennissen die het ook wel eens gehad hebben (ja dus, wat moet ik daarmee?) of zeggen: wees maar blij dat je niet zoals ik de IVF in moest.. Ehm.. Tja.. Ik ben ook echt jaloers/afgunstig op andere zwangeren.. Daar voel ik me soms wel slecht over. Zelfs toen ik vorige week het nieuws van Estefana Polman/Rafaël vd Vaart op tv hoorde, had ik zoiets van: tuuuuurlijk waarom bij hun wel... Verder gaat het leven hier nu wel weer gewoon door. Werk en sport etc. Alleen, misschien TMI, maar 'klussen' vind ik best een beetje spannend nog ofzo. Moet dan elke keer echt even over een drempeltje heen. Wordt gelukkig wel al minder hoog, want manlief ging er bijna van hallucineren Sterkte met de keuzes en de moeilijke periode die komen gaat/waar jullie al middenin zitten, Cindy en Bubbels.. Weet dat je hier alles kunt zeggen, ik denk dat we hier nergens van op kijken. We weten (ongeveer) wat jullie meemaken.