Het is ons gelukt! Niemand weet hoe we onze nieuwe telg gaan noemen! Je wil niet weten hoeveel trucjes mijn vader al heeft geprobeerd om ervoor te zorgen dat wij ons verspreken. Maar dat gebeurt niet Bij onze eerste wist eigenlijk iedereen al hoe we hem zouden noemen. Dus dit keer is anders. Wat ik me nu afvraag... Als ik bevallen ben, dan bellen we natuurlijk eerst onze ouders. Maar zeggen we dan de naam meteen of pas als ze hier zijn? Ik neig naar het eerste. Wat denken jullie? Hoe hebben jullie het gedaan?
Meteen aan de telefoon verteld. Super leuk om dt eindelijk te kunnen vertellen. Wij hadden het geslacht overigens ook geheim gehouden, dus ook dat bekent maken was te gek.
Natuurlijk vertel je aan de telefoon hoe jullie baby heet! Ik zou het een beetje raar vinden om te wachten... Ik ben beide keren ook rond 23:00 bevallen en m'n ouders en schoonouders kwamen dus de dag erna pas, dus dat speelt misschien wel mee.
Hier ook via de telefoon verteld, om 3 uur 's nachts... Ze waren in diepe slaap, ik lag al 3 dagen te bevallen in het ziekenhuis , dus moesten weer even op aarde komen, maar zodra ik de naam zei waren ze wakker en was het janken... Mn vader is namelijk vernoemd in de tweede naam van onze zoon en dat hadden ze nooit verwacht... Was een mooi moment, ook omdat ze toch niet gelijk konden komen ivm tijdstip en lange autorit, dus ja, ik vond het leuk om dat te onthullen aan de telefoon! Geslacht was wel bekend trouwens...
Gelijk door de telefoon denk ik he zo raar om te zeggen nee je mag het nog niet weten pas als je hier bent super goed van je dat je je eigen niet veraden hebt
Ik heb vanuit de verloskamer gebeld en gelijk gezegd; "Jullie hebben een kleinzoon en hij heet ... (Bij ons waren zowel naam en geslacht onbekend voor de familie.) Ik zie het ook niet helemaal voor me hoe je het anders doet. "Je kleinkind is geboren." "Gefeliciteerd! Hoe heet hij / zij?" "Dat zeg ik niet." Daar heb il gewoon niet echt beeld bij. Bij ons was het trouwens helemaal leuk. Wij hebben rond middernacht gebeld. Mijn vader heeft toen gelijk het geboortebord af gemaakt. De grootouders zijn (op onze uitnodiging) gelijk 's nachts al even bij ons thuis geweest om de kleine te zien. Had mijn vader het geboortebord al bij zich, haha. (En mijn moeder entrecôte voor de volgende dag... Eindelijk weer rood vlees, haha. Kan ik me nu ook alweer op verheugen!)
Ja natuurlijk. Het is toch raar om te zeggen 'hij is geboren!' En hoe heet hij? Ja, dat vertel ik later wel. Huh? Ik heb er eerlijk gezegd niet eens over nagedacht...Natuurlijk zeg je dat meteen.
Haha, ik weet ook niet waarom ik het me afvroeg. Klinkt inderdaad wel logisch om meteen te vertellen. Maar misschien omdat ik het over de telefoon zo afstandelijk vind... Ik ben niet zo van de telefoon.
Wij noemden onze kleine vent in de buik altijd Harold. Toen mijn man mijn moeder had gebeld was zij helemaal vergeten te vragen naar de naam. Ze zat bij een vriendin in de auto toen mijn man belde en die vriendin dus ook helemaal blij. Hoe heet ie dan, vroeg die vriendin. Mijn moeder 'ehm, dat heb ik niet gevraagd. We noemden hem altijd Harold'.
Beide keren was hier geslacht en namen onbekend. We hebben zelfs onze meisjesnaam niet verteld toen Tycho geboren was. Gelukkig maar want er is dus nu een kleine meid geboren hier. Omdat hier geen 3e kindje komt hebben we nu wel de jongensnaam gezegd die we hadden. Wij hebben de namen gelijk verteld toen we opbelden naar schoonouders en vrienden. Ik vind het raar om te zeggen: "jullie hebben een klein.... maar de naam zeg ik pas als jullie hier zijn" Xx
Wij hadden ook zo'n werknaam tijdens de zwangerschap. Toen oudste eenmaal geboren was, belde ik mijn moeder en zei met m'n suffe kop: He mama, goed nieuws, Flip is geboren en hij heet.......
Ik moest na de bevalling met spoed naar de OK, dus mijn man was een beetje van slag. Hij heeft er wel aan gedacht om mijn ouders te bellen, maar hij heeft helemaal niet verteld hoe onze dochter heet. Dus toen mijn ouders 's avonds kwamen kijken was het: hoe heet ze eigenlijk?
We hebben de naam in beide gevallen aan de telefoon verteld. Maar bij de 2e was het ongeveer 4u 's ochtends en m'n moeder was zo de kluts kwijt, dat ze de naam opnieuw moest vragen toen ze langs kwam
Hier was het geslacht en naam onbekend. Toen wij onze ouders belden hebben we gezegd: we bellen even om te zeggen dat jullie er een kleindochter bij hebben en ze heet mare.
Meteen aan de telefoon! Natuurlijk, je zegt toch X is geboren en niet 'de baby is er?'... Bij onze eerste was geslacht en naam onbekend en bij de tweede alleen de naam. Vooraf de naam vertellen is ook vragen om commentaar... Werknamen: 1e Brutus en 2e Truitje
Midden in de nacht mijn moeder gebeld. Gezegd: dag mam, je hebt er een kleinzoon bij. Alles gaat goed. En haar eerste vraag was natuurlijk: en hoe heet hij? En toen heb ik het verteld. Bij dochter net zo. Het geslacht wisten wij beide keren zelf ook niet, en we gebruikten hun namen zelf ook nooit voor de geboorte. Ik vond het dus totaal niet moeilijk om niets te verraden. Alleen bij zoon bleek het bij de sms'en en geboortekaartjes wel noodzakelijk om erbij te zeggen dat hij een jongen is. Zijn tweede naam is unisex, en zijn eerste naam is een echte jongensnaam, maar door de iets minder gebruikelijke spelling denken sommige mensen dat het een meisjesnaam is (als je 'm leest, niet als je 'm hoort). We kregen uiteindelijk één 'hoera een meid' felicitatiekaartje voor hem....
Meteen aan de telefoon verteld. Bij de 1e ben ik overdag bevallen, dus ouders gelijk gebeld zodat ze nog diezelfde avond konden komen. Ik had mijn vader aan de telefoon, mijn moeder was niet thuis want die was boodschappen doen. Dus alles tegen mijn vader verteld "het is een meisje en ze heet 'X' Komt mijn moeder een half uurtje later thuis,en het gesprek tussen hun ging ongeveer zo: "Ik ben even weg, ik ga even bij 'X' kijken, zin om mee te gaan?" "Nee, want ik moet de boodschappen opruimen en onze dochter kan elke moment bellen dat de baby geboren is..... trouwens, wie is 'X' eigenlijk?" "Oh das je nieuwe kleindochter" en mijn vader zat al in de auto.... Mijn moeder heeft alle boodschappen uit haar handen laten vallen en is de auto in gevlogen zowat "RIJDEN!" Haha, achteraf bleek dat er allemaal diepvries spul in de boodschappen tas zat dus toen ze thuiskwamen was alles ontdooit en waren de boodschappentassen een grote plak bende
Hmm dan zijn wij de uitzondering denk ik.. wij dus pas toen ze op bezoek kwamen! Maar ze hebben er ook niet naar gevraagd.. schoonmama was zo blij dat ze alleen maar uit kon brengen "ik kom eraan!!!" en ze had niet eens tijd om de naam te vragen. Mijn ouders hadden we ivm de afstand (ruim 250 km) al gebeld toen de bevalling nog bezig was. En ja, dan zeg je als man ook niet "je dochter is bezig van L. te bevallen, komen jullie deze kant op?"