Hoi meiden, ik ben even benieuwd naar jullie ervaringen. Tot voorkort ging onze dochter met plezier naar de creche. Sinds half januari gaat ze naar de peutergroep. Ook prima. In februari zijn we verhuisd, geen probleem... in maart kreeg mijn man (godzijdank) weer een baan, en moest onze dochter ipv 2, 3 dagen naar de creche. Al met al dus behoorlijke veranderingen, die ze op t eerste gezicht goed leek te doorstaan. Inmiddels is het afscheid nemen op de creche een drama geworden. Schreeuwen, gillen, vastklampen. We nemen vlot afscheid met een kus, tot straks etc. en dan gaan we weg. (je hart breekt dan....) gelukkig is t wel zo dat ze na een paar minuten stopt met huilen en weer gaat spelen. De afgelopen dagen is het ook overdag steeds huilen, om papa en mama vragen (vooral om papa...), en is ze met moeite weer even af te leiden. Als ik haar uit bed haal begint ze al: niet naar *** = naam van de leidster, voor haar betekent dat de creche... en in de auto herkent ze op een gegeven moment de straat van de creche en dan is het huilen... ik vind het erg moeilijk, herkennen jullie iets? Wij zijn zelf heel tevreden over het kdv, aardige leidsters, en onze dochter was tot voorkort juist ook vrolijk als ze uit de creche kwam. Liedjes zingen, vertellen.... Ik hoop dat het een fase is, en dat het snel weer over gaat! Ook in bad gaan is een drama, terwijl ze dat eerst zo heerlijk vond. Ze gilt alles bij elkaar! Afleiden met speelgoed en bellenblaas helpt niet meer. haren wassen is denk ik de oorzaak, dat moet af en toe en dat vindt ze echt vreselijk. Wat moet ik nou doen?? Ik ben benieuwd naar jullie verhalen!
Wij hebben dat ook gehad met het KDV. Tja het gaat over, nu wil hij zelfs weer niet naar huis als ik hem kom halen. Het zijn vaak fases waar ze weer even doorheen moeten hoe moeilijk dat soms ook is. Ik heb ook wel eens een uurtje later gebeld om te vragen hoe het nu ging, gewoon omdat hij echt heel overstuur was toen ik ging, maar meestal was het antwoord dan dat het al weer snel over was en dat hij lief is gaan spelen, maar ja je moederhart breekt toch als je zo weg moet gaan.
problemen met het kdv hebben wij ook gehad, dat waren vaak periodes als er weer een nieuwe leidster was, na een vakantie etc. Ik bleef altijd iets langer bij haar zitten spelen (minuut of 5/10) maar ik weet eigenlijk niet of dat nou echt zin had. Het ging elke keer wel weer opeens over. En grote angst voor het bad, ook door het haren wassen, heeft mijn dochtertje ook gehad, toen ze 2 jaar was en een paar maand. Toen heb ik haar alleen samen met mij of met papa in bad gezet, om te spelen zodat ze het bad weer leuk ging vinden. En dan maar een keer een week geen haren wassen. De eerste paar keer haren wassen, nam ik haar op de arm en gingen we samen onder de douche. na een paar keer ging het dan weer prima. wat een gedoe he! maar succes ermee
Hier ook "ineens" sinds een maand of 4 drama's met brengen. Huilen, vastklampen, het begon al als hij voor de deur stond daar. En dat terwijl hij 's avonds vaak niet een smee naar huis wil! Ook ik snap niet wat de oorzaak is. Wat hier nu aardig goed helpt is smorgens al vertellen dat we naar "school" gaan, in de auto het er over hebben: ( wie er allemaal zijn, dat ze lekker buiten gaan spelen, dat mamma gaat werken en er 's avonds weer zal zijn, etc). En dan zeg ik er ook bij dat ie niet hoeft te huilen want dat het allemaal erg gezellig is. Hij zegt dan zelf ( als een soort mantra, haha): Nee huilen! nee huilen!! Ter plekke heeft hij he nog wel moeilijk hoor, vastklampen en beetje zeuren maar dan hoef ik alleen maar te zeggen: niet huilen lieverd en dan blijft ie stil! Het maakt het voor mij iig een stuk minder moeilijk. het lijkt toch op een beetje onzekerheid. kat uit de boom kijken of verlatingsangst? In bad gaan is hier oo "ineens" niet meer zo leuk, met name de douche. ik moet echt 100 x zeggen dat ie niet onder de douche hoeft, dat we alleen in bad gaan. Maar waar hij die angst vandaan heeft...??? Haren wassen doe ik heel sneaky. Hij duikt meestal zelf al onder water. En met de plantenspuit spelen vindt hij ook leuk. ls zn haren nat zijn smeer ik de shampoo erin en dat laat ik gewoon zitten totdat hij zelf weer eens kopje onder gaat, dan is het er weer uitgespoeld.... Die angst om "vanalles en nog wat" is denk ik ( hoop ik) een fase. Er gebeurt ook zoveel in dat leventje!