ik heb een zoon van bijna 11 maanden en een dochter van 2 jaar. Mijn zoon gaat nu op ontdekkingstocht uit en wil ook overal mee spelen/ontdekken. mijn dochter is het daar niet zo mee eens. als hij met het bakje met balletjes speelt en zij hoort het vliegt ze erop af. mijn zoon gaat met wat anders spelen bijvoorbeeld blokkendoos, mijn dochter hoort dat en vliegt erop af. vanmorgen ging hij aan de tafel kijken en wilde de badeendjes pakken (hier spelen ze ermee ipv bad), mijn dochter ziet het rent erop af en pakt het af. ze zet ook vaak alles op tafel zodat hij er niet aan kan maar meneer gaat op de knieen en wil het pakken natuurlijk. ze pakt het dan heel tactisch af of ze haalt er alles uit. mijn zoon zit dan al mopperend mee te kijken en begint uiteindelijk te zeuren. Hoe doen jullie dit? zouden jullie de hele dag politieagent spelen?
Ik zou proberen uit te leggen dat ze samen moeten spelen voor zover dat uitleggen kan.. Als je dochtertje iets afpakt zou ik het gewoon weer terug aan broertje geven, uitleggen waarom en haar iets anders geven ofzo
tja, dat was hier ook - en al snel had ze ook door, dat áls haar zusje iets had gepakt wat écht van haar was, dat ze dan iets moest geven wat van haar zusje zelf was. Maar toen begon ze dus alles om te ruilen wat haar niet zinde (en dat probeert ze nog steeds) . Dus uitleggen dat afpakken niet mag, en dat zij ook met wat anders kan spelen. En dat zal best wat stampvoeten etc ten gevolge hebben want ze heeft ook echt die leeftijd dat het kleine egoistjes zijn -maar ze leert het wel... Verder af en toe de ruimte verdelen als het ware, zodat ze beiden de mogelijkheid hebben om te ontdekken en om rustig te kunnen spelen zonder dat er iemand wat af komt pakken. Dus de jongste even in de box of de oudste in haar kinderstoel aan tafel met iets spelen ofzo als de jongste op de grond is.
Hier is regel nummer 1: niet afpakken! En dat geldt voor allebei. Dus als mijn oudste ergens mee speelt en de jongste trekt het uit haar handen, dan geef ik het terug aan de oudste zodat duidelijk is dat de regel voor allebei geldt. Dat heb ik vanaf de geboorte van de jongste al duidelijk gemaakt, want toen vond mijn oudste al die rammelaars enzo natuurlijk hartstikke interessant. Prima, ze mag er ook mee spelen, maar niet als de jongste ermee bezig is. Dat gaat eigenlijk heel goed. Bepaald speelgoed waar de jongste te klein voor is ligt wat hoger zodat ze er niet bij kan maar voor de rest spelen ze eigenlijk altijd gewoon naast elkaar met hetzelfde speelgoed. Ik vind ook niet omdat de oudste ouder is dat ze meer 'recht' zou hebben op het speelgoed ofzo. Gelukkig is het hier meestal geen probleem, ondanks dat de jongste al wel kruipt en zich overal optrekt.
Momenteel hier dezelfde problemen, al het speelgoed is volgens zoonlief van hem. Hij geeft het wel terug als ik dat tegen hem zeg, maar pakt het ook weer net zo hard af als hij zijn kans schoon ziet. Dus ik lees mee voor nuttige tips
aan heb een nichtje van 6 en een zoon van 7 en die komen-kwamen als kleine achter ook veel bij mijn ouders. en daar was het ook altijd huilen om het speelgoed. wij zeiden toen alsn Julie elkaar het speelgoed gaan afpakken krijgt iedere zijn eigen doos en komen jullie niet meer aan elkaars speelgoed. sjah dat wilde ze natuurlijk ook niet.. en nu is het zo dat zoon van 20 maanden alles wel hebben wat zoon van 7 ook heeft bv de ds. maar zoon van 7 zegt dan altijd Milan mag alleen kijken met de de oogjes en niet aan gaan( de oudste zoon verteld dan.wel altijd wat hij doet bv kijk het poppetje springt). niouder dat werkt goed en ik ben dan geen politie agent.
zit met hetzelfde...alleen is mijn dochter dan 4,5...dus ook nog eens veel groter en sterker.. Ze pakt zoon gewoon op en zet hem dus ergens anders neer als het haar niet zint! Heb al heel veel uit proberen te leggen, en regels voor niet afpakken.....maar helpt niet echt. Vanmiddag komt onze ambulante begeleider weer en dan zal ik het daar eens over hebben hoe dat aan te pakken. Misschien helpt het ook wel voor jullie kids Ik lees verder mee voor tips! Groeten, MIranda
Ja heel herkenbaar en ingewikkeld. Ik heb voor beide zoons een mand met eigen speelgoed. Het maakt niet uit of je ze in een andere hoek zet, ze willen precies dát hebben wat de ander heeft. Er wordt dus ook van elkaar af gepakt en meestal gaat dat gewoon. Pas als er één het er echt niet mee eens is, dan loop ik er naar toe en probeer ik ze om de beurt ermee te laten spelen. Als het dan nog niet gaat, gaat het speelgoed even weg. Soms heb je van die dagen dat het moeilijk gaat. Ik wil zeker geen agent zijn, maar ik probeer het wel in goede banen te begeleiden.
Hier pakken ze, op slechte dagen , constant alles van elkaar af. Als ze elkaar de hersens in dreigen te slaan grijp ik in, maar vaak laat ik het ze ook zelf uitzoeken. Vooral mijn dochter (de oudste) laat zich alles makkelijk afpakken. In plaats van haar constant te helpen door mijn zoontje terecht te wijzen moedig ik haar met woorden aan om het niet af te geven. En mijn zoontje is zeer gevoelig voor een verbale berisping, dus als ik tegen hem op duidelijke en strenge toon zeg dat hij het los moet laten doet hij dat meestal wel. Als mijn dochter iets van mijn zoontje afpakt (wat niet al te vaak lukt, want mijn zoontje is net een pitbull als het op zijn speelgoed aankomt ) dan laat ik het haar teruggeven aan hem en bied haar een alternatief aan. En dat geldt andersom natuurlijk ook! Ik grijp dus wel fysiek in op het moment dat het over en weer trekken aan het speelgoed me te lang duurt en/of als de een het daadwerkelijk heeft afgepakt van de ander. Maar ik laat ze het vaak dus eerst even zelf uitzoeken en vaak is ingrijpen dan al niet meer nodig. Overigens kan ik me voorstellen dat jouw zoontje nog te jong is om het hem zelf uit te laten zoeken. Toen mijn zoontje 11 maanden was was ik wel veel meer bezig met mijn dochter duidelijk te maken dat ze geen speelgoed af mocht pakken en liet ik het haar teruggeven aan haar broertje. Op die manier zou ik het dus nu aanpakken bij je kinderen.
Hier hetzelfde verhaal als ts. Maar dan nog gecombineerd met omduwen of wegslepen (het slaan is inmiddels gelukkig gestopt). Vind het erg vermoeiend en jammer, want op deze manier komen beide kids niet aan spelen toe. Ze mogen hier dus beiden niet afpakken. Vooral omdat ik toch probeer niet teveel negativiteit richting de oudste te laten gaan (=soms erg lastig!). Alles wat de jongste doet, wil de oudste ook. En ook alles wat je met de jongste doet, wil de oudste ook dat er met hem gedaan wordt. Heb niet echt adviezen, maar wat hier wel wil helpen is de jongste in de kinderwagen en lekker naar buiten. Speeltuin/kinderboerderij, fietsen, etc. Ik ga er maar vanuit dat het tijdelijk is. Als de jongste wat ouder is, zal hij vast wat meer van zich af gaan bijten en zal het afpakken hopelijk wat minder worden. Weet dat je niet alleen bent