Ik heb ooit iets bizars gehoord en ik wil even checken of dit complete onzin is of dat iemand hier iets zinnigs over kan roepen: Kan het zijn dat als je zwanger bent en een huilbui hebt, er ook 'verdrietige hormonen' naar je kindje kunnen gaan? Dat ie een traantje laat. lijkt me wat sterk, maar dat het invloed kan hebben op de 'bui' van je kindje klinkt op zich best aannemelijk..? Ik had laatst een huilbui en deze gedachte maakte mij eigenlijk nog verdrietiger..! Iemand hier ooit van gehoord?
Weet wel dat kindjes idd al kunnen huilen in de baarmoeder... maar of dat hierdoor kan komen weet ik niet!
O getver dat wil ik helemaal niet weten. Maar ik kan me wel voorstellen, dat als jij down bent, dat je kindje dat kan merken ofzo. Gelukkig ben ik meestal heel vrolijk. x
Hoi Kaartje, Dat klopt inderdaad. Toevallig heb ik laatst een heel stuk hierover gelezen in een tijdschrift. Hetzelfde geldt trouwens ook voor dingen die je eet. Eet je bijvoorbeeld nooit in je zwangerschap knoflook, dan is de kans groot dat je kind knoflook ook niet te pruimen vindt als je het hem/haar later aanbied. Ik zou me er echt niet te veel zorgen over maken hoor, want ook die gevoelens komen bij je kindje terecht. Dus je kunt beter gewoon doen wat je altijd doet, je rot voelen als je je rot voelt en goed als je je goed voelt! Beter dat dan dat je nu gespannen gaat proberen altijd maar vrolijk te zijn, want misschien raakt het kindje hier JUIST wel helemaal in de war van. Succes ermee! Liefs, Daphne
Yes Daphne je hebt helemaal gelijk, je voelt je zoals je je voelt. Wel zielig idee maar laten we het maar van de vrolijke kant bekijken, als je lacht, lacht je kindje ook mee! Laten we het daar maar op houden dan
Ik heb laatst zelfs gelezen dat dit goed is voor je nog ongeboren kindje. Voor mij gaat dat allemaal wat te ver maar het idee is dat als jij als (a.s.) moeder goed met je emoties omgaat, dus lekker huilen als je verdrietig bent en boos zijn als je boos bent, je kindje leert dat dit normale emoties zijn. En dat dit dus veel beter zou zijn dan je emoties te verdrukken en je huilbui proberen in te houden (alsof dat zou lukken met die hormoonhuilbuien van ons). Ik vind zelf dat dit wel erg ver gaat voor emoties van een ongeboren kind. Kan me er meer bij voorstellen als je kind eenmaal peuter is ofzo. Maar goed, het is in ieder geval geruststellend als je weer eens heerlijk in huilen uitbarst.
Dan moet ik nog veel dingen gaan eten! De meeste groentes vind ik niet lekker... dus eet ik ook niet. Arm kind, dat eet straks alleen maar oliebollen. (zie oliebollen topic)
hoi Daphne, Ik denk dat je vaak juist het tegenovergestelde effect hiervan hebt, kijk maar naar jezelf als jij bepaalde dingen juist vaak eet of bepaalde producten vaak gebruikt dan raak je er op een gegeven moment op uitgekeken en als het al niet erger is creeer je er vaak zelfs een allergie voor...... dit geld ook voor het kindje in je buik, eet jij nou bijvoorbeeld als een gek mango'n dan heb je juist grote kans dat je kind er later niets van moet hebben of er zelfs niet tegen kan. ik zeg niet dat dit altijd zo is maar zowel mijn eigen ervaring als bij mensen om mij heen hebben dit ervaren (nogmaals geldt niet altijd hoor) Groet AyyildizF
van die gevoelens klopt. Ik heb het heel moeilijk gahad deze zwangerschap en wilde er eigenlijk niet meer door (met de zwangerschap) ik heb hierover veel contact gehad met de vk Mirjam en die vertelde mij dat je kindje die gevoelens wel voelt. Dus het feit dat ik mijn kindje eigenlijk niet wilde voelt de kleine ook. Maaaaaar het is zeker goed dat de kleine verschillende emoties voelt. Dat vna mij is eigenlijk wel extreem maar het is dus wel zo
maar kan het kwaad ? ik heb best een rot zwangerschap achter de rug en me ook maanden behoorlijk ongelukkig gevoeld, veel ruzies gehad, en me druk gemaakt en huilen etc.. de kleine groeit goed dus er is niks mis, maar ik voel me wel enorm schuldig nu ik dit zo lees ..
Voor zover mij bekend voelt een kleintje in de buik al vanalles, dus ook je stemming..... Aanrader? Ga langs bij een haptonoom..... die kan je er vanalles over vertellen en vooral laten voelen! gr. wup
Ik heb me ook heel rot gevoeld hoor, de eerste weken van mijn zwangerschap. Ik heb last van bindingsangst, wat ervoor zorgde dat ik me heel onstabiel en neerslachtig ging voelen. Maar nu is dat gelukkig niet meer zo. Hoe dit later tot uiting komt bij ons kindje denk ik maar niet aan, want dan word ik helemaal verdrietig van. Stel inderdaad dat hij/zij dit bijvoorbeeld overneemt van je ofzo....brrr. En wat betreft het eten, het is iets dat ik gelezen heb (net als zoveel dingen! ), maar of het helemaal waar is weet ik natuurlijk niet. Het klonk erg aannemelijk en ik heb ook mensen gesproken die nu dingen niet lusten, juist het kindje ook niet lust (dus dat hij/zij al een voorkeur heeft in de buik en dit doorgeeft aan de moeder). @Shelde: En liever een kindje die oliebollenfan is, dan die graag krijt of aarde wilt eten! hahaha. Liefs, Daphne
Wauw zeg dat is bizar maae eigenlijk ook wel logisch tegelijk. Over dat eten wist ik ook niet maar als ik daar nu aan terug denk bij mijn jongste zoontje at ik mega veel spinazie a la creme , hij vind het dus echt niet te pruimen hoor gaat zelfs zitten kokhalzen als hij een hap krijgt . xxx jet