Ik heb nu het eerste gezin gezien. En tot nu toe snap ik de commotie niet eerlijk gezegd. Ik zie een doodnormaal gezin, waarbij beide ouders werken. Zonder mopperen gaat er een heel leger aan kinderen mee naar huis, die allemaal mogen blijven eten. Bij thuiskomst worden de kinderen enthousiast begroet en er werd goed met de kinderen gecommuniceerd. Ja ze zijn druk, maar ik zie absoluut niet dat dit ten koste van de kinderen gaat. Ik ben het in dit geval met miepie eens en vind het er gewoon gezellig! Nu de rest bekijken.
@ adi: heb je het inmiddels gezien? Want de situatie zoals blup heeft geschetst klopt naar mijn inziens echt niet.
Stel 2. Het enige wat ik zie zijn mensen die te veel risico hebben genomen met hun huis en vaste lasten. Maar bepaalt dat hoeveel liefde zij hun kinderen geven? En hoe ze het verder thuis hebben geregeld? Lijkt me niet. Ik zie dus ook bij dit stel geen shockerende dingen.
Ik kan me trouwens van a tot z vinden in hun standpunten over de discussie-onderwerpen. Van alle stellen bedoel ik dus.
Stel 3 is al wat minder gunstig in beeld gezet vind ik, door steeds beelden te pakken waarbij de kinderen voor de TV zaten. Of aan het huilen waren. Maar goed, als ik eerlijk naar mezelf kijk, laat ik de oudste soms ook wat te vaak TV kijken. Tijdens het koken is bijv. vaste prik. Tsja, ik ben niet perfect. Bovendien, ik had hetzelfde gedaan als ik fulltime thuis was geweest. Op dat moment ben ik simpelweg niet in staat te multitasken. Ben benieuwd naar het laatste stel. Die lijken me enorm druk met 2 fulltime banen en daarnaast ook nog een eigen onderneming!
Nou goed, ik ga in de herhaling vallen geloof ik. Ik vind in ieder geval het 1 en ander hier flink is overdreven door thuisblijfmoeders. Bovendien vind ik dat er punten zijn toegeschreven aan tweeverdieners die stellen waarvan eentje fulltime thuis is net zo goed doen. Kinderen te vaak voor de TV zetten, iets te vaak op de laptop (op zwangerschapspagina ), snauwen tegen kinderen, steunen en kreunen omdat je druk bent, don't we all (goed, een enkeling zal vast perfect zijn)? De kritiekpunten hebben dus naar mijn inziens geen reet te maken met het feit dat ze beide werken.
Mijn vader en zijn vrouw hebben 4 kinderen. Hij een eigen onderneming, zij is tot voor kort fulltime thuis geweest. En het geren, geplan, geregel, etc. hebben zij ook hoor. Tsja, 4 kinderen he? Maar dan is het zeker niet schadelijk voor de kinderen?
oh, ik ga morgen ook kijken denk ik... Maar als ik het verhaal van Yukl lees kan ik me niet voorstellen dat ik het shockerend zal vinden. Hier een gezin met fulltime-werkende vader, 3 dagen-werkende moeder en een drieling-peuters. Tja, het regelen en plannen gaat hier net zo natuurlijk als ademen. Koken, 1 kind verschonen, 2de voorlezen, en tegelijk wachten op een tel van de klant... vaak zat voorgekomen hier... Maar ik ga eerst kijken en daarna mijn mening vormen..
Heb het net ook zitten kijken, ik vond het niet shockerend, maar wel interessant in de zin van "hoe gaan wij het later anders doen". Het lijkt me verschrikkelijk als je allebei 40 uur werkt en dan thuis ook nog eens zakelijke telefoongesprekken moet voeren met je kinderen erbij. Maar deze mensen konden soms ook echt niet kiezen.. en 40 uur werken.. en kinderen.. en nog tijd voor je eigen hobbies, tijd voor je partner. Samen 4 weekenden weg per jaar, jeetje, dat haalden we niet eens voordat we een kind hadden, zou niet weten waar ik allemaal heen zou moeten!
Ik denk dat het voor de kinderen wel meevalt. Maar ik denk dat de ouders weleens kunnen denken als ze 65 a 70 zijn: Is dit het allemaal wel waard geweest. Wat heb ik nu wel of niet van de kinderen meegemaakt. Ik vind het persoonlijk vreselijk om zoveel uur te werken. Maar...... als het zou moeten zou ik het doen. En ik begrijp ook wel dat mensen wel willen werken. Maar goed, besef dan wel dat je echt heel veel mist van de jeugd van je kinderen. En dan heb ik het dus niet over 40 uur werken.
Ik heb me vreselijk zitten irriteren aan die commercieel directeur (die elke keer door liet schemeren dat vrouwen de arbeidsmarkt op moeten). En dan helemaal trots op haar o zo grappige artikel over dat ze liever op haar werk dan bij de kinderen is. Ik ben haar naam even kwijt maar jullie weten vast wie ik bedoel. Wat een irritant mens zeg. Ik vraag me ook af of dit het allemaal waard is. Ik ken een gezin waarvan de vrouw ook een ontzettend drukke baan heeft. Meer dan 40 uur per week en dan met 3 kinderen. Huishoudster en oppas aanwezig. Dat kost elke maand natuurlijk ook een boel geld. Dan vraag ik me serieus af: waarom niet gewoon iets minder werken? Dan ga je er financieel ook niet op achteruit want dat geld gaat anders toch naar de huishoudster en oppas. En je hebt meer tijd voor je kinderen. Snap niet dat mensen zo willen en kunnen leven. Ik vond het al chaotisch om naar te kijken.
Volgens mij werkten de meeste 4 dagen hoor en hadden ze ook opvallend weinig opvang voor hun kinderen. En ik zou het denk ik ook niet kunnen, meer dan 40 uur werken. Maar wie zijn wij om daarover te oordelen? Dat wij het niet kunnen wil nog niet zeggen dat ZIJ er spijt van krijgen (op die mondhiegeniste na). Wat betreft het geld, daar doen de meeste mensen het absoluut niet voor. Het gaat puur om die zelfontplooiing. De 1 heeft die behoefte wel zo sterk, de ander in minder mate of bijna niet. En het is echt niet raar, shockerend of vies of wel die behoefte te hebben.
O ik denk ook zeker niet dat mensen die 50 uur of meer werken et voor het geld doen. Wanneer moeten ze het dan uitgeven, Nee en misschien krijgen ze geen spijt. Dat kan. Ik ontplooi mezelf ook heel veel. Maar doe dat op een andere manier.
Oh, maar het is niet veroordelend bedoeld hoor! Ik begrijp gewoon niet waarom een man en een vrouw die fulltime werken en 's avonds en in het weekend ook nog vaak de hort op zijn of willen werken, kinderen willen. Ik vraag mij dat echt af en dat is persoonlijk, ik vraag mij wel meer af. Is dat om het plaatje compleet te maken? Ik vind het vrij egoistisch eerlijk gezegd. Wat heeft een kind nou aan ouders die er nooit zijn, nou? En jij hoeft je niet aangesproken te voelen, want dit is jullie situatie toch helemaal niet? Ik ken volgens mij niemand hier op zp die zo'n leven leidt.
Hi, dat herken ik wel, ik vraag mij ook wel eens wat af, waarom mensen nou toch de keuzes maken die ze maken. Het gaat idd niet over mij (en al ging het dat wel, ik kan wel ergens tegen ) al zullen er hier genoeg moeders zijn die mijn levensstijl ook niet begrijpen. Maar blijkbaar zijn mijn tenen toch lang genoeg om over die formulering te struikelen. Nou ja, ik snap in elk geval hoe je het bedoelt en da's dus niet veroordelend.
Ik kijk persoonlijk nu heel anders tegen het werkende leven aan, dan 2 jaar geleden. Ik heb wel vaker op zp aangegeven dat ik gewerkt heb bij een groot (Amerikaans) bedrijf waar zo'n carriere-instelling en levensstijl meer de regel dan de uitzondering zijn. Ook voor vrouwen. Na mijn bevalling ben ik een half jaar thuis geweest, en ging daarna weer werken. Al na een paar weken zag ik dat dat hem dus niet ging worden. Mijn gedachten en gevoels over moederschap en een gezin waren gewoon niet te combineren met datgene wat dat bedrijf van me verwachtte. (ben toen ook vertrokken) Terwijl ik daarvóór klaar overtuigd was dat het best te combineren was, zoveel (vrouwelijke) collega's hadden kinderen, maar waren gewoon altijd aanwezig als het nodig was. Op talloze overwerk-avonden, zakelijke etentjes-avonden, cursus-weekenden in luxe hotels, wekenlange cursussen in het buitenland enz enz enz. Ik had er toen helemaal niet bij stil gestaan dat ze ook kinderen hebben. Zelfs op onze placemats in de kantine werden dagschema's aanwezig van de 'optimale' werk-privé balans. Ik zal het nooit vergeten: - 8-12 werken - 12-13 pauze - 13-15 sporten - 15-18 werken - 18-20 'gezin'-tijd - 20-22 werken. En dat elke dag.
Nou dacht ik dat ik bij net zo'n bedrijf als jij had gewerkt (toen nog een van de Big 6, nu van de Big 4) maar dat soort placemats zou ik écht bizar gevonden hebben... Ze hebben bovendien vergeten om de ochtendspits erop te zetten. Wanneer ontbijt je, kleed je de kinderen aan en breng je die naar het kdv, als je om 8 uur op je werk wilt zijn? Lijkt me wel ideaal overigens om géén reistijd te hebben, dat lijkt me niet realistisch gezien de locaties van klanten. Aan de andere kant: die twee uur sporten midden op de dag, daar was ook nooit sprake van. Ik hou het op een tamelijk bizar grapje van de afdeling Interne Communicatie. (overigens werden bij ons vrouwen met kinderen redelijk effectief 'weggepest' onder de fee earners..., en de werkethiek die je omschrijft herken ik wel voor 100% uit je omschrijving. is nu wel een andere tijd; toen was het echt revolutionair dat een mannelijke collega 4 dagen per week ging werken om 1 dag met z'n kinderen door te kunnen brengen, en hij was weliswaar acuut geen partner-materiaal meer, maar heeft het wel tot principal manager geschopt.. 't was dus geen totale career blocking move)