Hoi lieve mama's, Ik vraag graag om jullie mening. Wij gaan eens in de week op bezoek bij de opa en oma van mijn partner met onze zoon van 8 maanden. Het zijn hele lieve mensen en zijn gek op onze zoon. Oma kampt met zware overgewicht en kan niet zonder haar kar lopen en uit de stoel komen kost haar ook veel moeite.. Wij geven onze zoon altijd aan haar als ze zit. Nu wil ze onze zoon nog wel eens op de grond zetten en dan leunt ze voorover en komt ze deels uit haar stoel. Ik ben zo bang dat ze eens haar evenwicht verliest en zij met 130 kilo op hem valt. Ze kan zichzelf niet opvangen of 123 omrollen dus dan hebben we echt een probleem. Ook leunt ze af en toe over hem heen als hij zich aan de tafel vasthoudt (om hem wat te geven) en houdt ze zich tegen aan een klein tafeltje. Wederom ben ik dan zo bang dat ze wegglijdt of de tafel wegglijdt en dan ligt mijn zoon onder haar. Dan is er nog opa. Opa is wat mobieler maar valt de laatste tijd ook wat meer. Ik heb liever niet dat hij Levi staand vasthoudt (daar is mijn man het wel mee eens) maar nu liep Levi gisteren en opa hielt hem vast met twee handen (zoals je een baby leert lopen). Ik kreeg helemaal de kriebels en mijn moederhart sloeg op hol. Ik ben zo bang dat hij valt... De druppel was voor mij dat oma gisteren de fles gaf aan onze zoon (allemaal prima) en toen liet ze de fles vallen. Tja dat kan gebeuren, maar ze wilde hem pakken. Ze leunt (bijna) uit de stoel terwijl ze Levi met een hand vast had. Mijn man zei meteen dat ze moest oppassen. Ze reageerde daarop: ja maar dan lig ik erbij. Ja dat is dus het probleem. Mijn vriend en ik zitten niet op een lijn en ik krijg het gevoel dat ik nu de 'overbezorgde' moeder ben. Zo ben ik helemaal niet, maar wel op het gebied met ouderen. Wat vinden jullie wat wij moeten doen? Laten gaan, grens aangeven (zo ja, hoe zeg je dit?) en tot waar gaat de grens... Hoop dat jullie ons kunnen helpen
Ik vind dat je overdrijft. Als er al iets zal gebeuren ben je er zelf bij en kun je direct ingrijpen. Je kunt bij alles wel gaan doemdenken wat er allemaal wel niet zou kunnen gebeuren maar dan ga je ( en je kindje) het nog heel zwaar krijgen. Wees blij dat oude opa en oma er nog zijn en geniet met zn allen van elkaar!
Ze klinken als hele lieve mensen die heel veel van je zoon houden. Ik zou eens eerlijk vertellen wat je zorgen zijn, en voorstellen hoe zij aandacht kunnen geven aan jullie zoon, maar dat jullie tegelijk zijn veiligheid waarborgen. Misschien dat zij hem zittend op schoot vasthouden, en dat jullie daar alles omheen regelen?
Klinkt alsof je mijn zorgen begrijpt. Ik ben een hele makkelijke moeder, en zie niet snel obstakels of beren op de weg. Bij oma is het een ongeschreven 'regel' dat ze hem zittend vasthoudt. Waar ik blij mee ben en wij ons allen goed in kunnen vinden. Echter is dit niet besproken, en ik wil ook geen wrijving brengen door een grens te stellen of dit duidelijk aan te geven als zij mijn zorg niet begrijpen.
Als je als moeder zijnde puur jouw angst uitspreekt, zonder door te gaan over allerlei doensceanrios zal er ook geen wrijving komen. Gewoon met respect aangeven waar je bang voor bent, en wat jullie voorstel is. En wees heeeuuul geduldig met ze, oma van mijn man is van die leeftijd. Een schat van een mens, maar je moet sommige uitspraken met een korreltje zout nemen
met adi eens. vind het wel hartverwarmend hoe ze genieten van jullie zoontje en dat jullie daar ook de ruimte voor geven en om opa en oma denken. Maar kan je angst prima begrijpen, maar het beste is om je angst op een integere manier te uiten. als je ermee om blijft lopen ga je alleen maar meer op jevtenen lopen en allerlei situaties zien die er nog niet zijn.
Deze mensen zijn op leeftijd, daardoor beleven zij situaties anders. Zie dat ook bij mij (88 jarige) opa. Gewoon duidelijk aangeven wat nodig is voor je kindje en er altijd bijblijven! Zodat je opa en oma maar ook je kindje kan aansturen. Gaat hier prima (instructies aan opa geven dan, onze uk is nog te klein hihi maar zie dat laatste bij mijn schoonzus wel)
Wij hebben gewoon gezegd zitten vast houden tegen overgrootoma. En bleven er naast zitten zodat als ze het niet meer vol hield we meteen konden ingrijpen. Nu de kleine loopt is het makkelijker, ze dartelt om oma heen en geeft haar handjes en kusjes. En bij overgrootopa die nog wel goed mobiel is slijmt ze voor een koekje haha. Ik vind het genieten om te zien hoe oud en jong met elkaar omgaan en hoeveel liefde er is
Voor die ene dag in de week zou ik het niet zeggen. Ze zijn zich waarschijnlijk van geen kwaad bewust en genieten zo van je zoontje. Je bent er toch altijd bij?? Over een tijdje wil je zoontje echt niet meer op schoot zitten, maar kruipen/lopen enz. Dan is het probleem al oogelost. Ik vind dat je eerlijk gezegd wat overdrijft. Als er iets gebeurt ben je er toch bij? Dan kun je zo ingrijpen..
Ik begrijp je "probleem" wel. Mijn sv is weliswaar een stuk jonger maar hij heeft ALS en heeft al een aantal keer een lelijke val gemaakt. Hij mag haar nu ook niet meer staand vast houden of optillen, ook voor z'n eigen veiligheid. Maar omdat te bespreken is wel heel erg moeilijk.
Ik snap het helemaal. Mijn opa en oma zijn allebei 81 en als ze mijn dochtertje willen vast houden, dan zeg ik altijd: Nou ga maar lekker zitten, dan geef ik haar wel. Opa/oma een kussentje erbij, want ze is wel zwaar hoor?! En dan dirigeer ik ze naar de stoel/bank
Ik vind het eerlijk gezegd nogal overdreven. Het klinkt juist super leuk dat ze zo betrokken waren en had dit ook wel voor mijn zoon gewild. Zo lang je er zelf bij bent zou ik mij geen zorgen maken. En als he dat wel doen waarom zou je het dan niet hardop uitspreken. Bij jezelf houden en zeggen dat jij het gewoon wat eng vind. Het lijken mij goeie mensen dus ze zullen vast niet rot reageren.
Ik zou je gevoel wel bespreekbaar maken. En herken het deels wel. Mijn opa (80) is lichamelijk nog redelijk fit en geniet met volle teugen van zijn achterkleinzoon. Hij wil al tijden een stuk alleen met hem lopen, maar dit vertouwen wij niet (lees: mijn moeder en ik) Ondanks dat hij nog best fit is, zie ik hem niet achter een 3 jarige aan sprinten als hij de weg overschiet o.i.d Als hij wilt wandelen, vinden we dat prima, maar dan gaat er iemand mee.