Hallo Belle & meneer Belle, Ook wij gebruiken een spermadonor om een kindje te krijgen. Mijn partner is een vrouw namelijk, en met twee vrouwen kom je ook niet ver. Onze donor is een goede vriend, die op een dag besloot dat dit het mooiste cadeau was dat hij ooit iemand kon geven. Hij wil niet meevaderen, maar wel mee-houden-van. Ik wens je heel veel sterkte met de keus voor een donor. Die van ons blijkt niet de beste zwemmers te hebben, maar is wel een geweldige vent, die elke maand weer alles uit handen laat vallen om ons van een potje te voorzien. Ik weet niet of jullie voor vers sperma gaan, of ingevroren. Wij hadden die keus niet, door de kwaliteit van het zaad van onze donor kunnen wij alleen met vers sperma werken, en dat doen we zelf thuis, met maandelijkse controle & follikelmeting door een gyneacoloog. Ik wens je heel veel sterkte in het verdere traject. En mocht je eens van gedachten willen wisselen over donorkeuze, etc, laat het me weten! Lieve groet, SRB
Hoi Belle, Ik had de mods een verzoekje gedaan om dit topic weer te openen. Ik was benieuwd hoe het met jullie is?
Hallo lieve meiden, Ik ben inderdaad al een tijdje niet meer op zwangerschapspagina geweest. Ik had even andere dingen aan mijn hoofd. Maar het gaat goed met me, en met Meneer Belle ook. In overleg met mijn psychotherapeut zit ik nog tot het eind van dit kalenderjaar aan de antidepressiva. Tot die tijd is het niet verstandig om al werk te gaan maken van een zwangerschap. Daarnaast zit de beoogde donor op dit moment ook te wachten op zijn tweede kindje, en we willen hem en zijn vrouw daar natuurlijk alle tijd voor gunnen. Ik weet niet precies wanneer ze uitgerekend is, maar ze zijn al over de helft. Geduld dus. Geduld. Geduld. En meestal kan ik dat wel opbrengen, maar op sommige dagen vliegt het me toch aan. Als ik boodschappen moet doen en ik struikel over de kinderwagens in het winkelcentrum. Als ik een geboortekaartje krijg van een vierde kindje uit één gezin. Als ik alleen thuis ben en het regent en ik hoor de kinderen van mijn buren in het trappenhuis spelen. En dat zal wel zo blijven. Want ik verlang naar het leven, en dat is zo'n natuurlijk verlangen dat het onmogelijk uit te bannen is. Nou ja, geduld... -x- Belle.
Belle hoe is het met jou en meneer Belle? Het loopt tegen het einde van het jaar... Zit er al een einde aan de antidepressiva te komen? Succes meid met alles! Liefs, Josien
Hoi Belle, Ik zit helaas in het zelfde schuitje als jij en Meneer Belle, ook een man die onvruchtbaar is. Mijn man en ik ik hebben dit vorige week te horen gekregen, na een TESE (zie ook mijn topic). Vroeg me af hoe jullie de keuze hebben gemaakt om met een bekende donor verder te gaan, wist je direct dat je dat wilde of heb je ook overwogen om het via een spermabank te laten lopen? Ik ben zelf erg geschrokken van de lange wachttijden, ...als of je dat er ook nog wel even bij kan gebruiken..., maar een bekende donor heb je ook niet zomaar.. Liefs, Loes
Eind dit jaar bevalt Mevrouw Donor van haar tweede kindje. Ondertussen ben ik aan het afkicken van de prozac en de psychotherapie. Alles ziet er goed uit, dus 2008 kan het jaar van de Kunstmatige Inseminatie met Donorzaad worden voor Meneer Aaargh en mij. Het jaar waarin we na bijna twee en een half jaar hopen, wachten, onderzoeken en een gruwelijke teleurstelling verwerken alsnog gaan proberen een gezin te vormen. Maar hoe doe je dat eigenlijk, insemineren? En hoe ga je het juridisch zo regelen dat alles netjes vaststaat voor alle betrokkenen? Niet omdat we Meneer en Mevrouw Donor niet vertrouwen, maar omdat we Kind later willen laten zien dat we goed over haar (m/v) hebben nagedacht en dat we ons best hebben gedaan alles zo verantwoord mogelijk te regelen. Ik belde met het Centrum voor Seksuele Gezondheid met mijn vragen. Ze beloofden me een gesprek met een arts die me kon vertellen wat ik wilde weten. Zestig euro, vooraf betalen, en hoogstwaarschijnlijk geen restitutie van m'n ziektekostenverzekering. Ik mopperde wat, maar hey, ik ga geen wielen uitvinden die al lang draaien. En zo zaten Meneer Belle en ik gisteren in de wachtkamer van het Centrum voor Seksuele Gezondheid. De psychologe die we te spreken kregen kon ons niet vertellen hoe we onze KID-plannen juridisch moesten dichttimmeren. Ze verwees ons door naar een notaris. En over de inseminatie gaf ze ons een informatieboekje mee uit het gulden-tijdperk, waarin uitsluitend gesproken werd over lesbische stellen en bewust alleenstaande moeders. Geen slechte informatie, maar daar had ik graag de vijf gulden voor betaald die ervoor stond, want het was de enige nuttige informatie die we in de sessie kregen. Het enige wat ik verder aan het gesprek overhield was het gevoel niet gehoord en erkend te worden. Natuurlijk, technisch is zelfinseminatie voor iedere vrouw hetzelfde, maar een lesbische vrouw wéét dat ze een alternatieve weg moet volgen om zwanger te worden, en een bewust alleenstaande moeder volgt ook een heel ander traject dan wij. Ik besef terdege dat dit details lijken voor iemand die er emotioneel wat verder vanaf staat, maar een onvervulde kinderwens is sowieso al een onmogelijk pijnlijk gegeven. Als je dan serieus naar informatie zoekt en je wordt afgescheept met een foldertje dat eigenlijk niet voor jou bestemd is en een doorverwijzing... Later zal ik er misschien best weer wat rustiger tegenaan kunnen kijken, maar ik voelde me ondanks de steunende aanwezigheid van mijn lief zo ontzettend eenzaam en onbegrepen. Maar goed, ik moet nu dus aan ovulatietests, spuitjes en rietjes zien te komen, ik moet aan de foliumzuursupplementen en we moeten nog een keer bij de notaris langs. December wordt wat mij betreft de maand waarin we alles netjes op papier gaan zetten ten bate van Kind, en in januari gaan we van start. Niet zoals we gehoopt hadden, en dat blijft op sommige momenten gewoon keihard... Maar we gaan er wel voor. Kom maar op! Belle, nog een tikkie labiel na deze teleurstellende dag.
Fijn meid dat je ondanks het teleurgestellende gesprek wel weer positief bent. Ik vind dat zo super knap van jullie! Ik hoop dat jullie in de toekomst heel veel geluk zullen hebben en dat het in ieder geval ook niet al te lang meer hoeft te duren! Groetjes, ook aan meneer Belle, Josien
Lieve Belle, Ik heb je hier al zo'n tijd niet meer gezien. Ik was nieuwsgierig hoe het met je ging. Liefs, Josien
Hey Belle, Ik lees net pas dit topic en ik vind het razend interessant... Hoe is het nu met je? Mijn situatie is een beetje het tegenovergestelde... Ik zou geen eicellen meer hebben (hoewel er nu net 1 tot springen is gebracht) en ben ws. afhankelijk van eicel-donatie. Ook wij zijn hier heel open in geweest met ook voor ons als gevolg een hele lieve vriendin die bereid is om onze donor te zijn. Voor mij ontzettend bijzonder! Een eiceldonor moet fysiek gezien veel doorstaan... een volledige IVF hormoonbehandeling doorstaan en om de een of andere reden lijkt het voor vrouwen mentaal moeilijker om een eicel af te staan dan dat het voor mannen is om een spermacel af te staan... Ik heb nog niet helemaal de hoop opgegeven dat er nog een eitje bij mij verstopt zit, maar anders zit een beetje in hetzelfde schuitje als jij... Ik ga dit topic met veel belangstelling volgen! Meneer en mevrouw Belle, enorm veel succes en sterkte! Gr. Benthe
hoi belle en belleman ik heb dit topic zojuist doorgelezen en ben ook heel benieuwd hoe het nu met je gaat... liefs marieke
Oh Belle en man, Ik las net jullie topic voor de eerste keer, wat een gebeurtenissen Ik heb bewondering voor je nuchterheid in deze situatie. Ik wil jullie heel veel sterkte wensen, en vooral een bolle buik
Ik wil ook graag weten hoe het met meneer en mevrouw Belle gaat. En ik zal veel voor jullie duimen dat jullie liefste wens uit zal komen!