Waarom vraag je je ouders niet eens door de week? Zo van; pap en mam, zouden jullie door de week eens willen komen zodat we even een weekendje voor onszelf hebben? We zijn eens toe aan een weekendje niks doen. Heb je nog verlof of ben je alweer aan het werk?
Idd eerlijk zijn. Ik zou het ook ECHT niet trekken. Dan hoef je natuurlijk niet direct bot te zijn maar wel duidelijk. Je hoeft je ook niet te verdedigen of te verantwoorden als het niet uitkomt. 'Deze zondag kunnen we niet, kunnen jullie volgende week? Of anders een keer doordeweeks?' Voel je niet verplicht om elke weekend je ouders over de vloer te moeten hebben. Je hebt het al druk zat met jezelf, een baby, je relatie, gebroken nachten etc. Is gewoon slopend en jij mag zelf bepalen hoe je je tijd wil indelen met je gezin. Dat is je goed recht
Jeeeeeetje, ik moet er niet aan denken! Word ook al moe! Sowieso zijn wij niet van de 'vast visite dagen'. Wil daar wel flexibel in kunnen zijn, hoor. Mijn moeder woont hier op loopafstand dus komen bij elkaar wanneer we zin hebben. Zonder eerst te bellen. Schoonmoeder woont best ver (1,5 uur heen rijden, 1,5 uur terug).. Maar haar zien we eens in de 3 maanden.. Eerlijk gezegd hoeft het van mij ook niet meer en van haar blijkbaar ook niet. Vorige week waren we daar en toen zei ze dat ze wel over 6 weken ofzo langs komt. Laatste keer dat ze hier was, was op de geboortedag van mijn zoontje..bijna 7 maanden terug dus. We hebben ook niet zo een goede band (wel is wat gebeurd in verleden en zie haar liever niet te vaak). Zou het in ieder geval een zware inbreuk op mijn privacy vinden als ik echt elke week verplicht visite zou hebben.
Na 4 maanden heb je meestal geen contact meer met de verloskundige voorzover ik weet. Tenzij je natuurlijk opnieuw zwanger bent, lijkt me dus niet zo'n strak plan om zoiets te zeggen. @TO: Eerlijkheid duurt toch het langst. Zeg gewoon dat jullie sinds de geboorte erg geleefd worden en dat het jullie begint op te breken om elk weekend volgepland te hebben, naast het feit dat jullie ook gewoon werken. Zeg dat je het heel erg waardeert dat ze zo betrokken zijn bij hun kleinkind, maar dat jullie ook een weekendje voor jezelf willen hebben zo nu en dan. En een weekendje weg is echt niet zo'n slecht idee. Gewoon een dik kruis in de agenda door het weekend heen. Dat weekend is voor jullie!
Dus je vind het goed dat je ouders zo dol op hun kleinkind zijn maar als ze een eens keertje zeggen dat ze hem missen dan zijn zij gelijk maar "gezeik"? Ja, ik vind dat je duidelijk moet zeggen dat je tijd voor jezelf en je gezin wilt hebben en ik denk ook zeker als je dat rustig met ze bespreekt dat ze daar echt wel begrip voor zullen hebben, maar zolang je het niet (goed) aangeeft valt dat kwartje bij hun ook niet
werken je ouders de hele week? Anders kan je toch door de weeks afspreken? Of werk jij zelf 5 dagen in de week?
mijn ouders kwamen trouwens het eerste half jaar om de dag ongeveer even. In het begin met allerlei belachelijke smoesjes (ja bij jou is dat in de reclame als je dat ff voor me wilt halen, dan haal ik het vanmiddag wel... maar met benzine was het nog veel duurder...) later heb ik ze gezegd dat ze geen smoesjes nodig hadden en dan belde ze even of het uit kwam. En ik vond het nooit erg. Bij je ouders ben je ook lekker jezelf toch? Als ik zou zeggen dat het niet uitkwam zouden ze het ook accepteren en persoonlijk zou ik het nooit accepteren als iemand, wie dan ook, toch kwam als ik afbelde ivm ziekte... Persoonlijk vind ik 1 keer in de 2 weken ook erg weinig voor opa en oma. Maar ik snap dat jij ook een dag voor je gezin wilt. Spreek dan doordeweeks of op zaterdag af?
hier niet helemaal hetzelfde want hier is het niet zo dat ik geen tijd over houd maar wel dat ik regelmatig denk pff nu even niet aub wil nu lekker niks vandaag.. maar moeder is manisch depressief.. en zodra ik een keer zeg dat ze niet op hoeft te passen omdat vriend thuis is is het oh ok, kan k dan die dag komen? en als ik dan zeg dat red ik niet want moet nog van alles doen oh ja maar ik mis haar als ik haar een week niet zie en dan gaat ze meteen op mn schuldgevoel inpraten.. weet wel dat het voor haar goed is dat ze de kleine ziet omdat het haar op de been houd (momenteel is ze weer opgenomen helaas maar die 2 jaar was ze stabiel) maar soms denk ik ook weleens hallo moet ik mezelf altjid maar wegcijferen als ik er doorheen zit of gewoon even rust wil .. zit zelf ook niet altijd lekker in mijn vel en wil ook weleens gewoon kunnen zeggen nu even niet.. en dat pakt dan verkeerd uit laatst met een hele uitbarsting van mijn kant als gevolg naar mn moeder.. ze riep op den duur nu weet ik het wel hoor, kap er maar mee.. uiteindelijk wel rustig geworden (zaten hoop dingen dwars alles bij elkaar was teveel en het moest eruit) gelukkig was ze toen niet meer zo down of gepikeerd... maar dan voel ik me weer rot van had ik mar niks gezegd maar ik moet me altijd daar aan aanpassen.. dus kan me helemaal voorstellen hoe je je voelt, als je beiden veel werkt wil je helemaal samen die tijd hebben helemaal logisch! ik kan helemaal neit tegen die drukte als alles helemaal volgepland zit de hele week! ik wil gewoon ook rust haha.. ik zou dus helemaal gestressed raken als ik elke week 7 dagen volgepland zit .. wel balen dat ze zelf al zeggen moet je overgeven nee dan komen we en je geen kans geven er tegen in te gaan... beetje jammer.. zo ga je er wss tegenop zien
Ik niet! Bij mijn ouders moet ik altijd opletten dat ik niks zeg wat in de verste verte verkeerd opgepakt kan worden anders word ik weer belachelijk gemaakt, in een hoek gedreven of zijn ze uit het niks beledigd. Nee, om de dag zou ik vreselijk vinden. Elke week ook.
ratatosk sorry dat ik het zeg maar wat een vreselijke ouders... en wat een rot gevoel moet dat zijn zeg! Nee... dan zou ik ze ook mooi niet elke week over de vloer willen hebben. Mijn ouders zijn gewoon eigen. Als ze er zijn, stoort me niet zo.
Mijn zoontje is dan pas een maand maar mijn moeder heeft soms ook de raarste smoezen haha! Van mij part komt ze iedere dag als ze maar even belt van te voren dat is mijn enige "goudenregel"! Ts gewoon eerlijk vertellen hoe je je voelt en misschieen daar een dagje heen doordeweeks? En het dan face 2 face uitleggen, duidelijk en eerlijk. Dit zijn van die dingen die je anders zo verschrikkelijk haat opkroppen je daardoor steeds meer en meer aan andere onbenullige dingen gaat irriteren en voor je het weet bart de bom. Zit je jaren later bij het familiediner ( ken je dat programma ) en weet je niet eenseer precies waarom!
Ik vind 1 keer per week wel bizar vaak. Je wilt toch ook nog eens andere mensen zien dan je ouders en je collega's? @TS: duidelijk zijn en soms visite ook combineren, Jouw ouders en je schoonouders tegelijk kan toch best? Dan zit je niet voortdurend met hele dagen visite. Maar verder dus voral duidelijk zijn en aangeven dat eens per week te veel is. Zou anders zijn als ze dichterbij woonden en voor een half uurtje even een bak koffie kamen halen, maar als ze op een uur rijden wonen, zullen ze ook niet zo 1-2-3 weer weg zijn, neem ik aan...
Als het ELKE zondag zou zijn, zou ik ook gek worden. Ik zie mijn ouders ook wel elke week, maar ze nemen niet onze zondag in beslag. Zondag is over het algemeen dat mijn man en ik niets plannen, alleen voor het zin. En dan heb ik er niet zoveel zin in om elke zondag met andere mensen door te brengen. Vaak ga ik even op woensdagmiddag naar mijn moeder, of zij naar ons. Maar goed, TS, duidelijk en eerlijk zijn. Dan maar wat botter, als dat het enige is wat tot ze doordringt.
hihi, ben nog maar net zwanger en al voordat ik zwanger was dacht ik hier over na. Mijn ouders wonen een uur rijden bij mij vandaan, maar ik ga proberen 3x per twee weken er naar toe te gaan.Ze zijn wat ouder en mijn mdr kan niet rijden...Dus ja dat is lastig.. Bij ons worden mijn schoonouders het probleem. Die willen nu al dat we wekelijks langskomen (broer van man doet dat ook, zus van man heeft weinig contact door verleden en claimen), dus als er een baby is, zal dat wel helemaal erg worden. Al vanaf het begin dat ik samenwoon heb ik aangegeven dat ze moeten bellen en ik heb ze geen sleutel gegeven (bij broer van man staan ze namelijk te pas en onpas binnen en ze vinden het gezeik dat je aan moet bellen). Ze geven ook regelmatig aan op te willen passen indien het zover is....Aangegeven dat ik dan gebruik wil maken van een kdv.... Voor mijn ouders word dit het eerste kleinkind en ik wil eigenlijk dat zij het als eerste zien....Of op zijn minst alleen met mijn ouders zijn ( ben enigskind)...Maar ik denk dat dat al lastig wordt.....Hebben jullie ideeën hoe ik dit op kan pakken.... Het zijn schatten van mensen hoor, begrijp dat niet verkeerd, alleen ze hebben geen inlevingsvermogen....Op verjaardagen op zondag blijven ze ook rustig tot 1.00 uur zitten terwijl wij om 5.30 uit bed moeten. Praten met deze mensen gaat niet, heeft zus van man geprobeerd, uit de familie gegooid. Broer van man is vanuit het verleden het voortgetrokken kind, dus die kan niets fout doen. En die gooit soms ook olie op het vuur, zeg maar... Lastig om het op papier te zetten want er speelt zoveel....Maar kan ik het maken om schoonouders even te laten wachten en mijn ouders als eerste te laten komen?
dat heb ik ook. soort van meubelstuk hahaha. ik zie ze ook vrij veel. en als ze hier ff langskomen om de kids te zien is het ook wel eens voor gewoon aar even. bakkie koffie kindjes knuffelen en tot snel! maar hangt natuurlijk altijd van de onderlinge verhoudingen af.
Ja echt een goede relatie hebben we ook niet. Het zijn geen slechte mensen hoor en ze hebben altijd het beste met me voorgehad (dat merk ik aan andere dingen) maar qua emotionele opvoeding/begeleiding heb ik niks aan ze. Ik kan me serieus niet één keer herinneren dat ik een knuffel heb gehad en dat me verteld is dat ze van me houden. Ik hoop dat ik voor mijn eigen kinderen wel een liefhebbend nest kan creeëren. Mijn ouders vinden me wat dat betreft een zacht ei/mietje/zeikerd maar dat kan me weinig schelen. Mijn kinderen zullen weten dat ze goed zijn zoals ze zijn en dat er van ze gehouden wordt! Ik hoop dat ik later ook bij mijn kinderen in huis kan zitten zonder dat ze zich anders voor moeten doen. Ik hoop ook dat ik niet alleen visite mag zijn maar gewoon 'thuis' mag zijn bij hen thuis, maar dat ligt natuurlijk ook aan hun partner die daar misschien wel niet van gediend is. Je weet het niet . Dat ligt er helemaal aan wat jouw man daarvan vindt. Als hij ermee akkoord gaat zou je eerst jouw ouders kunnen bellen en hen langs laten komen en daarna je schoonouders pas bellen. Je hoeft hen dan natuurlijk niet te vertellen dat jouw ouders al geweest zijn.