Wederom generaliseer je. Het is bij jou echt zwart of wit. Iets er tussenin bestaat in ‘jouw mening’ niet. Jammer.
Ze moet natuurlijk zelf weten hoe ze er in staat. Als dat haar mening is, is dat niet erg natuurlijk. Ik vind een kind eens wegbrengen of werken en opvang gebruiken niet dumpen. Maar ik vind geen gebruik maken of kunnen maken van buitenstaanders ook niet wegcijferen en dat word natuurlijk ook gezegd.
Nou.. dit is niet hoe ik het interpreteer. Ik kan je letterlijk citeren waarin je redelijk respectloos bent. Dat begon al direct in je eerste reactie, dan kun je ook niet verwachten dat iedereen even netjes is met terug reageren hè.
Ik begrijp je spiegel opmerking niet helemaal. Waar zie je mij zwart-wit dingen beweren dan? Ik zou graag juist wat meer nuance willen zien. Er is gewoon een tussenweg en dat is de weg die de meeste mensen bewandelen. Prima dat je een extreme mening hebt (ik noem dat generaliseren ja), maar het is gewoon niet zoals het in de meeste gevallen gaat.
Amen! Ik las laatst een goede: "net zoals ik het belangrijk vind iemand zonder *naam kind* te zijn, vind ik het ook belangrijk dat zij iemand is zonder mij." Vond het een mooie.
Ik heb dat nietvgexegd over wegcijferen, wel dat ik haar manier van communiceren niet respectvol vindt. En dat van iemand die dus regelmatig dingen heeft gepost over dat ze het soms wel zwaar vindt en thuisblijfmoeder zijn ook niet altijd leuk vindt. Die zou juist moeten snappen dat het weleens fijn kan zijn gewoon lekker te gaan werken. Net zoals ik weleens kan denken dat het fijn is nooit opvangstress of nu met quarantaines op school stress dat je dat gewoon makkelijk op kan lossen omdat je thuis bent. Maar het 1 is niet slechter dan het ander, het is niet zwart-wit en juist wij moeders, die toch al vaak commentaar over zich heen krijgen, zouden eens wat minder moeten oordelen over een ander.
@Liekje81 Ik zeg natuurlijk ook niet dat jij dit zegt e . Maar het word wel gezegd en jij voegt dan toe dat uw kind ook iemand moet zijn zonder u. Alsof het dat niet is, als je het zonder opvang of hulp van grootouders doet .
Doel je op mijn post? Ik noemde het woord “wegcijferen”, klopt. Ik zeg echter niet “roever cijfert zichzelf weg omdat zij haar kinderen niet eens elders onderbrengt”. Haar opmerking dat het argument “blije mama, blije kids” een excuus zou zijn triggerde mij, vandaar mijn post. Ik leg mijn visie uit over de balans moederschap/je eigen ik en noem als voorbeeld later op de kleinkinderen passen. Ik mis denk ik even wat hier vreemd aan is? Betrek het volledig op mijzelf. De laatst gebruikte woorden (droppen, dumpen en verantwoordingsgevoel) zijn termen van @roever zelf
Nou, ik wil niet ook gaan generaliseren. Maar als ik naar mijn oudste kijk, die echt voor zijn eerste jaar nooit eens bij iemand anders was dan bij mij, was hij toch wel tot 2/3 jaar erg angstig en voelde zich snel onveilig in allerlei situaties. Dat was m.i. niet een gezonde situatie. Ik was toen zelf erg bang om de zorg uit handen te geven. Ik zeg niet dat dit automatisch overal zo is, maar i.c.m. bepaalde karaktereigenschappen van het kind en gedrag van de moeder wordt het risico wel groter als je ze nooit eens ergens anders brengt denk ik. Na de komst van de tweede heb ik beide regelmatig ergens anders ondergebracht en nu zijn ze beiden een stuk vrijer, opener en blijer vind ik.
Ik zei dat IK dat een mooie zin vond. Ik heb daarbij niet gezegd dat iedereen zo erover moet denken he. Iedereen moet doen wat bij hen past. Ik zeg zelfs dat het mij soms juist wel lekker lijkt, thuis zijn. Ik heb gewoon respect voor hoe anderen het doen, het is voor niemand altijd makkelijk, kinderen opvoeden. Maar dit soort opmerkingen (quotes van Roever): Dat er zo makkelijk voor kinderen gekozen word, en ze eigenlijk net zo makkelijk weer de deur uit gewezen worden om door een ander verzorgd te worden. En: Mijn mening is (dus zo denk ik er gewoon over..) dat ouders van tegenwoordig nog maar weinig verantwoordingheidsgevoel hebben naar hun eigen kroost toe.. En: ouders willen volgens mij ook niet altijd meer de volledige zorg van hun eigen kids lijkt t.. Ja sorry, maar ik vind die enorm veroordelend en respectloos, en sta er verbaasd van dat iemand dat zn toetsenbord uit krijgt.
Maar andersom werkt het voor sommige kinderen dan toch ook zo? Jouw verhaaltje omgedraaid: Ze worden al vroeg en regelmatig (paar keer per week) naar een opvang gebracht en hebben daardoor tot latere leeftijd angsten en voelen zich onveilig. Dat risico beperk je door je kind de eerste tijd (jaar/2 jaar) thuis te houden. Oftewel, wat beter is is kind afhankelijk. Standaard opvang of standaard thuis houden is niet beter. Mijn mening komt in de buurt van die van @roever maar ik kan me voorstellen dat er soms gewoon geen keuze is (werk/afspraken/verplichtingen) Wegbrengen voor regelmatige ‘me time’ heb ik nooit gesnapt, zeker niet als het kind al 4x per week wordt weggebracht. Maar goed, hun kind, hun keuze natuurlijk
Nou ja, ik vind werken ook gewoon leuk. En ja, daarom zit dochter dus 1 a 2 dagen op de bso en 1 dag bij oma. Dat maakt mij niet minder moeder dan moeders die thuis zijn. En dan mag je er anders over denken, omdat JIJ het fijner vindt thuis te zijn, maar de opmerkingen die roever maakte vind ik gewoon echt niet kunnen. Ook wij hebben bewust over een kind nagedacht, ook wij houden van ons kind en ook wij zorgen voor ons kind.
ik ben het zeker niet eens met de bewoording die Roever gebruikt. Ik vind iemand die werkt (vrijwillig of niet) ook niet minder moeder of zo, ik vind werken ook niet verkeerd. De hoeveelheid ‘me time’ die sommige ouders (daarnaast) nemen daarentegen wel. Maar goed, da’s slechts mijn mening en ik weet dat er veel ouders zijn die daar anders over denken. En dat is prima. Wij (jij en ik) hebben deze discussie wel eens vaker gehad
Ik gaf ook aan dat dit mijn ervaring was. Ik heb bovenstaande wat jij beschrijft nog nooit gezien in mijn (behoorlijk kinderrijke) omgeving overigens. Waarmee ik niet ontken dat het wel voor kan komen. Er zijn vast kinderen die het minder leuk vinden op de opvang, maar ik heb toch sterk de indruk dat het voor de zelfstandigheid en het zelfvertrouwen van een kind over het algemeen heel positief is om eens door iemand anders dan de moeder opgevangen te worden. Ik vind overigens kinderen wegbrengen voor ‘me-time’ ook helemaal prima als een moeder daar behoefte aan heeft. Ik snap eigenlijk niet eens goed waarom we daar wat van moeten vinden, over hoe iemand anders daarmee omgaat.. Zolang kinderen niet verwaarloosd of mishandeld worden, ga ik me daar ook echt niet druk om maken. Vind het eerlijk gezegd iets heel betuttelends/kleinburgerlijks hebben om daarover te oordelen.
Nou neem ik weinig me time verder qua dat dochter veel logeren is ofzo. Ze logeert alleen bij oma, en dat niet heel vaak. Alleen als dochter het zelf eens wil. In dat opzicht ben ik het wel met je eens, ik wil dochter dan gewoon lekker bij me hebben en heb niet de behoefte om weekendjes weg samen met partner ofzo. De me time heb ik wel als ze in bed ligt. En buiten Corona om de ene middag in de 2 weken dat ik vrij ben, en zij op de BSO is We hebben altijd weinig oppas buiten werktijden om. Maar als iemand dat wel doet, vind ik het ook prima hoor. Ik heb er geen last van en zolang kinderen niet verwaarloosd worden, zul je mij er niet over horen. En de manier waarop jij communiceert vind ik gewoon prima. Gewoon beide kanten op wetend dat je het anders doet, maar dat is dan gewoon ok.
Weer on topic : ik vind het een heel raar voorstel van haar schoonouders. Hoezo co-ouderschap. Hoe ver gaat dan de gedeelde verantwoordelijkheid? Gaan ze dan ook mee naar ouderavonden? Maken zeker beslissingen als het gaat om medische zorg? Drie dagen fulltime bij opa en oma moet toch ook verwarrend zijn voor de kinderen? Ik heb kan me voorstellen dat ze drie dagen willen oppassen inclusief samen eten, maar de nacht erbij zou van mij niet hoeven. En het argument dat ze dan iets voor zichzelf kunnen doen is in deze tijd helemaal onzin, want er is 's avonds niks om te doen. Wanneer straks weer vanalles mag ga ik er eigenlijk vanuit dat ze niet wekelijks iets samen gaan doen en wanneer dat wel zo is, kunnen ze ook wel komen oppassen. Ze wonen immers toch in hetzelfde dorp. Beetje vreemd allemaal. Er schoot me ook nog door het hoofd dat manlief wellicht met de relatie wil stoppen en zo alvast een soort co-ouderschap heeft geregeld, maar dat bedenkt mijn evil brein.
En waarom hebben we het altijd over me time en weg brengen in combinatie met de moeder die daar behoefte aan heeft . Misschien heeft de vader daar wel behoefte aan