opdringerige oma

Mijn haren staan alweer overeind bij het lezen van dit topic..
heel herkenbaar voor mij.. vooral schoonouders hebben er een handje aan om te overdrijven..

Het is nu nog zo frustrerend dat ik niet eens weet waar ik moet beginnen als ik dingen wil opschrijven die me irriteren.. continu voel ik dan ook de tweestrijd dat ik weet dat ze het uit liefde doen.. maar toch kun je te ver gaan en over de grenzen gaan van ouders.. en dat doen mijn schoonouders.. in het begin vooral, mijn man en ik hebben zelfs een tijdje wat afstand genomen (minder op bezoek gaan omdat de irritatiefactor zo hoog was)
Zo gaat hij ook van de ene arm naar de andere en terug en weer terug als we op bezoek zijn.. ons mannetje werd er helemaal druk van en als hij dan begon te huilen duwde oma hem weer bij opa in de handen en stuurde opa de tuin in om hem rustig te krijgen en voor we konden reageren was opa er al vandoor.. ik was de regie helemaal kwijt..
bij alles wat ons mannetje deed, kregen we wel te horen dat haar kinderen (dus ook mijn man) dat vroeger ook deden.. en ik bedoel dan ook echt bij alles... dit doet ze nu nog vaak, maar dan reageer ik expres niet meer..
zo kuste opa ons mannetje als hij hem op de arm had en weer eens door de kamer liep.. en daarbij was opa ook weer tranen met tuiten aan het huilen van blijdschap.. wij vonden het echt te ver gaan.. fijn dat er ze blij en gelukkig zijn, maar mag het een tandje minder.. het gevoel dat ze de regie overnamen was echt continu aanwezig en natuurlijk weer die zin.. laat hem toch even hier, wij passen wel op etc etc.. als we aangaven dat mannetje moe was en moest gaan slapen, was boven wel een kinderbedje... en kon hij gelijk blijven slapen.. ( tuurlijk legden we hem dan al niet meer in bed en gingen maar weer naar huis)
we hebben geprobeerd om er over te praten omdat wij niet wilden dat ons kind iedere keer zo afgelebberd werd en van arm naar arm ging.. en dat als hij moe is, ze hem gewoon rustig laten liggen in de kinderwagen.. tot de dag van vandaag laten ze hem niet slapen als hij moe is.. ze gaan dan expres met speeltjes boven hem hangen en hem aan het lachen maken.. ook als wij vertellen dat hij nu wel vrolijk lijkt, maar dat dat heel snel omslaat naar huilen van moeheid.. en tja krkijg hem dan maar weer eens still....
de keer erna wilde opa hem niet eens meer vasthouden want tja we hadden hem aangesproken op zijn gedrag...
moe werd en word ik er van.. en hun willen oppas opa en oma worden.. dan zal op zijn minst gesproken moeten worden over alles zoals wij het zien... maar dat zien we nog niet gebeuren..
zo zei opa toen mannetje 7 weken oud was.. laat hem van je ijsje proeven.. zucht.. en nog meer zulke dingen.. aa drank zodat hij wat vocht binnenkreeg met het warme weer. gelukkig zei smoeder er iets van..
ook als mannetje huilt bijvoorbeeld na de fles en ik zeg ik denk dat hij een boertje heeft vastzitten en meneer poept dan de hele luier vol.. reageert smoeder met, dat was helemaal geen vastzittende boer hij moest poepen.. wat zegt mama nou he.. of toen ik hem zijn sokjes en schoentjes uitdeed omdat het weer warmer was dan het van te voren leek.. had hij zijn sokjes afgebeeld op zijn been en natuurlijk weer de opmerking.. de sokken zitten veel te strak, wat heeft mama jou nou weer aangetrokken... wat heb jij voor een mama.. en het erge is, ik weet dat ze het niet gemeen bedoelen.. ze bedoelen het als grappig....
ze hebben er een handje aan om zichzelf bij het kind beter voor te doen over de rug van een ander..
zo heb ik 2 miskramen gehad voor deze zwangerschap en was ik met 12w blij dat ik zover al was gekomen.. maar voor mijn gevoel kon er nog heel veel fout gaan..iedere keer als ik op bezoek bij souders ging aaiden ze me al over mijn buik??? toen ik netjes vertelde dat ik dat niet fijn vond, helemaal niet omdat er bij 12w echt nog niks te voelen was.. kwam ik de keer erna bij hun binnen en komt haar vriendin om me af en begint me uitgebreid over mijn buik te aaien met de tekst, ik mag dat toch wel he??
zo hadden ze ook de hele uitzet al klaar toen ik 12w zwanger was.. echt alles... ik werd er heel benauwd van omdat ik niet wist hoe deze zwangerschap zou verlopen.. en ook al gaf ik dat aan, daar werd niet naar geluisterd.. sinds die tijd staat de kinderstoel al klaar in hun woonkamer.. ( 12 weken zwanger he) dat is toch zwaar overdreven?
zo waren er discussies of we ons kind wel of niet dialect gingen leren, souders vonden van wel.. ( ondanks dat ik het niet spreek....)
zo weer svader al dat hij een seizoenskaart gaat kopen voor voetbal voor de kleine... ( ons kind zal nooit naar voetbal gaan, of hij is er oud genoeg voor en dan nog geen seizoenskaart, mijn man en ik zijn anti voetbal)
en wat ik echt heel erg vond nou ja vind, ze hebben een naambordje voor op de deur van.. de kinderkamer van.. ja echt ons mannetje...
mijn man en ik willen niet eens dat hij een eigen kamer heeft daar.. het moet een logee kamer blijven.... thius heeft hij zijn eigen kamer.. we willen erover praten, maar we weten ook wat voor stof dit nog meer gaat opwaaien, dus zijn we gewoon afgelopen tijd veel minder gegaan.. zo word ook wel duidelijk dat wij ons eigen leven hebben..

ze bepraten alles wel wat mijn man en ik tegen ze zeggen.. en natuurlijk wordt alles afgekeurd.. dat hebben we nu al vaker gehoord.. en het ergste vind ik, ze doet het niet om bewust om ons dwars te zitten. maar door haar hun eigen onderzekerheid..
pff.. ik type er weer op los zeg.. en het is nog maar het topje van de ijsberg wat ik nu type.. de frustraties bij mij zijn nog steeds veel groter... we zijn ze daarom ook niet meer gaan opzoeken.. naar ons kwamen ze al niet en als we dan op bezoek gingen hoorden we precies hoeveel dagen ze ons kind niet gezien hebben.. ze noemen ons kind ook hun kind.. mijn man verbeterd ze iedere keer met kleinkind, maar dat lijken ze niet te begrijpen..
ok ok ik stop.. hahaha.. kiet, echt zo herkenbaar.. en misschien lijkt mijn verhaal niet zo erg.. voor mij veel te frustrerend..

de enige tip die ik kan geven, die heb ik ook bij mijn ouders gebruikt en daar werkte het wel... is eerlijk zijn als je iets niet of wel wil.. mijn ouders hebben het goed opgepakt, en van te voren had ik juist gedacht dat ze dat niet zouden doen en souders wel..
ons mannetje is dan ook al bij mijn ouders blijven slapen omdat het daar gaat zoals wij het willen...
succes

 

Hier zie ik dan het probleem niet zo van in. Is toch juist fijn een box bij haar thuis. En een kamertje toch ook. Heeft in mijn ogen niks te maken met dat haar kamer thuis is. Ze heeft dan daar ook een plekje om te slapen. Als ze naar een kdv of gastouder gaat dan slaapt ze daar toch ook op een kamertje en ligt ze ook in de box.
Ik vind het zelf juist prettig dat zowel de ouders als schoonouders bedjes, box en wandelwagen hebben. Hoef ik dat allemaal niet mee te slepen en we maken vaak gebruik van. Kinderen kunnen dat onderscheid goed maken, thuis of bij oma/opa of ergens anders.
Maar goed, ieder zijn mening natuurlijk.

 

Lonit, over die kleding... ik zou echt heel duidelijk zeggen dat je niks meer kan gebruiken, maar dat je het prima vind als ze het zelf bij haar thuis als reservekleding in de kast legt. En dan gewoon echt niet aannemen. Ook als ze een tas vol meeneemt en bij je thuis wil laten liggen, gewoon meegeven "je was dit bijna vergeten" en als ze het wel laat liggen. Volgende keer gewoon mee naar haar nemen en dan zeggen dat ze het was vergeten.

 

Erg herkenbaar, maar dan van s-moeder... Vooral in het begin gaf ze me dat gevoel heel erg. Zelfs mijn vriend heeft toen wel eens gezegd dat het net leek alsof ze onze kinderen wilden 'hebben'. Ze maakte het helemaal bond toen ze in het ziekenhuis zei (onze jongens zijn veel te vroeg geboren en het was dus een spannende periode) dat ze wel bij haar mochten komen wonen als ons iets zou overkomen... De jongens waren toen een week of 10 oud...

 

jeetje, dat van die kleding is ook zo herkenbaar.. ik doe het soms een keer en aan en voor de rest denk ik ook ja daahaag.. en smoeder zegt ook iedere keer dat ze mijn smaak precies kent.. ook als ik aangeef dat ik die kleding niet gekocht zou hebben.. mijn moeder komt ook soms met iets leuks en dan zegt ze er ook gelijk bij dat als we het niet leuk vinden we het kunnen ruilen.. mijn moeder koopt liever pakken pampers of voeding.. ze heeft altijd zoiets van, och dan heb je die kosten deze week niet..
maar ook dat klinkt allemaal heel erg ondankbaar.. maar kiet, je omschrijft het goed hoor
vera, ik denk dat het kiet meer gaat om het principe van de box, mij in iedergeval wel.. dat als ik aangeef dat wij niet de duim in zijn mond stoppen omdat we vinden dat als hij wil duimen dat maar op eigen houtje moet ontdekken willen we niet iedere keer weer aangeven dat ze niet de duim in zijn mond moeten stoppen.. en als een vriendin van mij dat doet, zeg ik er niks van, ook omdat ik dan denk, och die ene keer dat ik haar zie.. maar bij souders ligt het anders omdat hun ook willen oppassen als ik weer aan het werk ben en ze hem ook veel vaker zien.. bij mij ging het ook om het principe dat ik het niet vond kunnen dat ze de hele babyuitzet al thuis hadden staan terwijl mijn man en ik alleen nog maar wat kleertjes hadden geshopt.. en toen stond bij hun het bed al op.. ik heb toen aangegeven dat ik het niet prettig vond omdat ik nog helemaal niet zover was om daar mee bezig te zijn.. maar ze trokken zich er totaal niks van aan en shopten gewoon door de keer erna stond er de trip trap stoel.. die er nu nog staat.. het gaat ij dan om het principe.. rekening houden met de wensen van de ouders..
souders hebben ook al alles in huis voor daagjes weg.. van zwembroekjes tot kinderbiddons voor als hij meegaat op de fiets..
ook souders doen alsof ze er een kind bij hebben een nakomertje.. ipv dat ze opa en oma zijn..
en helaas kunnen wij er niet overpraten.. want dan zijn souders echt op hun tenen getrapt.. ik ben gewend om tegen mijn ouders gewoon te kunnen zeggen als ik iets niet wil.. dat vinden ze ook niet altijd leuk.. maar goh, ze zien ons kind wel als ons kind.. en niet het hunne.. mijn vader kan ook tijdens een bezoekje tich keer vragen blijft hij nu eindelijk slapen.. maar dan kap ik het af door te zeggen.. je weet het antwoord al en je wordt vervelend.. alleen al door dat te kunnen zeggen voel ik me vrijer..

ben ook erg benieuwd wanneer het eens echt botst.. want ook mijn man vindt het niet altijd prettig.. we zitten op een lijn al ben ik meer geirriteerd dan hij

 

Ja, ik zal binnenkort echt duidelijker moeten zijn wil ik voorkomen dat ik op een gegeven moment op een te kattige manier uit mijn slof schiet. Daar zit ik namelijk dicht tegenaan.

Veel meiden hier schrijven dat het voelt alsof (schoon)moeder het kleinkind als eigen kind opeist. Ik voel dat ook zo. Ik heb bij mijn schoonmoeder sterk het gevoel dat ik mijn rol als moeder moet claimen. Want die rol als vanzelfsprekend respecteren doet ze mijns inziens niet. Het voorbeeld dat ik hier eerder gaf, dat ze mij recentelijk als 'Mama Lonit' aanduidde (en mijn vriend als 'gewoon' papa), bevestigt mij in dat gevoel. Nog zoiets; laatst zei ze zelfs een keer -op nogal belerende wijze- toen mijn dochtertje lag te huilen en ik opstond om naar haar toe te gaan: 'Neeeee Lonit, ga maar niet naar haar toe hoor, ze ligt gewoon te zingen.' PARDON??!! Dat bepaal ik verdorie toch zeker zelf wel?? Nou, dat soort dingen dus. Ieuw! Ik begrijp gewoon echt niet hoe ze (en elke andere (schoon)moeder) het in haar hoofd kan halen om zich op dergelijke wijze op te stellen, al haar enthousiasme en liefde voor mijn dochtertje ten spijt.

 

Wat de box betreft, als het voor bij je moeder in haar eigen huis is zou ik het persoonlijk ook niet zo erg vinden. Het kan zelfs best heel handig zijn Maar tegelijkertijd snap ik wel dat het eigenlijk niet om de box gaat, maar om het gevoel dat het jou geeft. Je hebt al het gevoel dat je moeder jouw kindje erg claimt en dit draagt daar nog eens extra aan bij. Toch? Wellicht heb ik het helemaal mis hoor

 

Pffff het is wat met die (schoon)moeders he
Alhoewel mijn moeder erger is hoor, mijn smoeder wil de kleine natuurlijk ook vast houden en knuffelen maar begrijpt dat als de kleine slaapt dat even niet kan, want slaap daar groeien ze van

Maar mijn moeder...pfoei....ik heb vanmiddag in het consultatie bureau gewoon even tegen der gesnauwd.
Sta je daar naast de weegschaal, vrouw zegt het gewicht en mijn moeder maar naast me ow jee dat is niet goed...nee het is te weinig...ow jee het is niet goed.
En zo de hele tijd door.
Toen floepte er al een ma hou nou eens op met stressen uit en toen ze later Tara bijna uit mijn armen trok kwam er een hele echte grom bij mij uit

Voordat we naar het CB gingen was Tara al wat hongerig, had haar al vier keer aan de borst gehad en het bleef zo dus dat wou ik gelijk vragen op het CB.
Toen hoorde ik mijn moeder al tegen Tara zeggen ja je moeder zal wel niet genoeg voeding hebben he, wel genoeg melk maar als er geen voeding in zit werkt het niet he, dat had oma ook, dus dat zal dan wel en ach gosch wat zielig voor je he, kan jij niets aan doen.

Gillend gek wordt je er van, alles wordt vergeleken met hoe zij en andere het vroeger hadden en als dan achteraf blijkt dat de kleine Tara gewoon wat meer moeite heeft met flink zuigen aan de grote tepel komt daar natuurlijk ook weer een heel erg overdreven verhaal bij kijken.

Dus vraag me af hoe dit verhaal aan de rest van de familie door gegeven wordt.

Moeders....tis bijna jammer dat ze zelf geen kids meer kunnen krijgen, zou een heleboel gemuts schelen.

 

deels herkenbaar. Emma is ook mijn moeders eerst kleinkind en in het begin wilde ze er ook wel elke dag bij zijn. Hier is dat gelukkig echt veranderd. Ik vond het ook heel fijn hoor dat ze zoveel van Emma houdt, maar we zagen elkaar eerder veel minder en toen opeens veel vaker.

Ik denk dat het wel af gaat nemen. zou als je durft er wat van zeggen dat je wat meer ruimte wil hebben maar dat je wel begrijpt dat ze dol is op haar kleinkind

 

o hier was ik zo bang voor dat mijn schoonouders dat zouden doen, hadden ze bij hun dochter ook gedaan, zaten ze met roze petten op te wachten tot ze naar binnen mochten.
ik had al tegen mijn vriend gezecht we bellen ze pas na een paar uur. nuheb ik een spoedkeizersnee gehad en zijn ze pas 2 of 3 dagen leter geweest.


maar ik zou gewoon tegen je moeder zeggen, dat het jou kind is en jullie haar opvoeden op jullie manier en als je haar nodig hebt voor oppas dat je het dan wel laat horen.

mijn moeder zegt nu soms ook wel eens mama, maar verbeterd gelijk, (soms zien ze haar elke dag dus ja, kan me daar niet boos om maken)

 

Lastig....ik maak me er namelijk totaal niet druk om...ik vind het juist geweldig dat iedereen zo blij is met Finn.

Het is namelijk nooit goed hier volgens mij...als ze niet enthousiast doen staat iedereen ook te gillen.

Geef wel zelf aan wat je grenzen zijn!

Een box thuis..waarom niet...wie weet gaan je ouders in de toekomst wel eens oppassen...dan is het toch handig dat ze een box hebben als ze bijv. even naar de wv moeten. Of heb je liever dat ze op de grond ligt?

Je moet ook denk ik niet vergeten dat het het 1e kleinkind is en dat dat voor haar ook nieuw is! Dat ebt wel weg hoor!
Lekker van genieten juist!

En ook al zit je nog in je verlof...een keer een uurtje voor jezelf is ook best fijn hoor!

 

Zit ik tegen mijn moeder te vertellen over de oma's die denken dat ze moeder zijn, lachen natuurlijk, komt ze een uurtje later met de opmerking tegen Tara: doe eens lachen tegen mama

Nou je moest eens weten hoe snel ze schuldbewust en geschrokken omhoog keek mijn kant op, het was gewoon lachwekkend.

Ik maak zelf nog weleens de fout om daar is mama dan te zeggen als mijn moeder binnen komt, stomweg omdat het mijn moeder is, zal ik mijn moeder dan met de tijd zelf ook oma gaan noemen zoals mijn moeder altijd bij mijn opa's en oma's deed???

Dat word nog wennen zeg.

 

@Elegance: Hebben wij misschien dezelfde schoonouders?
Je verhaal is zo herkenbaar. Ik heb me het afgelopen jaar regelmatig vreselijk geërgerd aan mijn schoonouders. Ze weten alles beter, alles wordt vergeleken met vroeger en ze houden totaal geen rekening met onze wensen en gevoelens.
Dat is ook de reden dat Boy nog nooit bij hen heeft gelogeerd (en als het aan mij ligt gaat dat voorlopig ook niet gebeuren). Mijn eigen ouders zijn stukken relaxter en die passen dan ook regelmatig, naar ieders tevredenheid, op.

 

Dan moet je dat gewoon duidelijk zeggen lijkt mij!
Misschien heeft ze het helemaal niet zo door dat jij het zo vreselijk vind!

Denk dat duidelijkheid verschaffen dan gewoon het beste is ipv er alleen tegen andere over vertellen.

En ik wilde ook geen minuut van mn zoontje missen hoor...je hoeft dat niet op zo'n toon te zeggen als of de moeders die het wel goed vinden dat oma enthousiast is hun eigen kinderen niet om zich heen willen!