Veel mensen herkennen het probleem waar ik mee zit dus wel! Ik heb een heletijd gedacht het zal wel aan mij liggen. Ik heb gewoonweg de zin en de tijd niet meer om me altijd maar aan een ander aan te passen. Veel mensen stoot dit tegen het hoofd en had zal dan wel zo zijn dat echte vrienden, mensen die ook om jou geven het wel zullen accepteren dat we nu meer aan ons hoofd hebben. Juist van opa's en oma's zou je dit toch verwachten . Veel van jullie hebben het maar naast je neer gelegt, ik voel tijdens de "verplichte"bezoekjes dan juist een verschrikkelijke spanning. Hoe doen jullie dit dan? Ben benieuwd naar jullie antwoorden! Liefs Lizzie.
ik wil erniet helemaal op in gaan. omdat het gewoon onbegonnen zaak is.. maar hier precies het zelfde hoor.. en dan alleenmijn schoonouders. pfiew.. jemig.. maar dan ook nog presteren om precies te weten wat mijn kind allemaal al kan en doet als iemand anders het aan mij vraagt... grrrrr. . ik word echt chagie van haar af en toe
goh wat herkenbaar zo gaat het hier ook helaas heb ik zelf geen ouders meer dus ik vond het een tijd wel vervelend maar ik heb het nu geaccepteerd en we gaan nu zelf gewoon wanneer het ons uitkomt wij kwamen daar eerst iedere zondag maar nooit kwamen ze bij ons alleen op verjaardagen en als ze nou nergens komen maar ze gaan ook wel gewoon naar vrienden of zussen en broers Ze wonen gewoon maar 5 minuten van ons af dus zie het probleem ook niet dus nu komen we gewoon wanneer het ons uitkomt als hun hun kleinkinderen willen zien dan zijn ze welkom zo vaak ze willen Ze zijn ook wel hartstikke gek met onze kids dus snap niet waarom ze niet af en toe even de moeite kunnen nemen maar ja ik heb het geaccepteerd
9 van de 10x probeer ik gewoon ja en amen te knikken ligt er maar net aan waar het over gaat, als zij het beter denkt te weten, qua opvoeding van mijn kind.. ga ik er gewoon tegen in...