Hoi, ik heb een vraagje aan de meiden die beslisten vanaf dag 1 geen borstvoeding te geven: waarom hebben jullie voor flesvoeding gekozen? Is het omdat de borstvoeding niet wilde lukken? Omdat je het erg druk hebt en er geen tijd voor hebt? Of zijn er misschien andere redenen?
Ik zag het absoluut niet zitten om een kind aan mijn borst te hebben. Bij het idee alleen al kreeg ik de kriebels.
Bij mij is de bv niet gelukt (ik heb een borstverkleining gehad) en dus over op flesvoeding. Als er ooit een tweede komt, ga ik weer (en met hopelijk beter begeleiding) borstvoeding proberen.
Hi, ik heb niet gekozen voor flesvoeding, maar ik wist tot het moment dat ze geboren was nog niet zeker of ik mijn kind aan de borst wilden om dezelfde reden die Mamabianca geeft. Ik ben blij dat ik het tóch heb gedaan, een paar minuutje na de geboorte. Ik hoop dan ook dat jullie het bij een volgend kindje wel proberen! Groetjes, Jacq
Mee eens. Plus dat ik weer medicijnen wilde gaan slikken voor m'n hooikoorts (kan echt niet zonder want dan moet ik me binnen opsluiten) en dat ging ook niet samen met borstvoeding.
Bij mijn eerste heb ik het wel geprobeerd, maar lukte het niet. Ik heb ook een borstverkleining gehad en het ging gewoonweg niet. Bij de tweede ben ik dus gelijk met fv begonnen en Quinten doet het er geweldig op.
Ben overgegaan omdat ze bleef spugen en zag het niet zitten om fultime te kolven en dan in dikken. Heb het geprobeert maar voelde me net een melk koe.
Ik ben bij Lianne wel met borstvoeding begonnen, maar vanwege een hele slechte start en totaal geen begeleiding in het ziekenhuis is de borstvoeding mislukt. Lianne wilde niet drinken en het aanleggen lukte niet. Ook met hulp van de kraamzorg is het niet meer gelukt. Dus daarom zijn we overgegaan op flesvoeding. Bij een (hopelijk) tweede kindje wil ik meteen met flesvoeding beginnen. Ik heb zo'n nare tijd gehad toen de borstvoeding niet wilde lukken. Lianne kreeg niks binnen, dus die kreeg steeds meer honger. Maar het drinken lukte niet, dus ze kwam in een cirkeltje. Voor haar was de borstvoeding een strijd, maar voor mij ook. Constant aanleggen wat niet lukte, ik lag helemaal open en had vrijwel meteen een borstontsteking, Lianne van streek & ik ook, kindje wat erge honger heeft waar je niks aan kunt doen en dan de druk van anderen dat je toch maar moet doorgaan... Dit heeft echt mijn kraamtijd verpest in dat opzicht. De volgende keer begin ik er niet eens meer aan, want ik heb er zo'n naar gevoel bij en ik wil dat gewoon niet nog een keer meemaken. Niet alleen vanwege mezelf, maar ik vond het ook erg zielig voor Lianne. Zodra we over waren op flesvoeding, was ze meteen een blije beeb! Ik laat mijn kindje niet weer hongerlijden, alleen vanwege het feit dat borstvoeding "alles" is en je maar moet doorzetten, ongeacht alles. Dus hier de volgende keer flesvoeding vanaf het begin!
Ik geef flesvoeding omdat ik een huidziekte heb. Op zich niet overdraagbaar maar ik vind het niet een lekker idee dat die kleine meid met haar mondje daar aan moet zitten. (ze is overigens al een jaar geweest dus het is al een tijdje terug) Bij een tweede ga ik ook gewoon weer de fles geven. Ik vind het veel makkelijker en kan dan ook goed in de gaten houden hoeveel ze drinken. Wendy was in het begin namelijk een moeilijke drinker. Heel langzaam en heel weinig en dan is het wel makkelijk als je weet wat ze binnen krijgt. Een andere reden is omdat ik paardrij en ik het niet zo zag zitten om met volle (en pijnlijke) borsten daar op te moeten zitten.
om meerdere redenen. ten eerste moet ik er gewoon niet aan denken dat er zon kleine wurm aan je borst zit te sabbelen. ten tweede leek het me makkelijk zodat je de fles ook es uit kan besteden. ten 3e werk ik gewoon en ik zie me zelf al helemaal niet afkolven. ten 4e vind ik het ook fijn dat ik kan zien hoeveel ze binnen krijgt. ten 5e rook ik en dan zou ik ook moeten stoppen. bij de volgende geef ik ook gewoon weer de fles.
voor mij was het ook absoluut het ongemakkelijke gevoel dat ik erbij had. Het is gewoon niet aan mij besteed. Topless zonnen is ook niet aan mij besteed. Maar ook dat mijn vriend ook de fles kan geven. Lijkt me ook goed voor de band met zijn kind. En wil ook graag weten hoeveel hij binnen krijgt. Tja eigenlijk dezelfde redenen die hierboven ook al zijn genoemd.
Ik heb borstvoeding geprobeerd, maar dat liep van geen kanten. Baby in de stress en papa en mama in de stress. Het ging eigenlijk al mis in het ziekenhuis. Ik lag daar een week in na mijn bevalling en kreeg amper begeleiding in het voeden aan de borst. Veelal werd Liam aan me gegeven (kon zelf mijn bed niet uit) met de mededeling dat hij aan de borst moest en gingen vervolgens weg. Gebeurde niet constant hoor, zo erg was het nu ook weer niet, maar als ik wel geholpen werd, dan was het steeds weer iemand anders die weer andere tips had om het te laten lukken. Ik werd steeds gefrustreerder en Liam ook. Die begon gelijk te brullen als ik een poging deed om hem aan te leggen. Eenmaal thuis ging de strijd verder. De kraamhulp zette alles op alles om de borstvoeding goed te laten lopen. Mijn dag bestond alleen nog maar uit het voeden van Liam. Ik had amper tijd om te genieten van mijn ventje. Tjonge, wat een gedoe: aanleggen was een ramp, Liam ging spartelen en brullen, het lukte hem niet de tepel te pakken en vast te houden, tepelhoedje viel er steeds af, dan weer kolven, Liam bijvoeden (niet met een flesje dat mocht niet). Toen eenmaal de kraamhulp over was en wij met zijn drieen gefrustreerd achterbleven ploeterend met borstvoeding en slapeloze nachten, was het voor ons klaar! Geen borstvoeding meer! We zijn begonnen met flesvoeding en wat was dat een opluchting zeg! Eerst heb ik nog een tijdje gekolfd, maar daar ben ik ook een paar weken later mee gestopt. In ieder geval konden we nu genieten van ons ventje en hij genoot ook! Hij werd er een stuk rustiger van. Die strijd met bv maakte van hem een boos en gefrustreerde baby! Ik heb er zeker geen spijt van dat we zijn overgegaan op fv! Sterker nog, mochten we in de toekomst nog een baby krijgen, dan begin ik gelijk met fv, voor ons niet meer die strijd! Wel heb ik af en toe het gevoel dat ik mezelf nog steeds moet verdedigen dat ik aan de fv ben gegaan, omdat me helemaal het gevoel was gegeven dat bv HET was! Eerst voelde ik me schuldig dat ik aan fv was begonnen, maar dat heb ik allang niet meer.
Ik heb voor flesvoeding bij Eva gekozen omdat ze geel bleef zien door de bv, ik heb 5weken bv gegeven en ze werdt maar niet ontslagen uit het ziekenhuis omdat ze geel bleef zien, ze is te vroeg geboren en had eigenlijk heel veel tegen in die zin maar zolang ze geel zag mocht ze niet naar huis op een gegevn moment hebben ze haar toch ontslagen en moest ik 3 keer per week bloedprikken voor de billirubine, en ik was 3 dagen met haar thuis en heb deflesvoeding gegeven ik hoefde gelijk niet meer op controlle te komen, dus voor mij was diekeuze snel gemaakt ik ben gaan afbouwen dmv kolven en heb alles weggegooid. Ik heb een hele mooie blanke baby nu, want er werdt zelfs gevraagd of wij aziaten in de fam haden
Ik had er gewoon geen zin in. Ik ben het type er niet voor. Ik vind,(lees goed , IK VIND) bv een beetje "egoistisch". Ook papa mag mee voeden. En ja je kunt bv afkolven en dan in een flesje geven. Maar ik wilde dat papa meteen mee flesjes kon geven. IK wilde niet dat papa zich alleen maar betrokken kon voelen via luiers verschonen en badjes doen. Ik wilde dat hij OVERAL bij betrokken was. Daarbij is bv iets dat moeder en kind moeten leren en wat op gang moet komen en ik had geen zin in die tramelant. Het mocht wat mij betreft gewoon leuk zijn. Ik heb geen moment spijt dat ik het op die manier gedaan heb en zal het bij een eventueel volgende weer net zo doen. P.s. svp geen reakties op mijn post van mama's die het oneens zijn met mij. Het is namelijk mijn overtuiging dat ik het zo goed gedaan heb, daar gaan we niet over discussieren.