Vakantie in buitenland met 37 weken zou ik zo doen, alleen dan wel op een plek met een grote plaats met een ziekenhuis in de buurt in een land waarbij de zorg op een goed niveau is en ik de taal een beetje ken of waarvan ik zeker ben dat ze Engels kunnen, het liefst in een land waar ik in binnen een paar uur weer thuis in Nederland kan zijn, dus Duitsland, Noord-Frankrijk of Belgie.
En dan ga je met een pasgeboren baby en hopelijk niet al te veel schade daar beneden of na een keizersnede vrolijk weer terug naar huis? Zou er persoonlijk niet aan moeten denken. Vond 20 minuten van het ziekenhuis naar mijn eigen huis al te veel.
Ik zou dan al naar huis gaan voordat de pasgeboren baby er is Nee want ik zou al naar huis zijn gegaan zodra het serieus begint te rommelen en omdat mijn kinderen altijd ruim de tijd nemen om geboren te worden zou ik al lang en breed in mijn eigen ziekenhuis of ander Nederlands ziekenhuis zijn als ik moest persen (oudste kwam met keizersnede dus moet verplicht in ziekenhuis bevallen). Mijn oudste is na 42 weken en 1 dag met keizersnede gehaald omdat mijn bloeddruk te hoog was, zelf was ze er nog niet echt aan toe. Mijn jongste na 41 weken en 5 dagen en die nam ook zijn tijd (25 uur serieuze weeen voordat mijnheer kwam) dus ik zou de gok genomen hebben, maar uiteraard wel nadat ik me grondig had voorbereid voor het geval dat en het medisch verantwoord is.
Jaren geleden kwam ik in Italië bij de tandarts terecht. Behoorlijk grote stad met een modern ogende praktijk. Werkelijk niemand sprak Engels (laat staan vloeiend). Met enorme pijn mocht ik langdurig in een wachtkamer plaatsnemen. Er was verder niemand te zien aan personeel. Waarna de tandarts (iemand die een universitaire opleiding heeft afgerond) aan het werk ging. Meer dan au kon hij niet begrijpen van wat ik aangaf. Hij heeft van alles gedaan maar ik had werkelijk geen idee wat precies. Gelukkig hielp hij mij van de pijn af. Ik kreeg spuiten waarvan ik op dat moment geen idee had wat erin zat. En na afloop een recept voor medicatie die ik ergens in het gebouw moest ophalen. Ik kwam met een enorme zak medicatie weer naar buiten. Mijn partner mocht overigens niet mee naar binnen. Ik heb er uiteindelijk een halve dag doorgebracht en de rekening was een schijntje bij die in Nederland. Maar je bent dus volledig overgeleverd aan kennis en kunde ter plaatse. Het gaat er totaal anders toe. En je moet maar afwachten wat ze doen. De patiënt- arts cultuur is er totaal anders. Geen overleg. De arts staat in aanzien en bepaald wat goed voor je is. Ook is er een hogere mate van medische handelingen en schrijven ze veel meer en vaker medicatie voor. Dan heb ik het over een tand. Moet er niet aan denken als bevallende vrouw in zo'n situatie terecht te komen.
Oh nee, met dat termijn zou ik dat zeker niet meer doen. M'n oudste kwam met bijna 42 weken keurig via het boekje. De jongste moest met 38 weken met spoed gehaald worden omdat m'n bloeddruk opeens door het het dak ging. Vervolgens kwam de placenta niet los en kreeg ik een baarmoeder infectie. Kind op neonatologie omdat ze een slechte start had. Ik met hoge koorst aan de bloed transfusie. De horror zou compleet zijn geweest als ik dat in het buitenland had moeten doen.
Mijn oom en tante hebben als expats over de hele wereld gewerkt en zij waren echt niet blij met de gezondheidszorg in Italië. Zeiden dat ze liever in Thailand geholpen werden bijvoorbeeld. Dus zou echt mijn 1e keuze niet zijn nee.
Nou dat zou ik mogelijk nog wel onverantwoorder vinden. Met weeen in de auto, man die onder druk moet rijden. Nee, geen denken aan en dan ook nog maar hopen dat die 3e niet ineens wel snel zou komen.
+1. En helaas weet je nooit hoe dingen lopen. Ik had een fijne zwangerschap, stond met 36 weken nog in de sportschool, voelde me top, alleen maar goede echo’s en met 36+2 ineens elke dag ziekenhuis wegens vermoedens groeiachterstand en inleiding met 37 weken en een bevalling van 26 minuten (uitdrijvingsfase). Maar wat Malbec zegt: is het voor jou geen probleem om te bevallen in Italië en daar je kraamtijd door te brengen, dan kun je het wel doen.
Met welke partner ga je op vakantie? Dezelfde als die je van vreemdgaan beschuldigde? Of heb je inmiddels een nieuwe vriend? Sowieso zou ik niet op het laatste moment nog naar het buitenland op vakantie gaan, helemaal als je daar geen familie hebt. Maar met alle lichamelijke ongemakken die bij hoogzwanger om de hoek komen kijken, no way dat ik dan zo lang in een auto zou gaan zitten. En dat is nog even buiten beschouwing gelaten dat een bevalling in het buitenland nou ook niet bepaald aantrekkelijk klinkt.
@Berte ohhh dat is deze TO weer. Psychische klachten bij zowel haar als haar partner. Agressie en huiselijk geweld. En eerder bij een miskraam volledig in de steek gelaten door partner. Daarna nog vals beschuldigd van overspel. Niet in staat om te werken maar wel om met 37 weken op vakantie te gaan? Wellicht tijd om eens goed met hulpverlening in gesprek te gaan ipv dit soort impulsieve keuzes te maken. Als dit al echt is....
Ik zou ook in Nederland niet op vakantie gaan als ik 37 weken zwanger was. Ik had toen echt geen zin meer in gedoe. Gewoon thuis een beetje aanrommelen vond ik prima. Vakantie komt later wel weer.
Mijn schoonzusje beviel van de eerste ook met ruim 41 weken. Bij de tweede dacht ze dat ze nog tijd genoeg had om t kamertje en kleertjes enzo in orde te maken. Maar ze beviel stipt met 37 weken. Het zegt dus niks, ik zou t ook niet zo laat nog doen.
Niet doen natuurlijk! 37 weken is gewoon a terme. Dus ook best een behoorlijke kans op een bevalling. Dat je eerder pas bij 41 weken bevallen bent zegt ook niet alles. In Italië spreken ze bijna geen Engels, ook niet de hoog opgeleide doktoren. Dus communicatie is daar echt een ding. En ik heb daar meerdere ziekenhuizen gezien, maar vond deze ook niet echt schoon ogen. Buiten alle papieren rompslomp als je kind daar geboren wordt ook nog belangrijk om te weten dat je na een opname in het buitenland hier als mrsa risico patiënt gezien wordt.dus dat heeft ook gevolgen indien je hier nog opname nodig hebt. De reis is ook niet aan te raden. Zowel niet als zwangere als voor een evt pasgeborene en kraamvrouw Het zou echt niet in mijn hoofd opkomen eerlijk gezegd.
Ik zou het ook niet doen. Zelf ben ik met 38 weken nog wel een week in nl op vakantie geweest. Dat was meer omdat we thuis in een grote verbouwing zaten waar ik totaal van in de stress zat. Daarom even eruit om tot rust te komen, terwijl de aannemer thuis door kon werken. Was heerlijk en op 1,5 uur rijden van huis. Maar helemaal naar Italië rijden en terug en dan het risico dat je daar of onderweg gaat bevallen…. Nee dat toch liever niet.
Nee natuurlijk ga je dan niet op vakantie! En ik kan mij niet voorstellen dat er nergens plek is om voor die tijd op vakantie te kunnen gaan.
Wellicht is het een optie om in de laatste weken van de bevallingsverlof toch even samen weg te gaan?
Oke. Ben je vergeten hoe het is om hoogzwanger te zijn? Kind zit met zn hoofd tegen je blaas en zn kont tegen je maag, en hangt met zn volle gewicht plus je baarmoeder en andere inhoud aan je onderrug. Je longinhoud is sterk verminderd. Je banden zijn ondertussen van elastiek. Van warmte en van stilzitten krijg je dikke enkels. Van de zon krijg je een zwangerschapsmasker. Van teveel eten krijg je maagzuur. Ga je op een excursie of boottochtje? Je moet om de klipklap plassen, en hey, dat kan niet. Ga je gezellig door het centrum zwerven en winkeltjes kijken? Dat hou je echt geen uren vol. Dus wat denk je eigenlijk te gaan doen wat het waard is om meer dan 10 uur in de auto te zitten? (Zie ook weer bekken, plassen). En ben je van plan om zelf ook te rijden? Ik heb het wel gedaan op korte afstanden, maar er zijn instanties die afraden om de laatste maand achter het stuur te kruipen, vanwege de gevolgen bij een stuur in je buik in geval van een noodstop of botsing. Ik zou het niet opzoeken met 2x1000+ km snelweg. En als je partner alles moet rijden, ben je helemaal eeuwig onderweg. En daarbij, je wil niet daar hoeven bevallen of je kraamtijd daar uitzitten. Dus gewoon, nee.