en wat krijg ik een warm onthaal.... Ik heb me speciaal geregistreerd om hier op te kunnen reageren, meestal lees ik enkel maar ik vond jullie reacties soms nogal kort door de bocht dus kon het niet laten om te reageren
Volgens mij kan TS het niet helemaal loslaten Meid nogmaals, als het voor jou klaar is dan is het klaar. Niemand die je dwingt of op de vingers tikt.
Mja, in het kort: op dit stukje forum zijn pro flesvoeding mama's niet welkom en "afvalligen" worden vakkundig weggejaagd door een sfeer te creëren dat ze slechte moeders zijn en de grootste fout in hun leven hebben gemaakt. Maar men bedoelt het kennelijk niet slecht, want handelt vanuit een overtuiging. Een overtuiging zo sterk dat de gemiddelde Jehova's getuige er nog iets van kan leren. En met een sterke overtuiging komt een bepaalde kortzichtigheid en rigiditeit en de onmogelijkheid in te zien dat het ook anders kan en dat dit ook prima is. Dus welkom! Meiden die zich aangesproken voelen: ja, ik heb het over jullie. En jullie hebben bij veel wannabe bv-moeders precies het tegenovergestelde effect. Dat je dat weet. Want Jehova's getuigen zijn immers ook irritant.
Overigens heb ik ook hele meedenkende en flexibele reacties gelezen hoor, dus voel je niet allemaal aangesproken
Ach, hou toch op met dat pro-bv/anti-fv-gezeur. Als iemand geen bv wil geven, dan is dat haar keus. Maar als je op een bv forum naar ervaringen vraagt, kun je honderd opzeggen dat je vooral ervaringen gaat krijgen van moeders die nog bv geven (en ervaringen hebben met moeilijke bv-tijden). Als je dat niet wil horen, dan moet je geen topic openen op een bv-forum. Niemand noemt fv hier vergif, want dat is het niet
Ik heb niet veel gelezen, maar hier een moeder die het helemaal gehad heeft met bv. Ik geef nu nog bijna volledig bv; maar ben op van de stress en de gebondenheid. Krijgt hij wel genoeg, neemt hij de fles straks wel goed, kan ik wel weer gaan werken; het levert me zoveel stress op dat ik al een paar keer niet eens een toeschietreflex heb gehad. Nu dus aan de neusspray. Ik zou achteraf willen zeggen; ik wou dat ik er nooit aan begonnen was. De stap naar de fles is niet zo gemakkelijk. Ik heb 3 flesgevoedde meiden en dat ging stukke makkelijker. Natuurlijk zijn die intieme momenten mooi; maar ik kijk vooral naar de klok; drinkt hij wel lang genoeg. En doorslapen gaat op de fles ook echt makkelijker. Na 3 meiden durf ik dat echt te zeggen. Wil nu dus over stappen, maar meneer neemt hooguit 120 cc aan kunstvoeding en wil daarna alleen nog maar mama's melk. Ik mag natuurlijk al blij zijn dat hij de fles neemt; maar zou liever hebben dat ik probleemloos over kon. Maar goed; kotsbeu is een groot woord; maar er helemaal klaar mee komt aardig in de buurt.
Ik vond mijn reactie best wel meedenkend en flexibel.. eigenlijk.. @Jes4, jammer dat je er klaar mee bent.. of liever gezegd niet klaar mee kunt zijn terwijl je dat wel wilt omdat je zoontje nog niet helemaal over wil op de fles.. Heel veel succes en ik hoop dat jullie snel zonder alle stress van elkaar kunnen genieten!
Nog een keertje dan. Dat je het tijdens de leerperiode, en dat zijn de eerste tien, twaalf weken, af en toe goed zat bent, zo zat bent dat je er eigenlijk niet mee door wilt gaan, dat is heel herkenbaar. Want, anders dan glossy foldertjes willen laten geloven, die aanloopperiode kan heel intensief zijn, met meer grijze dan roze wolken. MAAR Het gaat erom hoe je dan handelt. Laat je je verslaan door het moment (en blijf je daarna negatieve gevoelens houden mbt borstvoeding, plus de verkeerde notie dat het 'moeilijk' of 'zwaar' is), of laat je je inspireren door tegenslag, zie je ie bikkelweken als een langetermijnsinvestering, en geef je jezelf en je kind d tijd en de mogelijkheid om te leren en ervaren hoe mooi en makkelijk bv is. Teveel mensen denken dat zelf voeden vanzelf moet gaan. Maar ook al is het natuurlijk, het is iets wat een baby en een moeder moeten LEREN. Niet iedereen stapt in een auto bij de eerste rijes en rijdt meteen weg, niet iedereen slaagt bij het eerste rijexamen. Toch zijn er maar weinig mensen die na een paar rijlessen of een keertje zakken er het bijltje bij neergooien. Er wordt gezucht, er wordt gemopperd, er wordt meegeleefd...en men gaat door. Probeer het ook zo te doen als het om je kind gaat. Klaag, mopper, scheldt wat je kunt, je zult medeleven en herkenning krijgen. Maar gebruik dat als energie om jezelf over de heuvel te krijgen, NIET als excuus om in de kv-bus te stappen.
Ben het ook met dirksmama eens. Zelf heb ik achteraf gezien de bv ook een beetje onderschat. Ik ging er vanuit dat het zichzelf wel zou wijzen. Zo moeilijk kon het toch niet zijn? Het is 3 maand pijnlijk geweest, ik had veel kloven en kreeg ook nog eens vaatkramp in een van me tepels waarvan de samentrekkingen (waar ik vaak wakker van werd) erg pijnlijk waren. In me omgeving kreeg ik (van fam. die zelf al snel waren gestopt met bv of er helemaal niet aan waren begonnen) telkens te horen van: stop er nou toch mee, zo is het toch niet leuk meer, maak het jezelf niet moeilijk, bladiebla. Uiteindelijk toch ergens de kracht vandaan kunnen halen om door te gaan en erg blij dat ik niet opgegeven heb. Maar dat een ander er wel mee stopt is heus geen teken van zwakte of iets. Ik zal een ander er ook niet om veroordelen. Weet alleen wel uit ervaring dat juist het begin pittig is dus dat je soms even de tanden op elkaar moet zetten wil je iets bereiken. Dat is uiteindelijk met meer dingen zo.
Misschien moeten de foldertjes gewoon worden aangepast? Want daarin staat "alleen maar" dat het kind de reflexen heeft en dat je borsten er voor gemaakt zijn.. dus hoe moeilijk kan het dan zijn?
Ik denk dat er aan die foldertjes een zin moet worden toegevoegd: bereid je voor, en lees een goed boek over borstvoeding of volg een cursus voor je bevalling. Alles waar we voor gemaakt zijn, hebben we moeten leren. Baby's zijn er op gemaakt dat ze ooit zullen leren lopen en praten (uitzonderingen daargelaten van baby's met fysieke beperkingen), maar dat wil niet zeggen dat ze het bij de eerste de beste poging al kunnen. Dat gaat met vallen en opstaan, en vooral met héél veel frustratie als het nog niet lukt. Dat het natuurlijk is, wil nog niet zeggen dat het gelijk vanzelf en foutloos gaat.
Dirksmama; ik zou willen dat ik zo als jij zou kunnen denken. Maar ik zit in een neerwaartse spiraal waar ik niet uit kom. Ik heb ook niet zo gek veel voeding, hij loopt gemakkelijk terug; ben ook al ongesteld geweest en toen was er ook weer een dal. Dan moet je weer met nakolven aan de slag en dat in een gezin met 4 kinderen. Er zijn al zoveel dalen geweest. Het begint bij mij ook dat ik medicijnen slik die versuffend zouden kunnen werken. Dat heeft al de nodige stress opgeleverd. Het is de eerste keer bv; mocht eerder niet vanwege diezelfde medicijnen. Dus voor mij is al de bijkomende onzekerheid nieuw en ik ben al wat hypochonder; dat maakt het allemaal heel moeilijk. Ik schaam me er dus ook niet voor te willen overstappen op de kv-bus. Ik hem 3 maanden mijn uiterste best gedaan, hij is er goed op gegroeid en nu ben ik op.
Jes, Vind het knap te lezen van je wat je tot nu toe bereikt hebt en zo te lezen behoorlijk hebt moeten vechten voor deze tijd die je bv hebt gegeven, kan me gewoon helemaal voorstellen dat je dan op een gegeven moment zegt, het is voor ons genoeg geweest, heb mijn best gedaan en nu gaan we verder op kunstvoeding, zodat jij je best kan blijven doen als goede moeder! Liefs Hanneke.
Iedere vrouw heeft haar eigen grenzen, en er is nogal wat verschil tussen echt niet meer kunnen en gewoon niet meer willen. Mijn idee bij 'niet meer kunnen' is om eerst eens de lastigste voeding(en) af te bouwen, en dan te kijken of je met een of twee flessen net een beetje meer ruimte krijgt. Dat is volgens mij altijd beter dan radicaal afbouwen. Als je een balans kunt vinden met borst en fles dan profiteer je allebei. Dat in elk geval mijn idee Jes, en pak daarbij ook dat je nu eigenlijk de heftigste tijd al achter de rug hebt.