was 15 toen ik verkering kreeg met ex en ruim 16 bijna 17 toen we gingen samenwonende realtie liep op de klippen toen ik 21 was. en toen ja kwam ik weer thuis wonen heb er 6 mnd gewoond in de tussentijd mijn ventje leren kennen die een eigen hujisje had en toen ja 1 en 1 is 2 met een week of 6 ben ik bij hem ingetrokken trok t oook niet meer thuis. vond t heerlij zo vroeg op mezelf...
Ik was 25 toen ik op mezelf ging wonen, toen was ik er ook echt aan toe. Ik weet het nog goed toen ik terug kwam van vakantie, ik kreeg toen te horen dat ik op nr. 1 stond voor een 1 kamer appartementje. Ik was helemaal blij en na bezichtiging accepteerde ik de woning, heb er 4 jaar gewoond, toen leerde ik mijn man kennen
ik was 21 toen ik ging samenwonen met vriendlief. Waren op dat moment ruim 5 jaar samen. Pff.. vond het wel moeilijk hoor die eerste weken. Had echt het idee dat ik een "tijdperk" achter me liet, iets dat nooit meer terug zou komen haha
Ik was net een week 21. We konden elkaar toen al 5 jaar. Nog steeds gelukkig samen en in oktober gaan we trouwen.
Ik was 17, ik trok toen bij mijn vriend (nu man) en zijn ouders in. We hadden toen 2 jaar een relatie. Toen ik 19 was gingen we op onszelf wonen.
Met 16 jaar. Ik ging samenwonen met mijn toenmalige vriend. Was geen goed idee, dat wist ik toen al, maar thuis blijven was erger.
met 18 gaan samen wonen, eerder dan verwacht, maar thuis ging het niet meer, vlak daarna weer een goeie band gekregen met m'n ouders, zolang we maar niet te lang op elkaars lip zitten
Ik was 17. Was helemaal niet op mijn plek in het dorp waar we woonden en zat dan ook inmiddels op school 50 km verder op. Ik vond een kamer, wist hem te financieren en ging op kamers waar ik naar school ging. Vreselijk voor mijn ouders, maar top dat ze me hebben laten gaan en hebben gesteund.
Ik was 17 en er echt ook al aan toe. Ik stond te popelen om de wijde wereld in te trekken en alles zelf te ontdekken met vallen en opstaan. Daarnaast konden mijn moeder en ik nooit echt goed door een deur, dus mijn beslissing om jong het huis uit te gaan was ook in dat opzicht een goede. Sindsdien kunnen we het wat beter vinden . Met 17 ging ik op de zolder bij mijn tante wonen ( niet echt helemaal in het diepe dus ). Op mijn 18e werd dat een kamer in een studentenhuis... Dat was niet helemaal mijn ding met alleen maar mannelijke etage-genoten. Toen heb ik van halverwege mijn 18e tot mijn 22e particulier gewoon. Twee heerlijke appartementjes gehad ( waarvan een achteraf heel spooky op een duister bedrijventerrein! ). Daarna ging ik samenwonen... en dat doen we nu al bijna 4 jaar. Ik heb nooit spijt gehad zo vroeg het huis uit te gaan... Ik heb heel wat misgelopen wel ( als ik kijk naar de dingen die zoveel makkelijker zijn geweest voor mijn zusje ), maar ik ben er trots op dat ik veel zelf voor elkaar gebokst heb.
Wij gingen samenwonen toen we nog allebei een week (en een week plus nog wat dagen) 22 waren. Dus zeg maar met 23 woonden we op onszelf.
Ik was 23 en ging meteen uit huis trouwen ( had ik nooit moeten doen, ben na 5 jaar weer gescheiden ) Ik ben dus voor samenwonen haha maarre das een ander topic.
Ik was nog 17 toen ik een studentenkamer vond en een maand 18 toen ik er introk. Op mijn nog net 21e ben ik gaan samenwonen met mijn nu-man. We waren toen 1 jaar samen.