Het gaat er bij mij juist om dat ik geen vader meer heb en graag even de tijd wil voor mezelf maar ook voor mijn moeder omdat zij het al moeilijk zat heeft!
Heel toevallig heb ik het hier met schoonouders en man al over gehad.. mijn man denkt hetzelfde als ik gelukkig en mijn schoonouders zijn super lieve mensen maar.. het wordt hun eerste kleinkind.. ze hebben al vanaf week 12 alles in huis.. box, bedje, luiertas?? etc etc.. vooral ik was daar toen nog helemaal niet aantoe na 2 mk's.. Ik stoorde me in het begin al eraan dat als ik binnenkwam er over mijn buik gevreven werd.. hallo herbie is 1 cm.. ik heb het gewoon gezegd dat ik dat niet wilde.. nu is het zo dat als we op bezoek zijn mijn schoonouders onderwerpen aansnijden waar mijn man en ik het helemaal nog niet eens over hebben gehad.. bv, gaan we het kind het streekdialect aanleren zoals ze zelfs spreken??? die vragen overvallen me zo.. mijn man ook trouwens.. dat we ook nog braaf antwoord zitten geven.. gelukkig denken mijn man en ik hetzelfde.. schoonouders maken er dan ook nog zo'n "spelletje" van waarom geen dialect, mijn kleinkind leert toch wel dialect? pfff.. ik werd er zo moe van.. en ik zag het al helemaal voor me in de bevalling/kraamtijd.. dat ze elke dag aan de tel hangen hoe het gaat of elke dag langskomen.. dus.. hebben we gisteren onze frustratie aan hun verteld.. dat wij gewoon willen doorleven als we altijd hebben gedaan.. wij komen wel met het nieuws.. en dat we niet wensen uitgetest te worden.. vooral de opmerking vanuit schoonvader naar mij "pas op met dit of dat want daar zit mijn kleinkind in" (wijzend op mijn buik).. dat we die opmerking absoluut niet op prijs stellen, ook al is het een verdraaid grapje.. Ook meteen erbij verteld dat we kraamvisite niet iedere dag over de vloer willen en dat als we net bevallen zijn.. wij aangeven wanneer ze kunnen komen.. zo dat luchte op.. heel stom misschien, maar ze zijn schatten, ze slaan momenteel alleen helemaal door in het "opa en oma" zijn.. zo ook hebben ze al bijna een seizoenskaart gekocht van voetbal.. ook dat maar uit de wereld gehaald.. ons kind krijgt geen seizoenskaart, wij houden niet van voetbal.. evenals dat wij geen dialect spreken en ons kind dat niet leren! wat een verhaal hahaa tot gisteren was dit voor mij best een frustratie omdat ik het idee had ze steeds meer hun mening opdringden.. hopelijk heeft het geholpen.. gelukkig staat mijn man achter me, de tijd zal de rest uitwijzen denk ik maar.. jullie ook succes met jullie schoonouders en familie, ik kan alleen maar de tip geven, probeer toch van je af te praten, geef daarbij gewoon aan dat je weet dat ze het positief bedoelen allemaal. maar dat het voor jezelf gewoon te veel is.. en wie is er in dit onderwerp het belangrijkst.. je man en jij... Als er mensen zijn die boos reageren er gewoon naar vragen... de confrontatie niet uit te weg gaan.. tenslotte ben je eerlijk geweest.. maar echt vergeet niet 100 keer te benoemen dat je weet dat ze het positief bedoelen..
en het gaat bij mij niet om het niet willen zien van mijn schoonfamilie het gaat erom dat ik graag een beetje respect wil voor mij, ons en onze keuzes verder ben ik zelf wel een beetje huiverig voor hoe ik er emotioneel aan toe ben, aangezien ik het deze periode al heel moelijk heb ben getrouwd ook paar maanden terug en aangezien mijn pap en ik 2 handen op 1 buik waren vindt ik het niet makkelijk allemaal !!! het doet me vreselijk veel zeer momenteel en dan wil en kan ik niet gelijk een schoonfamilie gebruiken die dwars over me heen dendert hoe lief ze het ook bedoelen ! maar ik verwact dat ik iets meer behoefte aan rust heb dan ! liefs
Klopt, maar vergeet niet dat respect kun je afdwingen door duidelijk te zeggen wat je wil... tuurlijk zijn ze op hun tenen getrapt, dat zijn de meeste mensen.. zolang je hun positieve kant blijft benoemen trek je toch hun aandacht.. Mijn werk bestaat grotendeels uit slecht nieuws gesprekken waarbij kinderen uit huis worden geplaatst of bezoekregelingen worden aangepast en vermindert.. geloof me ook die mensen zitten niet te wachten op kritiek.. toch blijft het gesprek voeren hetzelfde.. vanuit mijn werk is het wel een andere insteek, niet mijn emotionele stuk.. maar blijft het slechte nieuws wel hetzelfde.. Ik ken je frustratie, tot voor gisteren voelde ik hem ook.. en ik vind het heel erg dat je in zo'n mooie tijd als nu je vader moet missen.. maar ook daar zou ik eerlijk in zijn.. laat horen hoe je het wil, het is jou bevalling.. en ook jullie kindje.. succes!
Dank je wel voor de bemoedigende woorden sinds deze week zeg ik ook gewoon nee als het me niet uitkomt of wat dan ook en we hebben besloten binnnen nu en enkele weken te gaan praten zodat we duidelijk kunnen maken wat onze wensen zijn en dat we graag willen dta dara rekening mee gehouden wordt. We hebben nu zoiets van we zeggen nu liever nee dat we straks zoiets hebben van jammer maar dit was onze keus dan dat we straks verdriet hebben om het feit dat het niet gegaan is zoals we wilden ! dit is voor mij denk ik wel heel belangrijk dat dit duidelijk is! en dat gaat ook wel lukken, ik wil graag het geluk van mijn babytje kunnen ervarenen met het gemis erbij normaal kunen leven het is al erg zat zo en ik wil niets liever dan dat onze kleine opgroeid met een lieve opa en oma en ooms en tantes van de kant van mijn schoonfamilie maar ik wil zeker niet dat het verdriet bij mij uit de familie weggestopt wordt zoals wat er nu gebeurd, Mijn pap had een belangrijke rol in mijn leven en zal die altijd blijven houden. Zelf smet de bruiloft zijn we helemala aangekleed en wel naar het graf gegaan ! ik mis hem en ik wil graag dat data rekening mee gehouden wordt !
ja opdringerig wil ik niet meteen zeggen wel erg bemoeizuchtig :S ik heb welles hints gegeven maar die snapte ze geloof ik niet helemaal. na de geboorte van mn 2e ontplofte de bom en heb er alles uitgegooit.. en ik moet zegegn dat heeft geholpen.. we hebben nog steeds een goede relatie met elkaar vornamelijk ging t ook om mnn schoonmoeder.. maar ze respecteert eindelijk wat ik wil en hoe ik t doe.. ja leuk is anders maarja... soms is het het enige dat helpt
Marilouise, allereerst een hele dikke knuffel, die kan je volgens mij best gebruiken! De zere plek is denk ik niet zo zeer je schoonouders zelf, maar hoe je (schoon)familie voorbij gaat aan je verdriet. Ik herken heel veel van wat je schrijft. Ik ben ook mijn vader verloren en ben dus ook getrouwd zonder mijn maatje erbij. Het doet zeer als er geen ruimte is voor jouw gemis. Dat er eigenlijk niet bij stil wordt gestaan in welke situatie je zit en je soms heel erg verdrietig bent. Je bent zwanger, alles gaat goed en iedereen is in de gloria. En ze verwachten dat ook van jou. Ik durf het eigenlijk al niet meer te laten merken, omdat je merkt dat ze teleurgesteld zijn dat je geen blozende blije zwangere bent. Ik zet dan maar een vrolijke snoet op bij visites. Ik vind dat je in je volste recht staat wat tijd voor jezelf (en je moeder) te hebben na de bevalling. Laat je weten hoe het gesprek met je schoonouders is gegaan? En hoe gaat je man om met dit alles?
@marilouise.... ik snap wat je bedoelt. Ik (onder andere) bedoelde met mijn verhaal eigenlijk te vertellen, dat het hier hardleers was. Mijn schoonvader wilde ook niet luisteren en heb het zo maar gelaten. Uiteindelijk hebben ze gewoon pech en hebben wij ze met de bevalling later gebeld. Het 'gezeik' komt dan achteraf misschien wel. Hier trouwens niet, want iedereen was te verliefd op Sasha. Misschien moet je het gewoon zo doen, gewoon bevallen, je moeder bellen en later pas je schoonouders. Je vriend/man is er mee eens toch? Jammer voor hun, gewoon geen woorden meer aan vuil maken.
Dank je wel voor alle woorden! Gisteren was ik jarig en had ik echt een zware dag, gelukkig had mijn mannetje als verassing s'middags vrijgenomen en hebben we er alsnog een leuke dag van gemaakt door de bekkeninstabiliteit zit ik nu al 4 weken thuis en kan ik ook geen lange stukken meer autorijden dus mijn man kwam me halen en zijn we samen naar het graf van mijn pap gegaan, daar heb ik even wat zitten rommelen in mijn eentje ( man was de auto parkeren ). Verder werd ik gisteren gebeld door de schoonfamilie en heb ik een paar dingen duidelijk gemaakt. mijn man is jarig over 2 maanden maar dat is een goede week voor ik uitgerekend ben dus hebbenw e gezegd we vieren het voor 1 keer samen nu een zaterdag, nou mijn schoonfamilie zegt dan dus van ja maar wij komen in januari met zijn allen wel een keer om zijn verjaardag te vieren enik was gisteren zo sterk om te zeggen nee we vieren het nu en niet in januari. ik kan nu al haast niet lopen en nu was er al een soort van belediging omdat ik niet voor iedereen ging koken. Ze mogen blij zijn dat ze nog kunnen komen van de week ging het zo slecht dat we op het punt hebben gestaan om alles af te bellen. Het verdriet en gevecht om mijn verdriet te kunnen en te mogen uitten breekt me op ! gisterenavond heerlijk met mijn man samen gezeten ook niemand geweest lekker 24 zitten kijken wel 8 afleveringen ! maar ook zitten praten, heb al mijn onzekerheden en zorgen geuit aan hem en verteld hoe het op mij over komt. en ook dat ik bang ben dat ze met zijn allen over me heen denderen. Hij vroeg wat de onzekerheden waren en ik heb uitgelegd HET is voor ons de 1e dat ik graag wil dat we zelf ontdekken hoe we wat moeten doen ( met de kraamzorg ) en niet dat de hele familie er bovenop staat met goedbedoelde adviezen als de kleine in bad gaat, of een schone luier krijgt. Niet gelijk m'n kindje uit mijn armen trekken hier hebebn we duidelijke afspraken over gemaakt de kleine geven we uit handen als wij/ ik eraan toe ben, maar ook ik heb vanaf het begin gezegd ik geef geen borst voeding, en nu heb ik zoiets van zal ik het maar wel doen dan heb ik daar geen bemoeienissen over, maar ik wil het helemaal niet dan maak ik mezelf helemaal gek !!!! dit allemaal gezegd en man snapt me precies. Hij wil absoluut niet dat ik bv ga geven ( we hebben het in een emotonele situatie vreselijk mis zien gaan ) en het belangrijkste dat nee nee is bij ons dus geen bezoek is geen bezoek en niet doen is niet doen. we zitten hierin geheel op 1 lijn, en als ze binnenkort ene keer op visite komen gana we het erover hebben met ze ! het luchtte heel erg op !!! en dit ook !!!! liefs !!!
Dank je wel allemaal. We zijn gisteren geweest bij ze en hebben zitten praten, eerst werd er niet geluisterd en toen snapten ze wat we bedoelden werd er gezegd, maar binnen 3 minuten ging het weer verkeerd. toen is mijnman even flink uit zijn vel gesprongen van luisteren jullie wel en als dit zo doorgaat hoef je van onze kant ook niets meer te verwachten ! toen ging het een beetje doordringen bij ze. weer begonnen ze over de verjaardga van mijn man net bij uitgerekende datum die we vanavond vieren samen met die van mij! ja maar dta is nog zo ver weg wij willen dan in januari even komen met zijn allen Ik heb mijn man nog nooit zo boos gezien, Nee zei hij woeden ik vier het morgen en dan niet en zoals het er nu voor staat benm je niet eens welkom voor de koffie. Woest was die, maar toen ging het tot ze doordringen, dan komen we dan alleen je cadeautje afgeven. ja zegt mijn man is goed zorg maar wel dat het door de brievenbus past want wie niet horen wil moet maar voelen maar erin kmen gebeurd dan niet. HIj was echt goed boos. Hij snapt nu hoe ik me gevoeld heb in de afgelopen periode. Gelukkig hebben we kunnen vertellen wat ons dwars zit en mijn man en ik hebben nu beiden zoiets van het is goed zo wij hebben ons verhaal gedaan en nu is het aan hun om te kijken wat ze ermee doen en zo niet dan treden we gewoon op in de zin van als ze komen of ze doen wat wat ons niet uitkomt dan is het jammer voor ze. We zijn beiden zo van wie niet horen wil moet maar voelen nu! Ik ben blij dat ik mijn verhaal heb gedaan ! Fijn weekend allemaal ik ga me klaar maken voor het feestten vanavond!!!! ( lees rusten usten en nog een rusten )
Sorry, ik heb het fut niet om alles door te lezen. Maar ik heb wel een tip. Bel pas je schoonfamilie als de kraamhulp er is. Dan kan die er voor zorgen dat iedereen beneden blijft en dat er maar 2 tegelijk naar boven gaan. En als dan eerst je moeder en je schoonouders naar boven gaan en daarna de rest (2 aan 2) en je bent na 6 man al moe, dan zegt de kraamhulp wel tegen de rest dat ze pech hebben en dat ze een andere keer maar terug moeten komen. Dan hebben jullie niet de zorgen van mensen af moeten wijzen en de kraamhulp kan ook wel goed duidelijk maken dat de gezondheid van mama en baby nu voorop staan en dat het niet goed is dat iedereen meteen naar boven wil.
Het is inderdaad super fijn dat jullie op een lijn zitten. Dat was bij ons dus echt niet zo. Maar over het algemeen kunnen mensen best veel van je hebben als je net bevallen bent. Ik wilde toen ik net bevallen was niemand zien alleen mijn mama En hoewel mijn ex-schoonouders zichzelf erg belangrijk vonden en graag op de eerste rij zitten wat betreft bemoeienissen met hun kinderen en kleinkinderen is er niemand geweest die het mij kwalijk heeft genomen dat ze pas de volgende ochtend mochten komen en dat mijn ouders wel meteen mochten komen.
Zo herkenbaar! Mijn schoonmoeder en haar man (niet m'n schoonvader) zijn ook zo opdringerig. Mijn eerste zwangerschap eindigde in een mk. Ben om 16.30uur volledig onder narcose gegaan voor curretage. Uiteindelijk kwam ik na 22u thuis - moe, super verdrietig, verloor nog steeds veel bloed. Ik kroop onmiddellijk in m'n bed en had niet de behoefte iemand te zien. Om 22.45uur ging de bel. Daar waren ze! Ik moest en zou uit mn bed komen en hen beneden komen begroeten!!! Heb toen toegegeven maar voelde me toen erg onbegrepen. Vond het een beetje ramptoerisme. Bij de geboorte van ons zoontje hadden we gevraagd geen fotos te nemen in de kliniek. Wij zouden hun er wel bezorgen. Op voorhand besproken en ze reageerde heel begripvol. Tot de dag zelf. Onmiddellijk haar camera bovengehaald en fotos beginnen trekken en dit iedere keer ze op bezoek kwam. Ik sta op elke foto super slecht op (je ziet er niet al te best uit na zware bevalling). Tot overmaat van ramp heeft ze deze fotos toen ik nog in het ziekenhuis lag naar jan en alleman doorgemaild (ook vreemden). Ze woilde niet dat mn zoontje gedoopt werd, tijdens de viering zag ze te blazen bij elk godsdienstig woord (ze is niet-gelovig). Maar toen mn zoontje zich boven de doopvont bevond heeft ze de ingehuurde fotograaf opzij geduwd om een foto te nemen!! Op zn eerste verjaardagsfeestje heeft ze zelfs mij (de mama!!) uit weg geduwd om fotos te nemen (een 100tal). Ze waant zich professionele fotograaf doch niet 1 van haar fotos is scherp en mooi van compositie. Heb me voorgenomen om haar deze keer weer te vragen geen fotos te nemen in het ziekenhuis. Haalt ze toch haar camera boven dan laat ik haar eruit zetten. Ik zal haar nadien wel een selectie fotos bezorgen. Ze wilt ook weer onmiddellijk verwittigd worden (dag en nacht!) om dan naar het ziekenhuis te komen. Ik wil eerst mn zoontje op bezoek, dan mn ouders en dan mn schoonmoeder en haar man (die voor mij toch een beetje een vreemde is). Zij begrijpt dit echter niet !!
AnBran, wat vind je man er van? Ik denk dat je moet beginnen met gewoon later te bellen. En daarnaast iemand in het ziekenhuis op de hoogte stellen van de situatie, zodat die persoon er voor kan zorgen dat ze niet zomaar binnen komt. Of op tijd wordt weggehaald bij je voor het te druk wordt met je. Daar zijn die mensen wel goed in.
Mijn man denkt er wel hetzelfde over nadat ik hem na de mk mijn gevoelens had uitgelegd. In het ziekenhuis had hij het lef niet er iets van te zeggen en met de doop ook niet. Maar twee maand geleden was hij bij de verjaardag de eerste om nadien een opmerking te maken over zijn moeder. Hij had zichzelf heel hard geërgerd aan haar. Hij begint ook de beledigingen te horen die zijn stiefvader in mijn richting stuurt (bij het eten van taart en ik gaf een stukje aan m'n zoontje zei hij "dat kan geen kwaad, je hebt meer dan genoeg overschot!) Ik ben dan wel een beetje molliger maar niet echt dik (kledingmaat 40/42) Ik heb er alle vertrouwen in dat we deze keer heel anders gaan reageren. We hebben idd al afgesproken om een pak later te bellen. Mijn man is echt volledig bijgedraaid.
Wat is dat toch met die schoonmoeders en fototoestellen? Hier ook zo een, elke keer dat ze op visite komt komt dat ding weer tevoorschijn. Terwijl ze ook van ons foto's krijgt, en de hare vooral wat geklik in het wildeweg zijn. We zijn toch geen attractie of zo? Had verwacht (of gehoopt?) dat het na een paar keer wel weer over zou zijn, maar nee, ze houdt het toch al weer 10 maanden vol. Ik vind het zo raar!
Oh, hier ben ik echt zo bang voor straks als de kleine er is dat ze gelijk met die camera staan te klikken boven dat kind. Het is nu al erg met de drift om overal foto's van te maken. En als iemand niet op de foto wil, dan staat ze te stampen op de vloer dat we nooit meewerken :x. M'n schoonouders waren zelfs beledigd dat we geen foto's (van onze bruiloft) van hun hadden gebruikt op onze trouwsite. Nee duh, ze waren onwijs slecht en wazig. Die ga ik toch niet gebruiken als die van de fotograaf 50x beter zijn Ook van elke vakantie van hun moet iedereen de foto's bekijken met uitleg. 8 van de 10 foto's zijn wazig of zijn van zover genomen dat je alleen stipjes ziet.
Mijn schoonvader begon ook al meteen foto's te maken. Vond de kleine helemaal niet leuk, met die flits steeds! Maar goed, ik heb hem maar even laten gaan... Hij was natuurlijk zo trots als een pauw. En de kleine heeft er niets aan overgehouden.
Schoonouders zijn OOK blij met het kleinkind en willen dat graag laten zien. Ze geven om jullie. Het is uit goede bedoeling.... Dit is geen aanval.