een paar weken terug riep ik nog tegen iedereen dat ik het nog lang niet zat was. nou, nu dus wel. mn buik zit in de weg, de kleine doet me zeer met trappen, ik kan me bijna niet meer omdraaien in bed en zo kan ik nog wel ff doorgaan met allemaal dingen waar ik op het moment van baal. nu is mn moeder afgelopen vrijdag ook nog opgenomen in het ziekenhuis (een hb van 2.3)en ze weten niet wat ze heeft. van het weekend veel te weinig geslapen door alle stress en toen ik zaterdagnacht eindelijk bijna sliep stond de brandweer in de straat en stond de school bijna naast ons in de brand. het resultaat was dat de waterput bij ons voor het huis zit en we dus met zo`n herrie ding voor de deur zaten. vannacht gelukkig weer een keer redelijk geslapen. ik kan aan de ene kant niet wachten tot de kleine er is, maar aan de andere kant wil ik nu het liefste dat mn moeder weer thuis is zodat die gelijk kan komen als de kleine geboren is. zo ik ben mn ei weer ff een beetje kwijt. liefs doris
Meid, meid, dat de bevalling nog niet spontaan begonnen is zeg! Ik heb ook zo'n soort situatie. Mijn broertje heeft in oostenrijk zijn scheenbeen gecompliceerd gebroken. Moest geopereerd worden etc. Hij spreekt geen woord duits en was behoorlijk overstuur. Dus is mijn moeder er naar toe. Onzeker is nog wanneer ze weer naar huis komen. Ik ben oppasmoeder en dit is mijn laatste week. Maandag zou mijn moeder het gaan overnemen voor opzijn minst 10 weken. Maar ja, ik weet niet óf ze er maandag al weer is. En ik zie het niet zitten om nóg een week te gaan werken. Daarnaast zou ze ook aanwezig zijn bij de bevalling én komen kramen. Maar met zo'n brekebeen thuis zal dat ook wel een rommeltje worden. Ach, misschien maak ik me er veel te druk om en blijkt het achteraf tóch op rolletjes te lopen. Maar ik heb er harde buiken van en zit ff in de put. Net als jij. Ik hoop voor jou dat ook alles weer op de pootjes terechtkomt. En tot die tijd is gedeelde smart draaglijker toch?
Jeetje meiden.. wat een toestanden. Ik moet nog heel lang maar ik heb het wel met jullie te doen. Heel veel sterkte!
Pffff.... ik denk dat we allemaal wel eens een paar dagen hebben dat we er gewoon even "vanaf" willen.... Gelukkig heb ik verder niet zoveel aan mn hoofd als jullie maar vorige week was ik het ook even goed beu hoor, alles deed me pijn, sliep heeel slecht en voelde allemaal vreemde dingen. Was ik al die tijd trots dat ik nog geen striae had, is dat vorige week ook flink doorgekomen! Na het weekend gaat het weer een stuk beter maar het is helemaal niet gek dat je je zo voelt... Je moet je ook niet vergeten dat je superveel hormonen in je lijf hebt! (Alsof je dat zou vergeten!) Dus je bent al een stuk prikkelbaarder! Succes en sterkte! x
Ik ben nu 25 weken en ik wou af en toe dat ik mijn buik even af kon zetten Hoe moet dat wel over 10 weken
Hier ook spuug en spuug zat. Slaap niet meer, alles doet pijn, lijk wel 100, normaal wandelingetje met de hond is ondragelijk, werken een hele onderneming om maar niet te spreken van de trappen die ik krijg vanbinnen uit. Geloof me ik ga alle bakerpraatjes opvolgen over 2 weken, dan ben ik 38 weken en vind ik dat ie klaar is hoor!
Hier nog zo'n 26 jarige met een goddelijk lichaam van een 90-jarige haha. Dorisn.. kan je alleen maar succes wensen met de laatse loodjes.
En dan naast het idee dat je 100 bent óók nog het gevoel dat je een kamerolifant bent... Ik weeg 15 kilo meer! mijn buik verspert me de weg bij een heleboel dingen. Moet bord omhoog houden om te eten, kan niet zelf mijn veters strikken en kan niets zien als ik mijn kont afveeg... Voel me zo lomp! Maar, dan te bedenken dat er écht leven zit in je buik. Wat dingen doet waar jij geen controle op hebt. En wat groeit en doet.... Heel bijzonder!
Ja, echt leuk dan wil je op de bank eten en dan zit je daar met het bord op je buik wat de baby er weer afschopt. En dan wil je je benen over elkaar doen en dat kan dan amper omdat je buik in de weg zit... En dan wil je je 's nachts omdraaien en dan lijkt het alsof je vastgebonden aan je bed bent zo soepel gaat het. En dan sta je op en dan zakt babietje lekker op je blaas zodat je weer moet plassen terwijl je dat net 5 minuten terug hebt gedaan Ik vraag me nu echt af waarom ik met 25 weken ook al liep te mekkeren, dat was peanuts hahaha. Maar ja het went op een of andere manier
Sja meiden, ik begrijp jullie helemaal en het enige wat ik er van kan zeggen: hou nog even vol, jullie zijn er bijna, de finish is in zicht... En tot die tijd? Schrijf het lekker van je af en je zult zien dat je toch nog sneller dan verwacht de kleine "boosdoener" in je armen kan sluiten. (hmm, of gebruik ik nu teveel clichés...) Sterkte! Groet van Kiki
Nee hoor... Allemaal de schuld van mn man.. Af en toe wijs ik naar mn buik en zeg ik, kijk wat je me hebt aangedaan hihi. (mijn moeder zei ook altijd, nooit jezelf de schuld geven!)
Ik lach me een ongeluk, wat ontzettend herkenbaar! Hier nog eentje die het zat is! En die met een lepel haar eten eet omdat ze niet meer over haar bord kan buigen en het eten anders van haar vork duvelt. Die op een krukje onder de douche zichzelf wast omdat ze anders niet meer bij haar onderlichaam kan komen. Die zich op goed geluk van onderen scheert en maar hoopt dat het er nog een beetje fatsoenlijk uitziet. Die 's nachts 5 x haar bed uitkomt om te plassen en zich iedere 5 minuten probeert te draaien in bed omdat haar handen anders gaan slapen door het carpaal tunnel syndroom. Die haar teennagels moet laten knippen door haar vriend omdat ze er zelf niet bij kan...kan nog wel even doorgaan... Maar we moeten nog even volhouden meiden! t is voor een goed doel....
Hier is nog zo'n leuk cliche die men meestal op laatst niet meer wil horen Nog even de laatste lootjes en dan kunnen jullie je wondertjes in de armen houden Ik weet wel dat ik dat op het laatst niet meer wilde horen......maar nu ze drie is, kan ik met recht zeggen dat een kind krijgen ontzettend mooi is......
ben nu 26 weken en lijkt wel of ik een rpof voetballer in me buik heb word af en toe gek ma zit ook erg in de stress een beetje ik moet het me ouders en schoonouders vertellen want ik weet dit pas vanaf dinsdag dat ik zwanger ben maar nooit wat van gevoeld of gemerkt want werd gewoon ongie etc herkennen jullie dit hoe hebben jullie het verteld ben nog ma 20 over maandje 21 moet ik me dan zorgen maken dat ze kwaad worden of juist blij we hebben het namelijk nie geplanned en ben heel angstig slaap er niet lekker van groetjes koekie
Nou 1 ding is zeker, het babytje komt er aan en daar moet jij toch ook nog aan wennen? Ik zou het ze maar zsm vertellen dan kunnen jullie er met z'n allen tegelijk aan wennen. Daarnaast is 20 helemaal niet te jong om een kindje te krijgen. Vind ik hoor. En mag ik je dan alsnog feliciteren met je zwangerschap?
Haha inderdaad, echt erg is dat ik ga straks enorm uitgelachen worden door die verloskundige omdat ik opeens ergens al maanden een stuk vergeten blijk te zijn ofzo...
Ik ben het eerlijkgezegd ook wel wat zat nu. Ben ondertussen al 2 keer opgenomen geweest vanwege zwangerschapsvergiftiging en nu ik thuis ben moet ik een paar keer per week voor controle naar het ziekenhuis voor controles met elke keer de kans op een nieuwe opname.heb nu ook een flinke griep te pakken en dan merk je helemaal dat je buik in de weg zit.Je kan niet lekker onderuitzakken op de bank en lekker liggen in bed zit er ook niet meer in.Onze kleine weegt nu al ongeveer 2700 gram en dat is ook goed te merken.Zowiezo gaat onze hele zwangerschap al niet over rozen,dus van mijn part mag het van mij snel afgelopen zijn.Plus natuurlijk dat we erg verlangen naar het moment dat we de kleine vast kunnen houden en kunnen knuffelen.