Ok dus jij bent iemand die altijd volgens de regels leeft. Een kind met autisme wil toch ook gewoon normaal behandeld worden. Natuurlijk pas je jezelf aan aan bepaalde dingen. Maar toch niet omdat dat de regel is bij autisme. Ik ben 29 dus niet oud hoor haha Wij hebben nooit rekening gehouden met koud spuitjes griep verkoudheid of zo. En jolisa is zo weinig ziek geweest deze 2 jaar. Ik heb 5 dagen bv gegeven. Ja ze at potjes en oh tijdens de zwangerschap heb ik ook minimaal gerookt. Ik heb overgewicht dronk liters cola. En nooit is ze ziek is supersnel 2 jaar en praat met zinnen van 5 woorden. Tegenover vrouwen die alles laten of uit de weg gaan en volgens de regels leven. Heb ik toch echt een gezond en sterk meisje op de wereld gezet. Dat bedoelde ik met bacteriën die goed voor de weerstand zijn. Heeft totaal niks met oud te maken.
Wat een lastige situatie maar ik herken wel wat dingen. Ik kreeg voor de geboorte van ons meisje altijd gemiddeld 3 a 4 keer per week visite. En de kraamtijd was hier dan ook erg druk. Nu was mijn man ook thuis dus was het prima te doen. Op een gegeven moment wilde ik mijn leven wel weer oppakken. En niet elke dag een verplichting hebben. Maar naast de visite die voor de geboorte van onze dochter ook al wekelijks kwam, wilde er nu ineens anders mensen ook veel vaker langs komen i.v.m. mijn dochter dus bleef ik 6 a 7 keer per week visite hebben minimaal terwijl de kraambezoeken allang voorbij waren. In het begin ben ik hierin mee gegaan want ik wilde iedereen tevreden stellen. Maar ik voelde me er niet prettig bij, kon nooit eens lekker weg wanneer ik wilde of gewoon iets leuks doen met mijn gezin. Ik heb toen de visite die ineens extra kwam (was ook deel van familie van) op afstand gehouden. Ik heb aangegeven dat ik tot rust wilde komen na de drukke tijd en sowieso geen visite wilde op dagen dat mijn man vrij was. Ik snap dat sommige dit misschien bot vinden maar ik wilde mijn leven terug. Leuk dat iedereen mijn dochter wil zien maar als dat mensen zijn die ik normaal 1 keer per 3 maanden zag dan hoeven ze echt niet elke week nu langs te komen. Ik heb het idee dat jij ook gewoon weer verder wil met je leventje, jouw eigen dingen doen en lekker met je gezinnetje. En dan heb je nog het vast houden. Lastig. Mijn man wilde dit ook perse niet de eerste tijd. Dat vond mijn zus ook niet leuk. Ik kreeg ook wel te horen dat haar kinderen door veel jongere kinderen waren vast gehouden. Nou en? Dat maakt mij toch niets uit. Wij hebben daar ons gevoel in gevolgd. Na 3 a 4 weken vonden manlief en ik het prima, uiteindelijk was ze 6 weken of zo omdat het eerder er niet van kwam. Ik vind persoonlijk dat niemand hier iets over te zeggen heeft. Mensen kunnen vinden dat het overbezorgd is of onzinnig, maar het is toch echt jouw kind. Jij bepaalt wat je daarin wil. En ik vind het al helemaal raar als je zus daarin dingen gaat beloven. Ik snap wel dat je dit extra vervelend vindt omdat je neefje autistisch is. Want jij gaat je schuldig voelen terwijl jij niets beloofd hebt. Bij ons zijn ook dingen beloofd bij kinderen door hun ouders dat ze binnenkort wel keertje mochten oppassen e.d. Nou echt niet dat ik dan mijn kind wegbreng omdat iemand anders dat maar beloofd heeft. Je kunt voor mijn gevoel twee dingen doen. Je zus aangeven dat je het heel vervelend vindt dat ze dingen beloofd aan haar zoon maar dat je voor deze keer er in mee gaat voor HEM, maar dat dit wel de laatste keer is. Dat je gewoon je leven weer wil oppakken en even wil genieten van je verlof. Er komt straks weer een drukke tijd aan. Of je zegt tegen je zus dat het gewoon nu niet past, je wil lekker genieten van je verlof. Het is druk geweest en je wil genieten van je gezinnetje na alle kraambezoeken. En dat je straks na je verlof als je weer in het ritme zit natuurlijk wil afspreken. Ik zou wel heel duidelijk je grenzen verder aangeven. Want mijn ervaring is dat als je dit niet doet, dat er dan veel mensen zijn die dan nog wel "even" kunnen langskomen maar dat jij dan nog niet eens simpel een keer met je gezinnetje weg kan omdat je alle dagen bezoek blijft houden...
Ik ben van mening dat dat uurtje op een week niets uitmaakt en als je daarmee je neefje een plezier kan doen is dat beter. Denk dat voor een kind zo een week wachten wel een jaar kan lijken, dus kan me inbeelden dat je zus zo snel mogelijk wil komen. Persoonlijk begrijp ik in het algemeen het probleem niet zo met dat kraambezoek. Ik had 50 man de eerste dag in het ziekenhuis op bezoek en de weken erna ook nog veel visite. Maar dat is toch niet de hele dag en toch ook niet elke dag? Ik vond het net zo leuk om met de baby te showen en iedereen die hem complimentjes gaf en zo en wou vasthouden. Leuk.
ik begrijp niet goed waarom je er zo'n punt van maakt. Het is maar een kwartiertje van je tijd. Ook al zou je zus zo haar zin krijgen dan is dat maar zo. Je kunt toch gewoon soms degene zijn die een beetje toegeeft...
Wat niet goed voelt, voelt gewoon niet goed.... We zijn allemaal anders. We kunnen niet in jou hoofd, of in die van je zus of diens kindje krijgen....... En daarnaast.... als ik alles zou doen waar een ander kindje niet minder van werd had ik ook rustig door kunnen roken tijdens mijn zwangerschap, alcohol kunnen drinken tijdens m'n zwangerschap en in heel veel gevallen gaat drugs en zwangerschap ook nog goed.......
@gazy, dank je wel voor je steun elke keer! Heel fijn dat er ook mensen zijn die mij begrijpen! Wat niet weg neemt dat ik het ook op prijs stel als mensen hun mening gewoon geven daar niet van. Maar ben het inderdaad met je eens dat ik het een hele rare opmerking vind om te zeggen wat je allemaal wel niet hebt gedaan in de zwangerschap en je toch (een op het eerste gezicht, je weet namelijk niet wat hij/zij er later nog aan over kan houden) gezond kindje hebt. Als je nu een kind een sigaret aanbied schiet iedereen in de stress en de meeste roken dan buiten omdat het slecht voor je kind is maar als je zwanger bent is het allemaal anders. Alsof je kind dan nog geen bestaansrecht heeft!!! Maar dat is mijn mening en daarom heb ik er ook niet meer op gereageerd. Tevens met bacterieën. Ik vind dat je je handen gewoon ff wast als je een klein kindje oppakt. Zeker als die van een ander is. En om soms maar iets tegen je zin in te doen....Voor de lieve vrede. Die blijft nooit lang, en ik kan jullie het inderdaad niet kwalijk nemen dat jullie de gehele situatie kennen. Maar ik weet uit ervaring dat dit niet de eerste keer is dat ik mijn grenzen dan over moet en het zal zeker niet de laatste keer zijn. Vandaar mijn standpunt. @hopefully: nog even een aanvulling: Ik leef niet volgens de regels. Dat moet je als je een autistisch kindje hebt. Deze heeft dat nodig om zich veilig te voelen en de wereld die voor hem anders is dan voor "gewone" mensen, begrijpbaar te maken. Maar het is dus allemaal al "opgelost" bedankt voor jullie reacties!!!
Je kan een topic ook laten sluiten he ; Verkeersbordje rechtsboven en via daar kun je een modje dit vragen
Ik lees dit topic nu pas, maar ik begrijp je helemaal! Bij mijn eerste kwamen mijn ouders ook iedere dag langs, gék werd ik daarvan! Toen mijn moeder hier al in de tuin stond te wachten toen wij nog niet thuis waren ivm eerste bezoek aan het CB is de bom gebarsten. Ze wou meteen ons zoontje uit de maxicosi halen terwijl ik dat zelf wilde doen. Tja, ik had mijn kind net thuis (couveusekindje), en had het gevoel dat iedereen hem opeiste. Dat was de druppel en mijn moeder is toen boos weggelopen.Toen heel erge ruzie gehad, en het blijft hier een gevoelig punt. Mijn ouders accepteren onze grenzen én onderdelen van de opvoeding niet, dus hier nog regelmatig botsingen/ruzies helaas.