Dames, vanochtend kreeg ik opeens de schrik van mijn leven.. Oké een beetje overdreven misschien maar ik ben helemaal van slag. (hormonen?) Toen ik vanochtend op school kwam, werd ik van verschillende kanten opeens gefeliciteerd met mijn zwangerschap. Het nieuws gaat blijkbaar als een lopend vuurtje, want zelfs van de directeur kreeg ik een felicitatie. Op zich heel leuk natuurlijk want ik ben heel blij met mijn zwangerschap.. Maar ik hou er helemaal niet van om in de ´spotlights´ te staan. Daarbij komt ook nog, ik heb nog niet eens iedereen in mijn directe omgeving verteld dat ik zwanger ben. Ik zie er nu al tegenop om mijn kinderen straks weer van school te halen. En zit steeds te bedenken hoe ik nu aan de andere mensen in mijn omgeving moet vertellen dat ik zwanger ben. Heb het gevoel dat ik ze maar snel moet gaan bellen, zo van, voor je het van een ander hoort ik ben zwanger. Nou weet ik wel dat ik het geen eeuwigheid geheim had kunnen houden, maar ik vind het helemaal niet leuk zoals het nu gaat. Wat moet ik nou?
hmmm, bij bijna 18 weken is het misschien ook logisch dat andere mensen het weten. ik denk dat het tijd is om open kaart te gaan spelen
Ja het is ook wel een beetje dom van mij om te denken dat andere mensen het nog niet zouden kunnen zien. Tot een week of 2 geleden was er nog nauwelijks buik te zien en kon ik het met wijde jurkjes en tuniekjes nog wel verbergen. Maar mijn buik zit momenteel echt in een groeispurt dus er is ook geen onkomen meer aan. Het komt ook vast door mijn hormonen dat ik mij er zo door overvallen voel. En ook wel omdat ik het zelf nog maar aan weinig mensen verteld heb en daarom het gevoel heb dat mensen over mij roddelen. Of nou ja roddelen klinkt zo negatief. Maar het lijkt opeens zo van uit het niets te komen.
Ook mee eens Misschien zo snel mogelijk eens nadenken wie er nog is van wie je het liever hebt dat ze het van jou weten, en dan gewoon eens bellen met het goede nieuws? Je moet er heus niet 'voor je het van een ander hoort' bijplakken hoor.
Bedankt voor jullie reacties dames. Nu ik het zo terug lees, denk ik ook wel een beetje ´waar zit je met je verstand?´ Weet je wat het is, ik ben 31 en zwanger van de 5e. En ik weet dat niet iedereen zal staan te juichen dat ik (alweer) zwanger ben. Misschien heb ik daarom zolang met mijn kop in het zand gezeten. Een beetje te lang dus. Ik moet er maar aan wennen dat het nu geen geheim meer is. En toch maar ook zelf het blijde nieuws gaan verspreiden.
ik herken het wel haha. al vind ik de aandacht stiekem ook wel leuk! het enige wat me stoort is dat sommigen je normaal niet bekijken en dat je nu ineens interessant bent.
Rosa@ ik zou zeker heel snel de mensen die je het zelf wil vertellen,gaan vertellen. Ook snap ik je gevoel om het nog niet te vertellen omdat je 'nare' reacties verwacht.Zelf had ik dat ook om te vertellen dat ik zwanger ben van de vierde. Maar achteraf reageerde iedereen positief. Succes met vertellen.
Ik vroeg me al af waarom je zo ontzettend lang had gewacht met vertellen... Maar OK, zodoende dus Ik zou denken: kop uit het zand, hoofd omhoog en schouders recht en laat iedereen lekker kletsen wat ie wil. Jullie zijn blij met deze 5e? Dan maakt het verder niks uit wat een ander ervan vindt toch?
gewoon vertellen, je bent al 17 weken! super toch!? ik wou dat ik zulke reacties kreeg in die tijd...bij mi jwas het andersom. Dus ik snap het niet helemaal...17 weken is ook nou niet bepaald een geheim dan meer he ...ik zou blij zijn als iedereen er zo enthousiast over zou zijn
Ik snap je ik heb mijn vorige zwangerschap tot aan de bevalling met 23 weken grotendeels stil gehouden.. wilde het pas na 20 weken vertellen maar toen was de 20 weken echo ineens niet goed. Maar wel leuk dat mensen zo enthousiast reageren. En misschien ben je een beetje verlegen erover. Herken dat wel hoor.. Je moet gewoon bedenken wie je het zelf wilt vertellen voordat ze het van een ander horen he