Het gaat helaas niet lukken om hem morgen naar huis te krijgen . Ik baal enorm, maar er is helaas niks aan te doen er moet gewoon zoveel geregeld worden. Vandaag ging het slecht met hem, ik trof hem aan in zijn kamer op zijn bed met glas op de grond. Ze hadden hem op de po stoel willen zetten en dat was niet helemaal goed gegaan. Ze zouden terug komen om de boel op te ruimen en hem nogmaals op de po stoel te zetten. Na een kwartier waren ze er nog niet! Ging ik bij de zusters kijken, waren ze gewoon aan het kletsen met een kop koffie! Mijn man is gelukkig arts in het desbetreffende ziekenhuis en maakt er dan ook een aantekening van die heeft ze ook direct aangesproken. M'n opa had namelijk hoge nood! Daarnaast vond ik hem vandaag ook erg warrig en afwezig. Vind het enorm moeilijk hem zo te zien! En het maakt het extra moeilijk dat ik mijn gevoel niet met familie kan delen.