Hoihoi, Ik ben bijna drie weken geleden bevallen en absoluut nog niet 'ontzwangert' . Ik vloei nog, mijn borsten lekken nog(ik geef flesvoeding), mijn buik is nog gevoelig, kan moeilijk naar het toilet, heb last van opvliegers, mijn hormonen gieren door mijn lijf( stemmingswisselingen!)en nog een hele rij klachten. Ik weet dat de bevalling nog niet heel lang geleden is, maar ik zou graag willen weten wanneer alles weer een beetje normaal is. En ik wilde ook even lekker zeuren over die ouwe vrouwen kwaaltjes waar ik nu last van heb! Hoe hebben jullie het ontzwangeren ervaren of waar hebben jullie nog last van? En vooral... Hoelang gaat het nog duren!? liefs jubelteen
Het spreekwoord is: Negen maanden op, Negen maanden af. Dan heb je dus nog een hele tijd te gaan. Het 'ergste' ontzwangeren heeft bij mij de eerste keer een week of 6 a 7 geduurd. Daarna vloeide ik niet meer en begon m'n lijf weer een beetje vertrouwd aan te voelen. Bij de tweede keer verliep dit herstel een stuk sneller, toen was het denk ik een week of 3. Wat waren mijn ontzwangerkwalen na die eerste bevalling? Moeilijke stoelgang (had een giga-tros aambeien overgehouden aan het persen, dus het was niet echt een feest om naar de wc te gaan), zweetaanvallen en vloeien (dat duurde een week of 7, dat is wel vrij lang). Ik gaf BV, dus dat is anders dan bij jou. En de eerste week vond ik mijn buik héél raar aanvoelen. De tweede keer ging het allemaal wat sneller. Ik was weer eerder op de been, vloeien stopte eerder. Wel had ik de eerste week veel naweeën en héél veel stuwing. Gaf wel bv, maar ik maakte veel te veel voor mijn dochter. Omdat de uitdrijving zo veel vlotter was gegaan, deze keer gelukkig geen aambeien maar wel ietsje meer uitgescheurd dan de eerste. Cyclus kwam weer op gang bij 3 maanden na de eerste, 5 maanden na de tweede. Ik voelde me weer echt de oude bij zo'n 6 maanden na de bevalling. (toen kwam bij mij het idee op: ik wil er nóg wel een.... duurde nog een half jaar voor m'n vriend ook zo ver was.)
Ik vind het eigenlijk best meevallen allemaal. Heb een rot zwangerschap achter de rug, ben tot het einde ontzettend misselijk geweest, dus toen ik eenmaal bevallen was voelde ik me gelijk een stuk beter. Ondanks mn pijnlijke onderkant, stuwing etc was de grijns niet van mn gezicht te krijgen In totaal heb ik een week of 6 gevloeid, waarvan alleen de eerste 1,5e week heftig. Mn borsten nu na 5 maanden nog steeds af en toe een beetje, maar dat komt doordat ik borstvoeding geef. Van die gierende hormonen heb ik eigenlijk geen last gehad, of in ieder geval een stuk minder dan tijdens mn zwangerschap dus daarom is het me niet opgevallen. De afgelopen weken heb ik wel giga last van haaruitval (vanaf ongeveer 3 maanden na de geboorte van Imee). Van mn buik heb ik verder geen last gehad, mn kruis is nog steeds wel gevoelig. Maar dat heeft meer te maken met het bevallingsgeweld dan met het ontzwangeren. Ik denk dat die 9 maanden op, 9 maanden af vooral wat zegt over die subtiele momenten die je af en toe ineens kunt hebben. Ineens een emotionele bui, je conditie die nog wat op peil moet komen, je lijf dat z'n vorm weer moet vinden. Maar het grootste deel had ik na de kraamtijd wel gehad hoor!
Poeh, lijkt me afschuwelijk om de hele zwangerschap misselijk te zijn... Mijn zwangerschap was ook geen pretje. Ik heb vanaf 17 weken plat moeten liggen. Ik ben blij dat ik weer kan en mag lopen! Maar die klachtjes allemaal! Ik hoop stiekem dat het wat sneller gaat dan 9 maanden...
Lichamelijk heb ik bijna nergens meer last van, ja van een stuitje wat veeeeeeel sneller pijn doet dan normaal... Maar emotioneel pfff ben af en toe net een achtbaanwagentje...
heb een ks gehad dus het lichamelijke is bij mij iets anders qua herstel, maar die emotionele achtbaan: ja! heb ik ook nog af en toe last van hoor...
Hier ook voornamelijk lang last van de hormonen die niet goed combineren met mij Pas een maand of 8 na de bevalling van de eerste voelde ik me weer echt mezelf. En toen was ik bijna meteen weer zwanger van nr. 2. Ik ga er vanuit dat het nu even lang zal gaan duren...