Hallo lieve meiden, Even m'n verhaal doen bij jullie . Wij zijn nu precies twee jaar bezig met onze wens voor een kindje. Na anderhalf jaar hebben we de eerste onderzoeken gehad in het ziekenhuis. Eerst een wat slechte uitslag van de spermatest (er ging nogal wat naast --> 10 miljoen) maar uiteindelijk de volgende test helemaal oké (meer dan 50 miljoen). Bij mij is bloed geprikt. Ik heb een regelmatige cyclus én een eisprong. Op de echo hebben ze wat gezien. Maar omdat ik aan het einde van m'n menstruatie zat kon dat ook heel goed een restje bloed zijn. Vandaag heb ik een SIS (waterecho) gehad om dat duidelijk te maken. Ze spuiten dan water in je baarmoeder en zien of de baarmoederwand onregelmatig/regelmatig is. Dat zag ik helemaal netjes uit. Niets mis mee. Helemaal top, denken jullie vast... Toch moest ik (nuchtere meid die ik normaal ben) toch gewoon janken toen ik weer zat... Niets gevonden dus wachten tot je 2,5 jaar (!) bezig bent, zei de gynacoloog. Dan is de eerste stap IUI. Ik heb nog wat meer vragen gesteld o.a. of het echt zeker is dat als je geen chlamydia hebt gehad je eileiders dan echt open zijn. Bijna voor 100 %, zeggen ze in het EMC. Geen HSG o.i.d. dus... Het voelt zo dubbel allemaal. Stiekem had ik zo graag gewild dat ze wat gevonden hadden, dan konden we daar mee verder. Ik ben nu zo bang voor het feit dat ik misschien wel iets heel speciaals heb waardoor het nooit zal lukken. IUI, zal dat werken? Die behandeling doen ze dan puur 'omdat ze het anders toch niet weten'. Het voelt zo onzeker allemaal. We kunnen gewoon helemaal niets meer! Straks heb ik eicellen die niet te bevruchten zijn... Sorry, nu ga ik echt de gekste dingen denken. Aan jullie de vraag: heb ik me te snel laten afbluffen? Kan ik nog andere onderzoeken eisen (hoewel ze zelf zei dat dat niet nodig was)? Ook ben erg benieuwd naar verhalen van lotgenoten, bij wie ook niets is gevonden. Het brengt zoveel onzekerheid mee...
Oh vreselijk en herkenbaar. Wij hebben vandaag eindelijk definitief de stap mogen zetten naar IUI (althans, we hoorden vandaag dat we volgende maand mogen beginnen). Wij zijn nu al 3,5 jaar bezig en er is in principe ook niet echt iets gevonden (wel een te langzame schildklier maar die is iniddels ingeregeld). Al die tijd was het: wachten op die uitslag die aanleiding gaf om te wachten op de volgende uitslag etc., etc. om gek van te worden. En toen het eieieindelijk tijd was lom IUI te gaan doen (juni 2008), werd ik zelf zwanger. Uiteraard liep dat weer eens uit in een mk dus toen werd er door het ziekenhuis gezegd dat we zelf zwanger konden worden en werd IUI opnieuw uitgesteld. Nu hebben we eindelijk wel definitieve en vaststaande afspraken, maar mijn god, dat heeft lang geduurd. Ik zou als ik jou was kijken hoe lang jij en je man het nog volhouden en niet zo zeer het schema van het ziekenhuis aanhouden. Als je het niet meer aankan, emotioneel dan, dan moet je dat bespreken met de gyn. Wij hebben dat ook niet gedaan en daarom lieten ze ons dus 3,5 jaar lang maar aanklooien. Ik ben inmiddels 33 en ben nog steeds kinderloos terwijl we begonnen op mijn 29e. Echt, tè lang gewoon. Veel succes!
Hier was ook alles ok, konden niks vinden. Toen ben ikzelf gaan aandringen om een kijkoperatie te krijgen. En ja hoor 1 endometriose haard gevonden. Er is geen andere manier om die te vinden, dan met een kijkoperatie... Nu deze weg is, moet het lukken toch Maar ik hou er wel rekening mee dat ook wij vrouwen "losse flodders" kunnen schieten. Tenslotte kan je alleen onder de microscoop zien of je ei ook daatwerkelijk een ei is..... Sterkte en succes!
Dat verbaast me! Wij waren ook al een tijdje bezig en mijn gyn had gezegd als het bloedonderzoek op antistoffen tegen chlamydia negatief zou zijn, dan zou ik een HSG krijgen, zou het positief zijn dan kijkoperatie . Gelukkig was het negatief en heb ik HSG gekregen. De tweede ronde na de HSG was het raak...... Mijn gyn zegt juist dat er toch (weliswaar kleine) verklevinkjes kunnen zitten waardoor het zwanger worden bemoeilijkt wordt. Door de HSG wordt alles als het ware weer open geblazen waardoor de eicel weer vrije doorgang heeft. Ik zou dus zeker aandringen op verder onderzoek, ook al is het onderzoek zelf even vervelend. Succes!
Hey meis wat ontzettend naar deze situatie. Wij zijn na 2,5 jaar ook gestart met IUI en ook bij ons waren alle onderzoeken goed. Heel veel succes alvast. gr vruchtje
Hoi Jiska, Ik kan me voorstellen dat dit erg onzeker voor je is. Ik wil je geen valse hoop geven, maar bij ons was na 1,5 jaar ook niets gevonden. Na de hsg ben ik twee maanden later zwanger geworden. Mijn eileiders zagen er goed uit tijdens het onderzoek. Helaas werd dit een miskraam. Weer twee maanden later was ik al weer zwanger. Ik weet natuurlijk niet of dit de reden is geweest, maar je hoort wel vaker succesverhalen na een hsg. Sterkte hoor! Marit
hoi, wat een verhalen zeg ppfff vreselijk... ik zou echt aandringen op een hsg, het is een onderzoek dat erg veel word uitgevoerd en je kan mij niet vertellen dat ze dat voor niets doen... het lijkt me de 1e logische stap... ik zou anders voor een second opinion gaan.... baad het niet dan schaad het niet. mischien zijn je eieleiders wel afgesloten en hoeven ze alleen te worden doorgespoten... heel veel sterkte... jose
Ook ik zou aandringen op een HSG als ik jou was. Hoe vaak ik ook al niet gehoord heb dat het na zo'n onderzoek raak is. Ik ben er zelf 1 van. Ook helaas een miskraam geworden, maar toch... Heel veel succes!
Hallo meiden, Heel erg bedankt voor jullie antwoorden, oppeppers en tips! @ Anouk Wat zijn jullie door diepe dalen gegaan zeg... En nog... 3,5 jaar is gewoon te lang! Ook een ontzettend zware psychische belasting. Iedere maand dat je toch weer teleurgesteld wordt, is er één teveel. Veel sterkte, meid! Hoop dat je toch nog snel zwanger mag worden! @ LadyZorra Bedankt voor de tip! Waarschijnlijk wachten we nog wel tot februari (zolang duurt dat eigenlijk ook niet) en dan ga ik aandringen op een HSG of kijkoperatie. Voordat we met een eventuele behandeling starten wil ik dat gewoon gedaan hebben! @ Joycie02, marit123, joseetje26, Caro31 Jullie verhalen hebben me overtuigd dat we toch echt eerst een HSG gaan 'eisen'. Desnoods in een ander ziekenhuis... Tot nu toe was ik erg tevreden over het EMC, maar ik vind ze wel erg terughoudens wat betreft onderzoeken en mogelijkheden. Ze redeneren vooral a.d.h. van een computerprogramma waar de resultaten van onze onderzoeken in staan en zeggen dan: 'Mevrouw, u heeft meer kans dat het jullie zelf gaat lukken, dan met een behandeling'. Ook zijn er een paar behandelingen (waaronder de samenlevingstest) die ze niet uitvoeren omdat het een test is die niet betrouwbaar is. @ vruchtje24 Van harte gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik vind het zeker een opsteker dat je d.m.v. IUI alsnog zwanger bent geworden. Ik had eerst zoiets van: als er niets gevonden is dat zal dat ook niet helpen, maar dus toch.
Zit in hetzelfde schuitje als jij meid en ik kan alleen maar zeggen: zorg dat je vragen en opmerkingen gehoord worden. Laat je niet afschepen en inderdaad, ga desnoods voor een second opinion. We zitten inmiddels aan onze 6de IUI dus ik weet hoe het voelt maar ik hou me vast aan mijn zogenaamde "gezonde" status. Niet de moed opgeven en laat je goed informeren over alles. Veel succes , hou je ons op de hoogte?
bij mijn collega konden ze ook niets vinden. 3 jaar moesten ze zelf proberen.... 6 keer een iui gehad... ivf was in die tijd nog niet helemaal zo vaak toegepast zoals nu dus daar hield het verhaal een beetje op.... ze had haar hoop gevestigd dat ivf misschien toch kon gaan gebeuren misschien een paar jaar later.... uiteindelijk heeft ze spontaan 3 kinderen gehad... zo zie je maar.... niets is onmogelijk ik zou zeker voor die hsg gaan.... echt waar, het is geen fijn onderzoek maar dan weet je wel waar je aan toe bent. dat van die samenlevingstest klopt inderdaad, dat doen ze niet overal meer, als de timing niet helemaal goed is is de uitslag niet betrouwbaar en er worden doorgaans veel vrouwen spontaan zwanger na een negatieve test waardoor het aannemelijk is dat hij niet echt betrouwbaar is.....maar..... in sommige ziekenhuizen doen ze het nog wel dus ik zou er gewoon om vragen. groetjes jose
Huh, wat gaat het toch anders in elk ziekenhuis. Wij zijn om precies te zijn zo'n 1 jaar en 7 maanden bezig. En vanaf begin dit jaar januari zijn we begonnen met alle onderzoeken. Ik heb standaard onderzoeken gehad en mijn man, alles zag er goed uit. Volgens de procedure hebben ze eind mei een HSG onderzoek gedaan, 3 maanden gewacht niets opgeleverd. Daarna heb ik 12 sept. een kijkoperatie gehad, eileiders zijn open en verder ziet alles er goed uit. 13 okt. hebben we onze eerste gesprek voor IUI. We gaan dus gelijk aan de slag en hoeven niet nog eens te wachten tot we 2.5 jaar zelf hebben geprobeerd..
In het Erasmus houden ze heel erg vast aan het idee dat iui en zeker ivf moet worden gezien als de allerlaatste strohalm.Niet in de laatste plaats omdat de kans dat je zwanger raakt via het ziekenhuis niet groter is dan op de spontane manier, in ons geval dan he.. Daarom willen ze eerst dat je het 2.5jr zelf probeert. Wat betreft het doen van onderzoeken,in het EMC doen ze mijns inziens inderdaad niet veel. Bij mij is er bloed geprikt om te kijken of ik een goeie eisprong had gehad.En er is gevoeld aan de baarmoeder en een echo. That's it. Er is geen enkele folikelmeting geweest.M'n bloedwaardes waren prima, dus alles was oke. Ik heb alleen een kijkoperatie gehad omdat er antistoffen tegen/van chlamidia waren aangetroffen.Gelukkig bleek dit l;oos alarm. Iui doen ze in het EMC uitsluitend in eigen cyclus, 2 pogingen daar gehad en beiden mislukt.Er werden totaal geen echo's gemaakt, ik moest zelf ovu.testen bijhouden. Het sloeg helemaal nergens op, 1 keer ben ik zelfs te laat geweest denk ik...Ik ben helemaal klaar met dat zh en zit nu in Zwijndrecht. Hier zeiden ze me meteen dat ik iui met hormonen zou krijgen, omdat het toch ergens steeds fout gaat en dmv hormonen kunnen ze alles goed in de gaten houden.Ik ben blij dat ik weg ben uit het EMC. Beetje lang verhaal, wil je er mee zeggen dat je daar weg moet als je er geen goed gevoel bij hebt.Ik werd doodmoe ervan om telkens weer een andere arts te zien, communicatie was erg slecht..
Als je alle verhalen zo leest, zou ik als ik jou was toch een second opinion aanvragen in een ander ziekenhuis. Ook al willen jullie wachten tot feb. Ik heb vorig jaar nov een HCG onderzoek gehad en deze maand pas een kijkoperatie, dus het hoeft niet allemaal achter elkaar, maar het feit dat ze iets doen en naar je luisteren, lijkt mij al fijner. Sterkte!
daar sluit ik me helemaal bij aan... ga terug naar je huisarts en vraag hem advies, het is in de medische wereld absoluut zichtbaar voor je huisarts hoe goed ziekenhuizen bekend staan betreft verschillende onderdelen....mijne kon me bijvoorbeeld precies vertellen welke ziekenhuizen goed of juist minder goed stonden aangegeven betreft fertiliteitsbehandelingen zowieso ziekenhuizen die een fertiliteitspoli hebben of een fertiliteitsarts/team ipv alleen een poli gyneacologie doen het vaak beter... het is toch een meer gespecialiceerd iets... zo hoor je vaak dat een gyn een zaaduitslag matig vind terwijl een fertiliteitsarts er wel tevreden over is. ik vind het persoonlijk helemaal niet goed klinken allemaal ,helemaal als je van anderen ook dat soort verhalen hoort... het gaat om jullie..... groetjes Jose
@ Enise Inderdaad, wat een verschillende manieren van aanpak hebben ziekenhuizen! Wat dat betreft is het geen gek idee voor ons om een second opinion te doen in een ander ziekenhuis. Wat fijn voor jullie dat jullie wel gelijk door mochten. Dat hoopten wij ook, nu we twee jaar bezig zijn ... @ Zara Inderdaad, ze doen in het EMC eigenlijk helemaal niet veel... Na het bloedprikken waarbij door het hormoon een eisprong bij mij werd vastgesteld hebben ze verder niets meer bekeken. Ze hebben nooit één eiblaasje zien groeien . En inderdaad, IUI alleen in eigen cyclus, dat hebben ze me ook al verteld. 'Er zijn geen bewijzen dat het met hormonen beter werkt' zeggen ze dan. Ik krijg echt het gevoel dat ze zoveel mogelijk de natuur z'n gang willen gaan maar waardoor wij op dit moment geen steek verder komen. @ LadyZorra en Joseetje26 Ik ben destijds door de huisarts getipt over het EMC omdat het zo prettig was, zei hij, dat er een goede fertiliteitspoli was. Beter dan een afdeling gyneacologie... Op zich had hij daar gelijk in maar hij weet waarschijnlijk niet af van de keuzes die ze daar maken. Er zijn twee andere ziekenhuizen (IJssellandziekenhuis en Fransiscus Gasthuis) die voor ons veel dichter in de buurt zijn maar wel werken via de afdeling Gyneacologie. Het is in ieder geval het proberen waard. Op dit moment hebben we beiden zoiets van: even rust tot februari. Dit verwerken en nog even goed ons best doen met klussen (de laatste maanden had ik zoiets van, dit wordt niets meer). Dan in februari een gesprek in het EMC waarbij ik aandring op een HSG/kijkoperatie. Gaan ze daar niet op in, dan gaan gewoon naar een andere ziekenhuis (waarbij ik hoop dat ze het dossier overdragen naar het andere ziekenhuis zodat we niet alle onderzoeken opnieuw hoeven te ondergaan!). Bedankt meiden, voor jullie ondersteuning! Gek, maar ik zie het toch allemaal wat zonniger in nu!
Hoi Jiska, Succes met wachten meid, en sterkte, en wie weet lukt het toch nog spontaan. Als je kunt en wil wachten tot februari zou ik dat doen en daarna zou ik echt om een HSG vragen. Bij ons is er wel wat gevonden en daarom gaan wij voor IUI maar ik heb wel net een HSG achter de rug, gewoon standaard procedure. Dus ik vind het vreemd dat ze dat voor jullie niet standaard ingepland hebben. Maar goed, sterkte meid, ik duim voor een spontane zwangerschap. Liefs Zora
@Jiska, wij hebben wel om een second opinion gevraagd, dit was omdat onze huisarts de sperma van mijn man niet goed vond. Onze eerste gyn vond wel dat het goed was, we zaten dus tussen 2 verschillende antwoorden. Ook werden wij daar voor een jaar naar huis gestuurd omdat bij mij ook alles goed was. Daarna kwamen wij in het ZH terecht waar we nu zitten en volgens deze gyn is de sperma van mijn man ook goed. Onze huisarts zat dus verkeerd. Maar was echt geluk bij ongeluk, want hier mochten we wel gelijk doorgaan met alle onderzoeken. Want bij deze gyn hebben wij aangegeven dat we geen genoegen nemen door nog een jaar zelf te proberen. Want door alleen een inwendig echo kan je niet alles zien. En zij vond het geen enkel probleem om gelijk door te gaan, want bij hun is de procedure, na een jaar niet zwanger? Dan helpen we jullie! En zo zijn achtermekaar alle onderzoeken gestart.. Echt we waren zo blij dat we niet nog eens een jaar hoefden te wachten..