Vraag?! Dames, Ik zit echt met het volgende probleem (na, ja probleem) vraagje in mijn maag. Het valt me echt op dat mijn oudste dochter van vier de meeste aandacht krijgt van alle vriendinnen en bezoek. Het begon vorige week ook weer. Een vriendin van me kwam op de koffie en begon zich direct over de oudste te ontfermen. De jongste van vijf maanden werd bijna genegerd. Ook moet ik steeds horen dat ze allemaal een goede band hebben met mijn oudste dochtertje (wat ook zo is, ze zijn hier echt heel veel geweest) In deze jaren heeft mijn oudste dus de meeste aandacht gekregen. De jongste krijgt af en toe een hallo te horen. EN DAT WAS HET. Ik weet het, zij is nog een baby. Ook zegt die vriendin dat ze mijn dochter zo knap/mooi vind. Dat de oudste op mijn kant van de familie lijkt en vooral op mijn broer??! Kijk, nu kan het nog steeds aan mij liggen.. maar het is duidelijk dat iedereen een voorkeur heeft voor de oudste. Het begint me te irriteren en ik word er ook verdrietig van. Wat moet ik nu doen? Als de jongste huilt, word ze vergeleken met de oudste. Ze zeggen dan: ,, L heeft nooit zoveel gehuild of niet?'' WAT moet ik hier nu mee... ben ik nu gek geworden... Pffttt. ik wil gewoon dat iedereen haar net zo lief vind/leuk als de oudste. Of overdrijf ik het nu... Sorry voor mijn klaagtopic, maar ik voel me echt een beetje down om dit hele gebeuren! X Joelle.
ik denk dat als je kleine meissie wat groter is en er wat meer interactie komt dat het dan wel goed komt .!!!!
Dat hoop ik ook!!! echt.. het doet me echt wel wat.. vooral omdat ik echt van het verdelen ben.. Pfttt! bedankt!
Misschien moet je er niet te zwaar aan tillen. Met een kleine baby kun je gewoon nog niet zoveel. Hoe schattig ze ook zijn. Het is natuurlijk niet leuk om steeds de 2 kindjes te vergelijken, dus als ze daar steeds op door gaan, kun je dat misschien aangeven dat het niet nodig is om te vergelijken. Of er iets nietszeggends op zeggen, zo van "dat is al zo lang geleden, dat zou ik niet meer precies weten". Ze bedoelen het vast niet vervelend. Probeer ook te bedenken dat je babytje dit echt nog niet door heeft. En als ze ouder worden, dan gaan mensen ook weer anders met ze om.
Ik denk ook dat het wat me de leeftijd te maken heeft. Mijn zoontje van 2 krijgt ook meer aandacht, maar ja, die eist dat ook duidelijk op. De baby ligt maar een beetje te liggen, dus daar hebben de meeste mensen nog niet zoveel mee. Als je baby wat groter wordt en gaat lopen, spelen, kletsen, dan komt de aandacht vanzelf wel, denk ik.
Hier is het juist omgedraaid, de jongste krijgt van een kennis van ons (die overigens redelijk vaak bij ons thuis komt) de meeste aandacht. Ze zegt ook letterlijk dat het het mooiste meisje is wat ze ooit heeft gezien...echt haar droomkind...enz.enz. Heel leuk en lief, maar wij hebben 2 kindjes waar we evenveel van houden en die we evenlief en leuk vinden....Gezien onze andere dochter ouder is krijg ik soms het idee dat ze begrijpt dat de voorkeur van deze kennis uitgaat naar haar jongere zusje. En dat vind ik zo zielig!!! Heb er ooit wat van gezegd, dat wij ze even mooi en lief etc. vinden en dan zegt ze ook 'Natuurlijk!', maar verder verandert er niets. Het is gelukkig niet zo dat ze onze oudste negeert. Ze krijgt ook aandacht en altijd wat lekkers als ze komt en ook een knuf, gelukkig maar....
Hier krijg ik kippenvel van.. Toch is het niet echt negeren maar vergelijken tot ik er gek van word. L is niet eenkennig geweest, die heeft wel een beetje meer aan te zetten of niet? van die loze opmerkingen.. Pffttt... zal ik het maar op ONTZWANGEREN afschuiven? haha!
Je oudste heeft echt al een eigen karaktertje, wat bij iedereen bekend is. Bij je jongste moet dat voor de buitenwereld nog duidelijk worden. Ik denk dat daar de schoen wringt.
hier is het ook juist andersom. iedereen is met de jongste bezig. Maar zij trekt de aandacht ook gewoon naar zich toe. En de oudste gaat gewoon haar gangetje. We moeten ook echt oppassen dat die niet vergeten wordt. En vergelijken doe ik zelf ook. Onze kinderen zijn echt totaal verschillend, de oudste is heel erg makkelijk en rustig. De jongste is ook wel makkelijk, maar ontzettend aanwezig, en krijst ook wel eens om dr zin te krijgen. Dan zeg ik zelf ook, dat deed de oudste nooit. Je moet je er denk niet zo heel erg veel van aan trekken. Als ze ouder wordt zal het vanzelf beter gaan.
Wat fijn al deze reacties te lezen. Het ligt dus niet aan de baby. Wat ben ik toch een twijfelaar. Het komt echt omdat je zelf harstikke gek op je kindjes bent, en het lijkt dan net zo of ik dan de enige ben! Tja, het komt inderdaad helemaal goed! Bedankt!