Haha echt? Mijn vriend heeft voor volgende week een avondje dineren gereserveerd. Onze vrienden passen op. En moeten haar dus op bed leggen. Ben super benieuwd! :-D Ik heb in mijn hoofd alvast alles los gelaten wat fout kan gaan . Ik vind dat ik niet zo truttig moet doen. Waarschijnlijk met een tweede of derde kind wordt je veel makkelijker. Maar ja.. loslaten mag een mooi doel zijn toch? Niet te geforceerd. Maar heel eerlijk moet ik wel een beetje eruit getrokken worden, want t komt bij mij niet vanzelf :-D. Toch vind ik het fijn om te lezen dat meer moeders dit herkennen. Het accepteren of eraan gewerkt hebben. En ja truttig... Dat voelt gewoon zo want in mijn omgeving zie ik alleen maar laid back mama's. Die gewoon ook weekendjes weg gaan zonder kind en dan zeggen 'heeeeerlijk even geen moeder zijn' Haha! Ik zou dood ongelukkig worden. Zo zie je maar hoeveel verschil er zit in ouders. Het zit helemaal in mijn systeem om haar altijd te voeden en dan op bed te leggen. Lekker rustig afsluiten van de dag. Maar dat kan ik eens een keer anders laten verlopen. Bv eerder voeden en papa haar wassen en naar bed brengen. Ik laat dit even bezinken.
Daar ben ik het niet mee eens. Ik heb nooit geschreven dat zij nauwelijks alleen met hem is. Dus wederom een verkeerde aname van je.
Dapper! Dat zou hier niks worden haha. Ik ga pas weg als zoontje slaapt, of als papa thuis is. Denk ook dat dat meer aan mij ligt dan aan m'n zoontje. Maar ik ben gewoon een - overbeschermende-op alle wegen beren ziende-oh jee straks raakt zoontje overstuur-en nu zit ik niet lekker en wil ik naar huis-mama
Hahaha ik ook! Ik vind het mega spannend! Ik heb overwogeb om haar weel eerst in bed te leggen. Maar stel dat ze dan wakker wordt en vreemden ziet. Dat vind ik zielig. Ik heb toch wel goede hoop. Ze speelt heel graag en houdt van aandacht, stoeien en kletsen. Dus als ze niet wil slapen dan blijft ze maar lekker op.
Maar ik was niet de enige die die aanname deed... Maar goed. Mijn excuses als ik te heftig over kwam. Ik bedoelde het goed.
Dat is precies de reden waarom ik er op in ga. Het is zoooo makkelijk om een verkeerde aanname te hebben. Mensen met verkeerde aanname gaan erop in (Nivea in dit geval), reactie wordt gelezen en versterkt verkeerde aannames weer. Maar ik vind t erger dat er dan gelijk een oordeel komt. Bam! Dat hoeft niet zo van mij. Ik ga er eigenlijk vanuit dat t hier vol zit met moeders die t graag heel goed willen doen. Anders ga je niet om tips vragen, maar dat is mijn aanname Een positieve aanname zonder oordeel verder.
Heb je helemaal gelijk in. Maar het omgekeerde is óók waar. Heel vaak zijn OP's hier erg eenzijdig en beperkt in verhaal. En dan komt daar reactie op, en dan blijkt opeens dat het verhaal helemaal anders ineen zit. Én is de TS boos omwille van verkeerde interpretaties... Maar je kan als reageerder toch enkel werken met de info die je krijgt? Dus als jij zegt 'mijn kind laat zich niet troosten door mijn man', en je zegt nergens dat hij wel degelijk dagen alleen voor haar zorgt, is het dan zo gek dat anderen ervan uit gaan dat jij altijd troost en dat het misschien wel tijd is om hem dat te laten ontdekken?
Ik ben niet boos. Waarom denk je dat? Je kan idd alleen reageren op basis van de info die je hebt. Dat betekent dat je goed moet lezen wat er wél staat. Ik schrijf bv veel meer dan hoe je het nu laat overkomen. Daarnaast kan je ook vragen stellen als iets je niet helder is. Dat is zo veel positiever van gelijk een oordeel vellen. Je hoeft t niet met me eens te zijn. Ik schrijf wat ik denk en vind. Ik heb geen last meningsverschil. En ik heb hier oprecht geen boze gevoelens bij.
Mijn dochter is van de 10e dus bijna even oud als jouw dochter. Ik ben dit weekend met een vriendin naar een festival geweest. Vond het zelf wel even lastig omdat ik haar af en toe miste, maar heb zo genoten! Dochter en man hebben ook een heerlijk weekend gehad. Persoonlijk zou ik toch proberen je kind iets minder afhankelijk van jou te laten zijn. Reacties als ‘Mijn kind is een half jaar en heeft nog nooit uit een flesje gedronken’. Tsja ik kan daar persoonlijk echt niets mee. Maar ik zie mijn dochter ook niet als klein, ze is al een half jaar. Een heel individutje. Die ook sociale interactie met anderen moet hebben. En als ik met vriendin afspreek en er komt een baby in de draagdoek mee. (Even aannemende dat er geen oppasproblemen, single moeder etc dingen zijn) dan zou ik daar ook wel het mijne van denken. Bedoel je bent toch niet alleen moeder? Dus ja ik sta er wel heel anders in dan jou denk ik. Hopelijk klink ik niet te veroordelend want zo bedoel ik het absoluut niet. Maar wil wel even een tegengeluid laten horen .
Ik ben dan wel niet TS. Maar ik vind je post wel behoorlijk veroordelend... jij doet het op jou manier en een ander op haar manier. Je haalt twee hele concrete dingen uit een andere post aan en beoordeelt/veroordeelt dat. Lijkt me weinig van toegevoegde waarde omdat het niet eens over de situatie van TS gaat maar van een ander lid.
Ik zou beginnen je man vanaf nu meer te betrekken in de zorg. Hem de luiers latem doen, hem laten knuffelen, hem je kind op bed laten doen. Je zoon "moet" leren dat papa er ook.is en voor hem zorgt. Hier doen we het altijd al zo. De meeste nachten doen we hem samen op bed. Maar wie wat doet is altijd anders. En de ene keer blijf ik beneden (of ben weg) en de andere keer mn man. Mijn man kan alles met onze zoon, gelukkig want anders zou dat zwaar worden. Ik ben voor mn vrijwilligerswerk best nog wel eens weg, n ook overdag wil ik soms mn ding doen. Mijn man doet dan alles zonder huilen en morrelen. Mijn man is net zo goed zn ouder als ik.
Tja, ik heb als ik op stap ga liever m’n baby aan de borst dan een kolf. En ben blij dat mijn vriendinnen dat accepteren en zelfs aanmoedigen.
[QUOTE="Anniek88, post: 21621361, member: 105418" Reacties als ‘Mijn kind is een half jaar en heeft nog nooit uit een flesje gedronken’. Tsja ik kan daar persoonlijk echt niets mee. Maar ik zie mijn dochter ook niet als klein, ze is al een half jaar. Een heel individutje. Die ook sociale interactie met anderen moet hebben. En als ik met vriendin afspreek en er komt een baby in de draagdoek mee. (Even aannemende dat er geen oppasproblemen, single moeder etc dingen zijn) dan zou ik daar ook wel het mijne van denken. Bedoel je bent toch niet alleen moeder? .[/QUOTE] @Anniek88 ..Wat is precies de relatie tussen half jaar/nog niet uit een flesje gedrinken/niet klein//sociale interactie met anderen? Deze zaken hebben he-le-maal niets met elkaar te maken. Je legt verbanden die er helemaal niet zijn. Een baby van 6 maanden die nog nooit een fles heeft gehad. En het probleem is..? Wat precies? Ook dan kan je heus wel het huis verlaten. Actief zijn. Ik gaf nog even de borst en ging dan sporten. En ook die baby’s hebben sociale interactie. En waar jij 6 maanden niet klein vind, anderen kunnen dat wel zo voelen. Klein of groot, dat staat los van het individu zijn. En goh, wat hardvochtig zeg. Als je vriendin haar baby (geen dreumes of tiener he, een baby) meeneemt, dan zou ik zeggen, lieve vriendin, als jij je daar beter bij voelt, wie ben ik dan om te zeggen neeee hoor! Je bent toch niet alleen moeder!? Mijn beste vriendin voelde zich niet comfortabel met voeden buiten de deur. Prima, dan ging ik lekker bij haar thuis lunchen. Zolang we elkaar maar even zagen. Ben ook wel benieuwd, wat zou je er dan precies “van denken”? @Gember ...De een doet het zo, de ander weer anders. Elke baby is ook anders. Sommigen willen lang graag bij mama zijn, anderen vinden het allemaal prima. Zolang als je daar een balans in kan vinden die goed voelt...vooral je eigen weg volgen! En vooral niet luisteren naar hoe het zou “moeten” volgens sommige mensen...
Hier een dochter die t ook maar moeizaam toelaat als papa komt troosten terwijl mama in de buurt zou moeten zijn. Die heeft ook een ingebouwde mamaradar lijkt wel. Ben t gewoon gaan negeren en mn man gaan sturen en als t echt de spuigaten uitliep kwam ik hem redden. Ik krijg dr wel getroost, maar mn man moet ze dan ook leren accepteren, soms is mama nou eenmaal niet beschikbaar. Maar aan de andere kant, best leuk hoor stappen met vrienden of weekendje weg met personeelsfeest (zonder partner of kids) maar tot op heden sla ik vriendelijk af. Als ik wat zonder de kleine doe, dan is t met mn man samen. In oktober personeelsfeest, denk dat ik dan wel op een punt ben dat ik maar eens meega.