Mijn zoontje is 3,5 jaar en loopt achter in zijn spraak/taal. Hij krijgt nu al een jaar 1 x in de week logopedie en gaat 3 x naar de peuterspeelzaal met VVE. Hij is nu geobserveerd door iemand van Auris. Hij zal nog meer onderzoek krijgen. Ze merkt dat er gewerkt moet worden aan zijn mondmotoriek (dus dit wordt 2 x logo) en ze wil dat er wordt gekeken door een fysio naar zijn prikkelverwerking, want ze zag spanning in zijn lijfje. Vooral dat laatste is nieuw voor me. Hebben jullie hier ervaring mee? Hoe zien jullie dit bij jullie kind?
Heeft ze niet gezegd wat ze zag in hem qua spanning? Spanning kan heel subtiel zijn; spanning in de beentjes bijv. Of duidelijk; fladderen of op de tenen lopen. Ik herken zowel de achterstand in spraak/taal als de prikkelverwerking in mijn zoon, ook 3.5 jaar. Mijn zoon heeft ASS maar dat wil niet wil zeggen dat jouw zoon dat ook heeft natuurlijk. Er kunnen zoveel redenen zijn. Mijn zoon krijgt PMT (psychomotorische therapie) voor zijn oa spanning en motoriek. In zijn geval ook voor lichaamssensaties -en beleving (hij is ondergevoelig) en voor lichaamstaal (want ASS ). Mijn kind uit spanning subtiel. Iets voorover lopen, soms iets op de tenen maar niet zichtbaar. Als hij iets heel leuk vindt dan gaat hij fladderen. Het is dat de PMT'er me daarop wees hoor want ik zag en zie het nog niet. Het fladderen dan wel natuurlijk, haha.
hoe merk je dat je kindje ondergevoelig is? Bedankt voor je uitgebreide reactie. Ik zie zelf geen verdere kenmerken van ASS, maar wie weet ziet een expert het wel. Het zit altijd wel in mijn achterhoofd, omdat het vaak samengaat met een taalachterstand.
Hij reageert niet of nauwelijks op pijn, ziekte of kou/warmte. Voelt slecht aan wanneer hij honger/dorst heeft. Voelt slecht aan wanneer hij moet plassen. Voelt ook slecht aan wanneer hij moe is (valt opeens in slaap bijvoorbeeld , je krijgt hem ook niet wakker). Hij zit heel erg in zijn eigen wereld. Je kan 3 schermen met filmpjes en geluid opzetten, hij kan zich prima afsluiten. Hij kan rustig 2 uur slapen in een overvolle kamer met mensen. Een pretpark zal voor hem geen probleem zijn. Maar niet altijd hoor, er zijn ook momenten dat bijvoorbeeld geluiden veel te hard binnenkomen. Dat irriteert het geluid van de koelkast hem zo dat hij weggaat uit de kamer, of dan zijn de geluidjes die zijn broertje maakt te heftig en moet hij huilen. Maar over het algemeen is hij erg ondergevoelig voor prikkels.
oh op die manier ondergevoelig. Bedankt voor je uitleg. Mijn zoontje schijnt teveel te letten op alles. Op de psz is hij heel alert op alles wat er gebeurt. Hij hoort aan de andere kant van de groep wat de juf tegen een ander kindje zegt. Alle prikkels komen bij hem binnen volgens de leidster. Maar hij hoort het niet als ik zeg dat iets niet mag
Veel kindjes met bijv. ASS zijn juist overgevoelig voor geluid, tast (labeltjes en naadjes), zicht, interceptie (reageren op honger/dorst/enz). Ze horen, zien, voelen alles, er wordt niet voldoende of 'correct' gefilterd waardoor ze overprikkelt raken. PMT is ook voor de kindjes met overgevoeligheid. Leren omgaan met de spanning die ze voelen, leren omgaan met prikkels, leren rust vinden in zichzelf, luisteren naar hun lichaam. Kinderen die overgevoelig zijn voor prikkels hebben vaak spanningen in hun lichaam. ADD/ADHD'ers hebben vaak ook problemen met de prikkelverwerking. Nu is het ook redelijk normaal dat een peuter/kleuter nog niet goed kan filteren hoor.. dat moeten ze leren. Ik wil dus niet zeggen dat je peuter ADD of ASS heeft hoor! Zo te horen wordt hij goed in de gaten gehouden, dat is erg fijn Ook fijn dat de psz hem goed lijkt te kennen Denk je zelf aan meer dat alleen een TOS?
Mijn zoon heeft TOS. Bij hem zit het niet in de taal zelf. Hij begrijpt alles en heeft een grote woordenschat. Maar zijn mond is wat lui. We hebben hard aan de uitspraak gewerkt. Maar dit zit nog niet in zijn automatisch gebruik. Ook hangt zijn mond vaak open. Al vanaf baby af aan merkt ik dat hij gevoeliger is voor prikkels dan anderen. Had vooral moeite met geluid. Maar we konden bijvoorbeeld ook maar 1 dagdeeltje een activiteit doen, het werd snel te veel en dan sliep hij niet. Vanuit hem zelf kwam geen vraag naar drinken. Ik moest alles op de klok doen ipv op het opsporen van behoefte. Hij kon niet goed bij ons slapen, hij moest echt alleen zijn. En hij moest even ontprikkelend huilen voor het slapen. Als ik er dan bij bleef dan kon hij niet in slaap komen en raakte hij op een gegeven moment helemaal van de leg door vermoeidheid. Rond 3 jaar startte de night terrors. Als er verandering was of als er teveel prikkels waren dan kreeg hij snachts een bui waarin hij tot wel een uur kon krijsen zonder dat er contact te maken viel. Alle pogingen om hem te helpen maakte dat ook erger. Op een gegeven moment heb ik hem in zo'n bui opgepakt en beneden neer gezet zodat hij kon uitrazen en daarna toenadering kon zoeken. Dat zorgde ervoor dat ze veel korter duurde. Toen school erbij kwam kreeg hij die buien ook overdag. Van andere ouders die een kind hebben met TOS lees ik ook vaak dat het hoofd van hun kind vol zit. Een kleinere hoeveelheid prikkels aan kunnen hoort hier denk ik ook wel bij.
Nee. Ik heb het wel te spraken gebracht tijdens het onderzoek. De eerste zei dat er veel onder kon liggen, dyslexie was ook een mogelijkheid. De tweede wuifde het weg omdat hij haar aan keek. Ik heb ook wat balletjes bij logopedie en op school opgegooid om te kijken wat de andere ervan vonden. Maar het lijkt een beetje alsof ik de enige in mijn omgeving ben die wat dingen herkent en twijfelt. De dingen die hun opvallen interpreteren ze anders dan mij. En andere dingen weet hij uit te stellen. Dan gedraagt hij zich helemaal top op school en begint hij thuis tegen alles te schoppen uit frustratie. Mijn middelste heeft wel opvallender gedrag wat ik zelf verdenk als ADHD. Hij blijft een jaartje langer dan cognitief nodig is bij de kleuters (gezien de scholensluiting alsnog 2 jaar in totaal) omdat de juf denkt dat hij nog uit bepaald kleutergedrag moet groeien. Maar mijn gevoel zegt dat het voor een groot deel geen kwestie van uitgroeien is op deze leeftijd. Ik denk dat bij hem het balletje zal gaan rollen waarna er ook bij mijn oudste gekeken gaat worden. Voor nu heeft school wel wat manieren om mijn oudste te helpen met zijn school activiteiten.
poeh moeilijk om te zeggen. Ik vind hem wel jonger lijken dan zijn zus op die leeftijd. Daar speelt de taal zeker een rol bij, maar hij is nog steeds echt een peuter. Hij is erg eigenwijs/koppig en zegt snel nee. Hij is (nog) niet gefrustreerd om zijn taal, maar heeft vaak geen zin om bijv aan te kleden, tanden te poetsen etc. Dan is alles nee. Over die kenmerken van ASS, dan lees ik bij jouw verhaal wel dat hij alles hoort en ziet. Dus dan ben ik wel erg benieuwd als ze hem testen. Het is wel een impulsief mannetje, alles moet rennend gebeuren, kan zich kort concentreren in de groep. Dus wie weet komt er uiteindelijk wel iets van ADHD/ADD uit. Naar wat voor school zal jouw kindje gaan?
Een TOS kan je een heel verkeerd beeld geven inderdaad. Mijn zoon praat dus ook nauwelijks (niet gediagnosticeerd met een TOS) , en door zijn ASS reageert hij ook anders. Daardoor zou je makkelijk kunnen denken dat hij ook achterloopt op andere gebieden in de ontwikkeling. Maar dat is niet zo. Die dingen ontwikkelen zich echt naast elkaar. Een TOS valt wel vaak samen met een andere stoornis (ik haat dat woord, maar zo heet het nou eenmaal). Maar het hoeft niet, het kan ook op zichzelf staan. Ik zou hierin je gevoel volgen. Ik denk dat als er nog andere opmerkelijke ontwikkeling te zien is dat de logopedist/school/fysio het ook wel zal opmerken. Mijn zoon gaat al naar school. We wonen in het buitenland, hier beginnen kindjes met 3 jaar. Hij gaat naar een regulieren school maar zit wel in een speciaal klasje samen met 7 andere autistjes. Hij blijft hier sowieso tot groep 3 en gaan dan kijken of hij beter af is op regulier (met een persoonlijk begeleider) of op speciaal onderwijs.
... zucht... sommige professionals... Maar lastig is het he? Soms is het niet zo overduidelijk, dan is het zoeken en beetje afwachten wat het beste is om te doen. Als het voor nu gewoon goed gaat op school zou ik misschien niet de molen in duiken. Maar als je denkt dat het wel kan helpen, dan kun je je altijd laten doorsturen naar een kinderpsychiater om eens te praten. Althans, ik weet niet hoe makkelijk dat gaat in NL hoor.. misschien geef ik slecht advies hierin.
fijn dat je zoontje goed wordt opgevangen in een speciale klas. Dat is een goede basis om zich verder te ontwikkelen en om lekker in zijn vel te zitten. Dat is het belangrijkste voor je kind. Een veilige leerplek. ik haat ook het woord stoornis. Toen ik dat voor het eerst in een logopedisch verslag las, heb ik door dat ene woord gewoon zitten janken. Het klinkt zo negatief.
Ja, alsof er een fout in je kind zit. Door het een stoornis te noemen geef je het direct een negatieve lading die zeker kinderen niet altijd kunnen relativeren. Ik hoop dat er een dag komt dat ze ASS AS gaan noemen; 'autisme spectrum' zonder de stoornis.
Ik loop eigenlijk continu die afweging te maken. Wanneer is het goed om ernaar te laten kijken en wanneer levert het meer schade op. En daartussen hangt ook nog zoveel af van het ontmoeten van de juiste personen. Een groot plaatje met helaas ook een hoop onbekende factoren. Ik denk dat wat ik vermoed aan de milde kant is. Nu zijn er nog vragen rondom tos. Vanwege zijn leeftijd hebben ze er vermoeden van voor gezet. Deze stempel kan nog verdwijnen als ze de komende tijd een bepaalde groei zien. Mocht hij daardoor bepaalde aanpassingen gaan missen die hij wel nodig heeft dan ga ik een doorverwijzing vragen. Maar in periodes dat ik grip op hem verlies zoals rondom zijn verjaardag en sinterklaas dan raak ik wel erg onzeker. Uiteindelijk heb ik hem maar verteld dat sinterklaas een fictief figuur is en met een paar dagen kwam hij tot rust. Maar je moet die dingen die hem onrustig maken, waarvan hij het zelf ook niet doorheeft, telkens ook maar weer weten te vinden terwijl je met jouw handen in het haar zit.
moeilijk zeg die onzekerheden, terwijl je ziet dat je zoontje moeilijke momenten heeft. Daar ben ik in de toekomst ook zo bang voor. Voor frustraties in je kindje. Dat je hem niet kan helpen en dat de experts je niet horen of een ander beeld hebben. Pittige situatie zit je in. zit jouw oudste zoon op een reguliere basisschool? Kan hij goed meekomen met de leerstof en het tempo?
Het levert sowieso geen schade op. Onderzoeken zijn niet belastend voor kinderen. Het is op jonge leeftijd heel veel observeren. Kind moet allemaal opdrachtjes doen en de meeste vinden dat heel leuk en interessant. Als je twijfelt dan zeg ik ga ervoor. Duidelijkheid voor jou, maar ook voor hem. Als hij iets heeft (wat negatief klinkt maar dat is het helemaal niet) dan is het voor zijn ontwikkeling juist goed om te weten wat het precies is. ASS/AD(H)D/TOS is onderdeel van wie je bent, hoe eerder je weet wat het is dat jou uniek maakt, hoe beter (uiteraard gepast naar leeftijd.) Je kan dit ook allemaal bespreken met de persoon/psycholoog/psychiater. Uit eigen ervaring weet ik dat het heel waardevol is om compleet open te zijn tegen de persoon. Jouw zorgen over je kind e/o over het diagnostiseringsproces e/o de diagnose zelf. Over het dik gedrukte: Dat is wellicht ook normaal voor een (jong) kind, maar ook erg typisch in ass'ers. Ze weten zelf niet altijd wat ze voelen en/of dat ze iets voelen. Sterkte met de keuze! Volg je moedergevoel
Dat is een hele normale angst. Je wil het beste voor je kind en jij kent je kind het beste. Dan moet je vertrouwen op 'vreemden' die je kind niet kennen maar wel gaan uitpluizen. Dat is heel eng. Het is niet erg om dat eng te vinden. Spreek dat ook uit naar de experts. Ze zullen je dan graag geruststellen is mijn ervaring.
Mijn zoon zit regulier. Vanwege een hoop factoren die dit een heel lang verhaal kunnen maken is de diagnose pas gekomen toen hij op school zat. Hij is net 6 en zit in groep 3. Qua taalopdrachten loopt het prima zover ik hoor. En wat rekenen betreft heeft hij een uitdagingsboekje erbij. Wat meespeelt is dat hij geen gemiddeld iq heeft als het aan komt op dingen die niet met taal te maken hebben. Daarbij ging zijn gedachte met hem op de loop tijdens een deel van het talige deel van de test waardoor ik denk dat daar niet alles uitgehaald is. De vraag is vooral: Kan hij eruit halen wat erin zit?
Het word wat mij betreft een te pijnlijke reactie om openbaar te geven als ik hier nu een volledig antwoord op zou geven. Ik heb ondervonden dat het wel schade kan brengen. Niet het onderzoek zelf, maar de stempel. Vooral als het er meerdere zijn, om nog te zwijgen over misdiagnoses. Ik probeer vooral te kijken naar wat werkt. Met op mijn hoofd 2 verschillende brillen, die van add en die van ass. Niet dat ik anderen het advies zou geven om dat niet te doen. Dit zeg ik enkel over de situatie hier.