Heerlijk zeg! Hier nu ook al voor de 2e nacht achter elkaar. Vandaar dat is soms toch ervan overtuigd ben dat ze uiteindelijk vanzelf wel door gaan slapen, alleen duurt ons dat soms te lang.
Laten huilen vonden wij een heel naar idee, dus wij hebben een luchtbed bij hem op de kamer gelegd en daar ging een van ons dan liggen. We zeiden vervolgens niets, haalden hem niet uit bed, maar waren wel bij hem in de kamer. Laten huilen vond ik minder dramatisch als wij wel gewoon bij hem waren. Hij was dus niet alleen en af en toe legden we even een hand op zijn hoofdje oid. Na een tijdje werd hij het huilen zat en ging liggen en slapen, iedere dag wat eerder, tot hij gewoon gelijk ging slapen als we hem in bed legden. In het begin bleven we er dan toch even bij en op een gegeven moment konden we hem gewoon in bed leggen en weglopen zonder huilen of drama. Ik denk dat het in totaal 2 weken in 2 weken was gepiept. Sindsdien altijd prima geslapen.
Mijn dochter is een goede slapen alleen de laatste tijd begon het drama ‘s avonds. Als we haar in bed legde en weg wilden lopen begon ze met huilen. Mama moet bij mij zitten, ikke hoef niet slapen, ikke ben al wakker enz. Ik zei dan het is nu tijd om te slapen, papa en mama zijn vlakbij. Weltrusten en liep dan weg. Ze klom dan al uit bed (peuterbedje) en ging bij de deur staan huilen. We hebben haar 10 minuten laten gaan. Echt de timer gezet en daarna terug. Haar troosten en weer in bed leggen en weer hetzelfde het is tijd om te gaan slapen, papa en mama zijn vlakbij. De eerste keer duurde het 1,5 uur. Vond het echt vreselijk maar uiteindelijk klom ze zelf in bedje en ging slapen. De tweede keer was het 5 minuten huilen daarna klom ze zelf in bed en ging slapen.
Wel wat jonger, hij heeft tot en jaar of zo altijd goed geslapen en toen opeens was het drama. Ik denk ongeveer anderhalf.
Ik heb niet alle reacties gelezen maar wil mijn ervaring wel even delen. Mijn kleine was 11 maanden, overdag sliep ie alleen in de draagzak en ik kon hem dan niet overleggen. Als hij 's nachts wakker werd moest ie ook weer in de draagzak. Na zijn verlatingsangst periode ben ik gaan doorpakken. Ik ging er echt aan onderdoor. Ik heb mijn moeder gevraagd om erbij te zijn voor moral support. Vast ritueeltje, in bed. En elke 5 minuten erheen. Ik heb de tijd niet uitgebouwd, gewoon een kookwekker op 5 minuten, speentje geven aai over zn bolletje, zeggen dat ik er nog steeds ben maar dat het nu tijd is om te slapen. Eerste keer duurde 25 minuten. Toen viel hij om toen ik bij hem stond, en heb ik een potje lopen huilen omdat ik het zo vreselijk vond. De 2e keer duurde het maar 10 minuten. En 's avonds maar 3 minuten. De volgende dag overdag was het weer iets langer, 's avonds viel ie weer als een blok in slaap. Na 3 dagen was het gedaan en sindsdien slaapt ie zowel overdag als 's nachts weer zelf in. Soms moet ik 's nachts even naar hem toe om hem zijn speen te geven. Hopelijk gaat het bij jou ook goed.