Als je iets verder terug kijkt dan de door jou zo geromantiseerde jaren '50, zou je zien dat het lange tijd normaler was dat grootmoeders, zussen, oudere kinderen en buurvrouwen mee opvoedden, dan het beeld wat jij daarvan hebt. Thuis kunnen blijven bij kinderen is een luxe die helemaal niet zo lang bestaat. Heel lang moest iedereen in een familie zijn steentje bijdragen aan het geheel en die families waren meestal wat uitgebreider dan twee ouders en twee kinderen. Dus je kunt een aardige discussie beginnen over tegenwoordig binnen jouw 'mentaliteit van tegenwoordig'. Het dierenrijk ga ik niet eens aan beginnen, zoveel dieren, zoveel mogelijkheden. Ik pleit voor de situatie van spinnen, dan eten we na het paren onze man op. Of nog beter, zeepaardjes, daar zijn de mannetjes zwanger.
Ik herinner me nog een topic van je over het ‘dumpen’ van kinderen bij opa/oma. Er leek toen vooral jaloezie bij te kijken en vraag me dat nu ook echt weer af. Praat eens niet zo minachtend over kinderen die genieten bin hun opa/oma. edit: gevonden; https://www.zwangerschapspagina.nl/threads/ben-ik-nu-echt-de-enige-“strenge”-moeder.700840/
Ik lees daar eerlijk gezegd zelf helemaal geen jaloezie in . Ik lees eruit dat zijzelf dit niet wil en prettig vindt en daarom niet kan begrijpen dat een ander dat wel kan. Waarom moet dat meteen jaloezie zijn? Ik ken wel meer mensen die daar helemaal geen behoefte aan hebben en het niet prettig vinden als hun kinderen ergens anders zijn voor opvang. Uiteraard hoeft niemand minachtend over de situatie van de ander te spreken. Het is inderdaad maar net hoe je het brengt. Iets wat je zelf kiest is niet perse verkeerd. Het is een keuze die je zelf niet wil en kan maken. Aan de andere kant, het dan maar jaloezie noemen is ook niet nodig.
Als ik denk aan vroeger dan denk ik inderdaad ook meer aan gemeenschapszin. Veel meer grote families die voor en met elkaar zorgden maar ook bijv dat de moeders in de straat een oogje in het zeil houden als de kinderen buiten spelen etc. Das ook geromaniseerd natuurlijk, maar zo komen de verhalen van mijn ouders over hun kindertijd wel over. Dan zijn al die op zich zelf staande gezinnen van tegenwoordig toch wel heel anders. En als thuisblijfmoeder zou ik stiekem wel eens een weekje in die tijd willen leven om te ervaren hoe anders het zou zijn. maar co ouderschap is wel andere koek natuurlijk
Oh nee dat zou hier absoluut niet gebeuren. Mijn moeder past normaal gesproken 1 dag in de week op. Kinderen kijken er elke keer naar uit dat oma ze uit school komt halen en dat ze met oma mee naar huis gaan. We eten dan daar s avonds en de kinderen gaan in bad voordat we naar huis gaan. Mijn moeder staat altijd klaar voor ons als de mogelijkheid er is. Ze werkt zelf tenslotte ook. en nu ik in de ziektewet zit bied ze ook aan om op te passen zodat ik echt even tot rust kan komen.
Probleem met roever vind ik wel dat het minachtend klinkt. Of in elk geval vol oordelen en ze vindt het slecht en zielig als kinderen naar opvang. Ik vind dat ieder moet doen wat bij hun gezin past, of wat mogelijk is. Het 1 is niet slechter dan het ander.
Dit. En daarnaast geeft dat andere topic mij toch wel heel erg het gevoel dat ze zelf ook dolgraag me-time wil maar niet kan loslaten en uit frustratie zo negatief en oordelend over andere ouders praat die dat wel kunnen.
Uiteraard, dat vind ik ook, iedereen kan prima zelf beslissen hoe en wat je fijn vindt. Oordelen is nooit prettig. En dat bedoelde ik ook, iemand jaloers noemen is dan net zo goed oordelen. Het had dan ook gewoon bij de uitleg kunnen blijven die jij bijvoorbeeld nu omschrijft .
Ach hier voedt ook de “hele” familie onze kinderen op. Opa, oma, ooms, tantes.. wonen allemaal in de buurt. Regelmatig halen ze de kinderen op omdat ze het gezellig vinden. Helemaal prima. Wij zijn niet alleen ouders geworden toen ze werden geboren. Zij vervullen ook een hele belangrijke rol. Heeft helemaal niks te maken met niet voor je kinderen kiezen, dumpen of what ever. Dit is een manier van leven zoals wij dat goed vinden voelen. Vind onze kinderen oprecht heel rijk met zoveel familie om hen heen die van hen houdt. Dus tja... als dat co-ouderschap goed voelt om wat voor reden dan ook, oké toch? Bedoelen ze overigens niet gewoon oppassen en overnachten op de dagen dat de ouders werken? Co-ouderschap klinkt misschien wat zwaar. Maar vind dit niet raar hoor als iedereen er happy mee is.
Zelf zou ik dat niet willen. Is het om het werk (zoals @Bloem2310 schetst) of gewoon een logeren prima. Maar niet omdat opa en oma het stil in huis hebben en dan 50/50. De kinderen van mij slapen liever thuis, maar als de nood aan de man is of wij weg gaan dan logeren ze wel.
Hahahaha Okee hier moet ik even om lachen, excuse moi! maar nee het is zeker geen frustratie dat ik hier zo om reageerde (dit topic) tuurlijk zou ik soms wel meer tijd willen voor mezelf.. maar...! Persoonlijk vind ik gewoon dat wij, ik, jij ; Voor kinderen hebt gekozen! Ze horen dat verdorie bij je gezin! En het is de taak van de moeder (en vader) om voor ze te zorgen tot ze dat zelf kunnen! We hebben niet voor niets ze in ons lichaam gedragen, en borsten gekregen etc! met is niets mis met ze af en toe naar opa en om of weet ik veel wie te brengen... Maar soms zijn ze nog geen 2 maand en dan zijn ze al tig x uit logeren of weg geweest omdat ouders zgn tijd voor zichzelf willen oid. Dát is wat me stoort... Mijn mening is (dus zo denk ik er gewoon over..) dat ouders van tegenwoordig nog maar weinig verantwoordingheidsgevoel hebben naar hun eigen kroost toe.. Gewoon bizar! En dan al die excuses van iedereen ; Geen blije moeder geen blije kids Of er moet geld verdiend worden (terwijl je ook met een kleiner huis, auto minder , minder vakanties kunt) etc Het is hoe ik er over denk... niet meer en niet minder! Maar klink ik minderwaardig? Misschien? Maar wat wil je als meeste jonge! Kids (onder de 4) vaak bij opa/oma oppas te vinden zijn.. ja, daar kan ik mij best wel druk om maken...
En je kinderen ergens laten logeren staat niet gelijk aan ‘gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel’, soms is dat juist het meest verantwoorde dat ouders kunnen doen... óók bij een baby van 2 maanden die al ‘tig keer’ is gaan logeren.
Nou inderdaad toen mijn huilbaby 3 maanden was en ik op instorten stond heb ik hem ook 2x uit logeren gebracht. Ik moest wel anders had ik hem (we hebben het over 17 uur huilen op een dag op zijn hoogtepunt) denk ik in een kamer gelegd en was ik zelf gewoon gaan slapen. Ik kon niet meer. En of ik dat moeilijk vond. Tranen met tuiten en vooroordelen over mezelf. Als ik toen zo’n bericht van @roever had gelezen durf ik te wedden dat mijn put nog dieper zou zijn. Gelukkig hier toen lieve mensen om me heen die 2 huilende nachten op zich hebben genomen en ik kon slapen. Maar ik had geen gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel. Verre van zelfs. Ik vind dat je niet kunt oordelen over anderen en hun keuzes.
Het maakt me droevig dat je dat als een “excuus” omschrijft. Want wij moeten als moeder ten koste van alles maar gewoon door gaan? Er is totaal geen schaamte in tijd voor jezelf nodig hebben en al helemaal niet om daar van te genieten. Ik zie mezelf in elk geval graag meer dan alleen als moeder, want ik ben niet alleen maar moeder. Ondanks dat het een bewuste keuze is geweest dat ik dat ben geworden. Ik ben óók een dochter, ik ben een grote zus, ik ben een echtgenote, ik ben een vriendin, een werknemer. Maar boven alles ben ik graag een gelukkig, wel-uitgerust, lekker-in-mijn-vel-zittend mens en blijf ik mijzelf graag ontwikkelen. Ik realiseer mij best dat ik in de tropenjaren zit met een 4-jarige, een 3-jarige en een baby van 6 maanden. Absoluut een bewuste keuze geweest en oh, wat geniet ik van mijn geweldige, lieve, kleine schatten. Maar ik geniet ook van af en toe iets leuks voor mijzelf of juist met iemand anders dan mijn eigen gezin. En ik hoop alleen maar van harte dat mijn kinderen dat als een goed voorbeeld zien. Dat zij zichzelf niet volledig zullen wegcijferen voor hun kinderen, maar knettergoed voor hun kleintjes zullen zorgen en ondertussen zichzelf en hun eigen behoeftes niet zullen vergeten. Dat zij mij later opbellen en zeggen “mam, wil jij op je kleinzoon/kleindochter passen? Ik wil graag eens bijkomen/rustig shoppen/uit eten gaan met mijn partner”. Met alle liefde van de wereld zal ik dat voor hen doen, net als dat mijn ouders dat met alle liefde voor mij doen. Als af en toe mijn kinderen “droppen” en “dumpen” maakt dat ik weinig verantwoordingsgevoel heb en een slechte moeder ben: shame on me Ik weet gelukkig wel beter.
Nu kunnen er wel allemaal verwijten deze kant op getypt worden.... maar dat is mijn mening, of hoe wij het zien... Net als dat de meesten blijkbaar het andersom dood normaal vinden! Dus zou ik in dit geval weer de hoeveelheid wezen omdat ik ze zelf fulltime opvoedt en ze (volgens anderen) nergens komen , of zoals iemand hier zo grappig zei, ze isoleert.... Best heavy aannames ook... maar even waar het om draaide... ik vind het aso dat grootouders vanuit hun kant vragen om zorg over hun kind, omdat zei een leeg huisgevoel hebben oid.. En dan maakt het geen hol uit of je fulltime moedert of werkt of ze bijv eens of vaker bij oppas brengt. Zoiets VRAAG je gewoon niet, dat ze daar überhaupt over durven te denken!
Prima hoor als jij het anders doet. Mag zeker. Het verschil is hem denk ik in de manier waarop het gezegd wordt en dat doe je alles behalve respectvol.
Dat is maar net hoe je het interpreteert... Kan ook wel zo mijn meningen hebben over paar reacties hier... maar om dan te zeggen dat die personen respectloos zijn of wat maar ook...