Hebben jullie je moeder verteld dat jullie proberen zwanger te raken? Ik heb een goede band met mijn moeder, maar durf het haar op de een of andere manier niet te vertellen. Ben misschien een beetje bang op een negatieve reactie. Dat ze me misschien nog een beetje jong vind etc etc. Of dat ze het een verkeerde tijd vind, aangezien mijn vader ernstig ziek is (kanker) en misschien nog maar een half jaar tot een jaar te leven heeft. Daarom heb ik het haar nog niet verteld. Maar ik weet wel zeker dat zodra ik zwanger ben (en er geen weg terug is ) ze het ontzettend leuk vindt
ik heb het me moeder verteld,ik was ook eerst een beetje bang voor haar reactie,ik ben nog jong ect ect. maar toen ik het vertelde nou wat was ze blij zeg! ze steunt me ook in alles,zeker nu helemaal nu ik een vruchtbaarheidsbehandeling moet gaan doen. succes met je keuze! ik wens je ook veel sterkte een succes met je vader,ik heb helaas hetzelfde meegemaakt.
Ik heb het haar ook verteld en daar ben ik super blij om. Zo kan ik af en toe toch vragen hoe en wat.
Ik maak er zoiezo niet echt een geheim van dat we graag een kindje zouden krijgen... Dus heb mn moeder ook verteld. Ze was erg enthousiast en vraagt nu telkens: ben je al zwanger lieverd? (af toe wordt ik er een beetje gek van ) Mijn moeder is na een anderhalf jr zwanger geworden van mij en liep ook al bij een dokter en gyn omdat het zo lang duurde. Ik heb veel aan haar verhalen en ervaringen hiermee... Maar kan goed begrijpen dat je het moeilijk vind, om de situatie met je vader. Maar dit is toch eigenlijk heel positief nieuws? Als je er zelf samen met je vriend er helemaal klaar voor bent, kan je moeder, en je vader natuurlijk, niet anders dan blij voor jullie zijn! x Malina
@ Malina Natuurlijk kan ze niet anders dan blij voor ons zijn. Maar ik ben gewoon bang dat ze vervelende vragen gaat stellen.....zoals ben je er wel klaar voor etc. En ik denk ook dat ze gaat zeggen dat ze de periode om een kindje te krijgen niet echt ideaal vind, ivm met mijn vader. Maar goed...moeten we daar dan op wachten Mijn moeder moet meestal eerst even aan een idee wennen.
Ik zou willen dat ik het aan mijn moeder kon vertellen, maar heb al bijna 4 jaar geen contact meer met haar, helaas...
Hoi Consider, Ik heb het ook mijn ouders verteld toen ik gestopt was met de pil, en dit is niet om je te ontmoedigen hoor maar mijn ouders reageerden helemaal niet zoals ik het verwacht had, helemaal mijn vader niet. Ik wist van tevoren wel dat mijn vader er moeite mee zou hebben omdat hij nogal van de oude stempel is maar toch... Ik zei: ga maar even zitten, ik ben gestopt met de pil. Mijn vader zei meteen: oh, nee toch he. Dat vond ik niet zo leuk, hij ging meteen vertellen wat voor een gevolgen dat allemaal wel niet zou hebben en bla, bla, bla. Maar goed dat kon ik nog wel verkroppen, maar ook mijn moeder was niet super enthousiast. Ze zei alleen: tja als jullie er aan toe zijn.... Nu vraagt ze ook nooit: ben je al zwanger? of ben je al ongi geworden. Ja, heeeel af en toe vraagt ze het tussendoor en als ik zeg: nee ben nog niet ongi zegt ze alleen: oh oke,Zo van: gelukkig maar. Maar goed heb er mee leren leven en gelukkig heb ik een vriendin waarmee ik heel goed kan praten (en mijn vriend natuurlijk ook). Maar toch vind ik het wel vaak moeilijk hoor want je vind het toch fijn als je ouders achter je keuze staan. Maar natuurlijk hoop ik dat als jij het tegen je moeder verteld dat ze heel leuk reageerd! Wel erg van je vader zeg! en dat die misschien nog maar zo kort te leven heeft! Succes ermee meid! Liefs Farfan
Als ze dat soort vragen gaat stellen dan kun je haar er juist van overtuigen dat jullie er echt aan toe zijn er er goed over nagedacht hebben! Maar ik begrijp je heel goed hoor! Het is misschien wel 1 van de belangrijkste reactie's, die van je moeder!
@ Farvan Ik ben ook een beetje bang voor zo'n reactie van mijn moeder. Misschien ook omdat ze het ontzettend druk heeft met de verzorging van mijn vader. Ik denk dat ik het haar pas ga vertellen als ik al zwanger ben, om teleurstellingen voor mezelf te voorkomen. Als ik zwanger ben, moet ze wel aan het idee wennen, en ik weet zeker dat ze het na 1 week al helemaal leuk vindt!
Hallo, Ik wilde het na een jaar vertellen omdat ik het niet meer stil wilde houden. Ik wilde niet vol blijven houden dat "we er nog niet aan toe waren" (zogenaamd). Maar net van te voren was ik zwanger en daardoor was de verrassing extra groot. Het is namelijk wel erg leuk om het stil te houden (ook al had ik daar erg veel moeite mee omdat mijn moeder bijna alles van mij wist) maar dat maakte het leuke nieuws later nog veeel leuker om te vertellen omdat het onverwachts is. Maar als mijn vader erg ziek zou zijn dan zou ik het hem misschien wel eerder verteld hebben zodat hij iets heeft wat hem vrolijk maakt , een fijne gedachte naast al het vervelende wat er allemaal gebeurt. Sterkte met je beslissing en met deze zware tijd!
@ leentje Het is mijn stiefvader (zie hem als echte vader) Hij is al erg afgetakelt en is ook al 70 jaar oud. Door zijn ziekte krijgt hij ook alles niet zo meer mee. Dus hem op dit moment vertellen dat ik ben gestopt met de pil, zou voor hem geen meerwaarde hebben. Hem vertellen dat ik zwanger ben, is tastbaarder denk ik
Met mijn pa ga ik meer moeite krijgen. Maar als hij eenmaal gewent is aan het idee komt het vast goed.
ik heb het mijn moeder ook vrij snel verteld en ze vind t heel leuk, vind t toch wel fijn dat ik daarover mn hart kan luchten bij haar.. heb ook een hele goede band met mn moeder.. mn vader weet t ook, maar die kwam met de reactie: geniet nog maar ff lekker... jajaja maar wij zijn er klaarvoor dus! maargoed jou situatie is toch anders. doe waar jij je het beste bij voeld.
Nou ik heb het aan mijn moeder verteld. Koos alleen zelf een enorm beroerd moment namelijk een dag voordat het een jaar geleden zou zijn dat mijn vader is overleden. Dus haar reactie deed me echt pijn, ondanks dat ze niet echt onaardig deed. Nu kunnen we er inmiddels heerlijk over kletsen en ik kan ik bij haar terecht met mijn vragen. Ik ben er sowiezo niet echt een gesloten boek over, vind het gewoon enorm leuk en dat wil ik dan delen met de mensen van wie ik hou....
Hoi meiden, Consider, allereerst heel veel sterkte met de ziekte van je vader... ik ben zelf m'n vader ruim 30 jaar geleden aan die ziekte verloren... Ik heb het mijn ouders bewust niet verteld omdat mijn ouders op alles wat ik zeg en doe, altijd heel negatief reageren. Zodra wij zwanger (mogen) zijn wil ik het wel proberen om het op een leuke manier te vertellen, maar ik ben nog steeds bang dat ze er alleen maar negatief tegenover staan. En alleen maar negatief commentaar zullen hebben. Erg jammer, maar ik weet ondertussen een beetje hoe ze in elkaar zitten, dus ik bereid me er maar op voor. Om een vb. te geven... ze zijn al bijna 7 jaar niet meer hier op visite geweest... wij moeten altijd maar daar naartoe, en elke keer neem ik me voor, ik ga niet meer (we komen er ook alleen met de verjaardag en de verplichte feestdagen), maar ja... het zijn toch wel m'n ouders (moeder en stiefvader officieel, maar ik weet niet beter dan dat dit m'n vader is). Liefs Con
De mijne weet het ook. De eerste 2x vroeg ze vaak nr mijn cyclus en nu doet ze dat niet. Door wat problemen met mijn vriend (schulden en even werkloos) vindt ze dat we moeten wachten. Tja dat vind ik dus neit want binnen 9 maanden is dat toch allemaal opgelost? Ze zegt niet dat ze bang is voor de toekomst maar ik merk het aan haar weinige vragen. Ik vraag haar te vertrouwen op de opvoeding die ze mij gegeven heeft. En aangezien dat ze overtuigd is dat die perfekt was, kan ze geen kant meer op! Hopelijk komt er een periode van rust waarin je zelf zal merken dat de moment er is om het van de daken te schreeuwen. Liefs Kitty
Zowat iedereen aan mijn kant van de familie (mama, zus, schoonbroer, oma en opa --> kleine familie) weet dat we in de mmm terecht zijn gekomen; en ze steunen ons enorm. Ook heel veel vriendinnen van me weten "het"... Maar de kant van mijn vriend z'n familie weet nog van niets, en wil dat ook even zo houden... we hebben er totaal geen goede band mee en ik wil alle negatieve reacties (te jong, geen vrije tijd meer, kost veel geld....) rond dit onderwerp van me afhouden. Groetjes, Evita
Volgens mij heeft mijn moeder een neus voor dit soort zaken Ze heeft het zelf aan me gevraagd Op tweede kerstdag deden we een spel met 'vraag en opdracht', toen ik vraag koos, vroeg ze het me meteen! Ze vindt het ontzettend leuk! En ook de vriend van mijn moeder (mijn vader is bijna 8 jaar geleden overleden) wil dolgraag opa worden! Dat deed me toch heel goed, vooral omdat ik het heel erg vind dat, mocht ik een kindje krijgen, mijn vader ze nooit kan zien Ik vind het wel fijn om er met mijn moeder over te praten! Heerlijk!