Ik ben inmiddels 38,5 week zwanger. En nadat we 3 jaar hebben moeten wachten op deze zwangerschap ben ik dan ook echt dolblij dat ik dit allemaal mag meemaken. De zwangerschap is voorspoedig verlopen en heb er ook echt van genoten en me iedere dag zo dankbaar gevoeld. Nu het einde vd zwangerschap nadert word ik echter steeds meer gespannen en onzeker en bang. Dat speelt sinds een paar weken en lijkt steeds erger te worden. Niet zo zeer voor de bevalling (vind ik wel spannend maar ben er ook rustig onder). Maar ben vooral erg bang voor het moment dat het kindje er echt is. Ga ik het wel leuk vinden, kan ik dat wel, wil ik het wel echt. Ben enorm melancholisch dat het leven voor altijd gaat veranderen en nooit meer wordt zoals het nu is. En ben dan bang dat ik straks terug wil naar de tijd van nu terwijl dat dan nooit meer kan. Ik herken dit gevoel wel van andere life events in mijn leven. Ik heb dit gevoel ook altijd rondom een verhuizing, verre reis, gaan samenwonen enz. Maar nu baart het me meer zorgen. En het feit dat ik ook geen grip heb op wanneer de geboorte zal plaatsvinden maakt het er niet beter op. Probeer iedere dag wel dingen te doen zodat ik niet te veel kan piekeren. Maar met name savonds en snachts vliegt het me zo aan. Dan kan ik er van in paniek raken en dan hoop ik steeds heel hard dat de bevalling nog niet gaat beginnen. ik wilde het even van me afschrijven. Wie weet herkent iemand iets of kunnen jullie me een beetje geruststellen. Mijn man is gelukkig is steunend, lief en kalm en ook heel nuchter.
Ik denk dat het heel normaal is! Het is ook reuze spannend allemaal. En Tsja... er zitten hier wel eens dagen bij dat ik verlang naar tijd voor mezelf. Iedereen beleeft het anders maar voel je zeker niet schuldig als je de eerste weken niet als een roze wolk beleefd. Ik had het met beide niet. Ja het is zwaar, je hebt even nodig om te wennen en in het ritme te komen en hoe cliché maar waar , je krijgt er zoveel voor terug. Heel veel succes met de laatste loodjes! Maak niet teveel verwachtingen en laat het op je af komen. Ik was beide keren niet direct verliefd op mijn kinderen! En ja... ook dat is normaal. Ik dacht alleen ‘ shit ik ben moeder’ ‘ dit is echt mijn kind’ het is allemaal zo onwerkelijk. Voel je nooit schuldig over je gevoelens! Het komt allemaal goed. Heel veel succes
Je leven gaat ook veranderen, dus het is logisch dat je je zo voelt. Ik heb het nu net zo goed weer. Binnen nu en een week of 3/4 is het zo ver, dat je niet precies weet wanneer is heel rot inderdaad. Geen tips, wel herkenning. Ook denk ik dat de mmm meespeelt, je bent zo lang bezig geweest en dan is het moment eindelijk daar... Het komt allemaal goed
Dank jullie wel voor de lieve en bemoedigende woorden. Ik denk inderdaad ook dat de MMM wel meespeeld. Voel me echt schuldig als ik het even niet zie zitten en bang ben. En dan denk ik steeds 'je MOET dankbaar en blij zijn dat het je is gegeven'. En dat ben ik ook echt enorm, maar het voelt inderdaad soms nu al allemaal zo overweldigend en vooral zo enorm onwerkelijk.
Och meis.. je MOET helemaal niks Ik had hetzelfde, kon amper lopen van de bekkenpijn maar wilde het nooit zeggen... Vond dat ik het altijd maar leuk moest vinden. Dat is het gewoon niet altijd! Dankbaar zijn en soms ergens van balen staat niet haaks op elkaar. Dit kan heel goed samen.
Heb geen aanvullingen op de rest, maar wilde even zeggen dat het toch mooi is dat je hier geruststellende antwoorden kan vinden hè! #dankbaardatditforumbestaat
Ik denk dat veel mama's en papa's to be dit wel eens voelen. Het is ook spannend en je weet helemaal niet wat je te wachten staat. Hier ook via de mmm zwanger en dit soort gedachten voelen dan alsof ze er niet mogen zijn. Je hebt immers zo bewust voor dit kindje gestreden. Probeer je gevoel er te laten, verzet kost nog meer energie. En weet dat ze er mogen zijn! Het is gewoon allemaal spannend. Als je kind er eenmaal is, gaat het vast goedkomen! Ik was dolgelukkig en blij dat ze er uiteindelijk was, maar de band moest ook groeien. Ze is nu 4,5 maand en ik ben helemaal verliefd op haar. Het leven is veranderd, maar ik zou nooit meer anders willen. Succes met de bevalling en veel plezier met de ontmoeting van jullie kindje
Heel normaal gevoel. Je weet dat er veel gaat veranderen maar niet precies wat en je kan uiteindelijk niet meer terug naar wat was. En toch...komt die tijd weer. Meer vrijheid als je kinderen ouder worden. Nu nog een ver van je bed show, maar zo gaat het. Eerste jaren met een baby en dan vooral de 1e, heeft mijn hele wereld op zijn kop gezet. Ik moest heel erg wennen. Om bovenstaande maar ook om anderr dingen: je kwetsbaarheid, de verantwoordelijkheid, verwachtingen van je omgeving etc. Daar zul je je weg in vinden. Wees niet te streng voor jezelf en accepteer wat je voelt of wat er door je hoofd heen schiet. Het ouderschap is niet 24/7 fantastisch en leuk en geweldig. Maar ohh....het is van je zelf...de ontwikkelingen, je krijgt er meer voor terug dan je ooit had verwacht!
Ohh zo herkenbaar! Ik heb dit bij onze dochter 9 maanden lang gehad Wil ik dit wel, dadelijk ben ik niet gelukkig met een kind, dadelijk krijg ik spijt, waar ben ik aan begonnen etc! Echt vreselijk, daarom heb ik ook 9 maanden niet kunnen genieten, sterker nog, ik heb me 9 maanden best ongelukkig gevoeld. Nu 4 jaar later ben ik zwanger van ons 2e kindje, wie had dat ooit gedacht! En ik geniet er zelfs van, en tot nu toe helemaal geen zorgen over hoe het zal zijn als de baby er is. Ik weet nu dat het puur het onbekende was waar ik zo vreselijk bang voor was. Alle angstige gedachten kan ik nu ombuigen omdat ik weet dat het allemaal wel weer goed komt, en dat alles weer ‘normaal’ word na deze weer grote verandering. En daardoor kan ik het loslaten. Dus meid het is heel normaal hoor om je zo te voelen, het is gewoon iets ‘life changing’ en dat is spannend en eng. Maar het komt echt goed!!! Succes met de laatste loodjes en lekker genieten straks als jullie kleintje er is!
Ik herken je gevoel maar ik kan je vertellen het komt goed. Oké er zijn soms momenten dat ik de kleine achter het behang kan plakken maar als je dan later uit het niets hoor mama is lief dan is alles weer vergeten. Geniet ervan want de tijd vliegt voorbij. Toen ik beviel dacht ik lekker de kleine man 4 jaar thuis en nu gaat hij over een jaar naar school
Ik herken het van bij mij eerste. Alleen net iets anders, hij was een verrassing, dus het was even van whooo..ok. Daardoor had ik ook de hele tijd het gevoel dat ik achter de feiten aanliep zeg maar. En weet je, ja het is ook levensveranderend en je leven wordt niet/nooit meer zoals het was. En dat is ook hartstikke spannend! Maar het is naast eng-help wat vind ik er straks van-spannend, ook te gek-wauw-uniek-gaaf-spannend! En die nieuwe vorm van liefde is onbeschrijfelijk, dat maakt het het allemaal waard. Echt.
Meid ook aks je in de mmm hebt gezeten MAG je wel eens balen, onzeker zijn of er gewoon klaar mee zijn. Dat is niet ondankbaar maar wel normaal. Je hormonen nemen eeb loopje met je en de verandering zijn niet te overzien. Maar het is echt geweldig leuk! deze hormonen helpen m je na de bevalling ook mee en niet alleen tegen. Succes en ik wens je de allermooiste roze of blauwe wolk toe als je je kleintje in je armen hebt.
Behalve dat ik nog niet zo ver ben had ik dit bericht geschreven kunnen hebben.. Dapper dat je dit gewoon uitspreekt! En idd niet schuldig voelen hoor meis. Super begrijpelijk allemaal.. Helaas ook geen tips maar echt een berg aan herkenning
Heel herkenbaar. En het komt goed, echt. Zodra je kindje geboren is herken je het... Net of is het er altijd geweest. En het is zwaar, heel zwaar met een baby. Maar die allesomvattende liefde die je voor je kindje voelt houdt je gaande. En ja, er zullen momenten zijn dat je je afvraagd:"waarom wilde ik dit in vredesnaam zo graag!?" En ook dat is oké. En hoort erbij. Komt goed!
Zo herkenbaar! Is al lang geleden maar ik weet het nog zo goed... hoogzwanger en ineens sloeg de angst me om het hart. 1 tip: laat het over je heen komen. Wat er ook gebeurt en verandert: probeer het niet te controleren of om te buigen. Dat scheelt veel frustratie mocht iets zwaarder vallen dan verwacht. Het komt goed, je groeit erin. Echt waar!! Go with the flow. En succes