Pfffff, wat heb ik het moeilijk!! Mijn zoon gaat richting de 6 maanden en ik begin nu toch wel te merken dat hij doorkrijgt hoe het werkt (huilen = mama komt). Op zich vind ik dat niet erg (hij mag best weten dat ik er altijd ben), maar hij moet nog wel gewoon gaan slapen als het bedtijd is. Nu vanavond was hij zo moe, dat hij eigenlijk een beetje over zijn slaap heen was en dus dikke tranen toen ik hem op bed had gelegd... Op een gegeven moment leek het zelfs op pijn (in elkaar krimpen etc.), dus uiteindelijk pakte ik hem op, maar toen was ie echt meteen stil! De stinkerd had me dus ingepakt! Ik heb hem dus weer neergelegd, kus gegeven, muziek-nijntje aan en weggegaan. Meteen weer brullen! Maar ik ben sterk geweest; heb hem niet meer opgepakt. Ben natuurlijk wel steeds even gaan kijken, aai over zijn bol, speentje terug en weer de kamer uit. En nu slaapt hij. Maar oh, oh, wat vond ik dit moeilijk!! Mijn hele gevoel schreeuwde dat ik hem moest oppakken en troosten, maar ik wil hem niet 'verpesten' want daar heeft hij zelf misschien nog wel het meeste last van op den duur... En natuurlijk gebeurt dit allemaal op een avond dat manlief er niet is, waardoor ik in m'n eentje tranen met tuiten zit te huilen op de bank Leuk, hoor, moeder zijn... (voor de duidelijkheid: dat laatste is natuurlijk als grapje bedoeld)
ohhh ik weet hoe je je voelt!! pfff wat is het moeilijk he??! Ik laat Anoeska ook zo min mogelijk huilen, maar soms kan het echt niet anders!! Het gaat bij mij ook door merg en been!!
Ja, laten huilen was niet echt iets dat ik in mijn 'opvoedplan' had staan Helaas is het idd iets wat je blijkbaar niet helemaal kunt voorkomen, dus dit was mijn vuurdoop. Bah, vind het helemaal niks! Gelukkig viel hij relatief snel in slaap, dus weet ik dat ik er goed aan deed. Dat scheelt wel een stuk...
Ach ja, nu zit mama lekker bij te komen met een wijntje & ANTM, hopend dat papa snel thuiskomt zodat ik m'n ei kwijt kan. Bedankt voor jullie reacties! Blij dat er mensen zijn die het herkennen. Fijne avond!
Moeilijk hoor! Maar knap dat je hebt volgehouden! Op deze leeftijd mogen ze inderdaad langzaamaan wel gaan leren dat ze huilen niet moeten 'misbruiken'.
oh dit is en blijft moeilijk.... Wij zijn een maand geleden met de speen gestopt en sinds die tijd heeft ze af en toe ook weer wat meer moeite met slapen - of schrikt ze wakker snachts en komt dan wat moeilijker in slaap. Het is maar af en toe hoor, maar dan denk ik ook van 'ohhh meisje.. kon ik je speen maar geven, dan wéét ik dat je getroost was..' --> misschien is dat helemaal niet meer zo hoor, maar het huilen is zo verdrietig ook om te horen. En natuurlijk troost ik haar als ze wakker schrikt hoor. Maar daarna moet ze tóch weer haar bedje in en daar heeft ze dan ook niet altijd zin in en die 2 / 3 minuten huilen vind ik dan al zó rot .
Hier gisteravond onze kleine meid ook voor het eerst laten huilen, het is onze 2e dochter, maar ook nu weer met veel pijn in 't hart... Dinja was vorige week ziek, dus erg veel wakker 's nachts en ja dan laat ik haar dus echt niet alleen liggen. Maar nu is m'n meissie weer helemaal fit en denkt ze dat we bij elk huitlje haar weer lekker mee naar beneden nemen, maar ja dat werkt dus niet. Idd dus tranen met tuiten als we haar neer leggen en zodra we haar oppakken een big smile....dus gosteravond laten huilen, pas na 40 minuten hield ze op...leek wel eeuwen te duren. Vanavond werd ze weer dezelfe tijd als gisteren wakker, na een knuffel weer in bedje, 3 minuutje een beetje gejammerd en toen sliep ze weer!
Hier ook vannacht voor het eerst laten huilen, mijn meisje was ook ziek geweest afgelopen week en het gaat nu weer prima met haar, toen ze ziek was hebben we haar idd ook net als Carla1980, mee naar beneden genomen, extra flesje savonds, en nu denkt ze idd dat dit gewoonte is geworden. Maar ik moet dan toch even consequent zijn anders krijgen we dit elke nacht natuurlijk, dus ik ben uiteraard wel naar haar toe gegaan maar heb dr speen gegeven, niet opgepakt (hoe moeilijk ) en toen weer in mijn bed gaan liggen. Ze heeft 10 min hard gehuild, en is toen in slaap gevallen...maar het was niet makkelijk en deed echt zeer aan mijn moederhart !
Toch goed te lezen dat ik niet de enige ben die dat zo moeilijk vind! Ik hoor altijd maar van mensen om me heen dat je kindjes best 'gewoon kunt laten huilen' of, nog zo'n mooie, 'daar krijgt ie niks van' Ja, dat zal allemaal best, maar toch vind ik het echt moeilijk! We hadden gisteren ook juist zo'n leuke dag gehad samen (lekker veel knuffelen, spelen en lachen), dus dan is het dubbel rot als het zo eindigt... Gelukkig heb ik bij mijn man nog even kunnen uithuilen. Dat was wel fijn! Zeker toen hij zei dat hij heel trots op me was en dat ik het super had gedaan Das dan toch wel fijn om te horen.
Ik verwijt je niks hoor, maar ik vind het zelf soms verfrissend om dan vanuit de andere richting te denken. Waarom probeert mijn/jouw kindje met huilen aandacht te trekken? Je kindje wil graag communiceren en huilen is van alle technieken het meest effectief gebleken misschien? Wellicht een leuke "uitdaging" om erachter te komen welke andere technieken je kindje gebruikt om je aandacht te trekken? (dus ook overdag). Vaak is je kindje al stukken verder in zn koppie dan je denkt. Net als met leren praten; je moet je kindje de ruimte en het begrip gunnen (en de ruimte creeren) om te leren praten, anders is en blijft tata genoeg (als ik zo denk raak ik stukken minder snel gefrustreerd )
Aangezien je hiermee begint krijg ik sterk de indruk dat je me probeert iets duidelijk te maken (zelfde effect als iets zeggen dat begint met 'Met alle respect' - dan volgt er altijd iets dat dat eerste deel tegenspreekt); het is me alleen niet duidelijk wat je me wilt zeggen. Mijn zoon was oververmoeid (ja, dat weet ik zeker) en kon daardoor niet in slaap komen. Bekend fenomeen, volgens mij. En ja, mijn eigen schuld; ik heb hem te lang wakker gehouden. Weer een les geleerd Ik zou echter niet weten wat ik anders had kunnen doen. Hem nog langer wakker houden? Om maar te zorgen dat hij niet ging huilen? Lijkt me ook niet goed voor hem... Je bedoelt het ongetwijfeld heel goed, hoor! Het zit me echter toch al niet lekker dat ik hem moest laten huilen, dus raakt het me nogal dat je mijn keuze lijkt te veroordelen. Snap je?
@mvs, ik begrijp wat je bedoeld, natuurlijk zijn we heel vaak bezig om ons kindje te begrijpen en met ze mee te denken en spelen, dat doen we allemaal met heel veel liefde. Maar soms, zoals jij nu, weet je wat de oorzaak is, mijn dochter was ziek geweest en was ook oververmoeid en kon gewoon niet meer in slaap komen. Ik heb 10x per avond in de schommelstoel met haar gezeten, dan viel ze in slaap, maar zodra ik haar teruglegde werd ze weer wakker. Dan moet je toch een andere manier gaan proberen, dus ik heb haar ook laten huilen. je loopt even terug en we laten weten dat we er zijn, speentje, kusje en knuffel en weer weg. Ik geloof best dat je kindje eraan gewend raakt als je hem of haar elke keer oppakt, ze zijn niet gek natuurlijk. Niet dat dat erg is, maar dan zit je dus wel elke avond/nacht zo, en als je dat wilt is dan geen probleem. Maar ik vind het voor haar prettiger als ze gewoon lekker achter elkaar slaapt dan elke keer wakker te worden, en hier heeft het gewerkt, vannacht is ze niet meer wakker geworden en heeft weer lekker net als normaal doorgeslapen!
Mijn woorden "ik verwijt je niks" zeggen precies wat ze moeten zeggen. Ik ZELF zou mijn kindje niet laten huilen, maar als jij dat voor jullie situatie een goede keuze vindt, wie ben ik dan om daar iets tegenin te brengen? Dus nee, ik veroordeel niks en verwijt je dus niks, zoals ik al zei. Ik suggereer alleen om je moeilijke gevoelens (die heel begrijpelijk en herkenbaar zijn) in dit soort situaties een beetje het hoofd te bieden het eens van een andere kant te bekijken. Dat kan soms een hoop goed doen aan je humeur, tenminste, bij mij wel. (soort van "bekijk het eens vanuit baby's ogen" )
__________________ Ik zou het ook erg moeilijk vinden de kleine te laten huilen, die van ons is nog een stuk jonger maar ik ben wel van mening dat baby's toch af en toe horen te huilen??
Precies, sommige huilen altijd voor het slapen, dus als we dat dan een keertje doen, lijkt me niet zo erg toch?
Huilen en huilen kan heel veel verschil in zitten en meestal hoor je echt wel als er echt iets aan de hand is of als het veels te lang duurd! En inderdaad veel baby's huilen zichzelf in slaap en lijkt me niks verkeerds aan hoor
hier heb ik mijn zoontje met 6 weken al laten huilen 's avonds ohooo erg he! Bij de volgende zou ik het zo weer doen. Mijn zoontje had het gewoon nodig om in slaap te vallen. Het duurde een paar weken en daarna huilde hij nog zelden. We hebben nooit maar dan ook nooit problemen met slapen gehad. Vanaf 3 weken sliep hij door. Rond zijn tweede verjaardag begon hij weer heel even met huilen als ik weg ging. Dat duurde 3 dagen en sindsdien gaat ie weer als een roosje slapen ( van 20.00 tot 9. uur volgende ochtend) Als er echt iets aan de hand is hoor je het wel aan het huiltje maar ik vind laten huilen echt niet slecht. En natuurlijk is het soms moeilijk en voel je je schuldig maar ik ben achteraf altijd blij geweest dat ik heb doorgezet. Geeft voor mijn zoontje ook duidelijkheid
onze zoon is ruim 3 maanden en heeft het ook al door. Wij zijn een paar weken geleden begonnen met het laten huilen en het went wel gelukkig. Wij gaan alleen nog troosten als hij overstuur huilt of als hij blijft huilen. Als we namelijk gaan kijken begint hij vaak gewoon te lachen tot je weer weggaat en dan gaat hij huilen. Als hij moe is en je neemt hem mee naar beneden huilt hij ook, dus dan maakt het ook niet uit. Soms moeten ze het ook gewoon even kwijt. Ze kunnen ook nog niets anders dan huilen, dus het ontlaadt ook denk ik.
Ons zoontje was 7 à 8 maanden oud toen hij 's nachts steeds ophuilde. We hebben hem geprobeerd te troosten, maar hij heeft nooit een speen/knuffel gewild, dus dat was moeilijk. Als we van z'n kamer af liepen werd het iedere keer erger. Totdat ik het zelf helemaal zat was... we hebben hem de eerste nacht 45 minuten laten huilen/(krijsen). Het leek soms alsof hij z'n bed afbrak. Bij 30 minuten wilde mijn man hem ophalen, maar ik wilde dit doorzetten en we hebben volgehouden. Gelukkig! De volgende nacht duurde het huilen nog geen 5 minuten en de nacht daarop huilde hij niet meer. Nu huilt hij 's nachts eigenlijk nooit meer. We gaan er in ieder geval niet meteen naartoe. Tenzij hij ziek is of echt heel erg tekeer gaat. Wij hebben ervaren dat als we iets wilt veranderen in het patroon van onze kleintjes.... dat we dit 2 à 3 dagen vol moet houden en dan is het over! Over een paar maanden moet onze jongste ook zo van z'n speentje af komen!! Bleh!! Succes MvS!! Ik hoop dat het steeds beter gaat! Knap van je dat je de eerste keer 'laten huilen' volgehouden hebt!