Opdringerige ouders...

En dat is dan net de hulp waar ze wel blij mee is, dat lees ik ook zo. Maar het uit handen nemen van de kinderen enz, dat is wat ze niet wil.

 

wees blij dat je ouders hebt die om jullie kindjes geven en ze graag de fles willen geven en ermee op schoot willen zitten, denk ik dan....! in bepaalde dingen kan je ze zggen dat je het niet leuk vind als ze je bv steeds zeggen dit moet je zo en zo doen. dan zeg je gewoon bedankt mam of pap maar ik doe het liever zo.... klaar.

verder zou ik me enorm gezegend voelen met zulke lieve ouders die alles voor mijn kinderen zouden doen!

 

*knuf meid*

Ik begrijp het heel goed, natuurlijk ben je heel blij dat je ouders zo geholpen hebben, maar als ze je kinderen zowat uit je handen pakken, is dat natuurlijk niet de bedoeling.

Ze doen het waarschijnlijk met de beste bedoelingen, ook de opmerkingen die ze maken, maar zijn zich ws niet bewust van jouw/jullie gevoelens hierin.
Natuurlijk is het heel fijn als ze helpen, en natuurlijk is het fijn dat ze meegaan, maar soms kan je zo moe worden van het betuttelende gedrag, waarin ze voor jouw gevoel even voorbij gaan aan het feit dat jullie hun ouders zijn, en het jullie manier van opvoeden is.

Ik herken het, en soms moet je echt denken van 'laat maar waaien'. Ze zien het toch anders, want ze zijn geen ouders van hun, maar grootouders.
Heb hier ook met mijn schoonouders soms, dat ik ze sosm ff een tijdje uit de weg ga, gewoon om zelf niet 'kriegelig' van ze te worden, terwijl ik aan de andere kant natuurlijk heel dankbaar ben voor hun hulp etc.

Haal diep adem, tel tot 10 (of 20), en ik weet zeker dat het dan goed komt!!

 

Helemaal mee eens denk ook zeker dat dat het beste is voor ts om met haar ouders hier over te praten

 

Tja dit voorbeeld vind ik echt oma eigen om het maar zo te zeggen en eigenlijk ook wel heel lief.
Mijn zoon word ook mega druk als oma of opa binnen komt en wil alle aandacht van oma of opa.
Hun moeten ook van alles doen van hem haha.
Ik vind dat niet zo erg maar misschien is dat ook wel omdat hun niet iedere week langs komen en ook niet mega lang blijven max 3/4 uurtjes ofzo.

 

Daarom is het ook zo moeilijk, ze bedoelt het ook heel lief. Maar als ik dan kijk naar mijn schoonouders, die laten hem ook even wachten als ze bijv in gesprek zijn of even koffie drinken. Mijn moeder laat nog net haar koffie niet vallen om hem te helpen. Soms komt ze met dingen dat ik denk, onze zoon is ons niet tot last. Moet ik hem ophalen, moet hij logeren, zal ik met hem boodschappen doen? Zeg je op het ene nee, dan komt ze met het volgende idee.

 

Ja zo zie je maar dat iedereen anders is.
Ik persoonlijk zou wel heel blij zijn met zo'n moeder soms idd wel vermoeiend maar wel heel blij.
Mijn moeder is met haar eigen leven bezig komt zo af en toe langs en geeft ze aandacht en gaat ze weer verder met haar eigen leven.
Logeren bijv is 1 keer gebeurt en hij word al bijna 5..mijn 2de heeft ze nog amper meegemaakt want ze heeft geen tijd.
Daar word ik soms best verdrietig van zeker als ik kijk naar een vriendin van mij die heeft ook echt een geweldige moeder die alles laat vallen voor haar kind en kleinkind.
Net zoals mora27 zegt ik zou mij gezegend voelen met zulke ouders of in jou geval jou moeder hoe irritant je haar soms ook vind haha

 

Je mag haar wel een dagje lenen
Natuurlijk is het fijn dat ze gek is op haar kleinkind, het lijkt mij ook niet leuk als je (schoon)ouders nooit naar je kinderen omkijken. Ik heb het zelf gehad met mijn eigen opa en oma, die kwamen ook nooit langs en als je bij hun thuis aan het spelen was kreeg je een snauw dat je stil moest zijn.

 

lijkt mij heerlijk zulke ouders. die van mij zijn nogal egoistisch ingesteld en zullen nooit zelf aanbieden om op te passen. toen mijn jongste onverwachts in het ziekenhuis moest verblijven en ik mijn moeder opbelde of de oudste die nacht mocht blijven slapen. Zei ze gewoon dat mag maar dan moeten jullie haar om 10.00 de volgende dag weer ophalen want ik moet boodschappen doen. Nou mam laat maar zitten want ik heb geen idee hoe wij er morgen om 10.00 voorstaan. Leuk zit je in een noodsituatie!!!
Zo is er altijd wat, nu ik hoogzwanger ben zullen ze nooit eens aanbieden om even wat met die meiden te doen of vragen of we bij hun komen eten.
Het kan dus ook heel anders en ik kan je vertellen dat doet ontzettend pijn. Misschien niet eerlijk naar jouw toe maar geef mij maar ouders die opdringerig zijn dan ouders die duidelijk laten merken dat het van hun allemaal niet zo hoeft...

 

ik snap je bedoeling hoor!

Zo te lezen bedoelen je ouders het allemaal goed.
Maar hebben ze miss ook niet eens in de gaten dat je het vervelend vind????
de enige manier is dan denk ik toch om erover te praten... dat hoeft ook niet gelijk heel ''zwaar'' te zijn...

Nou hoop dat je eruit komt!
want je telkens ergeren is vast ook niet de bedoeling van je ouders!
denk als ze weten dat je je zo ergert dat ze dat heel erg vinden , juist omdat ik ook lees dat ze alles met zoveel liefde doen! (gelukkig maar!!)

 

ja ik denk ook dat het meer met het gevoel van TS te maken heeft, mijn ouders hebben zelfs twee slaapkamers voor de kids, compleet ingericht, en flesjes geven (zeker met tweeling) lijkt me alleen maar handig (wat tijd voor jezelf toch?) en vasthouden ja welke opa en oma willen dat nu niet, lijkt me prima.

Ja ik kan me voorstellen dat je ouders het raar vinden dat je schoonouders niets hebben gedaan dat is toch ook niet zo leuk, dat was hier ook zo het gaat niet om geld maar ook om tijd en een stukje moeite en zeker de situatie waar je in zat was wat hulp erg welkom, dat hadden je schoonouders ook wel kunnen bieden dan lijkt me.

Dus klinkt mij vrij logisch allemaal eigenlijk, wat een lieve ouders heb je en wat mag je in je handjes knijpen met ze denk ik dan..

 

Trouwens snap ik soms wel dat je je wat irriteert hoor, hoe sterker de band des te eerder je ook wel eens kan irriteren (je zit toch vaker bij elkaar e.d. dus das op zich niet zo gek)

 

Dat van de fles geven begrijp ik wel.. Ook ik zie dat als ie tussen mij en mijn dochter.
Inderdaad, als ik bv had gegeven zouden ze het ook niet kunnen doen.
Daarom hebben mijn man en ik afgesproken dat niemand buiten ons om de fles geeft.. Ik voel me daar niet goed bij en dat zal iedereen moeten accepteren.
Daarnaast komen hier ook vaak scenario's voor waarin Mira uit haar bed wordt geplukt, van arm tot arm gaat en ga zo maar een tijdje door..
Als het om mijn eigen familie gaat zeg ik het gewoon..
Als het om de familie van mijn man gaat verwacht ik dat hij er iets van zegt. Mijn familie kan immers veel meer van mij hebben en mijn man's familie kan meer van hem hebben.
Zo vind ik het goed opgelost eigenlijk..

En daarnaast denk ik dat het ook deels aan mij ligt hoor.
Ik ben echt een leeuwin als het om Mira gaat.. Het liefst deel ik haar met niemand en ik kan het niet hebben als anderen aan haar zitten. Dus in een normale situatie ben ik al prikkelbaar, als ze dan ook nog uit bed gevist wordt of iemand een fles probeert te geven kan je begrijpen dat ik uit mn slof schiet.

Ik weet niet of dit ooit over gaat