Mijn zoon is nu 7 en januari wordt hij 8. Vorig jaar kwam sinterklaas bij mijn moeder en toen zei mijn zoon, deze sinterklaas is niet echt hè. Hij ziet er heel nep uit. Toen dacht ik, hij geloofd er niet meer in. Nu dit jaar, gaat hij er weer vol in mee.... Dus ik wacht nog even om het te vertellen. Het is zo leuk als ze geloven.
De oudste is net 8 en zit in groep 5, er worden surprises gemaakt maar hij geloofd nog steeds vol overtuiging. En hij is niet de enige. Zolang hij nog niet eens twijfeld, vertel ik niks. Als hij vragen heeft en naar mij toe komt dan vertel ik het hem wel. Maar hij heeft echt een hele levendige fantasie.
Voorlopig vertellen wij nog niks. Dochter is net 7 en geloofd nog heilig, dus dat laten we nog even zo. Vind het zo leuk.
Oké, ik kan er natuurlijk naast zitten, ik weet ook niet alles. Ik denk ook wel dat er een verschil is tussen kinderen hoor, maar zodra ze kunnen lezen en op internet gaan is het hek toch van dam lijkt me. Tenminste, dat was bij mij zo, hoeft natuurlijk niet overal hetzelfde te zijn. Bij mijn beste vriendinnetje thuis deden ze niet aan sint, maar zij heeft me ook nooit iets verteld. Zelf heb ik een soort tussenvorm in mijn hoofd, ik wil het wel vieren, maar wel duidelijk zijn over hoe het feest in elkaar zit.
Is net zo flauw om iemand een leugenaar te noemen omdat die gene zijn/haar kinderen laat geloven in Sinterklaas. En ja ik zal zeggen dat heksen dan bestaan maar dat komt meer omdat ik zelf weet dat heksen bestaan. En niet zoals we ze in de verhaaltjes en sprookjes kennen maar dat is een totaal andere discussie
Ik kan alleen maar zeggen dat het voor mij verkeerd aanvoelt om mijn kindjes met opzet op het verkeerde been te zetten, het voelt als liegen. Edit: per ongeluk al verzonden voor ik klaar was met typen ik wou nog effe zeggen dat ik jou daarom niet en leugenaar vind, voor mij persoonlijk voelt het gewoon verkeerd.
Ik lees hier al dat mensen 'met veel gedraai het nog een jaartje konden rekken' 'kinderen die doorhadden dat het niet klopt' 'grote schok'. Ja, ik zie het als liegen. Vooropgesteld, ze zetten hier heus wel een keer de schoen en op school vieren ze ook sinterklaas mee. Thuis niet maar dat is omdat manlief en ik het beiden ook niet gewend zijn vanuit thuis ( Verjaardagen in die week en wij vieren kerst uitgebreid ) In bijv het sprookjesbos zoals je aanhaalt, als mn kids daar bang zijn, ja dan vertel ik ze dat het nep is ja. Maar het is namelijk zo; je haalt met veel theater een verhaaltje op zich, je 'leert' het je kinderen geloven. En als je al dat neppe niet leert, dan lieg je in mijn ogen je kinderen minder voor. Wij zetten dus wel een schoentje en zingen een liedje, als er dan de volgende dag een mandarijn of pepernoten in zitten dan weten ze dat dat voor sinterklaas is, dat hebben ze gekregen. Maar ik ga nadrukkelijk niet vertellen dat zwarte piet door de schoorsteen gekomen is, sinterklaas een boek heeft voor lieve en stoute kindjes, mee met de boot naar spanje. Schoentje zetten met sinterklaas en daar iets in krijgen, dan vertellen we als ze vragen hoe dat komt, "dat heeft papa gedaan" en niet "zwarte piet kwam door de schoorsteen die we niet hebben" Wij ervoeren het vroeger als een hoop spanning, geen fijne spanning. Overhoop gehaalde klaslokalen, enge pieten, niet durven slapen. Dat willen wij onze kinderen echt niet aandoen om een verhaal op te hangen!
oke dan ga ik dat eerst eens navragen hier op school. Surprises vind onze dochter nl niet gek...wij doen op pakjesavond ook altijd surprises.
Deze opmerking slaat toch echt nergens op? Het feit dat wij niet willen liegen tegen onze kinderen over het hele sinterklaas en zwarte piet gebeuren, ontneemt hun echt geen plezier aan deze periode. En het is al helemaal niet dat mijn kinderen me teveel werk zijn. De pieten pakjes zijn weer genaaid, pieten mutsjes met hun eigen naam erop, pepernoten in huis, maar wij gaan ze gewoon niet vertellen dat ze kadootjes VAN sinterklaas krijgen maar VOOR sinterklaas ( net als VOOR je verjaardag ) en als ze ernaar vragen zeggen we 'van papa/mama'
Ik snap niet waarom Sinterklaas als een leugen word gezien. Dat is net zoiets als de racisme discussie: een denkwijze van volwassenen wat kinderen helemaal niet hebben. Een kind heeft veel meer fantasie dan een volwassene en beleefd dit veel intenser. Niet alleen als het om Sinterklaas gaat, maar ook de kleine onwaarheden, zoals je verkleden, "doen alsof", vertellen dat je handen eraf vallen als je ze buiten het autoraampje houdt (), een monster onder je bed, denkbeeldige vriendjes en ga nog even zo door.. Sinterklaas is prachtig voor kleine kinderen, kijk die verwachtingsvolle blije gezichtjes, geweldig, dat is ECHT genieten. Het zijn geen volwassenen, behandel ze niet als volwassenen. Juist dat onschuldige en fantasierijke is zo mooi aan het kind zijn en Sinterklaas past daar perfect in! Zo zie ik het On topic: zelf werd het mij verteld op mijn 7e. ik denk dat ik het wel wat eerder zal vertellen, zo rond de 5 jaar
Ik heb nu alles gelezen. Je kinderen geen leugens willen vertellen maar wel Christelijk opvoeden. Uhh... Haha die is wel heel bijzonder
Helemaal offtopic maar wou toch effe reageren. Ik begrijp niet zo goed waarom je dit er bij haalt, ik wil mijn kindjes opvoeden volgens de gulden regel: behandel een ander zoals je zelf behandeld wil worden. Christelijker kan niet Ik wilde als kind niet dat er tegen mij gelogen werd, nu nog steeds niet, en ik ga dit dus ook meenemen in mijn opvoeding. Met andere woorden ik maak ze niet wijs dat de sint bestaat.
Hier hetzelfde. Onze dochter is 8,5 en zit in groep 5 en gelooft ook nog. Wij gaan het haar dit jaar nog niet actief vertellen, als ze er zelf mee komt dan natuurlijk wel. Ik hoop dat ze nog 1 jaartje gelooft, zeker omdat de jongste van bijna 4 het natuurlijk dit jaar ook volop beleeft. Komt ook nog bij dat ze in een 4-5 combinatiegroep zit. En groep 4 krijgt de Sint op bezoek en 5 maakt surprises. Haar juffen draaien al voor het 3e jaar een 4-5 combinatie en dit levert geen problemen op voor gelovige kinderen. Ze vertellen gewoon dat Sint het heel druk heeft en de school daarom heeft besloten dat er vanaf groep 5 surprises worden gemaakt om de Sint een beetje te helpen. En dat gaat prima. Groep 4 blijft er ook gewoon bij als groep 5 de surprises doet en andersom. Dit hebben ze het eerste jaar met deze combinatie anders gedaan, de groep uit elkaar gehaald die ochtend, maar dat vonden de kinderen toen helemaal niet leuk. Vorig jaar dus niet en dat ging echt heel goed. Ik weet ook dat ze niet de enige is in groep 5 die nog gelooft. Dus zelfs als er in groep 5 surprises gemaakt worden en een kind gelooft echt nog, dan is dat op deze manier wel uit te leggen als je hem/haar nog niet uit de mooie droom wilt helpen. Wij hebben wel besloten dat we haar dan ergens na deze Sintviering (weet nog niet wanneer precies) sowieso wel gaan inlichten. En ik geloofde vroeger zelf ook nog heilig in klas 3 (huidige groep 5) en vond het helemaal niet leuk toen mijn ouders het mij vertelden na dat jaar. Maar ik neem ze helemaal niet kwalijk dat ze me voor de gek hebben gehouden hoor. Wat is er nu leuker dan de magie van het Sinterklaasfeest als je er als kind nog in gelooft?
Ik ben verzot op Sinterklaas. Altijd al geweest. Toen ik geloofde vond ik het prachtig, met surprises vond ik het ook super (hoewel het wel jammer was dat het mijn zakgeld kostte ) Ik lieg mijn kinderen hier dus met veel plezier over voor. Ik vind de reacties van mijn oudste zo fantastisch, hij kan er zo gelukkig van worden, dat ik bij moeilijke vragen gewoon ronduit lieg. Hij zit al helemaal klaar voor het Sinterklaasjournaal. (Daarvan weet hij trouwens wel dat het aangedikt is, daar kwam hij zelf mee). En ik heb nog helemaal niet de wens om hem de waarheid te vertellen. Dat zal ik doen als ik merk dat het om hem heen begint te spelen. Ik wil niet dat hij de laatste in zijn klas is die het hoort. Mijn jongste zal het dit jaar echt mee kunnen doen. Vorig jaar vond hij heel veel mooi (en het snoep heel lekker), maar dit jaar komen de liedjes, het voorzichtige zwaaien en het zelf uitpakken. Ik verheug me er nu al op!
Als het aan mij ligt rond een jaar of 10 Helaas ben ik bang dat mijn zoon er vrij snel achterkomt, hij was vorig jaar net 5 en stelde al veel kritische vragen. Nu is de Sint niet eens gearriverd, maar zijn vragen wel: - van de week bij de Action: 'meneer waarom koopt u kadopapier van Sinterklaas? Die man stond met mond vol tanden, ook nog een paar andere kinderen die zich omdraaiden. Zegt die vent: ik werk voor de Sint. Zoon: wat doet u dan hier, Sinterklaas zit toch nog in Spanje, hij hoort de kado's toch met de boot mee te nemen?' - zaterdag naar de nieuwe Sint-film geweest: mama, baard en snor van die Piet zijn geverfd [en eerlijk: die geverfde stoppelbaard ziet er echt niet uit!] Waarom hebben al die kinderen hun zomerjassen aan tijdens het pakjesavond? [ook zo knullig in de film] En zo krijgen we dadelijk dagelijks tig vragen over ons heen. Volgens mij komen die vragen voort uit twijfel, maar hij is daarnaast wel helemaal in de ban van Sinterklaas en geniet van alles eromheen.
Maar laat jij je kinderen dan geloven dat die poppen echt leven?? Wij doen zeker wel aan Sinterklaas, maar het is eerlijk gezegd nooit in me opgekomen om mijn kinderen wijs te maken dat poppen in Efteling echt zijn. je ZIET toch dat het nep is? een kind ziet dat ook wel, de mijne iig wel. Dat maakt het plezier echt niet minder om
Echt? Het is dat je hier geen discussie mag voeren over geloof, maar ik vind dit in combinatie met je vorige post onwijs hypocriet. Geloven in god is in mijn ogen ook een verhaal ophangen, inclusief alle positieve en negatieve (enge verhalen/figuren) aspecten. neemt niet weg dat ik vind dat iedereen vooral moet geloven in wat je zelf wilt, maar binnen dit onderwerp vind ik het nogal misplaatst.
Zo lang mogelijk. Fantasie is 1 van de mooiste dingen die je kan hebben in die kleine hoofdjes, alles is mogelijk. Zeer mooi om te zien. van een vingertje wat een vliegtuig is tot een sinterklaas en zwarte piet die je cadeautjes komen brengen omdat je zo lief bent. Laat die kleintjes toch hun fantasie hebben. Je gaat toch ook niet zeggen dat hun vingertje of dat autootje geen vliegtuig is en dat hij of zij ermee moet stoppen omdat dat een leugen is Ik vertel het wanneer hij het wil weten of wanneer bijna alle vriendjes het weten. Maar hopelijk geloofd hij er lekker lang in. Sinterklaas is echt magie. Zelfs ik heb nog de kriebels als ik naar een aflevering van dag sinterklaas kijk
Mijn ervaring is dat de magie absoluut niet weg is als het kind stopt met geloven in 'echtheid' van Sinterklaas. De magie zit hem in de sfeer, de verhalen, de intocht, alle activiteiten, spanning over de kado's (maakt niet uit wie ze brengt) enz enz De meeste volwassenen voelen die magie en genieten ook van deze periode, dat staat los van het geloven dat de man met de baard echt uit Spanje is komen varen. Ik geloof echt niet dat mijn kind zal stoppen met genieten en opgaan in het feest als ie eenmaal niet meer gelooft. Hier in de omgeving doen oudere kinderen net zo hard nee, incl brieven schrijven en schoen zetten.