Eens! Ik kan me dus echt niet vinden in de dingen die hier gezegd worden als; Ik moet mezelf bovenaan zetten zodat ik leuker ben voor anderen (even kort gezegd). Mijn kinderen gaan ALTIJD voor. En dat betekent niet dat ik mezelf wegcijfer. En mijn geluk gaat ook lang niet voor andere dingen. Soms vind ik dat ik mijn geluk best een beetje mag "inkorten" als ik daar anderen mee kan helpen. Ik ben zo bang voor een "ik-ben-belangrijk-en-de-rest-moet-maar-afwachten" cultuur. Natuurlijk zorg ik ervoor dat ik gelukkig ben, maar dat gaat niet boven alles of ten koste van andere mensen of dingen...