Kinderen zien datgene wat er staat, ze hebben geen benul van de oorsprong of achtergrond van uiterlijkheden, mensen zijn zoals ze zijn. Jij als ouder brengt vervolgens jouw waarden over door verschillen te maken tussen mensen die geboren zijn met bepaalde uiterlijk en mensen die ervoor kiezen. Ik vind het jouw persoonlijke beperking om zo bekrompen naar anderen te kijken en niet verder re kijken dan waar je ogen stoppen. Deze man heeft zich in jouw ogen toegetakeld, en jouw kinderen nemen dat over. Je leert ze dus bewust om zo iemand te veroordelen om zijn uiterlijk. Dat is een tekortkoming aan zich, en ook jouw persoonlijke keuze om zo in het leven te staan. Helaas groeien je kinderen dus ook op met deze ideeën
Maar is weglopen de oplossing? Of ga je de confrontatie en het gesprek aan? Ik denk dat dat laatste hetgene is, wat je je kinderen wil aanleren.
Voor iemand die vindt dat ze reuze tolerant is, vind ik wel dat je toch een behoorlijk veroordelende reactie geeft Het valt kinderen heus op als iemand er "anders" uitziet. Dat is wat ik duidelijk wilde maken. Ik snap dus de keuze van de school, om kinderen niet te laten schrikken, want ja, dat kan, dat kinderen er van schrikken. Ik zeg dus helemaal niks over het karakter van deze man. Als hij mijn collega zou zijn, zou ik hem net zo behandelen als alle andere collega's. Ik snap dus niet waar jij vandaan haalt dat ik niet verder kijk dan de tatoeage. Dat ik het lelijk vind en een verminking van je gezicht, dat zal ik heus overbrengen op mijn kinderen. Net als dat ik geel een lelijke kleur vind, niet van spruitjes hou, enz. Gelukkig voor jouw kids dat ze open en onbevooroordeelt opgroeien. Wat zal het moeilijk zijn om altijd je mening voor je te houden, dat wel....
Zeker, maar niet bewust 'even' terwijl ze naar school moeten of al op school zijn. Ik verwacht dat onze jongste en middelste het echt erg eng zouden vinden en die angst zou ik niet in korte tijd kunnen rechtpraten zeg maar. Ik vind dat niet per definitie de taak van een school of kleuterjuf: de confrontatie niet, maar ook het oplossen ervan niet. Het kan zeker erg interessant en leerzaam zijn het over dergelijke dingen te hebben, maar aangezien dit wel als heftig ervaren kan(!) worden lijkt het mij wenselijk dat je daar als kind niet plots mee geconfronteerd wordt zonder dat papa of mama eventueel gerust kan stellen/dingen (vooraf) kan uitleggen e.d.
Wat een onzin. Stukje van onze mooie en veelzijdige maatschappij waar kinderen gewoon kennis mee moeten maken, en hoe leuk is dat als er een opa langskomt van een klasgenootje voor een spreekbeurt!?