Hoi meiden, Mijn dochtertje kan nog steeds niet zelf in slaap vallen in haar eigen bedje. Ze moet echt mijn handje vasthouden wil ze gaan slapen. Zodra ik mijn hand weg haal begint ze te krijsen. Ik heb van alles geprobeerd. Een knuffeltje, nachtlampje, mijn hand op haar rug leggen. Ik ben nu 2 weken bezig om haar gewoon te laten huilen, maar dan gaat ze zitten/staan en nog harder krijsen, ik laat haar dan 10-15 min huilen. En leg haar dan weer op haar buik/rug, en loop dan weg zonder contact te maken. Volgens het cb kan ik haar makkelijk 30-60 min laten huilen zelfs als het aan kotsen toe is.. Dit gaat mij te ver... Het blijft een drama, ik vraag mij af wanneer ze het nou begrijpt dat ze dan moet slapen, want het is niet dat ze klaar wakker is, vaak is ze rond bedtijd doodop. Een enkele keer lukt het wel. Dan huilt ze niet als ik weg loop en valt ze zelf in slaap. Help!! want weet gewoon niet meer wat ik kan doen, of dat ik iets verkeerd doe. Hebben jullie misschien tips? Gewoon blijven doen wat ik doe en volhouden? Of het iets anders aanpakken?
neen zeker niet laten huilen, ze heeft ook de leeftijd voor verlatingsangst, als jij dus de kamer uit gaat denkt zij dat je niet bestaat en dat is een vreselijk enge gedachte ik heb hier eens een goede tip gelezen wat hier echt ONMIDDELIJK werkte! doe iets van jou geur bij haar, een gedragen t-shirt en leg dit in haar armpjes, doe dit overdag zodat je in de gaten kan houden dat ze het niet over haar hoofdje trekt na 2 keer ging kon hij al zonder mijn shirt slapen ik weet alleen niet of dat nog werkt bij oudere babytjes maar hier werkte het heel erg goed, altijd het proberen waard
Wij hadden dit probleem ook voor kort, ze moest aan mijn oor friemelen en viel dan in slaap. Bij mijn schoonmoeder ging ze wel uit der zelf slapen. Nu hebben wij toen diep zitten denken hoe dat nou zou kunnen komen! We hebben der kamertje verbouwd. Dus bedje ergens anders, we leggen der neer. Zeggen dat ze lekker gaat slapen, dekentje er over heen, knuffeltje geven en muziekje aan en dan lopen we weg. Ze gaat dan even huilen en valt dan in slaap binnen vijf min. Als jij je niet goed voelt bij laten huilen, niet doen!
Hier ook moeilijk slapen, maar dan als hij 's nachts wakker wordt.... Hij brult net zolang tot hij mijn kussen raakt. We hebben echt alles geprobeerd behalve laten huilen want dat willen en kunnen mijn man en ik allebei niet. Voorheen werd hij 's nachts ook wel 'ns wakker, maar nu echt al rond 23.00uur. Hij leert erg veel nu (staan, lopen)en krijgt verlatingsangst dus we gaan er vanuit dat dit daarmee te maken heeft. Wij geven er nu aan toe en mocht het te gek worden zien dan wel weer voor een oplossing. Het is wat met die slaapjes
Hier ook en zoontje waarbij in slaap vallen op dezelfde manier gaat. Heb hem een paar keer laten huilen, maar dan zit alles onder het speeksel, tranen en snot en heb ik niets anders dan een wantrouwig, triest hoopje over. Doen we dus niet meer! De dagen erna vertrouwde hij me niet meer en was al in paniek als hij sliep en ik liep de kamer uit. 30-60 Minuten laten huilen?! Wat een barbaren dat CB van jullie...bah :x Hier blijven we lekker bij hem totdat hij slaapt. Onze knul slaapt helemaal slecht en slaapt 's nachts bij ons. Als je kindje lekker slaapt als je erbij bent gebleven, dan lekker doen zo. Gaat ooit over!
hoelang duurt dat handje frumelen dan? wij moeten er ook bijblijven minuut of 5 zeker wel,tja wat moet dat moet hij heeft ons gewoon nodig
Hier ging het slapen tot 4 maanden goed, ze kon zelf in slaap vallen, wat was dat heerlijk zeg. Maar toen werd ze ziek en daarna is het erin geslopen dat ze in mijn armen/aan de borst in slaap valt. Ik probeer het af en toe, maar ze wil echt niet in haar bedje in slaap vallen. Toevallig ben ik er vandaag bij gebleven, ik legde haar wakker in bed en ben er met een stoel bij gaan zitten. En heb haar handjes vastgehouden. Nou, krijsen dat ze deed nadat ze doorhad dat ik haar niet ging oppakken. Ze heeft een half uur gekrijst en toen heb ik haar bij me genomen en bleef ze na snikken.. Ik voel me nu vreselijk schuldig.
Heel herkenbaar inderdaad. Het is ook zo zielig om te zien dat ze helemaal overstuur raken. Ze slaapt ook vaak bij ons lekker in bed, vinden wij helemaal niet erg. Maar ik dacht dat het weleens tijd wordt dat ze het gaat leren. Maar dat komt ooit wel
Het friemelen verschilt echt qua tijd. De ene keer is ze zo vertrokken en de andere keer duurt het wel een half uur. Ik doe het met alle liefde hoor, maar dacht dat niet normaal was. Ben daarom blij om te lezen dat er meerdere zijn met hetzelfde probleem.
Ik ken het gevoel heel goed. Vreselijk vindt ik het. Hier gaat het al aan de gang sinds ze geboren is. Ik zit af en toe bijna mee te huilen omdat ik me dan zo schuldig voel .. Dan maar lekker bij mama slapen, ooit komt het we goed denk ik dan maar.
Vanaf begin af aan duidelijk geweest wat hij in zijn bed moet doen en nooit problemen met slapen. Net nog uit campingbedje bij vrienden gehaald. Naar huis gereden (hele rit wakker geweest) en in bed gelegd. Na kwartiertje rommelen in bed is hij zelf heerlijk gaan slapen. En ja wij hebben hem wel laten huilen maar nooit overstuur laten worden en elke paar minuutjes laten weten dat we er zijn maar dat hij niet uit bed gehaald word. Alleen in de tijd dat hij echt ziek is dan zijn de regels wat losser en mag hij wel even bij ons. Maar dan altijd tot hij weer in slaap is gevallen en dan altijd weer terug in bed. Laatst hebben wij voor het eerst gehad dat het echt niet wilde lukken maar was hele kleine kamer met veel drukke posters, volgebouwd met kasten en paar planten die indruk maakte. En daarbij was het heel licht op de kamer dus hij kon alles goed zien. Teveel indrukken. Ik denk dat het belangrijkste is consequent zijn. Duidelijk zijn en op 1 lijn zitten met je partner.
Aw, wat zielig dat advies. Meen je niet! :O Onze oudste kindjes hebben ook gewoon een ritueeltje nog. Verhaaltje, even knuffelen... Misschien kan je het handje vasthouden combineren met het lezen van een boekje. Verhaaltje uit, knuffel en welterusten. Je kan je kindje het signaal geven dat je er niet voor hem bent en gewoon tot kotsen toe laten janken. Maar stel dat je zelf zo in de war bent dat je je zo voelt, dan wil je toch ook getroost worden... En je hoort zelf heel goed het verschil tussen of ze wel weer gaan slapen en zich effe moeten ontladen, of dat ze helemaal gek worden van de stress van het missen van mama... Juist door ze het vertrouwen te geven door er te zijn voor ze, gaan ze lekker slapen. Zonder angst. Nieuwe mensen opstarten is gewoon soms effe lastig. Maar het wel waard. Elke minuut <3
Sommige mensen hebben trouwens ook veel baat bij het boek 'lekker slapen zonder huilen' ik heb het self nooit gebruikt. Maar misschien heb je er iets aan?
Wie heeft hier hier over laten janken tot kotsen toe? Ik niet hoor. Ik heb mijn kind nog nooit overstuur laten gaan. Maar wat huilen en jammeren kan echt geen kwaad hoor. Lijkt wel bijna of je dan je kind mishandeld als je mensen dan hoort roepen. Wij zijn er altijd voor troost en knuffels en ons kind komt echt niks te kort van dat. Maar het is wel zo dat hij weet wat hij in bed moet doen en zelfs als hij gaat zitten of staan dan weet hij hoe hij weer moet gaan liggen om te gaan slapen. Niks vastbinden of ernaast moeten liggen maar gewoon lekker slapen. En dat doet hij (net als wij trouwens).
Oh ja ritueeltje hebben wij ook zeker en er word elke dag gelezen, gezongen en geknuffeld voor het slapen gaan.
Over dat kotsen was advies van cb... In de openingspost.. Ik denk dus niet dat ze specifiek op jou alleen reageert
Hier een jonger grietje, maar ook hier is het vaak nog even knuffelen en friemelen voor ze met een 'gerust hart' naar dromenland vertrekt. Vind het echt absurd die adviezen van het CB! Een uur huilen? Niet normaal! Mijn ouders en zusje zijn ook nogal van het laten huilen, maar zeg dan altijd ( en dat is ook mijn manier van ernaar kijken ):'Als je zelf verdrietig bent, wil je toch ook getroost worden? Dan zeg ik toch ook niet, ga maar 'lekker' een uurtje huilen, zoek het uit!'. Ik vind dat we de kinderen tegenwoordig te snel moeten harden volgens CB, want anders kunnen ze niet meer in de keiharde maatschappij met al zijn eisen. Wat is er gebeurt met zachtheid en geborgenheid bieden? Daar gedijen we zelf toch ook het best op? Hartelijkheid en vriendelijkheid.... Gewoon lekker geruststellen en laten weten dat het allemaal goed komt!
Een baby laten een uur laten huilen tot het gaat kotsen vind ik gewoon kindermishandeling:x Welke moeder kan dat nou over haar hart verkrijgen Ik kan echt enorm kwaad worden van dat soort vooroorlogse adviezen. Maargoed, om bij het topic te blijven: Mijn zoontje heeft tot zeker 11 maanden bij ons in bed geslapen, hij kon ook niet zelf in slaap komen. Ik dacht dat het nooit over zou gaan, maar toen hij 11 maanden was was het ineens goed! Ik heb er nooit een probleem van gemaakt, ik heb me er toen maar bij neer gelegd. Het was echt verlatingsangst, best zielig. Een tip heb ik niet voor je, helaas, maar het gaat echt wel over hoor.
Nou, hier ook zo aangepakt en had een heerlijke slaper tot 4 maanden en daarna ging het mis in de periode dat ze ziek werd en daarna is het een slechte slaper gebleven, zowel het inslapen als het doorslapen.